Ojciec Zainteresowanej był właścicielem nieruchomości gruntowej. Dnia 3 marca 1971 roku Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej wydało orzeczenie o wywłaszczeniu nieruchomości i odszkodowaniu.

Ojciec Wnioskodawczyni zmarł 29 kwietnia 2001 roku. Dnia 2 lipca 2001 roku zostało przeprowadzone postepowanie sądowe o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłym Ojcu. Spadek nabywała matka Zainteresowanej.

Matka Wnioskodawczyni zmarła 25 marca 2007 roku. Dnia 14 stycznia 2011 roku zostało przeprowadzone postepowanie sądowe o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłej matce.

Spadek po zmarłej matce obejmuje Wnioskodawczyni z bratem.

Zainteresowana wystąpiła o zwrot wywłaszczonej działki gruntowej.

Na wniosek spadkobierców starostwo powiatowe na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami wydało dnia 3 czerwca 2014 roku oraz 22 lipca 2014 r. decyzję z klauzulą wykonalności o zwrocie prawa własności nieruchomości gruntowej, wywłaszczonej - na podstawie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r.

Spadek po pierwotnym właścicielu (nieżyjącym ojcu) nabywa Zainteresowana i brat jako dzieci na podstawie postanowienia sądowego.

Po uprawomocnieniu się decyzji Wnioskodawczyni w dniu 15 września 2014 r. zbyła udział w odzyskanej nieruchomości gruntowej za kwotę 25.500 zł (dwadzieścia pięć tysięcy pięćset złotych).

Koszty związane z odzyskaniem wywłaszczonej ziemi (koszt usług prawniczych) to: 4920 zł Koszt związany ze zwaloryzowanym odszkodowaniem z tytułu odzyskanej nieruchomości to: 793,80 zł

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód w przypadku sprzedaży działki, zwróconej po wywłaszczeniu spadkobiercom, będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Jeżeli tak - w jakiej wysokości uwzględniając zapłacone odszkodowanie i koszty związane z odzyskaniem wywłaszczonej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód występujący ze sprzedaży działki, zwróconej po wywłaszczeniu spadkobiercom nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest sprzedaż nieruchomości, jeśli sprzedaż nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i nastąpiła przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

O ile decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości jest zdarzeniem prawnym, wywierająca skutki prawnorzeczowe polegające na pozbawieniu prawa własności nieruchomości, o tyle zwrot wywłaszczonej nieruchomości prowadzi do zdarzeń dokładnie odwrotnych - mianowicie do przywrócenia stosunków prawnorzeczowych panujących przed wydaniem decyzji o wywłaszczeniu.

Zatem w konsekwencji zwrotu wywłaszczonej nieruchomości poprzedni właściciel albo jego spadkobiercy stają się na powrót właścicielami prawa utraconego w wyniku wywłaszczenia.

Spadkobiercy nie nabywają praw do nieruchomości, ale prawa te odzyskują. Decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości przywraca prawo własności nieruchomości jej poprzedniemu właścicielowi lub jego następcom prawnym (tak: Uchwała Sądu Najwyższego z 25 stycznia 1996 roku, sygn. III AZP ../95).

Decyzja o zwrocie powoduje zatem przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela (lub jego spadkobierców), jednakże sama nie kreuje tego prawa - przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe (por. uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 grudnia 1996 roku. sygn. FPS 7/96).

Spadkobiercy odzyskujący nieruchomość na podstawie decyzji administracyjnej orzekającej o zwrocie powinni być traktowani w taki sam sposób jak wywłaszczeni właściciele (potwierdza to Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 9 lipca 2008 roku, sygn. III SA/Wa (…)/08).

Zatem odzyskanie przez spadkobierców nieruchomości wcześniej wywłaszczonej nie będzie jej nabyciem, a więc dochód osiągnięty przez spadkobierców w następstwie sprzedaży zwróconego prawa do nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym, nawet jeśli sprzedaż odzyskanej nieruchomości nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpi jej zwrot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Należy zatem ustalić, czy zwrot nieruchomości w trybie przedstawionym przez Zainteresowaną stanowi nabycie nieruchomości w myśl powołanego uprzednio art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że nieruchomość (która w 1971 roku została wywłaszczona) stanowiła własność ojca Wnioskodawczyni, a po jego śmierci w dniu 29 kwietnia 2001 r., spadek nabyła matka Zainteresowanej. Spadek po jej śmierci 25 marca 2007 r. nabyła Wnioskodawczyni wraz z bratem. Zainteresowana wystąpiła o zwrot wywłaszczonej nieruchomości. Decyzją z dnia 3 czerwca 2014 r. oraz 22 lipca 2014 r. właściwy starosta wydając decyzję orzekł o zwrocie prawa własności nieruchomości. Dnia 15 września 2014 r. Wnioskodawczyni zbyła swój udział w przedmiotowej nieruchomości.

W tym miejscu wskazać należy, że w świetle art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Zaznaczyć należy, że wywłaszczenie nieruchomości jest instytucją, za pomocą której państwo wkracza w sferę indywidualnych praw obywateli dla osiągnięcia celów o szczególnej doniosłości publicznej. W drodze decyzji dochodzi, m.in. do pozbawienia dotychczasowego właściciela prawa własności nieruchomości, z drugiej zaś strony przejścia prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub gminy. Jednocześnie ww. ustawa zawiera swoistą gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Gwarancją tą jest instytucja zwrotu nieruchomości, w przypadku, kiedy nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu na jaki dokonano wywłaszczenia.

Stosownie do art. 136 ust. 2 ww. ustawy, w razie powzięcia zamiaru użycia wywłaszczonej nieruchomości lub jej części na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu, właściwy organ zawiadamia poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę o tym zamiarze, informując równocześnie o możliwości zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.

Poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli, stosownie do przepisu art. 137, stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Z wnioskiem o zwrot nieruchomości lub jej części występuje się do starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, który zawiadamia o tym właściwy organ. Warunkiem zwrotu nieruchomości jest zwrot przez poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę odszkodowania lub nieruchomości zamiennej stosownie do art. 140 (art. 136 ust. 3 ww. ustawy).

Decyzja o zwrocie nieruchomości powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, jednakże nie kreuje tego prawa; przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że nie następuje nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie zwrotu nieruchomości. Ma miejsce restytucja stosunków sprzed wywłaszczenia, tj. zwrot prawa własności do nieruchomości na rzecz poprzedniego właściciela lub jego spadkobierców.

Zwrot nieruchomości dla spadkobierców skutkuje tym, że w spadku nabywają nie roszczenie, lecz prawo własności nieruchomości.

Zgodnie bowiem z art. 922 ustawy – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 ww. Kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 926 Kodeksu cywilnego). Natomiast stosownie do z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego prawomocne postanowienie sądu stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę.

Mając zatem na uwadze poczynione powyżej spostrzeżenia, stwierdzić należy, że Zainteresowana nabyła udział w przedmiotowej nieruchomości w dacie śmierci spadkodawcy.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz treść przytoczonych przepisów stwierdzić należy, że sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości w 2014 r. nie będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu wskazanego w tym przepisie. Zatem przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem tut. Organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu informuje, że dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały weryfikacji i analizie w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.