INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2011r. (data wpływu 29 sierpnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 listopada 2011r. (data wpływu 24 listopada 2011r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w przypadku zapłaty przez nabywcę usługi 100% ceny przed rozpoczęciem imprezy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w przypadku zapłaty przez nabywcę usługi 100% ceny przed rozpoczęciem imprezy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 listopada 2011r. (data wpływu 24 listopada 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 9 listopada 2011r. znak: IBPP1/443-1366/11/LSz oraz znak: IBPBI/2/423-1075/11/AK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług turystycznych. Aktualnie świadczy usługi agencyjne w tym zakresie uzyskując przychody w postaci prowizji uzyskiwanej od podmiotów będących organizatorami usług turystycznych.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności ma zamiar świadczyć we własnym imieniu i na własny rachunek usługi, w trakcie których będzie nabywał od innych podatników towary i usługi dla bezpośredniej korzyści turysty. Towary i usługi dla bezpośredniej korzyści turysty nabywane będą również od podatników posiadających siedzibę poza terytorium Polski i nie prowadzących na terytorium Polski żadnej działalności, a zapłata za dokonane nabycia dokonywana będzie również w walutach obcych. Wnioskodawca będzie otrzymywał przed rozpoczęciem imprezy turystycznej 100% należności od nabywcy za świadczoną usługę, a otrzymana należność (płatna gotówką bądź przelewem) ewidencjonowana będzie za pośrednictwem kasy rejestrującej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od września 2010r. Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT, nie dokonuje wyłącznie sprzedaży zwolnionej od podatku, nie jest rolnikiem ryczałtowym oraz nie rozlicza się jak mały podatnik. Wnioskodawca składa miesięczne deklaracje dla podatku od towarów i usług (pierwsza deklaracja złożona została za wrzesień 2010r.).

Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi turystyki we własnym imieniu i na własny rachunek, w trakcie których będzie nabywał towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty i dla tych usług będzie stosować szczególne zasady opodatkowania wynikające z art. 119 ustawy o VAT, gdyż świadcząc usługi turystyki w opisany wyżej sposób nie ma możliwości nie stosowania art. 119 tejże ustawy.

Wnioskodawca będzie nabywał od innych podatników w celu świadczenia usług turystyki przede wszystkim usługi transportu, zakwaterowania, ubezpieczenia, pilotażu oraz wynajmu sal i pomieszczeń. Oczywiście nie można wykluczyć, iż Wnioskodawca celem świadczenia usług turystyki będzie nabywał dla bezpośredniej korzyści turysty również inne towary lub usługi, jednakże nie sposób aktualnie przewidzieć wszelkich zdarzeń gospodarczych, które mogą wyniknąć w trakcie świadczenia przedmiotowych usług.

Wnioskodawca przewiduje, iż w ramach świadczonych usług turystycznych część tych świadczeń będzie wykonywał we własnym zakresie. Wnioskodawca będzie we własnym zakresie wykonywał usługi pilotażu i transportu. Część usług pilotażu i transportu Wnioskodawca będzie nabywał od innych podatników, a część tych czynności planuje wykonywać we własnym zakresie.

Świadcząc usługi turystyki Wnioskodawca zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty. W tych okolicznościach Wnioskodawca prowadzi ewidencję o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz będzie posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty od momentu rozpoczęcia świadczenia usług turystyki we własnym imieniu i na własny rachunek.

Wnioskodawca podkreśla, że wniosek o wydanie interpretacji dotyczy zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca będzie kalkulował cenę poszczególnej usługi turystyki w oparciu o analizę kosztów niezbędnych do zrealizowania tej usługi, a kalkulacja ta zakładać będzie każdorazowo osiągnięcie zysku. Oczywiście w przypadku, w którym wartość nabycia przez Wnioskodawcę towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty będzie wyższa od ceny sprzedaży usługi dla konkretnego klienta Wnioskodawca będzie się starał dokonać zmiany ceny sprzedaży dla danego klienta. Jednakże nie jest to w większości przypadków możliwe, gdyż na przeszkodzie temu stoją przepisy prawa obowiązujące przy świadczeniu usług turystycznych. Świadczący usługi turystyki może zmienić cenę sprzedaży usługi wyłącznie w przypadkach przewidzianych w przepisach prawa takich jak np. wzrost kursów walut czy wzrost opłat transportowych. Jednakże pomimo zaistnienia okoliczności pozwalających na podwyższenie ceny usługi turystycznej, podwyższenie ceny nie może nastąpić jeżeli do daty rozpoczęcia imprezy turystycznej pozostało mniej niż 21 dni. Przepisy te powodują, iż w większości przypadków podwyższenie ceny usługi dla danego turysty nie jest możliwe. Jednakże w przypadku podwyższenia ceny sprzedaży usługi dla danego turysty Wnioskodawca zamierza uwzględnić zmianę ceny w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym wystąpi obowiązek podatkowy - a więc z chwilą ustalenia marży, nie później niż 15 dnia od wykonania usługi. Wnioskodawca podkreśla, iż kwestia momentu powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu usług turystyki stanowi jedno z pytań zawartych w złożonym wniosku o interpretację.

Wnioskodawca w żadnym wypadku nie zamierza identyfikować „marży ujemnej" po zakończeniu sezonu. Wnioskodawca zamierza identyfikować każdą marżę, w tym marże „ujemną” po zakończeniu imprezy turystycznej, a więc w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu danej usługi turystyki sprzedanej konkretnemu turyście.

Wnioskodawca obecnie świadczy usługi agencyjne otrzymując wyłącznie prowizję z tytułu świadczenia tych usług, a dopiero zamierza świadczyć usługi turystyki we własnym imieniu i na własny rachunek. Oczywiście w tych okolicznościach podstawą opodatkowania może być aktualnie jedynie otrzymywana prowizja, a w związku z tym marża ujemna nie może wystąpić.

Złożony wniosek o interpretację dotyczy zdarzenia przyszłego, a Wnioskodawca wskazał, iż w toku świadczenia usług turystycznych będzie rejestrował sprzedaż z wykorzystaniem kasy rejestrującej. W złożonym wniosku nie wskazano, że Wnioskodawca dokonuje aktualnie rejestracji sprzedaży z uwzględnieniem kasy rejestrującej. Aktualnie Wnioskodawca nie ewidencjonuje sprzedaży z zastosowaniem kasy rejestrującej, gdyż spełnia przesłanki określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących zwalniające z obowiązku stosowania kasy rejestrującej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kiedy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w przypadku zapłaty przez nabywcę usługi 100% ceny przed rozpoczęciem imprezy...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z par. 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych zgodnie z art. 119 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później niż 15 dnia od wykonania usługi. Z brzmienia tego przepisu prawa wynika, zdaniem Wnioskodawcy, iż fakt otrzymania przez świadczącego usługę turystyczną całości ceny przed rozpoczęciem imprezy pozostaje bez wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego. Moment otrzymania zapłaty, szczególnie jeżeli następuje ona przed rozpoczęciem imprezy, nie jest momentem, w którym świadczący usługę ma możliwość ustalenia marży. Z reguły świadczący opisaną wyżej usługę nie ma możliwości ustalenia marży przed zakończeniem imprezy (a tym bardziej przed jej rozpoczęciem), gdyż nie dysponuje jeszcze wszystkimi dokumentami pozwalającymi na dokładne określenie poniesionych wydatków na nabycie towarów i usług służących bezpośredniej korzyści turysty. Owszem Wnioskodawca dokonuje przed rozpoczęciem imprezy kalkulacji kosztów, którą zobowiązany jest zapłacić nabywca usługi, niemniej jednak kalkulacja ekonomiczna planowanych wydatków nie może być utożsamiana z ustaleniem marży na potrzeby podatku od towarów i usług. W związku z powyższym obowiązek podatkowy niezależnie od daty zapłaty przez nabywcę usługi ceny, powstanie z chwilą ustalenia marży, nie później niż 15 dnia od wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl natomiast art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze. (art. 29 ust. 2 ustawy).

Przepisy art. 119 ustawy o VAT, wprowadzają szczególny sposób opodatkowania usług turystyki, polegający na opodatkowaniu marży, stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących te usługi.

Stosownie do art. 119 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ww. ustawy).

Według art. 119 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

• działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
• przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
  
  

Zauważyć tutaj należy, że istotnym elementem specjalnych zasad opodatkowania usług turystyki jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, obejmującą swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć.

Jak stanowi art. 119 ust. 3a ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty. Wskazany przepis zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. W efekcie, łączne spełnienie wszystkich przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Zgodnie z art. 119 ust. 4 ustawy o VAT, podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

W myśl art. 119 ust. 5 ww. ustawy, w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej „usługami własnymi”, odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne (art. 119 ust. 6 ww. ustawy).

W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

Obowiązek podatkowy w przypadku świadczenia usług, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl art. 19 ust. 11 ww. ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Na mocy art. 19 ust. 22 ww. ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, późniejsze niż wymienione w ust. 1-21 oraz w art. 20 i art. 21 terminy powstania obowiązku podatkowego, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności, uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami oraz przepisy Unii Europejskiej.

W § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 392, poz. 73 ze zm.) obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011r., określono, na zasadzie odstępstwa od zasad określonych w ww. art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług, inny termin powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15. dnia od dnia wykonania usługi.

Jak wyżej wskazano, dla usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca określił szczególny moment powstania obowiązku podatkowego, co powoduje, iż niezależnie od różnych zasad dotyczących określania momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku poszczególnych usług wchodzących w zakres usługi turystyki, przyjmuje się jeden moment powstania obowiązku podatkowego właściwy dla usługi turystyki.

Zasady sprzedaży zostały określone w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Stosownie do art. 119 ust. 10 ww. ustawy, podatnik, o którym mowa w ust. 3 tegoż artykułu, w wystawionych przez siebie fakturach nie wykazuje kwot podatku.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT ustawodawca określił w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011r., elementy, które powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży.

Zgodnie z tym przepisem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Natomiast zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Stosownie do § 5 ust. 8 pkt 1, pkt 2 lit. a i pkt 3 ww. rozporządzenia, w fakturach dokumentujących czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 119 lub art. 120 ustawy w miejsce oznaczenia „FAKTURA VAT” stosuje się oznaczenie „FAKTURA VAT-marża” lub umieszcza się odesłanie odpowiednio do przepisów art. 119 ustawy lub art. 306 dyrektywy oraz zawiera się dane określone w ust. 1 pkt 1-6 i 12.

W myśl natomiast § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z § 10 ust. 3 tego rozporządzenia fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę).

W myśl § 10 ust. 4 rozporządzenia – faktura stwierdzającą otrzymanie części lub całości należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy;
3. datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT" lub "FAKTURA VAT-MP", kwotę otrzymanej części lub całości należności brutto, a w przypadku określonym w ust. 3 - również daty i numery poprzednich faktur oraz sumę kwot otrzymanych wcześniej części należności brutto;
4. stawkę podatku;
5. kwotę podatku, wyliczoną według wzoru:
   
   KP = (ZB x SP) / (100 + SP)
   
   gdzie:
   KP – oznacza kwotę podatku,
   ZB – oznacza kwotę otrzymanej części lub całości należności brutto,
   SP – oznacza stawkę podatku;
6. dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę towaru lub usługi, cenę netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług netto, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość brutto zamówienia lub umowy;
7. datę otrzymania części lub całości należności (przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty), o której mowa w ust. 1-3, jeśli nie pokrywa się ona z datą wystawienia faktury.
   
   

Zgodnie z treścią § 10 ust. 5 rozporządzania – jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 - 3, nie obejmują całej ceny brutto, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach określonych w § 5 i 7 - 9, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o wartość otrzymanych części należności, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części należności; taka faktura powinna zawierać również numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Natomiast w myśl § 10 ust. 6 ww. rozporządzenia, jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1-3, obejmują całą cenę brutto towaru lub usługi, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi nie wystawia faktury w terminie określonym w § 9.

Nadmienić należy, że powołany wyżej przepis § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy (... ), stanowi, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jego otrzymania w tej części – wyłączając tym samym jego zastosowanie dla podatników rozliczających się z tytułu świadczonych usług turystyki za pomocą marży.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz treść złożonego wniosku stwierdzić należy, że jeżeli świadczenie usług nastąpi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawienia faktury VAT-marża z tytułu otrzymanej zaliczki, chyba że zażąda tego dana osoba. Natomiast obowiązek ten wystąpi w przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku otrzymania przedmiotowych zaliczek z tytułu świadczenia usługi turystyki będzie taki, jaki właściwy będzie dla świadczonej usługi turystyki, tj. powstanie z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15. dnia od dnia wykonania usługi zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, a zatem traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.