Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-201/15/TS
z 2 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na przygotowanie powierzchni biurowej w dacie ich poniesienia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na przygotowanie powierzchni biurowej w dacie ich poniesienia.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej również jako: „Wnioskodawca”) jest częścią koncernu międzynarodowego, prowadzącego działalność w obszarze zaawansowanych technologii informatycznych obejmujących m.in. systemy komputerowe, oprogramowanie, systemy sieciowe. Wnioskodawca prowadzi działalność usługową w zakresie outsourcingu procesów biznesowych.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i wynajmuje nieruchomości, które wykorzystuje jako biura przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie jest właścicielem żadnej powierzchni biurowej. W związku z poszerzaniem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, stało się niezbędne wynajęcie kolejnej powierzchni biurowej w kompleksie zajmowanym przez Spółkę. Z uwagi na specyfikę działalności prowadzonej przez Spółkę, powierzchnia biurowa musiała spełniać określone wymogi (np. niższa temperatura w pomieszczeniach użytkowanych przez działy IT, wentylacja, system zarządzania i kontroli budynku, sieć LAN pomiędzy budynkami wynajmowanymi przez Spółkę, system nadzoru, kontrola dostępu), do których początkowo nie była dostosowana. Do podpisania umowy najmu niezbędna była zatem modernizacja powierzchni biurowej należącej do wynajmującego. Był to warunek, od którego Spółka uzależniała podpisanie umowy najmu. Wynajmujący powierzchnię biurową jest jej właścicielem i prowadzi działalność związaną z wynajmowaniem powierzchni biurowej.

Wnioskodawca nie był inwestorem. Spółka nie zlecała prac modernizacyjnych żadnemu zleceniobiorcy. Jedyną aktywnością Spółki w tym zakresie było uzależnienie podpisania umowy od spełnienia przez wynajmującego wymagań, które są zgodne ze standardami przyjętymi w Spółce i które są konieczne ze względu na specyfikę działalności.

Właściciel powierzchni wynajmowanej przez Spółkę dokonał adaptacji powierzchni biurowej do wymogów Spółki. Umowa została zawarta w 2014 r., a powierzchnia jest użytkowana przez Spółkę od stycznia 2015 r. Po przystosowaniu powierzchni do wymogów, Spółka rozpoczęła użytkować biuro. W związku z dostosowaniem biura do wymogów, które stanowiły warunek zawarcia umowy, została wynegocjowana jednorazowa opłata na rzecz wynajmującego powierzchnię. Wynajmujący wystawił fakturę VAT dokumentującą usługę podniesienia standardu wynajmowanej powierzchni. Oznacza to, że wartość nakładów poniesionych przez wynajmującego na podniesienie standardu nie zwiększa wysokości miesięcznego czynszu za wynajem powierzchni biurowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłata, którą ponosi Spółka w związku z usługą związaną z przygotowaniem powierzchni biurowej pod wynajem, może zostać zaliczona jako koszt uzyskania przychodu i jako taki zostać potrącony w dacie jego poniesienia na podstawie art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, jednorazowa opłata, którą ponosi w związku z podpisaniem umowy o wynajmie powierzchni biurowej powinna być zakwalifikowana jako koszt uzyskania przychodu, co wynika z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jako taki zostać potrącona w dacie jego poniesienia. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jako takie należy bez wątpienia wskazać koszt wynajmu powierzchni biurowej, który jest związany z prowadzoną przez Spółkę działalnością.

Spółka prowadzi specyficzny rodzaj działalności, do której wykonywania jest niezbędne spełnienie określonych warunków dotyczących miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Bez określonych warunków np. niższej temperatury w pomieszczeniu, w którym znajdują się komputery, działalność Spółki byłaby znacznie utrudniona, a nawet niemożliwa. Spółka była zainteresowana wynajmem przedmiotowej powierzchni biurowej z uwagi na fakt, że wynajmuje już w tym kompleksie inne biura.

Spółka prowadzi działalność w wynajmowanych biurach, nie jest właścicielem żadnego z nich. Dostosowanie powierzchni biurowej do wymogów Spółki, było warunkiem podpisania umowy. Gdyby takie warunki nie były spełniane, umowa najmu powierzchni nie zostałaby w ogóle zawarta, a Spółka wynajęłaby inną powierzchnię biurową, która spełniałaby konieczne wymogi. Modernizacja przeprowadzona została przez wynajmującego i jest inwestycją w istniejące środki trwałe, będące jego własnością.

Wszelkie prace zostały zlecone wykonawcom prac przez wynajmującego, który jest właścicielem biura. Spółka nie uczestniczyła w procesie modernizacji. Po upływie okresu najmu budynek pozostanie w stanie do jakiego został doprowadzony przedmiotową modernizacją (będzie posiadał np. pomieszczenia z wentylacją, sieć LAN pomiędzy budynkami). Wnioskodawca nie będzie ponosić kosztów wyprowadzki, czy też przywrócenia budynku do stanu sprzed modernizacji. Należy podkreślić, że Spółka nie będzie właścicielem wyposażenia, okablowania czy innych materiałów, które wykorzystano w procesie modernizacji powierzchni. Jako beneficjenta procesu modernizacji należy zatem wskazać właścicieli powierzchni biurowej, którzy samodzielnie jako inwestorzy dokonali ulepszenia własnego środka trwałego. To właściciel powierzchni biurowej samodzielnie dokonywał wyboru wykonawcy modernizacji, nadzorował prace oraz poniósł finansowy koszt tej inwestycji, w wyniku czego wartość jego nieruchomości wzrosła, a zatem dokonał ulepszenia własnego środka trwałego. Ustawa podatkowa nie zawiera definicji modernizacji. Zgodnie z art. 31 ustawy o rachunkowości „ulepszenie” środka trwałego polega na „przebudowie, rozbudowie, modernizacji lub rekonstrukcji które powoduje, że wartość użytkowa tego środka po zakończeniu ulepszenia przewyższa posiadaną przy przyjęciu do używania wartość użytkową, mierzoną okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych przy pomocy ulepszonego środka trwałego, kosztami eksploatacji lub innymi miarami”. Z takim ulepszeniem mamy do czynienia w opisanej wyżej sytuacji w stosunku do właściciela budynku. Powierzchnia biurowa będąca własnością wynajmującego, w wyniku przeprowadzonych prac zwiększyła swoją wartość. Nie można natomiast stwierdzić, że Spółka dokonała jakichkolwiek nakładów inwestycyjnych w obcym środku trwałym. Dla Spółki opłata za podniesienie standardu, którymi została obciążona przez właściciela, stanowi koszt uzyskania przychodów związany z wynajmem powierzchni biurowej.

Biorąc zatem pod uwagę brzmienie przepisów oraz stan faktyczny Spółka uważa, że przysługuje jej prawo do zaliczenia opłat jako kosztów uzyskania przychodu w dacie poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągniecia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W art. 16 ust. 1 updop, określono katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągniecia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów, w szczególności zaś, wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. Koszty podatkowe na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można podzielić na:

• koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4 - 4c updop), oraz
• koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d updop).
  
  

Za koszty bezpośrednie uznaje się te wydatki, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła i są one niezbędne dla osiągnięcia przychodu (tj. są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów). Natomiast koszty pośrednie stanowią te wydatki, które ponoszone są w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tj. wydatki na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, związane z całokształtem działalności. Co do zasady, kosztów takich nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów. W myśl art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, w którym ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, w którym ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca należy do międzynarodowego koncernu z branży informatycznej, prowadząc w jego ramach działalność gospodarczą w zakresie outsourcingu procesów biznesowych. Wynajmuje w tym celu nieruchomości, służące jako biura do jej prowadzenia. W związku z poszerzeniem swojej działalności, Wnioskodawca postanowił wynająć kolejne powierzchnie biurowe, które jednak ze względu na specyfikę warunków pracy musiały przejść daleko idące modyfikacje, bez których utrudnione, a nawet niemożliwe byłoby prowadzenie działalności. Wnioskodawca uzależnił podpisanie umowy najmu od wykonania wymaganych prac. Adaptacja nieruchomości została wykonana przez ich właściciela. W związku z wykonanymi pracami, Wnioskodawca uiścił na rzecz właściciela jednorazową opłatę, która udokumentowana została fakturą VAT, wystawioną przez właściciela. Co również istotne, przeprowadzona adaptacja nie zwiększyła wysokości miesięcznego czynszu za wynajem nieruchomości, a Wnioskodawca w żaden sposób (poza wspomnianą opłatą) nie uczestniczył w procesie adaptacji biur.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, że opłata którą Spółka ponosi w związku z usługą związaną z przygotowaniem powierzchni biurowej pod wynajem, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z cyt. powyżej art. 15 ust. 1 updop.

Istotną do ustalenia w niniejszej interpretacji jest również kwestia, czy poniesiony wydatek na dostosowanie nieruchomości do potrzeb Wnioskodawcy stanowi bezpośredni, czy też pośredni koszt uzyskania przychodów. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji tych pojęć. Ponadto, nie wskazują na różnice stanowiące o zaliczeniu danych wydatków do kategorii kosztów pośrednich czy też bezpośrednich. Jak wynika z orzecznictwa, doktryny oraz ugruntowanej praktyki, kosztami bezpośrednimi są te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Za koszty pośrednie uznaje się natomiast wszelkie koszty niebędące kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że poniesiona przez Wnioskodawcę jednorazowa opłata za modyfikację wynajmowanych biur, stanowi koszt uzyskania przychodów inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodami. Ciężko wskazać bowiem, jak wydatek ten można by bezpośrednio wiązać z konkretnym przychodem osiągniętym przez Wnioskodawcę. Wszak działalność Spółki dotyczy branży informatycznej. Adaptacja powierzchni biurowych (a także wydatek z nią związany) jest jedynie niezbędną koniecznością, umożliwiającą odpowiednie i profesjonalne prowadzenie dalszej działalności gospodarczej i nie przekłada się w sposób bezpośredni na uzyskiwane przychody, tzn. z samego faktu modernizacji użytkowanych pomieszczeń Wnioskodawca nie może oczekiwać powstania przychodu.

Reasumując, poniesiona przez Wnioskodawcę opłata za przygotowanie powierzchni biurowej pod wynajem powinna zostać zakwalifikowana zgodnie z art. 15 ust. 4d updop, jako koszt uzyskania przychodów inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodami i jako taki zostać potrącony w dacie jego poniesienia.

Stanowisko Wnioskodawcy uznaje się zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.