2015.09.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-631/15-3/DG
z 30 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy  przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2015 r. (data wpływu 3 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej odpłatne nabycie znaków towarowych;
uznania, że uregulowanie w drodze kompensaty wzajemnych należności – tutaj faktury dotyczącej nabycia znaków towarowych – nie będzie skutkować zastosowaniem przepisów art. 89b ustawy o VAT

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 10 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej odpłatne nabycie znaków towarowych oraz uznania, że uregulowanie w drodze kompensaty wzajemnych należności – tutaj faktury dotyczącej nabycia znaków towarowych – nie będzie skutkować zastosowaniem przepisów art. 89b ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Komandytowa (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest osobową spółką prawa handlowego z siedzibą na terytorium Polski. Wnioskodawca na moment opisanego poniżej zdarzenia przyszłego będzie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w Polsce.
Niniejszy wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, w którym Spółka nabędzie od spółki komandytowo - akcyjnej (dalej: SKA) prawa do znaków towarowych (tj. krajowe prawa ochronne na znaki towarowe, wspólnotowe znaki towarowe oraz prawa: rejestracji międzynarodowych znaków towarowych) a możliwe, że także inne podlegające amortyzacji podatkowej wartości niematerialne i prawne (dalej łącznie: Znaki). Cena sprzedaży Znaków przez SKA zostanie ustalona na poziomie rynkowym.

SKA jest spółką osobową z siedzibą na terytorium Polski oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Sprzedaż Znaków na rzecz Spółki zostanie udokumentowana fakturą jako odpłatne świadczenie usług. Na fakturze tej zostanie wykazana m.in. kwota VAT należnego z tytułu sprzedaży Znaków. Sprzedaż Znaków na rzecz Spółki nastąpi bowiem w wykonaniu czynności opodatkowanej VAT, w ramach działalności gospodarczej SKA, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT.

W ramach przyjętej strategii biznesowej możliwe jest również, że SKA udzieli Spółce pożyczki. W takim przypadku zapłata przez Spółkę ceny za Znaki nastąpi poprzez potrącenie wierzytelności SKA wobec Spółki o zapłatę tej ceny z wierzytelnością Spółki wobec SKA o wydanie kwoty pożyczki. Skutkiem tego potrącenia wierzytelności obu spółek umorzą się wzajemnie, a w konsekwencji dojdzie do uregulowania zobowiązań obu stron.

Nabyte od SKA Znaki nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT. Znaki te nie będą bowiem stanowiły organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego w istniejącym przedsiębiorstwie zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Nabyte Znaki Wnioskodawca wykorzysta we własnej działalności gospodarczej, udzielając innemu podmiotowi (lub innym podmiotom) odpłatnych licencji (wyłącznych lub niewyłącznych) na wykorzystanie Znaków. Udzielenie licencji na Znaki nastąpi w wykonaniu czynności opodatkowanych VAT, w ramach działalności gospodarczej Spółki, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. Spółka będzie dokumentować udzielenie licencji fakturami oraz naliczać podatek VAT z tytułu świadczenia usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia przez niego Znaków?
Czy opisane potrącenie wzajemnych wierzytelności Spółki i SKA stanowi uregulowanie należności wynikającej z faktury dokumentującej sprzedaż Znaków na rzecz Spółki, w związku z czym art. 89b ust. 1 Ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Podsumowanie

Zdaniem Wnioskodawcy będzie on miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia przez niego Znaków. Znaki te zostaną bowiem nabyte w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Kolejno, zaś Znaki te zostaną wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych w postaci świadczenia usług.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podlega w szczególności odpłatne świadczenie usług.

Jednocześnie, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT jako odpłatne świadczenie usług jest rozumiane każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Sprzedaż Znaków na rzecz Wnioskodawcy stanowić będzie podlegające opodatkowaniu VAT świadczenie usług przez SKA w rozumieniu ww. przepisu:

stanowi ono bowiem formę przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych,
będzie ono dokonane odpłatnie za wynagrodzeniem w postaci ceny (przy czym w miejsce jej zapłaty nastąpi potrącenie wzajemnych wierzytelności).

Jednocześnie, czynność ta zostanie wykonana przez SKA działającą w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, tj. przez podatnika VAT.

Co za tym idzie, w omawianym zdarzeniu przyszłym Znaki zostaną nabyte przez Wnioskodawcę w ramach czynności opodatkowanej VAT.

Stanowisko to potwierdzają organy podatkowe; m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 12 marca 2015 r. (nr IPPP1/443-1482/14-4/AP), transakcja zbycia znaków towarowych podlega opodatkowaniu VAT jako odpłatne świadczenie usług: „Należy zauważyć, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Zatem sprzedaż praw do znaków towarowych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usług.”

Jednocześnie, odpłatne udzielenie przez Wnioskodawcę na rzecz innego podmiotu licencji na wykorzystywanie Znaków również będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust 1 pkt 1 Ustawy o VAT. Stanowi ono bowiem niebędące dostawą towarów świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Czynność ta zostanie wykonana przez Wnioskodawcę działającego w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, tj. przez podatnika VAT.

Co za tym idzie, nabyte przez Wnioskodawcę w ramach czynności opodatkowanej VAT Znaki zostaną wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanych VAT. Czynnościami tymi będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust 1 pkt 1 Ustawy o VAT, tj. udzielenie odpłatnej licencji na wykorzystanie Znaków.

Stosownie do art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jednocześnie, art. 88 ustawy o VAT wymienia przypadki, w których prawo do odliczenia nie przysługuje. Jednym z takich przypadków jest sytuacja, w której faktura VAT dokumentuje transakcję niepodlegającą opodatkowaniu VAT lub zwolnioną od opodatkowania VAT.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem przysługiwania podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT jest:

wykorzystanie nabywanych usług do wykonywania czynności opodatkowanych oraz

brak spełnienia negatywnych przesłanek odliczenia wymienionych w art. 88 Ustawy o VAT.

Jak zostało to wykazane powyżej, nabyte przez Wnioskodawcę usługi (tj. nabycie Znaków) zostaną bezpośrednio wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanej w postaci odpłatnego świadczenia usług (udzielania licencji na Znaki). W konsekwencji spełniona zostanie podstawowa przesłanka odliczenia podatku naliczonego VAT.

W omawianym zdarzeniu przyszłym nie zostaną spełnione żadne negatywne przesłanki odliczenia podatku naliczonego, wymienione w art. 88 Ustawy o VAT. W szczególności, co również wykazano powyżej, nie wystąpi sytuacja, o której mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT - tj. nabycie przez Wnioskodawcę Znaków w ramach transakcji niepodlegającej opodatkowaniu VAT lub zwolnionej od opodatkowania VAT.

Co za tym idzie, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktury VAT wystawionej w związku ze sprzedażą Znaków na jej rzecz (tj. w zw. ze świadczeniem usług opodatkowanym VAT) przez SKA.

Ad 2

Podsumowanie

Zdaniem Wnioskodawcy, potrącenie wierzytelności wobec Spółki o zapłatę ceny za Znaki z wierzytelnością wobec SKA o wydanie kwoty pożyczki stanowi uregulowanie należności wynikającej z faktury dokumentującej sprzedaż Znaków na rzecz Wnioskodawcy. W związku z powyższym art. 89b ust. 1 Ustawy o VAT nie znajdzie w omawianym zdarzeniu przyszłym zastosowania i Spółka nie będzie zobowiązana do korekty odliczonej kwoty naliczonego podatku VAT wynikającej z ww. faktury.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 89b ust. 1 Ustawy o VAT, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.
Powyższy przepis stanowi część instytucji tzw. „ulgi na złe długi”. Zgodnie z jego brzmieniem warunkiem definitywnego odliczenia podatku VAT jest uregulowanie należności obejmującej naliczony podatek VAT.
Należy podkreślić, że art. 89b ust. 1 Ustawy o VAT nie wymaga, aby uregulowanie należności nastąpiło w określonej formie - przeciwnie, forma uregulowania należności wynikającej z faktury może być dowolna. W szczególności, termin „uregulowanie” należy uznać za pojęcie szersze, niż termin „zapłata”.
Zgodnie z art. 498 § 2 kodeksu cywilnego, wskutek wzajemnego potrącenia wierzytelności umarzają się do wysokości wierzytelności niższej. W konsekwencji, zgodnie z Kodeksem cywilnym potrącenie stanowi prawnie dopuszczalną metodę uregulowania należności, równorzędną w stosunku do tradycyjnej płatności.
W związku z powyższym uzasadnione jest stanowisko, że w przypadku potrącenia wierzytelności wynikającej z otrzymanej przez Wnioskodawcę faktury z wierzytelnością przysługującą Wnioskodawcy wobec SKA o wydanie kwoty pożyczki będzie miało miejsce uregulowanie należności, o którym mowa w art. 89b ust. 1 Ustawy o VAT.

W rezultacie, przepis ten nie znajdzie zastosowania w omawianym zdarzeniu przyszłym i Spółka nie będzie zobowiązana do korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego VAT wynikającej z ww. faktury.
Prawidłowość zaprezentowanego wyżej stanowiska nie budzi wątpliwości organów podatkowych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 21 stycznia 2015 r. (nr IPPP1/443-1264/14-2/JL) stwierdził, że „pojęcie „uregulowania” jest pojęciem szerokim (szerszym od pojęcia „zapłaty należności”). Poprzez użycie tego pojęcia dopuszcza się różne sposoby uregulowania należności dokonywane pomiędzy kontrahentami. Tym samym przepisy powołanej ustawy nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy uregulowania należności wynikających z dokonanych transakcji. Kontrahenci sami decydują, w jaki sposób uregulują swoje zobowiązania. Kwoty objętej potrąceniem nie można zatem uznać za kwotę nieuregulowaną w rozumieniu art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym uregulowanie kwoty wynikającej z faktury wystawionej przez Wykonawców w drodze potrącenia (...) stanowi uregulowanie należności w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, a Spółka nie ma obowiązku skorygowania odliczonego podatku naliczonego na podstawie przepisów art. 89b ustawy, o ile potrącenie to jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa cywilnego.”

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego wyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a i lit. b ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczające jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Polski i na moment nabycia znaków towarowych będzie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w Polsce. Spółka nabędzie od spółki komandytowo - akcyjnej (SKA) prawa do znaków towarowych (tj. krajowe prawa ochronne na znaki towarowe, wspólnotowe znaki towarowe oraz prawa: rejestracji międzynarodowych znaków towarowych) a możliwe, że także inne podlegające amortyzacji podatkowej wartości niematerialne i prawne (Znaki). Cena sprzedaży Znaków przez SKA zostanie ustalona na poziomie rynkowym.

SKA jest spółką osobową z siedzibą na terytorium Polski oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Sprzedaż Znaków na rzecz Spółki zostanie udokumentowana fakturą jako odpłatne świadczenie usług. Na fakturze tej zostanie wykazana m.in. kwota VAT należnego z tytułu sprzedaży Znaków jako czynności opodatkowanej VAT, w ramach działalności gospodarczej SKA.

Nabyte Znaki Wnioskodawca wykorzysta we własnej działalności gospodarczej, udzielając innemu podmiotowi/innym podmiotom odpłatnych licencji na wykorzystanie Znaków. Udzielenie licencji na Znaki nastąpi w wykonaniu czynności opodatkowanych VAT, w ramach działalności gospodarczej Spółki. Spółka będzie dokumentować udzielenie licencji fakturami oraz naliczać podatek VAT z tytułu świadczenia usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego, związanego z opisaną transakcją nabycia od innego podmiotu znaków towarowych.

W tym miejscu należy nadmienić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powołanych przepisów wynika, że prawo do znaków towarowych nie stanowi towaru w rozumieniu przepisów ustawy, a zatem transakcja sprzedaży prawa do zarejestrowanego znaku towarowego nie może być kwalifikowana jako odpłatna dostawa towarów. Rozważenia wymaga natomiast kwalifikacja wskazywanej transakcji, jako odpłatnego świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że przez usługę należy rozumieć każde odpłatne świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowanie, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy), w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Odpłatność czynności (dostawy towarów, czy świadczenia usług) oznacza wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem. Aby uznać daną czynność za odpłatną konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że zbywane przez SKA Znaki nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT. Znaki te nie będą stanowiły organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego w istniejącym przedsiębiorstwie zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W rozpatrywanej sprawie należy wskazać, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem sprzedaż prawa do znaku towarowego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę (art. 41 ust. 13 ustawy).

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zatem w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku, czy też obniżonej stawki podatku dla czynności sprzedaży znaków towarowych. Tym samym uznać należy, że czynność ta podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

Analizując okoliczności niniejszej sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy uznać, że w niniejszej sytuacji zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż Wnioskodawca na moment nabycia Znaków będzie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a zakupione przez niego Znaki towarowe będą służyły – jak stwierdził Zainteresowany – wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem z uwagi na związek poniesionego wydatku na zakup Znaków towarowych z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi, będzie ona miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej jego poniesienie.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia wskazanych Znaków towarowych, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad 2

Kolejnym przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy opisane potrącenie wzajemnych wierzytelności Spółki i SKA stanowi uregulowanie należności wynikającej z faktury dokumentującej sprzedaż Znaków na rzecz Spółki, w związku z czym art. 89b ust. 1 Ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ww. ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie art. 89a ust. 2 ww. ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
(uchylony)
na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
(uchylony)
od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.
(uchylony).

Stosownie do treści art. 89a ust. 3 ww. ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (89a ust. 4 ustawy).

Z kolei w myśl art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie natomiast z art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

Jak wynika z art. 89b ust. 1b obowiązującego od 1 lipca 2015 r. przepisu ustępu 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 150 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

W myśl art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że w przypadku nieuregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest zobowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Przepis art. 89b ustawy nakłada na dłużnika, w sytuacji upływu 150 dni od dnia upływu terminu zapłaty za fakturę, obowiązek korekty podatku naliczonego. Należy wskazać, że obowiązek korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzysta lub skorzystał z ulgi na złe długi, czy też nie.

Należy podkreślić, że powyższe przepisy mają na celu uregulowanie sytuacji, do których dochodzi często w obrocie gospodarczym, a mianowicie, gdy kontrahent pomimo wcześniejszego zobowiązania nie uiszcza zapłaty za dostarczony towar czy też wykonaną usługę. Jest to sytuacja wyjątkowo niekorzystna dla sprzedawcy, ponieważ nie tylko traci on pieniądze, ale również jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT należnego, jaki powstał z tytułu przeprowadzonej transakcji. Jednocześnie nabywca towaru lub usługi ma możliwość odliczenia podatku naliczonego. Nie ma znaczenia dla celów poboru VAT kwestia, czy podatnik otrzymał zapłatę za dostarczony nabywcy towar lub wykonaną na jego rzecz usługę. Takie nieuregulowane wierzytelności określa się mianem „złych długów”.

Zawarte w ustawie o VAT regulacje prawne pozwalają na zminimalizowanie negatywnych skutków jakie powstają dla sprzedawcy, w sytuacji gdy nierzetelny nabywca nie zapłaci za towar lub też wykonaną usługę. Mowa tu o instytucji noszącej nazwę „ulga za złe długi”.

Zgodnie z przywołanymi przepisami, dłużnik ma obowiązek skorygowania całości (lub części) uprzednio odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury, jeżeli nie ureguluje całości (lub części) należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzystał z korekty podatku należnego. Dłużnik nie jest zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego wówczas, gdy ureguluje należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako podatnik VAT czynny nabędzie od spółki komandytowo - akcyjnej (SKA) (także czynnego podatnika VAT) prawa do znaków towarowych (tj. krajowe prawa ochronne na znaki towarowe, wspólnotowe znaki towarowe oraz prawa: rejestracji międzynarodowych znaków towarowych) a możliwe, że także inne podlegające amortyzacji podatkowej wartości niematerialne i prawne (Znaki). Cena sprzedaży Znaków przez SKA zostanie ustalona na poziomie rynkowym.

Sprzedaż Znaków na rzecz Spółki zostanie udokumentowana fakturą jako odpłatne świadczenie usług. Na fakturze tej zostanie wykazana m.in. kwota VAT należnego z tytułu sprzedaży Znaków jako czynności opodatkowanej VAT, w ramach działalności gospodarczej SKA.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwości, czy potrącenie wzajemnych wierzytelności pomiędzy Wnioskodawcą a SKA, w okolicznościach przedstawionych w sprawie będącej przedmiotem wniosku, zastosowanie znajdują postanowienia ww. art. 89b ustawy o VAT.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, że zgodnie art. 498 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Z 2014 r., poz. 121 ze zm.), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wierzytelności niższej.

Z kolei, w myśl art. 499 ww. ustawy, potrącenia dokonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe.

Z tego wynika, że wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie wierzytelności, czyli kompensację należności, następuje wtedy, gdy dwa podmioty są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, a obie wierzytelności są wymagalne.

Oznacza to, że potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie zatem stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

Wskazać należy, że w myśl art. 720 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Na mocy art. 723 Kodeksu cywilnego jeżeli termin zwrotu pożyczki nie jest oznaczony, dłużnik obowiązany jest zwrócić pożyczkę w ciągu sześciu tygodni po wypowiedzeniu przez dającego pożyczkę.

Zatem zawarcie umowy pożyczki po stronie podmiotu jej udzielającego rodzi zobowiązanie w postaci wydania kwoty pieniędzy wobec podmiotu, który taką pożyczkę zaciąga.

Zakres pojęciowy zwrotu użytego w art. 89b ustawy, tj. „uregulowania należności” nie budzi wątpliwości. Jego istotą jest zaspokojenie wierzyciela, zatem należy przyjąć, że „uregulowanie” następuje z chwilą, z którą wierzyciel zostaje zaspokojony.

Należy wskazać, że termin „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin „uregulowanie”, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującym wygaśnięciem zobowiązania.

Na powyższe rozumienie terminu „uregulowanie” wskazuje jego literalne brzmienie. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, „uregulować” znaczy m.in. „uiścić jakąś należność”. Z kolei, „uiścić - uiszczać” oznacza „uregulować należność za coś”. Natomiast „uiszczać się” zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza „wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego”. W konsekwencji, należy uznać, że „uregulować”, zgodnie z literalnym brzmieniem, oznacza spełnienie świadczenia skutkującego wywiązaniem się ze zobowiązania finansowego, a w konsekwencji - wygaśnięciem zobowiązania.

Tym samym, również wykładnia systemowa wewnętrzna wskazuje, że pojęcie „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca, w szczególności w art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, powinno być interpretowane szeroko, w konsekwencji powinno obejmować każdą prawnie dopuszczalną formę wykonania zobowiązania przez podatnika, w tym również kompensata w drodze uznania wzajemnych wierzytelności.

Wobec tego, w przypadku potrącenia wierzytelności wynikającej z otrzymanej przez Wnioskodawcę faktury z wierzytelnością przysługującą Wnioskodawcy wobec SKA o wydanie kwoty pożyczki nastąpi wygaśnięcie zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu zakupu praw majątkowych w stosunku do SKA i tym samym będzie miało miejsce uregulowanie należności, o którym mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, że uregulowanie przez Wnioskodawcę należności wynikającej z faktury wystawionej przez Kontrahenta - SKA w drodze kompensaty wzajemnych i wymagalnych należności nie spowoduje wystąpienia obowiązku skorygowania przez Wnioskodawcę podatku naliczonego na podstawie przepisów art. 89b ustawy, o ile wystąpi wzajemne potrącenie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Tut. Organ zaznacza, że nie rozpatrywał kwestii dotyczącej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdyż Wnioskodawca w tym zakresie nie sprecyzował przedmiotu interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin