Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4514-268/15-2/LS
z 24 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy zwolnienia ze zobowiązania poprzez wykonanie innego świadczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy zwolnienia ze zobowiązania poprzez wykonanie innego świadczenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka posiada wzór umowy, który chce zastosować przy zawieraniu transakcji ze swymi kontrahentami. Wzorcowa umowa nosi nazwę „umowa zwolnienia ze zobowiązania poprzez wykonanie innego świadczenia”. Treść umowy jest następująca:

Strony stwierdzają, że kontrahent - dłużnik posiada w stosunku do spółki zobowiązanie pieniężne wynikające z obowiązku zapłaty za nowy pojazd, zakupiony przez w/w kontrahenta w Spółce - wierzyciel. W związku z istnieniem tego zobowiązania Spółka umarza to zobowiązanie pod warunkiem i w zamian za spełnienie przez kontrahenta innego świadczenia (art. 506 K.C. - umowa odnowienia). To inne świadczenie polega na przeniesieniu na Spółkę prawa własności i wydania innego, używanego pojazdu samochodowego.

Wykonanie powyższego świadczenia powoduje umorzenie pierwotnego zobowiązania. Spółka w/w pojazdy używane odsprzedaje innym kontrahentom lub uznaje za swój własny środek trwały i wpisuje do ewidencji środków trwałych oraz użytkuje dla celów związanych z własną działalnością.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy umowa zwolnienia ze zobowiązania poprzez wykonanie innego świadczenia i będąca umową odnowienia podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, charakter zawartej ww. umowy świadczy o tym, że nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem PCC. Głównej podstawy braku obowiązku zapłaty podatku PCC można szukać w przepisie art. 1 ustawy o podatku PCC. Wynika to z faktu kwalifikacji ww. umowy jako umowy odnowienia (zwanej też umową nowacji, konwersji). Czynność ta uregulowana jest w art. 506 KC, zgodnie z którym - jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie, zobowiązanie dotychczasowe wygasa.

Art. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wśród tych czynności nie wymieniono umowy odnowienia. Jeżeli dana umowa nie jest wymieniona w art. 1 cytowanej ustawy, to tym samym nie stanowi ona przedmiotu opodatkowania tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 626) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
      
   2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
      
   3. (uchylona)
      
   4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
      
   5. umowy dożywocia,
      
   6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
      
   7. (uchylona)
      
   8. ustanowienie hipoteki,
      
   9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
      
   10. umowy depozytu nieprawidłowego,
       
   11. umowy spółki;
2. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
   
3. orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.
   
   

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Dlatego też należy uznać, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają czynności wymienione w art. 1 ust. 1 cytowanej ustawy, będącym katalogiem zamkniętym.

Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zasadę numerus clausus czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Jak przedstawiono we wniosku, Wnioskodawca stosuje w transakcjach ze swymi kontrahentami umowę zwaną „umowa zwolnienia ze zobowiązania poprzez wykonanie innego świadczenia”. Jak wskazuje Wnioskodawca, umowa ta jest zawierana pod postacią umowy odnowienia na podstawie art. 506 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121).

Stosownie do art. 506 § 1 wskazanej ustawy, jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie).

W treści umowy zawieranej przez Wnioskodawcę strony potwierdzają, że kontrahent posiada w stosunku do Wnioskodawcy zobowiązanie pieniężne wynikające z obowiązku zapłaty za nowy pojazd, zakupiony przez ww. kontrahenta od Wnioskodawcy. W związku z istnieniem tego zobowiązania Wnioskodawca umarza to zobowiązanie pod warunkiem i w zamian za spełnienie przez kontrahenta innego świadczenia. To inne świadczenie polega na przeniesieniu na Wnioskodawcę prawa własności i wydania innego, używanego pojazdu samochodowego. Wykonanie powyższego świadczenia powoduje umorzenie pierwotnego zobowiązania.

Ponieważ art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie wymienia umowy odnowienia jako umowy podlegającej opodatkowaniu, zatem należy uznać, że umowa ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wskazać jednakże należy, że fakt nie podlegania opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zawieranej umowy odnowienia, pozostaje bez znaczenia dla opodatkowania (lub zwolnienia z opodatkowania) umowy pierwotnej tj. w przedmiotowej sytuacji umowy sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.