2015.09.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-837/15-2/MK
z 25 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2015 r. (data wpływu 11 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności zbycia praw do znaku towarowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności zbycia praw do znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

S. spółka jawna (dalej: „Wnioskodawca”) jest spółką jawną z siedzibą w Polsce. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z zarządzaniem znakami towarowymi, w ramach grupy I. Wnioskodawca planuje transakcję (dalej: „Transakcja”) sprzedaży do podmiotu powiązanego (dalej: „Kupujący”) praw ochronnych na znaki towarowe oraz autorskich praw majątkowych do warstwy graficznej znaków towarowych (dalej: „Znaki”). Cena za Znaki zostanie ustalona na warunkach rynkowych.

Transakcja dotyczyć będzie wyłącznie Znaków. Żadne inne rzeczowe składniki majątku, ani też zobowiązania czy należności Wnioskodawcy, nie zostaną przeniesione pomiędzy Wnioskodawcą a Kupującym w związku z planowaną Transakcją. W szczególności planowana sprzedaż Znaków przez Wnioskodawcę na rzecz Kupującego nie będzie skutkowała zbyciem:

oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo Wnioskodawcy,

wierzytelności Wnioskodawcy,

ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę,

zobowiązań Wnioskodawcy.

Na moment Transakcji, aktywa majątku Wnioskodawcy składać się będą głównie ze:

Znaków (będących przedmiotem Transakcji),

wierzytelności z tytułu opłat licencyjnych, jeżeli będą istniały na moment sprzedaży,

środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym,

a głównymi zobowiązaniami Wnioskodawcy będą zobowiązania związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (m.in. zobowiązania wynikające z umów o pracę, z umowy najmu lokalu).

Na moment zawarcia Transakcji:

Znaki nie będą stanowiły wyodrębnionego organizacyjnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy (na bazie statutu, regulaminu, czy też innego aktu o podobnym charakterze) zespołu składników w postaci odrębnego oddziału, działu ani departamentu przedsiębiorstwa, na którego czele stałby kierownik, czy dyrektor,

nie będzie odrębnego zakładowego planu kont przyporządkowanego do Znaków,

zakładowy plan kont Wnioskodawcy nie będzie zawierał odrębnych kont ewidencyjnych dotyczących wyłącznie gospodarki finansowej Znaków,

nie będzie odrębnych planów finansowych, budżetów etc. dotyczących Znaków,

nie będzie odrębnego rachunku (subrachunku) bankowego, na który wpływają należności i są spłacane zobowiązania związane z wykorzystywaniem Znaków w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy,

w ramach Transakcji nie dojdzie do przeniesienia zakładu pracy w trybie art. 23(1) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm., dalej: „KP”).

Obecnie, jeden ze Znaków jest przedmiotem umów licencyjnych zawartych z podmiotem powiązanym i podmiotami niepowiązanymi. Dodatkowo, w związku z umową licencyjną, Wnioskodawca zawarł z podmiotem powiązanym porozumienie regulujące zasady refakturowania na Wnioskodawcę przez podmiot powiązany kosztów bezpośredniego promowania i budowania wartości znaku towarowego. Ze względu na sprzedaż Znaków przez Wnioskodawcę, powyższe umowy i porozumienie zostaną rozwiązane przez Wnioskodawcę. Nie będą one przedmiotem Transakcji. Przedmiotem transakcji nie będą również wierzytelności i zobowiązania wynikające z umów i ww. porozumienia, jeżeli będą istniały na moment Transakcji.

Zgodnie z informacją uzyskaną od Kupującego nabyte w drodze Transakcji Znaki będą służyły wykonywaniu przez Kupującego czynności opodatkowanych VAT według stawki 23% (usługi w zakresie licencjonowania znaków towarowych). Po Transakcji Kupujący zawrze umowę licencyjną z podmiotem powiązanym lub podmiotami powiązanymi lub podmiotem niepowiązanym lub podmiotami niepowiązanymi zainteresowanymi uzyskaniem licencji na korzystanie ze Znaków. Nie jest również wykluczona możliwość licencjonowania przez Kupującego znaków na rzecz podmiotów zagranicznych prowadzących działalność gospodarczą, co będzie stanowiło czynność opodatkowaną według stawki 0%.

Sprzedawca jest i w momencie sprzedaży będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Zgodnie z informacjami od Kupującego, obecnie Kupujący nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, niemniej jednak zamierza dokonać przedmiotowej rejestracji w najbliższej przyszłości. Stąd, Wnioskodawca informuje, że będące przedmiotem wniosku pytanie przedstawione poniżej, dotyczy zdarzenia przyszłego, na moment którego Kupujący będzie już posiadać statut zarejestrowanego podatnika VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana powyżej Transakcja będzie podlegać opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Transakcja będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Uwagi wstępne

W celu rozstrzygnięcia, czy Transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT, konieczne jest rozstrzygnięcie, czy mieści się ona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, oraz czy żadne z wyłączeń z opodatkowania, wskazanych w art. 6 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii. Zaś zgodnie z art. 8 ustawy o VAT świadczenie usług jest definiowane, jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,które nie stanowi dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle powyższych regulacji:

Znaki nie mogą być uznane za towar dla celów ustawy o VAT (nie stanowią rzeczy, o których mowa w definicji towaru w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT),

sprzedaż Znaków na rzecz Kupującego stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT (stanowi przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej).

Tym samym sprzedaż Znaków mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie należy ustalić, czy w przypadku Transakcji znajdą zastosowania wyłączenia z opodatkowania wskazane w art. 6. Zgodnie z treścią tego przepisu czynnościami wyłączonymi z opodatkowania są:

czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy,

transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Transakcja sprzedaży Znaków może być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, dlatego aby Transakcja podlegała opodatkowaniu VAT, należy ustalić, czy nie będzie ona polegała na zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Zdaniem Wnioskodawcy wykładnia terminów użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT - przedsiębiorstwo oraz jego zorganizowana część - ma kluczowe znaczenie, dla ustalenia czy Transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT. W konsekwencji Wnioskodawcy interpretacja terminów użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT powinna być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Stąd - zdaniem Wnioskodawcy - organ wydający interpretację jest uprawniony do dokonania wykładni terminów „przedsiębiorstwo” i „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i tym samym, do dokonania klasyfikacji przedmiotu planowanej Transakcji (tj. oceny czy przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego Transakcja będzie dotyczyła zbycia przedsiębiorstwa, zorganizowanej części przedsiębiorstwa czy też indywidualnych aktywów niestanowiących przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części).

Powyższe twierdzenie znajduje swoje uzasadnienie w interpretacjach art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, dokonywanych przez sądy administracyjne, zgodnie, z którymi pojęcie przepisów prawa podatkowego, objętych zakresem przedmiotowym interpretacji indywidualnych, należy interpretować szeroko.

Przykładowo, jak wynika z treści wyroku WSA w Krakowie z dnia 9 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Kr 1691/11), treść art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć w ten sposób, że wnioskodawca ma uprawnienie do uzyskania od organu podatkowego interpretacji prawa podatkowego w każdej indywidualnej sprawie, która może kształtować jego prawa i obowiązki na gruncie określonej regulacji podatkowej. Podobne stwierdzenie znajduje się w wyroku NSA z dnia 9 października 2008 r. (sygn. akt IFSK1239/07).

Co więcej, kwestia kompetencji Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do dokonywania wykładni przepisu art. 55^¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej „KC”), niejednokrotnie była przedmiotem rozstrzygnięć polskich sądów administracyjnych (w tym, w stanach faktycznych analogicznych do zdarzenia przyszłego objętego niniejszym wnioskiem). W rezultacie, na przykład, NSA w wyroku z dnia 6 stycznia 2010 r. (sygn. akt I FSK 1216/09), uznał, że jeżeli u podstaw stanowiska wnioskodawcy legła kwestia wymagająca zajęcia stanowiska organu na płaszczyźnie prawno-podatkowej, Minister Finansów jest zobowiązany do zajęcia stanowiska i podania argumentacji w sprawie klasyfikacji przedmiotu transakcji. Ponadto, NSA podzielił pogląd wyrażony w wyroku WSA w Warszawie z dnia 21 listopada 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1737/07) i wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 26 maja 2009 r (sygn. akt I SA/Bd 197/09), zgodnie, z którym obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji nie można zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość. Jak wskazał Sąd, przez prawo podatkowe - w kontekście wymogów dotyczących wydawania jego indywidualnych interpretacji - należy rozumieć ogół przepisów regulujących zasady powstawania, ustalania oraz wygasania zobowiązań podatkowych oraz obowiązki podatników, płatników i inkasentów poszczególnych podatków. Podobne stwierdzenia znajdują się w następujących wyrokach: wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 26 maja 2009 r. (sygn. akt I SA/Bd 197/09), wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 lutego 2009 r. (sygn. akt I SA/G11044/08) oraz wyrok NSA z dnia 4 listopada 2011 r. (sygn. akt II FSK 1019/09).

Podobnie, WSA w Kielcach, w wyroku z dnia 29 stycznia 2009 r. (sygn. akt I SA/Ke 465/08), uznał, że w kontekście stosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, art. 55^¹ KC jest przepisem prawa podatkowego. W konsekwencji, Sąd nie zgodził się z oceną organu, że Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska wnioskodawcy w zakresie klasyfikacji przedmiotu transakcji.

Brak przesłanek uzasadniających uznanie sprzedaży Znaków za zbycie przedsiębiorstwa

Jak wskazano wyżej ustawa o VAT w art. 6 pkt 1 stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Termin przedsiębiorstwo nie został jednak zdefiniowany w tej ustawie.

W związku z powyższym w doktrynie prawa podatkowego jest powszechnie akceptowane, że dla celów podatku VAT, pojęcie przedsiębiorstwa powinno być rozumiane zgodnie z jego definicją zawartą w art. 55^¹ KC. Zgodnie z treścią powyższego artykułu, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej i obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

koncesje, licencje i zezwolenia;

patenty i inne prawa własności przemysłowej; majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

tajemnice przedsiębiorstwa;

księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że aby można było mówić o nich, jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Tym samym przedsiębiorstwem jest taki zespół składników, które są powiązane w taki sposób, że razem tworzą samodzielny podmiot funkcjonujący w obrocie gospodarczym.

Dlatego też nie można traktować, jako przedsiębiorstwo wyodrębnionej gospodarczo części będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie ona obejmować wszystkich istotnych składników majątku Wnioskodawcy wskazanych w art. 55^¹ KC, pozwalających na prowadzenie określonego rodzaju działalności gospodarczej.

Jak zaznaczono powyżej, przedmiotem Transakcji będzie wyłącznie jeden rodzaj aktywa posiadanego przez Wnioskodawcę (Znaki), a Transakcja nie będzie wiązała się z przeniesieniem na rzecz Kupującego innych składników przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w tym:

wierzytelności (należności) i zobowiązań Wnioskodawcy,

składników materialnych i niematerialnych należących do Wnioskodawcy innych niż Znaki,

oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo Wnioskodawcy,

ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę,

środków pieniężnych niezbędnych Wnioskodawcy do prowadzenia działalności gospodarczej,

zakładu pracy w trybie art. 23(1) KP.

Sama sprzedaż Znaków, bez transferu wierzytelności i zobowiązań dotyczących działalności gospodarczej Wnioskodawcy, środków pieniężnych oraz osób zatrudnionych u Wnioskodawcy, nie stanowi zbycia masy majątkowej, która mogłaby pozwolić Kupującemu w sposób ciągły (nieprzerwany) kontynuować działalność gospodarczą Wnioskodawcy.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę polega na udzielaniu licencji na korzystanie z jednego ze Znaków. Licencja ta udzielana jest na podstawie zawartych umów. Bez transferu tych umów kontynuowanie przez Kupującego działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę nie będzie możliwe. Tym samym biorąc pod uwagę, że umowy te nie będą przedmiotem Transakcji, Kupujący w celu prowadzenia działalności gospodarczej przy pomocy Znaków będzie musiał zawrzeć nowe umowy licencyjne.

W konsekwencji, przedmiot Transakcji nie będzie wyczerpywał definicji przedsiębiorstwa dla celów ustawy o VAT.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzona została również w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych przez organy podatkowe. Przykładowo:

W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 sierpnia 2013 r. (IPPP1/443-698/13-2/PR) stwierdzono, że: „Zbywca dokona zbycia składników majątku przedsiębiorstwa a nie przedsiębiorstwa rozumianego według art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Opisana we wniosku transakcja nie obejmuje, bowiem istotnych elementów przedsiębiorstwa rozumianego według art. 55¹ Kodeksu cywilnego, takich jak tajemnice przedsiębiorstwa, księgi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, wierzytelności, zobowiązania i środki pieniężne Zbywcy”.

W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 stycznia 2013 r. (IPPP1/443-1235/12-2/Igo), w której stwierdzono, że: „(...) przedsiębiorstwo obejmuje całość aktywów posiadanych przez podatnika odpowiednio zorganizowanych w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem zbycie przez podatnika tylko części swoich aktywów z definicji nie może być zakwalifikowane, jako zbycie przedsiębiorstwa, nawet, jeżeli przedmiotem zbycia jest zdecydowana większość składników majątkowych”.

W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 grudnia 2012 r. (IPPP2/443-1104/12-4/BH): „Sprzedawana Nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, bowiem przedmiotem sprzedaży będą wyłącznie niektóre składniki przedsiębiorstwa Sprzedawcy - w szczególności na Nabywcę nie zostaną przeniesione istotne składniki majątkowe i niemajątkowe umożliwiające prowadzenie działalności gospodarczej, w tym środki finansowe. Przedmiotem Transakcji nie będą również księgi rachunkowe Sprzedawcy i inne składniki materialne i niematerialne wymienione, które w świetle Kodeksu cywilnego tworzą przedsiębiorstwo”.

W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 listopada 2011 r. (nr ILPP1/443-1108/11-5/AW) stwierdzono, że „przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym. Ponadto, nie można traktować, jako przedsiębiorstwo wyodrębnionej gospodarczo części będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie obejmować ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności”.

Brak przesłanek uzasadniających uznanie sprzedaży Znaków za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa

Zgodnie z art. 2 pkt 27e) ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumieć należy organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wedle utrwalonej linii orzeczniczej organów podatkowych z powyższej definicji wynika, że aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych, w tym również zobowiązań) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.

W rezultacie, zorganizowana część przedsiębiorstwa to przede wszystkim zespół składników materialnych i niematerialnych. Jak wskazał, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji z dnia 30 października 2012 r., sygn. ITPP2/443-966/12/AK, „Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany, jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym”.

Dodatkowo, zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w indywidualnych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, aby w przypadku zbycia składników majątkowych, można było mówić o zbyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w skład przedmiotu zbycia muszą wchodzić również wszystkie zobowiązania sprzedawcy związane ze zbywaną częścią majątku sprzedawcy. Takie, stanowisko znalazło również potwierdzenie m. in w:

Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 grudnia 2012 r., sygn. ITPP2/443-1174/12/PS, z której wynika, iż: „Na nabywcę winny przejść wszystkie zobowiązania związane z tą częścią przedsiębiorstwa, gdyż stanowią one jego składniki. Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ww. ustawy, ma więc miejsce tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione wszystkie zobowiązania wcześniej jej przypisane. (...) Wyodrębniona część przedsiębiorstwa pozbawiona tych zobowiązań utraci tym samym status zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług - powyższe nie dotyczy kwestii przenoszenia zobowiązań, które nie mogą być przenoszone z mocy prawa”.

Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej z 2 sierpnia 2011 r., sygn. ITPP2/443-774/11/EK, zgodnie z treścią której: „Skoro, bowiem z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że przedmiotem dostawy będą poszczególne składniki majątkowe, należy przyjąć, iż nie będzie to dostawa przedsiębiorstwa. Jednocześnie z uwagi na fakt, iż nie obejmie istotnych elementów, tj. należności i zobowiązań Spółki i praw wynikających z umów najmu lokali, nie będzie zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

W związku z powyższym, zobowiązania obok prawa własności składników majątku czy też należności stanowią jeden z najważniejszych elementów wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa i są nierozerwalnie z nim związane. Wyłączenie ich zatem powoduje, że nie można mówić o innych pozostających składnikach majątkowych jak o przedsiębiorstwie lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa (podobnie jak w przypadku przedsiębiorstwa) tworzą składniki, które są pod względem organizacyjnym i finansowym wyodrębnione w strukturze istniejącego przedsiębiorstwa oraz są we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich, jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Dodatkowo, aby mieć do czynienia z transferem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w skład przedmiotu zbycia muszą wchodzić również wszystkie zobowiązania sprzedawcy związane ze zbywaną częścią majątku.

W przedmiotowej sprawie szereg elementów przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zostanie wyłączony z Transakcji, tj.:

składniki materialne i niematerialne, inne niż Znaki, należące do Wnioskodawcy,

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo Wnioskodawcy,

wierzytelności (należności) Wnioskodawcy,

umowy licencyjne na korzystanie z jednego ze Znaków oraz inne kontrakty Wnioskodawcy,

księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, oraz również

zobowiązania Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę, że:

przedmiotem Transakcji będzie jeden rodzaj aktywa w majątku Wnioskodawcy - Znaki,

Znaki nie będą wyodrębnione pod względem organizacyjnym i finansowym w majątku Wnioskodawcy,

w zakres przedmiotowy Transakcji nie wejdą zobowiązania Wnioskodawcy,

zdaniem Wnioskodawcy przedmiot Transakcji nie spełnia szeregu warunków niezbędny do uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Konsekwentnie Transakcja nie jest zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Powyższe stanowisko znalazło również potwierdzenie m. in w:

Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2014 r. (ILPP1/443-917/14-2/JSK), z której wynika, że: Analizując powyższe uznać należy, że znak towarowy, będący przedmiotem zbycia, nie będzie stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Zbywany składnik majątku nie będzie stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdyż przedmiot sprzedaży (znak towarowy) nie będzie spełniał ustawowych przesłanek zawartych w definicji tego pojęcia, tj. nie będzie stanowił masy majątkowej wydzielonej finansowo, organizacyjnie i funkcjonalnie, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako oddzielne przedsiębiorstwo”.

Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 marca 2015 r. (IPPP1/443-1482/14-4/AP), zgodnie z treścią, której: „Wnioskodawca wskazał, że SKA dokona sprzedaży Znaków na rzecz SPV, przy czym transakcja sprzedaży dotyczyć będzie wyłącznie Znaków, pomiędzy SKA oraz SPV nie zostaną przeniesione żadne inne składniki majątku, ani też zobowiązania. Na moment zawarcia umowy sprzedaży, w ramach SKA przedmiot sprzedaży nie będzie stanowił wyodrębnionego organizacyjnie (na bazie statutu, regulaminu, czy też innego aktu podobnym charakterze) zespołu składników w postaci odrębnego oddziału, działu ani departamentu przedsiębiorstwa, na którego czele stałby kierownik, czy dyrektor; nie będzie odrębnego zakładowego planu kont przyporządkowanego do przedmiotu sprzedaży; zakładowy plan kont SKA nie będzie zawierał odrębnych kont ewidencyjnych dotyczących wyłącznie gospodarki finansowej przedmiotu sprzedaży; nie będzie odrębnych planów finansowych, budżetów etc. dotyczących przedmiotu sprzedaży; nie będzie odrębnego rachunku (subrachunku)bankowego, na który wpływają należności i są spłacane zobowiązania związane z wykorzystywaniem przedmiotu sprzedaży w przedsiębiorstwie SKA; w ramach sprzedaży nie dojdzie do przeniesienia zakładu pracy w trybie art. 23(1) Kodeksu pracy. Analiza opisanej sytuacji w kontekście powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że prawa do znaków towarowych będące przedmiotem sprzedaży nie wypełniają definicji przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, i w konsekwencji transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 marca 2015 r. (IPPP1/443-1482/14-4/AP), w której stwierdzono, że: ,Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że do dostawy praw do znaków towarowych oraz prawa do know-how nie będzie mieć zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy. Wymienione składniki majątkowe będące Przedmiotem sprzedaży nie stanowią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny, bowiem transakcji nie będzie towarzyszył transfer kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa. Z perspektywy przedsiębiorstwa Spółki zbywającej przedmiotem zbycia będą tylko niektóre składniki niematerialne niezdolne do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiot planowanej transakcji nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Zbywane składniki majątku nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdyż Przedmiot sprzedaży nie będzie spełniał ustawowych przesłanek zawartych w definicji tego pojęcia, tj. nie będzie stanowił masy majątkowej wydzielonej finansowo, organizacyjnie i funkcjonalnie, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako oddzielne przedsiębiorstwo”.

Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 20 października 2014 r. (IPTPP2/443-578/14-2/AO), z której wynika, iż: podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych)”.

Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 lipca 2014 r. (IPTPP4/443-408/14-5/UNR), zgodnie z treścią, której: „(...) zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość)”.

Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 października 2008 r. (ILPB3/423-446/08-2/HS), w której - stwierdzono, że „(...) zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, które w przyszłości mogą służyć do prowadzenia odrębnego zakładu, lecz zorganizowany, autonomiczny zespół tych składników. Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki czyli kadra pracownicza”.

Sprzedaż Znaków, jako transakcja opodatkowana VAT

Podsumowując, sprzedaż Znaków na rzecz Kupującego będzie stanowić odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, tym samym mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie jak wskazano powyżej do Transakcji nie znajdą zastosowania wyłączenia z opodatkowania wskazane w art. 6 ustawy o VAT. Konsekwentnie zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż Znaków podlega opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

Dodatkowo Wnioskodawca informuje, że w stosunku do konsekwencji planowanej Transakcji w zakresie podatku VAT z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego do działającego z upoważnienia Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wystąpił także Kupujący, tj. I. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością IP spółka komandytowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wymienione te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży czy aportu.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121).

Zgodnie z art. 55^¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto art. 55² K.c. stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e ustawy, ustawodawca zdefiniował „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli łącznie spełnione są następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje transakcję sprzedaży do podmiotu powiązanego praw ochronnych na znaki towarowe oraz autorskich praw majątkowych do warstwy graficznej znaków towarowych. Cena za Znaki zostanie ustalona na warunkach rynkowych.

oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo Wnioskodawcy,

wierzytelności Wnioskodawcy,

ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę,

zobowiązań Wnioskodawcy.

Na moment Transakcji, aktywa majątku Wnioskodawcy składać się będą głównie ze:

Znaków (będących przedmiotem Transakcji),

wierzytelności z tytułu opłat licencyjnych, jeżeli będą istniały na moment sprzedaży,

środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym,

a głównymi zobowiązaniami Wnioskodawcy będą zobowiązania związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (m.in. zobowiązania wynikające z umów o pracę, z umowy najmu lokalu).

Na moment zawarcia Transakcji:

Znaki nie będą stanowiły wyodrębnionego organizacyjnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy (na bazie statutu, regulaminu, czy też innego aktu o podobnym charakterze) zespołu składników w postaci odrębnego oddziału, działu ani departamentu przedsiębiorstwa, na którego czele stałby kierownik, czy dyrektor,

nie będzie odrębnego zakładowego planu kont przyporządkowanego do Znaków,

zakładowy plan kont Wnioskodawcy nie będzie zawierał odrębnych kont ewidencyjnych dotyczących wyłącznie gospodarki finansowej Znaków,

nie będzie odrębnych planów finansowych, budżetów etc. dotyczących Znaków,

nie będzie odrębnego rachunku (subrachunku) bankowego, na który wpływają należności i są spłacane zobowiązania związane z wykorzystywaniem Znaków w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy,

w ramach Transakcji nie dojdzie do przeniesienia zakładu pracy w trybie art. 23(1) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm., dalej: „KP”).

Ze względu na sprzedaż Znaków przez Wnioskodawcę, powyższe umowy i porozumienie zostaną rozwiązane przez Wnioskodawcę. Nie będą one przedmiotem Transakcji. Przedmiotem transakcji nie będą również wierzytelności i zobowiązania wynikające z umów i ww. porozumienia, jeżeli będą istniały na moment Transakcji.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa i okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że opisany Przedmiot sprzedaży nie może być kwalifikowany jako przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55^¹ Kodeksu cywilnego. Transakcja dotyczyć będzie wyłącznie Znaków, a nie zespołu składników składających się na przedsiębiorstwo zdolne realizować określone zadania gospodarcze. Sprzedaż przez Wnioskodawcę praw ochronnych na znaki towarowe oraz autorskich praw majątkowych do warstwy graficznej znaków towarowych, nie będzie stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Brak jest bowiem wyodrębnienia na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej przedmiotu Transakcji.

W zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku nie będzie zatem mieć zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym transakcja zbycia w formie sprzedaży praw ochronnych na znaki towarowe oraz autorskich praw majątkowych do warstwy graficznej znaków towarowych w myśl art. 5 ust. 1 ustawy, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zaznaczyć, że obok ww. stawki ustawodawca przewidział w ustawie oraz przepisach wykonawczych opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 23%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę, o czym stanowi art. 41 ust. 13 w zw. z powołanym wyżej art. 146a pkt 1 ustawy.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku, czy też obniżonej stawki podatku dla czynności zbycia znaku towarowego. Tym samym uznać należy, że czynność ta będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę Znaku towarowego będzie stanowić odpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin