Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-98/15-3/AD
z 20 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 lutego 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłaconego przez spółkę komandytową na rzecz komplementariusza za zarządzanie spółką komandytową i prowadzenie jej spraw - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłaconego przez spółkę komandytową na rzecz komplementariusza za zarządzanie spółką komandytową i prowadzenie jej spraw.

W ww. wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednym z pięciu komandytariuszy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa, któremu przysługuje zgodnie z umową spółki udział w zyskach spółki komandytowej w wysokości 31%. Oprócz komandytariuszy spółkę komandytową tworzy komplementariusz - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

W dniu 4 sierpnia 2014 r. zawarto pomiędzy komplementariuszem (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością), a spółką komandytową umowę o zarządzanie i prowadzenie spraw spółki komandytowej. Celem umowy jest takie określenie wzajemnych praw i obowiązków, a także interesów stron aby doprowadzić do sprawnego, efektywnego oraz długofalowego strategicznego zarządzania spółką komandytową oraz wzrostu wartości spółki komandytowej. Do obowiązków komplementariusza należy w szczególności prowadzenie spraw spółki komandytowej poprzez zarządzanie jej majątkiem i personelem, reprezentowanie spółki komandytowej na zewnątrz, opracowanie i realizacja strategii rozwoju spółki komandytowej, kierowanie i nadzorowanie działalności spółki komandytowej, coroczne opracowanie jej budżetu oraz weryfikacja jego realizacji, opracowywanie cotygodniowych raportów sprzedaży spółki komandytowej, comiesięczne opracowywanie raportów wyników, zapewnienie obsługi prawnej i księgowej spółki komandytowej, prowadzenie polityki kadrowej, a także wypełnianie przez spółkę komandytową obowiązków wynikających z funkcji pracodawcy. Za należyte wykonanie ww. obowiązków spółka komandytowa zobowiązała się do wypłacenia na rzecz komplementariusza wynagrodzenia za prowadzenie jej spraw i zarządzanie w stałej miesięcznej kwocie netto powiększonej o podatek VAT. Oprócz podstawowego wynagrodzenia Komplementariusz będzie mógł otrzymać również premię miesięczną w wysokości 30% stałego wynagrodzenia miesięcznego po spełnieniu określonych warunków, m.in. po osiągnięciu przez spółkę komandytową odpowiedniego, określonego w umowie zysku, złożeniu przez komplementariusza wniosku o wypłatę tego dodatkowego wynagrodzenia. Decyzja o wypłacie premii będzie uzależniona m.in. od jednomyślnej uchwały wszystkich wspólników spółki komandytowej.

Zgodnie z zapisami umowy spółka komandytowa zapewnia komplementariuszowi w trakcie trwania umowy środki rzeczowe, pomieszczenia i urządzenia, za które nie pobiera dodatkowego wynagrodzenia. Komplementariusz świadczy swoje usługi na rzecz spółki komandytowej przez swoich członków zarządu. W przyszłości przewiduje się świadczenie usług przez komplementariusza również przez menedżerów, których ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością łączyć będą kontrakty menedżerskie.

Komplementariusz przy realizacji swoich obowiązków wynikających z zawartej w dniu 4 sierpnia 2014 r. umowy może wykorzystywać majątek spółki komandytowej oraz samochody, które spółka komandytowa użytkuje na podstawie umów leasingu. Środki rzeczowe, urządzenia oraz leasingowane samochody wykorzystywane są przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową nieodpłatnie tylko i wyłącznie do zarządzania i prowadzenia spraw spółki komandytowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wynagrodzenie za świadczone usługi za zarządzanie i prowadzenie spraw spółki komandytowej wypłacane komplementariuszowi zgodnie z umową z dnia 4 sierpnia 2014 r., na podstawie wystawionych przez niego faktur dla spółki komandytowej, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych proporcjonalnie do posiadanych przez niego udziałów w kosztach spółki komandytowej, czyli w wysokości 31%?
2. Czy amortyzacja środków rzeczowych czy też urządzeń, które stanowią w spółce komandytowej środki trwałe oraz wydatki dotyczące tych środków rzeczowych i urządzeń, a także wydatki dotyczące samochodów wykorzystywanych przez spółkę komandytową na podstawie umów leasingu, a które to środki rzeczowe, urządzenia i samochody mogą być wykorzystywane nieodpłatnie przez komplementariusza tylko i wyłącznie do świadczonych przez niego usług zarządzania i prowadzenia spraw spółki komandytowej stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanych przez niego udziałów w spółce komandytowej, czyli w wysokości 31% ogólnej wartości kosztów uzyskania przychodów?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie pierwsze. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie za świadczone przez komplementariusza usługi zarządzania i prowadzenia spraw spółki komandytowej wypłacane mu na podstawie wystawionych przez niego faktur stanowi dla Niego na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszt uzyskania przychodu proporcjonalnie do posiadanych przez niego udziałów w zysku spółki komandytowej, czyli w wysokości 31% wartości kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, aby można było uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy z uzyskiwanymi przychodami lub też z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródeł przychodu. Podatnik ma więc prawo do pomniejszenia przychodów o te koszty, które mają bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiąganych przychodów.

Komplementariusz ma nie tylko prawo, ale i obowiązek prowadzenia spraw spółki komandytowej. Na mocy art. 117 Kodeksu spółek handlowych spółkę komandytową reprezentuje komplementariusz. Jest on więc jej przedstawicielem ustawowym. Zgodnie z art. 46 Kodeksu spółek handlowych za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. Jednakże art. 37 § 1 Kodeksu spółek handlowych stanowi, że przepis art. 46 tej ustawy ma zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej. Wspólnicy spółki komandytowej postanowili jednak w umowie spółki, że komplementariuszowi za prowadzenie jej spraw będzie przysługiwało wynagrodzenie. Zasadne jest zatem wystawienie przez komplementariusza faktury za wykonane przez niego usługi zarządzania i prowadzenia spraw spółki komandytowej.

W opinii Wnioskodawcy wynagrodzenie za wykonane przez komplementariusza usługi zgodnie z umową z dnia 4 sierpnia 2014 r. ma pośredni związek z osiąganymi przychodami, a także nie znajduje się wśród kosztów niestanowiących kosztu uzyskania przychodu wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na to, że podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka komandytowa, koszty związane ze świadczeniem przez komplementariusza usług zarządzania i prowadzenia spraw spółki komandytowej zostaną uwzględnione w kosztach przez każdego ze wspólników w proporcji do posiadanego przez każdego z nich udziału w kosztach spółki komandytowej, czyli w przypadku Wnioskodawcy w wysokości 31%. Wydatek ten niewątpliwie ma wpływ na ogólne funkcjonowanie spółki komandytowej poprzez zapewnienie jej zgodnie z zapisami umowy m.in. wysokiego poziomu zarządzania majątkiem i personelem, optymalizacji kosztów prowadzonej przez niego działalności, reprezentowania Wnioskodawcy na zewnątrz, opracowywania i realizacji strategii rozwoju czy też koordynacji prac wszystkich jednostek Wnioskodawcy. Zatem uznać należy wynagrodzenie z tytułu umowy z dnia 4 sierpnia 2014 r. wypłacone komplementariuszowi za koszt stanowiący koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. Spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (art. 102 Kodeksu spółek handlowych).

Co do zasady, w stosunkach wobec osób trzecich spółkę komandytową reprezentuje komplementariusz, tj. wspólnik odpowiadający za zobowiązania spółki bez ograniczeń (art. 117 Kodeksu spółek handlowych). W sprawach nieuregulowanych w Dziale III Kodeksu spółek handlowych do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 Kodeksu spółek handlowych).

Zgodnie z art. 46 Kodeksu spółek handlowych mającym zastosowanie do spółki komandytowej, w związku z art. 103 Kodeksu za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. Jednakże z uwagi na art. 37 Kodeksu spółek handlowych umowa spółki może stanowić inaczej i wówczas mają zastosowanie postanowienia zawarte w umowie. Tym samym przepisy kodeksu spółek handlowych dopuszczają możliwość wypłaty wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki, jeśli zostanie to uregulowane w umowie spółki.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody osób fizycznych. Na gruncie przepisów ww. ustawy spółka komandytowa stanowi natomiast jedną z form organizacyjnych za pośrednictwem której osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą.

Art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zasady wykładni systemowej nakazują zatem przyjąć, że podział przychodów i kosztów między wspólnikami, powinien być dokonany jednolicie, w takiej proporcji, w jakiej wspólnicy partycypują w zyskach spółki osobowej. Zatem proporcję, o której mowa w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinno się ustalać w stosunku do przysługującego wspólnikowi będącemu osobą fizyczną udziału w zysku, określonemu w umowie spółki.

Zatem, koszty uzyskania przychodów powinny być rozliczane przez wspólnika spółki komandytowej - co do zasady - proporcjonalnie do udziałów w zyskach tej spółki, niezależnie od wartości wniesionych przez niego wkładów do spółki.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Interpretacja pojęcia „koszty uzyskania przychodów” zawartego w ww. regulacji prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, różnych wydatków, pod warunkiem że:

• są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, lub
  
• są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, oraz
• nie są wydatkami wymienionymi w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Opisane we wniosku wydatki, które ponosi spółka komandytowa w przedmiotowej sprawie służą uzyskaniu przez nią przychodów oraz zabezpieczeniu źródła jej przychodów. Nie podlegają także wyłączeniu z kosztów podatkowych na podstawie art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, wypłata ww. wynagrodzenia przez spółkę komandytową na rzecz komplementariusza spełnia definicję podatkowych kosztów. W rezultacie, poniesione przez spółkę komandytową koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tej spółki.

Tym samym, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wypłacone przez spółkę komandytową na rzecz komplementariusza wynagrodzenie w proporcji do jego udziału w tej spółce ustalonego w umowie spółki komandytowej.

Innymi słowy – odpowiadając wprost na postawione przez Wnioskodawcę pytanie – wynagrodzenie za świadczone usługi za zarządzanie i prowadzenie spraw spółki komandytowej wypłacane komplementariuszowi zgodnie z umową z dnia 4 sierpnia 2014 r., na podstawie wystawionych przez niego faktur dla spółki komandytowej stanowi dla Wnioskodawcy (jako wspólnika spółki komandytowej) koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, proporcjonalnie do posiadanych przez Niego udziałów w kosztach spółki komandytowej, czyli w wysokości 31%.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy w zakresie jego obowiązków podatkowych i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów (wspólników).

Końcowo wskazać również należy, że w toku prowadzonego postepowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego tut. organ nie ma uprawnień do oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego, w kontekście całokształtu okoliczności związanych z przeprowadzonymi transakcjami, gdyż wykraczałoby to poza zakres wniosku wyznaczonego jego treścią oraz ustawowo określonymi ramami postępowania dotyczącego wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego. W postępowaniu tym organ interpretacyjny nie może bowiem oceniać stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) w aspekcie art. 199a Ordynacji podatkowej. Na mocy tego przepisu organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności. Jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.