2015.10.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-544/15/EJ
z 12 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 lipca 2015 r. (data wpływu 17 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z 16 września 2015 r. (data wpływu 18 września 2015 r.) oraz pismem z 21 września 2015 r. (data wpływu 24 września 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości nieobjętych planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
zwolnienia od podatku VAT poddzierżawy nieruchomości osobie fizycznej na cele rolnicze,

-jest prawidłowe

opodatkowania stawką podatku 23% sprzedaży nieruchomości objętej w części miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego,

-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia z podatku VAT sprzedaży nieruchomości nieobjętych planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
opodatkowania stawką podatku 23% sprzedaży nieruchomości objętej w części miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego,
zwolnienia z podatku VAT poddzierżawy nieruchomości osobie fizycznej na cele rolnicze.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z 16 września 2015 r. (data wpływu 18 września 2015 r.) oraz z 21 września 2015 r. (data wpływu 24 września 2015 r.), będącymi odpowiedzią na wezwanie Organu z 14 września 2015 r. znak: IBPP3/4512-544/15/EJ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismami z 16 września 2015 r. oraz z 21 września 2015 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Powiat) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zamierza dokonać transakcji zbycia następujących nieruchomości:

1.Nieruchomości w obrębie 0001 uwidocznionej w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 1400/2 o pow. 5,5957 ha.

2.Nieruchomości w obrębie 0002 uwidocznionych w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy, oznaczonych w ewidencji gruntów jako działki:

nr 180/1 o pow. 1,2092 ha
nr 228 o pow. 3,1113 ha
nr 230 o pow. 9,6283 ha
nr 232 o pow. 0,6797 ha
nr 247 o pow. 9,1600 ha
nr 249 o pow. 3,7900 ha.

Sprzedaż ww. działek zostanie dokonana na rzecz instytucji finansowej (także czynnego podatnika podatku VAT). Przy dokonywaniu sprzedaży ww. nieruchomości P. podpisze jednocześnie z kupującym umowę dzierżawy, na podstawie której to P. będzie miał zapewnione prawo dzierżawy sprzedawanych nieruchomości. Powiat będzie dzierżawił od kupującego (instytucji finansowej) sprzedawane nieruchomości na podstawie umowy dzierżawy. W umowie dzierżawy jako dopuszczalny cel wykorzystania tych nieruchomości wskazane zostaną wyłącznie cele rolnicze. Po dokonaniu sprzedaży przedmiotowych nieruchomości oraz ich wydzierżawieniu przez P. od kupującego (instytucji finansowej), nieruchomość ta będzie poddzierżawiana osobie fizycznej (rolnikowi) na cele rolnicze.

Nieruchomość wymieniona w pkt 1, oznaczona w ewidencji gruntów jako działka 1400/2 jest terenem niezabudowanym, który:

w części stanowiącej około 25% powierzchni działki objęty jest Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej. Zgodnie z zapisem w wypisie z ww. Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego część ta objęta jest konturem P5 – tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów,
w części 75% powierzchni działki zgodnie z zapisem w wypisie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta i Gminy, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej, objęty jest konturem PU 2.1 – tereny przeznaczone pod lokalizację zakładów rzemieślniczych i usługowych oraz małych zakładów wytwórczych, w tym działalności przetwórczej, magazynowej, składowej, hurtowej.

Nieruchomości oznaczone w ewidencji gruntów jako działki o numerach: 180/1, 228, 230, 232, 247, 249 są terenami niezabudowanymi, dla których nie ma obowiązkowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie ma obowiązku jego sporządzania na podstawie przepisów odrębnych, jak również nie została dla tych terenów wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z zapisami w wypisach ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta i Gminy, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej, teren działki nr 180/1 stanowi „Zieleń parkową natomiast tereny działek o numerach: 228, 230, 232, 247, 249 objęte są konturem M 3.2 – obszar rozwoju różnych form mieszkalnictwa, usług i rzemiosła oraz za wyjątkiem działki nr 232) konturem ZR.1 – obszary zieleni.

W piśmie z 21 września 2015 r. Wnioskodawca wskazał dodatkowo, że:

1.P. nabył nieruchomości gruntowe, które mają być przedmiotem sprzedaży na rzecz instytucji finansowej na podstawie decyzji Wojewody. Z dniem 1 stycznia 2002 r. P. został podzielony na dwa powiaty:

Powiat L.,
Powiat B.

Składniki majątkowe, między innymi nieruchomości gruntowe, które mają być przedmiotem sprzedaży zostały przekazane z dotychczasowego P. do nowo utworzonego P. na podstawie zawartego porozumienia. Dlatego też nabycie nieruchomości nie było potwierdzone fakturą VAT.

2.W momencie nabycia tych nieruchomości nie przysługiwało P. prawo do odliczenia podatku naliczonego.

3.Przedmiotowe nieruchomości służyły P. do czynności zwolnionych od podatku VAT.

4.Zgodnie z uchwalonym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego – 25% powierzchni działki nr 1400/2 stanowi tereny przeznaczone pod zabudowę (tereny budowlane).

5.Dla 75% powierzchni działki nr 1400/2 nie został uchwalony Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

6.Nieruchomości będące przedmiotem poddzierżawy przez P. na rzecz osoby trzeciej będą dzierżawione wyłącznie na cele rolnicze.

7.W umowie dzierżawy nieruchomości gruntowych zawartej między P. a osobą trzecią zostaną zawarte zapisy dotyczące rodzaju działalności rolniczej, tj. grunty orne i użytki zielone na gruntach ornych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dokonywana pomiędzy jednostką zależną banku a P. sprzedaż nieruchomości wymienionej w pkt 1 w części nieobjętej planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz nieruchomości wymienionych w pkt 2 podlega w całości zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT?
Czy dokonywana pomiędzy jednostką zależną banku a P. sprzedaż nieruchomości wymienionej w pkt 1, w części objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika jej przeznaczenie pod zabudowę, będzie opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%?
Czy poddzierżawa nieruchomości wymienionych w punkcie 1 i 2 przez P. osobie trzeciej (osobie fizycznej – rolnikowi) podlegać będzie w całości zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT z uwagi na przeznaczenie nieruchomości na cele rolnicze? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Dostawa nieruchomości wymienionej w punkcie 1 przedstawionego zdarzenia przyszłego w części niestanowiącej terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT (tj. w części nieobjętej planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu) będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ad.2

Dostawa nieruchomości wymienionej w punkcie 1 przedstawionego zdarzenia przyszłego w części stanowiącej teren budowlany przeznaczony pod zabudowę (tj. w części objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika przeznaczenie nieruchomości pod zabudowę) będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej „ustawy o VAT”).

Ad. 3 (stanowisko oznaczone we wniosku nr 4)

W odniesieniu do pytania nr 4, w ocenie Wnioskodawcy poddzierżawa nieruchomości przez P. na rzecz osoby trzeciej na cele rolnicze (osoby fizycznej – rolnika) powinna zostać zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 736; dalej: Rozporządzenie o zwolnieniach z VAT).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Do pytania nr 1 i 2

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Przy czym nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na ustawę z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 199), która – zgodnie z art. 1 ust. 1 – określa zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej, zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (…) (art. 4 ust. 2 cyt. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać jednostce zależnej banku grunty wymienione w pkt 1 i 2 przedstawionego zdarzenia przyszłego. Wszystkie grunty są terenami niezabudowanymi, jednakże dla części działki nr 1400/2, która ma być przedmiotem dostawy, został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym stanowi ona teren przeznaczony pod zabudowę. Pozostałe nieruchomości oznaczone w ewidencji gruntów jako działki o numerach: 180/1, 228, 230, 232, 247, 249 są terenami niezabudowanymi, dla których nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie ma obowiązku jego sporządzania na podstawie przepisów odrębnych, jak również nie została dla tych nieruchomości wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Orientacyjna powierzchnia działki 1400/2 objęta planem wynosi około 1,3989 ha co stanowi około 25% powierzchni całej działki. Pozostała część ww. działki nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Sprzedającym jest P. będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, który dokona sprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Analizując przepisy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego należy podkreślić, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

W przedstawionej sytuacji część działki 1400/2 objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest zlokalizowana na obszarze oznaczonym symbolem P5-tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów.

Skoro zatem w niniejszej sprawie około 25% powierzchni działki objęte jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i położone na obszarze stanowiącym teren budowlany przeznaczony pod zabudowę, to nieruchomość ta w części objętej wskazanym planem zagospodarowania przestrzennego spełnia definicję terenu budowlanego, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Tym samym, dla dostawy części działki o powierzchni około 1,3989 ha, oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren budowlany przeznaczony pod zabudowę, przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania.

Z opisu sprawy wynika, że pozostała część działki nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Należy zauważyć, że od dnia 1 kwietnia 2013 r. bez znaczenia pozostają zapisy wynikające z ewidencji gruntów i jeżeli dla danego gruntu nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, grunt taki nie jest uznawany za budowlany. Jak już bowiem wskazano, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.).

Z powyższego wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że sprzedaż pozostałej części działki 1400/2 o powierzchni 4,1967 ha należy potraktować dla celów podatku VAT jako dostawę niezabudowanego terenu nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W konsekwencji powyższego dostawa przedmiotowej części działki gruntu będzie objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ponieważ w tej części nie stanowi ona terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT (brak planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla tego obszaru).

Biorąc zatem pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że sprzedaż opisanej działki niezabudowanej w części stanowiącej teren budowlany przeznaczony pod zabudowę (tj. w części objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego) będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast w części nie stanowiącej terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT (tj. w części nieobjętej planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu) dostawa ta będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Do pyt. 3

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem VAT wyznaczony jest m.in. przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Podstawowa stawka podatku w obecnym stanie prawnym wynosi 23% i wynika z art. 41 ust. 1 wraz z przepisami odsyłającymi ww. ustawy.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jeśli więc chodzi o późniejszą poddzierżawę nieruchomości wymienionych w punktach 1 i 2 przedstawionego zdarzenia przyszłego, to zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Przytoczony wyżej przepisy prawa podatkowego i definicja pojęcia dzierżawy wskazują na to, że dzierżawa gruntu stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ dzierżawca nie uzyskuje prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel.

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT z tytułu jej poddzierżawy w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego pytania nr 4 wynika z rozporządzenia o zwolnieniach z VAT. W myśl jego § 3 ust. 1 pkt 2 bowiem, cyt. „zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze”. A zatem, o zwolnieniu dzierżawy gruntu z opodatkowania podatkiem VAT decyduje przeznaczenie gruntu na cele rolnicze.

Wnioskodawca zamierza natomiast zawrzeć umowę dzierżawy nieruchomości wymienionych w punktach 1 i 2 przedstawionego zdarzenia przyszłego, której przedmiotem są grunty rolne. Przedmiot dzierżawy będzie natomiast wykorzystywany na cele rolnicze nie bezpośrednio przez Wnioskodawcę, ale przez podmiot trzeci, któremu nieruchomości te zostaną oddane w poddzierżawę bezpośrednio po zawarciu umowy dzierżawy pomiędzy jednostką zależną banku a Wnioskodawcą. Z tytułu dzierżawy Wnioskodawca będzie uiszczał czynsz dzierżawny jednostce zależnej banku, natomiast z tytułu poddzierżawy czynsz będzie uiszczany przez osobę fizyczną P. Podnieść jednocześnie należy, że wskazane powyżej zwolnienie z podatku VAT odwołuje się do kryteriów przedmiotowych, wskazuje bowiem na właściwość konkretnego gruntu i jego przeznaczenie na cele rolnicze. Z tego powodu dzierżawa tych nieruchomości przez P. rolnikowi powinna być zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT, ponieważ cały czas chodzi o ten sam grunt wykorzystywany na cele rolnicze. Jednocześnie zarówno przepisy ustawy o VAT, jak i przepisy rozporządzenia o zwolnieniach z VAT nie uzależniają możliwości skorzystania ze zwolnienia z podatku VAT od zapisów wynikających z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego bądź statusu podmiotowego osoby wykorzystującej grunt, liczy się bowiem wyłącznie faktyczne wykorzystanie gruntu na cele rolnicze. Odmienna wykładnia tego przepisu nie tylko wykraczałaby poza wyniki dokonanej wykładni językowej, ale również poza cel określony przez ustawodawcę, jakim jest objęcie zwolnieniem czynności związanych wyłącznie z faktycznym użytkowaniem nieruchomości w związku z realizacją celów rolniczych. Tym samym dla niniejszej sprawy bez znaczenia jest okoliczność, że P. dokonuje poddzierżawy ww. nieruchomości, gdyż ciężar zwolnienia z VAT przeniesiony został na faktyczne wykorzystanie gruntu na cele rolnicze, a nie charakter czynności prawnej między jednostką zależną banku a P.

Za brakiem ograniczeń podmiotowo-przedmiotowych w związku z dzierżawą gruntów na cele rolnicze, wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 listopada 2011 r. sygn. I FSK 216/11, gdzie sąd podkreślił, że „(…) w przypadku nieruchomości gruntowej o jej rolniczym przeznaczeniu świadczy faktyczne prowadzenie działalności rolniczej na danym gruncie, o czym, tak jak w rozpoznawanej sprawie, świadczyć mogą postanowienia zawartej umowy dzierżawy. Akty prawa miejscowego nie stanowią wiarygodnego źródła informacji na ten temat, gdyż regulują jedynie uprawnienie do prowadzenia określonej działalności, w tym działalności rolniczej, nie dając jednak gwarancji, że taka działalność jest faktycznie prowadzona”.

W tej kwestii jednoznacznie za możliwością skorzystania ze zwolnienia w podobnej sprawie wypowiedziały się również organy podatkowe, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 14 grudnia 2012 r. sygn. akt IBPP2/443-961/12/IK, gdzie podkreślił, że „z okoliczności sprawy wynika, że Gmina na podstawie zawartej umowy oddała w dzierżawę na rzecz osoby fizycznej nieruchomość niezabudowaną oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka nr 1664/92. Nieruchomość wydzierżawiana jest z przeznaczeniem pod drobne uprawy polowe, czyli na cele rolnicze i faktycznie takie jest wykorzystanie tego gruntu. Na dzierżawionym gruncie uprawiane są grządki, a także posadzono krzewy i drzewa owocowe. W umowie dzierżawy zawarty został paragraf, który mówi, że „wszelkie zmiany sposobu użytkowania dzierżawionego gruntu winny być uzgodnione z Wydzierżawiającym”. Dzierżawca nie jest rolnikiem. W ewidencji gruntów działka sklasyfikowana została jako tereny rekreacyjno-wypoczynkowe (Bz). Natomiast zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego omawiany teren znajduje się w jednostkach oznaczonych symbolami: ZP2 – „tereny zieleni nieurządzonej”; MN1 – „tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej”. Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że dzierżawa przedmiotowego gruntu (działki), który jest wykorzystywany na cele rolnicze, tj. pod drobne uprawy polowe (grządki, krzewy, drzewa owocowe), stanowi jej użytkowanie na cele rolnicze i korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, niezależnie od zapisów wynikających z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego”.

Analogicznie w tej kwestii wypowiedział się ten sam organ podatkowy w interpretacji z 14 stycznia 2013 r. sygn. IBPP4/443-470/12/BPi oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 7 czerwca 2013 r. sygn. ITPP2/443-224/13/KT oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 lutego 2014 r. sygn. ILPP1/443-1095/13-4/JSK – które de facto zakwestionował możliwość zastosowania stawki 23%, o którą wnioskował podatnik.

Jak wyżej podkreślono, nieodzowną częścią zwolnienia wynikającego z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia o zwolnieniach z VAT jest jego wykorzystanie na cele rolnicze, Przepisy ustawy o VAT co prawna nie definiują pojęcia „cele rolnicze” natomiast definicja pojęcia działalności rolniczej zawarta została w przepisie art. 2 pkt 15 ustawy o VAT. Odesłanie takie jest prawidłowe oraz zostało zaakceptowane zarówno przez organy podatkowe (tak, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 grudnia 2009 r. sygn. ILPP1/443-1220/09-4/MT), jak i komentatorów prawa podatkowego.

W myśl ww. przepisów przez działalność rolniczą rozumie się „produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazał na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o VAT.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 4 , w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że czynność poddzierżawy nieruchomości w sytuacji, gdy rzeczywiście będą one wykorzystywane na ww. cele rolnicze podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na mocy § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia o zwolnieniach z VAT.

Wobec powyższego Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości nieobjętych planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT poddzierżawy nieruchomości osobie fizycznej na cele rolnicze,
nieprawidłowe w zakresie opodatkowania stawką podatku 23% sprzedaży nieruchomości objętej w części miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, obejmuje zatem wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem, w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Dodatkowo wskazać należy na przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w myśl którego zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Analiza cyt. wyżej przepisu wskazuje, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Zgodnie z obowiązującą od dnia 1 kwietnia 2013 r. definicją zawartą w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Tak więc, w przypadku gdy teren nie ma ustalonego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, dostawa gruntów niezabudowanych jako terenów innych niż tereny budowlane będzie podlegała zwolnieniu zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 199), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o VAT art. 2 pkt 33 odpowiada więc także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że oceny przeznaczenia określonego gruntu niezabudowanego należy dokonywać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Należy podkreślić, że zwolnione od podatku od towarów i usług w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy są dostawy nieruchomości spełniające łącznie 2 warunki, tj.:

przedmiotem dostawy musi być teren niezabudowany,
teren ten nie może spełniać definicji terenu budowlanego, zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy.

Wątpliwość Wnioskodawcy w niniejszej sprawie powstała w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości ujętej w pkt 1 opisu stanu faktycznego w części nieobjętej planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz nieruchomości wymienionych w pkt 2 opisu, które są terenami niezabudowanymi, dla których nie ma obowiązkowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie ma obowiązku jego sporządzania na podstawie przepisów odrębnych, jak również nie została dla tych terenów wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że sprzedaż, o której mowa powyżej dotyczy nieruchomości stanowiącej teren niezabudowany, która w części ok. 75% powierzchni działki zgodnie z zapisem w wypisie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta i Gminy zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej objęta jest konturem PU 2.1 – tereny przeznaczone pod lokalizację zakładów rzemieślniczych i usługowych oraz małych zakładów wytwórczych, w tym działalności przetwórczej, magazynowej, składowej, hurtowej. Dla 75% powierzchni działki nr 1400/2 nie został uchwalony Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wnioskodawca ma również wątpliwość co do zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości oznaczonych w ewidencji gruntów jako działki o numerach 180/1, 228, 230, 232, 247, 249, które są terenami niezabudowanymi, dla których nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Odnosząc zatem przedstawiony opis zdarzenia przyszłego do ww. przepisów stwierdzić należy, że nieruchomości gruntowe, o których mowa w pytaniu nr 1 Wnioskodawcy, dla których nie został uchwalony Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (tj. 75% działki nr 1400/2) oraz nieruchomości wymienione w pkt 2 opisu zawartego we wniosku, nie mogą zostać uznane za tereny budowlane stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Skoro więc, tereny te nie stanowią terenów budowlanych, których definicję zawiera art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, zatem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 sprzedaż ich na rzecz instytucji zależnej banku (instytucji finansowej) podlega zwolnienia od podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest prawidłowe.

Jednocześnie z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że zgodnie z uchwalonym Miejscowy Planem Zagospodarowania Przestrzennego – 25% powierzchni działki nr 1400/2 stanowi tereny przeznaczone pod zabudowę (tereny budowlane).

Mając zatem na uwadze powyżej wskazane przeznaczenie terenu (tj. 25% powierzchni działki nr 1400/2) należy stwierdzić, że przedmiotowa nieruchomość gruntowa stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Tym samym dostawa przedmiotowej działki nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w ww. przepisie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania – przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W niniejszej sprawie dla dostawy części nieruchomości nr 1400/2 (tj. 25% powierzchni działki, która ujęta jest w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego jako tereny budowlane) znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Jak wskazał Wnioskodawca, w momencie nabycia tych nieruchomości nie przysługiwało P. prawo do odliczenia podatku naliczonego, a ponadto w odpowiedzi na pytanie Organu zawarte w wezwaniu z 14 września 2015 r. cyt. „Do jakiej kategorii czynności służyły Wnioskodawcy przedmiotowe nieruchomości, tj. do zwolnionej od podatku, opodatkowanej VAT czy też niepodlegającej VAT?” Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe nieruchomości służyły P. do czynności zwolnionych od podatku VAT. Treść wniosku jednoznacznie wskazuje więc, że nieruchomości te były wykorzystywane „wyłącznie” do czynności zwolnionych od podatku.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dostawa nieruchomości wymienionej w pkt 1 przedstawionego zdarzenia przyszłego w części stanowiącej teren budowlany przeznaczony pod zabudowę będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23% jest nieprawidłowe.

Kolejna wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy możliwości zwolnienia od podatku VAT poddzierżawy nieruchomości wydzierżawionych wcześniej od jednostki zależnej banku (instytucji finansowej) na rzecz osoby trzeciej (rolnikowi) z przeznaczeniem nieruchomości na cele rolnicze.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (tj. Dz.U. z 2015 r. poz. 736) zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że co do zasady dzierżawa gruntów stanowi odpłatne świadczenie usługi i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o podatku VAT nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybi, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie dzierżawił od instytucji finansowej sprzedane wcześniej nieruchomości na podstawie umowy dzierżawy. W umowie dzierżawy jako dopuszczalny cel wykorzystania tych nieruchomości wskazane zostaną wyłącznie cele rolnicze. Wnioskodawca poddzierżawi nieruchomości osobie fizycznej (rolnikowi) wyłącznie na cele rolnicze (grunty orne i użytki zielone na gruntach ornych).

Biorąc pod uwagę powyższy opis oraz wskazany przepis § 3 ust. 1 pkt 2 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, stwierdzić należy, że poddzierżawa przez Wnioskodawcę nieruchomości na rzecz osoby fizycznej (rolnika), które będą wykorzystywane wyłącznie na cele rolnicze korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii jest również prawidłowe.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo jest:

prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości nieobjętych planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT poddzierżawy nieruchomości osobie fizycznej na cele rolnicze,
nieprawidłowe w zakresie opodatkowania stawką podatku 23% sprzedaży nieruchomości objętej w części miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika więc, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. Niniejsza interpretacja skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie odnosi się do jednostki zależnej banku (instytucji finansowej), bowiem każdą czynność, z którą mogą być związane skutki podatkowoprawne należy rozstrzygać indywidualnie.

Końcowo Organ informuje, że w zakresie pytania nr 3 zawartego we wniosku wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin