Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-514/15/MW
z 24 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• zakwalifikowania składników majątku do środków trwałych – jest nieprawidłowe,
• ustalenia wartości początkowej – jest prawidłowe,
• w zakresie skutków podatkowych sprzedaży składników majątku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania składników majątku do środków trwałych, ustalenia ich wartości początkowej oraz skutków podatkowych sprzedaży ww. składników.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął jeszcze decyzji w sprawie szczegółowego zakresu prowadzonej działalności, dlatego też nie jest w stanie wskazać szczegółowych kodów działalności według Polskiej Kwalifikacji Działalności. Wnioskodawca zamierza rozliczać prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza m.in. nabywać grunty lub prawo użytkowania wieczystego w tym w ramach umowy sprzedaży lub darowizny. Do prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza również wprowadzić grunty lub prawo użytkowania wieczystego nabyte nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w tym w ramach umowy sprzedaży bądź darowizny. Na wskazanych powyżej gruntach i prawie użytkowania wieczystego Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą poprzez ich uprawę, utrzymanie lub ich wydzierżawienie, wynajęcie czy też użyczenie. Wnioskodawca nie wyklucza również sprzedaży wskazanych wyżej gruntów lub użytkowania wieczystego w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest przy tym w stanie określić, kiedy nastąpi ich sprzedaż. Wskazane powyżej transakcje nabycia zarówno przed jak i po rozpoczęciu przez Wnioskodawcę prowadzenia działalności gospodarczej, w tym w drodze umowy sprzedaży lub darowizny, dokonane mogą zostać również od jego żony. Od marca 2008 r. ustanowiony został pomiędzy Wnioskodawcą i jego żoną ustrój rozdzielności majątkowej. Małżonkowie nie posiadają majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską. Grunty lub użytkowanie wieczyste, które Wnioskodawca zamierza nabywać od swojej żony stanowić będą jej wyłączny majątek osobisty i na skutek nabycia wejdą do wyłącznego majątku osobistego Wnioskodawcy. Żona Wnioskodawcy od dnia 12 października 2010 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie 68.10.Z, 08.12.Z, 35.11.Z, 41.10.Z, 41.20.Z, 43.11.Z, 43.12.Z, 43.22.Z, 55.20.Z, 66.19.Z, 68.20.Z, 68.31.Z, 68.32.Z, 69.10.Z zgodnie z wpisem w CEiDG. Grunty lub użytkowanie wieczyste, które Wnioskodawca zamierza nabywać od swojej żony stanowić mogą jej majątek prywatny lub majątek wprowadzony do jej działalności gospodarczej. Grunty lub użytkowanie wieczyste, które Wnioskodawca zamierza nabywać od swojej żony nie będą stanowić całości ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wskazane grunty i użytkowanie wieczyste stanowić będą środki trwałe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności?
2. Czy wartość początkowa wskazanych gruntów i użytkowania wieczystego niezależnie od sposobu ich nabycia określona zostanie na podstawie art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy we wskazanej sytuacji pomiędzy Wnioskodawcą i jego żoną zastosowanie znajdzie art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
4. Czy dochód lub strata Wnioskodawcy ze sprzedaży wskazanych gruntów lub użytkowania wieczystego ustalony zostanie na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, we wskazanej sytuacji grunty oraz użytkowanie wieczyste stanowić będą środki trwałe w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od innych aktów prawnych, w tym ustawy o rachunkowości, zawiera własną definicję środków trwałych. Środki trwałe określone są mianowicie w art. 22a-22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie art. 22a określone składniki majątkowe po spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznawane są za środki trwałe. Przepis ten dotyczy jednakże jedynie składników majątkowych wyraźnie w nich wskazanych.

Odrębną grupę składników majątkowych stanowiących środki trwałe określa natomiast art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać należy, iż przepis art. 22c ww. ustawy zawiera odrębne od art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki uznania danego składnika majątku za środek trwały. Dlatego też grunty i użytkowanie wieczyste stanowić będą środki trwałe przedsiębiorstwa na podstawie art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od warunków art. 22a ustawy. Do zakwalifikowania gruntów jako środek trwały nie będzie miał zatem zastosowania warunek przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok.

Powyższe potwierdza również fakt, iż skoro grunty i użytkowanie wieczyste nie podlegają amortyzacji to bez znaczenia jest okres używania, gdyż ich zaliczanie do kosztów uzyskania przychodu nie będzie rozciągnięte w czasie (poprzez odpisy amortyzacyjne), a dokonane będzie jednorazowo.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, we wskazanej sytuacji wartość początkowa gruntu lub użytkowania wieczystego ustalona zostanie na podstawie art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności:

• ust. 1 pkt 1) w przypadku nabycia na podstawie umowy sprzedaży lub
• ust. 1 pkt 3) w przypadku nabycia na podstawie umowy darowizny.

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku wskazanego nabycia gruntu lub użytkowania wieczystego od jego żony nie znajdzie zastosowania art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wskazanej sytuacji nie dojdzie do zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków.

Składniki majątkowe, które Wnioskodawca zamierza nabyć od żony, będą stanowić wyłączny majątek osobisty, do którego Wnioskodawca nabędzie wyłączne prawa w ramach transakcji nabycia.

Jak wynika z brzmienia art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z ust. 12 przepis ten dotyczy formalnej zmiany działalności to jest zmiany podmiotu zarządzającego majątkiem pozostającym we wspólności majątkowej małżonków. Jedynie bowiem w przypadku, gdy istnieje między małżonkami ustrój wspólności majątkowej przychody generowane przy pomocy danego składnika majątku stanowią majątek wspólny małżonków i uzasadnione jest w takim przypadku kontynuowanie amortyzacji danego składnika majątku przez tych samych właścicieli.

Dodatkowo art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie w razie sukcesji działalności gospodarczej (przedsiębiorstwa), szerszej niż jednostkowe przeniesienie praw do składnika majątku. Przepis ten nie będzie miał zatem zastosowania w przypadku poszczególnych transakcji, w wyniku których dojdzie do przeniesienia składnika majątku osobistego jednego małżonka prowadzącego działalność gospodarczą na rzecz majątku osobistego drugiego małżonka prowadzącego bądź zamierzającego prowadzić działalność gospodarczą.

Ponadto w zakresie składników majątkowych z majątku prywatnego żony Wnioskodawcy, nie były one wprowadzone do ewidencji środków trwałych, nie będzie zatem podstawy do kontynuowania wartości z tej ewidencji.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży wskazanych gruntów lub użytkowania wieczystego stanowiących środki trwałe i wykazanych w ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawcy, dochód lub strata określone zostaną na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w zakresie zakwalifikowania składników majątku do środków trwałych oraz jest prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast, zgodnie z art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how),

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność,

• zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W świetle ww. przepisów grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów mogą stanowić odpowiednio środki trwałe i wartości niematerialne i prawne w prowadzonej działalności gospodarczej. Jednakże, wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, aby składniki te można było zakwalifikować do środków trwałych i wartości niematerialnych muszą spełniać warunki określone w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w tym warunek dotyczący przewidywanego okresu wykorzystania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Zauważyć należy, że w art. 22b ust. 2 ustawy wyraźnie wskazano do jakich kategorii środków trwałych kryterium przewidywanego okresu używania nie ma zastosowania. Takiego zastrzeżenia nie zawiera art. 22c ust. 1 ustawy.

Ponadto należy zaznaczyć, że stosownie do treści art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku o których mowa w art. 22a-22c wprowadza się do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Odnosząc się do kwestii ustalenia wartości początkowej ww. składników majątku, wskazać należy, iż zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się:

• w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia,
• w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Stosownie do treści art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z zapisem art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Ponadto, w myśl art. 22g ust. 1 pkt 12 ww. ustawy, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Ww. przepis stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza m.in. nabywać grunty lub prawo użytkowania wieczystego w tym w ramach umowy sprzedaży lub darowizny. Do prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza również wprowadzić grunty lub prawo użytkowania wieczystego nabyte nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w tym w ramach umowy sprzedaży bądź darowizny. Na wskazanych powyżej gruntach i prawie użytkowania wieczystego Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą poprzez ich uprawę, utrzymanie lub ich wydzierżawienie, wynajęcie czy też użyczenie. Wnioskodawca nie wyklucza również sprzedaży wskazanych wyżej gruntów lub użytkowania wieczystego w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest przy tym w stanie określić, kiedy nastąpi ich sprzedaż. Wskazane powyżej transakcje nabycia zarówno przed jak i po rozpoczęciu przez Wnioskodawcę prowadzenia działalności gospodarczej, w tym w drodze umowy sprzedaży lub darowizny, dokonane mogą zostać również od jego żony. Od marca 2008 r. ustanowiony został pomiędzy Wnioskodawcą i jego żoną ustrój rozdzielności majątkowej. Małżonkowie nie posiadają majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską. Grunty lub użytkowanie wieczyste, które Wnioskodawca zamierza nabywać od swojej żony stanowić będą jej wyłączny majątek osobisty i na skutek nabycia wejdą do wyłącznego majątku osobistego Wnioskodawcy. Grunty lub użytkowanie wieczyste, które Wnioskodawca zamierza nabywać od swojej żony stanowić mogą jej majątek prywatny lub majątek wprowadzony do jej działalności gospodarczej. Grunty lub użytkowanie wieczyste, które Wnioskodawca zamierza nabywać od swojej żony nie będą stanowić całości ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem, jeżeli Wnioskodawca nie będzie prowadził działalności w zakresie obrotu nieruchomościami i w ramach tej działalności przedmiotowe grunty i prawa, nie będą nabyte w celu ich odsprzedaży, to składniki te, po spełnieniu wszystkich warunków określonych w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w przypadku gruntów i w art. 22b ust. 1 – w przypadku praw wieczystego użytkowania gruntów, będą mogły stanowić odpowiednio środki trwałe i wartości niematerialne i prawne w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zauważyć jednak należy, że ww. składniki majątku – zgodnie z art. 22c pkt 1 – nie będą podlegać amortyzacji. Zatem, od wartości początkowej ww. składników majątku Wnioskodawca nie będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych i tym samym odpisów tych nie będzie mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów. Podkreślić jednak należy, że ww. składniki majątku należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do użytkowania. Przy czym wartość początkową składników majątku nabytych odpłatnie należy ustalić stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 – tj. wg ceny nabycia, natomiast wartość początkową składników majątku nabytych w ramach darowizny należy ustalić wg wartości rynkowej z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości. Powyższy sposób ustalenia wartości początkowej ma również zastosowanie w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów od żony (zarówno z jej majątku prywatnego jak i w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej). Należy bowiem zaznaczyć, że skoro pomiędzy małżonkami panuje ustrój rozdzielności majątkowej, a składniki majątku, które Wnioskodawca ma otrzymać od żony stanowią jej wyłączny majątek osobisty (majątek prywatny lub wprowadzony do prowadzonej przez nią działalności gospodarczej), to nie znajdzie zastosowania wskazany przez Wnioskodawcę art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy.

Ponadto, wskazać należy, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Podkreślić zatem należy, że wydatki związane z nabyciem gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów stanowią koszt uzyskania przychodu dopiero w chwili odpłatnego zbycia tych składników.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi, ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (…); przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do treści art. 24 ust. 2 (zdanie drugie) i pkt 1 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Przepis powyższy, określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (również nabytych nieodpłatnie), wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

• przychodu z odpłatnego zbycia,
• wartości początkowej środka trwałego,
• sumy odpisów amortyzacyjnych (w przypadku tych składników majątku, które podlegają amortyzacji).

Zatem, uzyskany przez Wnioskodawcę dochód ze sprzedaży gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów stanowiących środki trwałe i wartości niematerialne i prawne w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej należy ustalić zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kosztem uzyskania przychodu ze sprzedaży tych składników majątku będą wydatki poniesione na ich nabycie (przy odpłatnym nabyciu) albo wartość rynkowa z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości (przy nabyciu w ramach darowizny), które jak wykazano stanowią wartości początkową tych (niepodlegających amortyzacji) środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-563 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.