Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-581/15-3/KS
z 4 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2015 r. (data wpływu 8 maja 2015 r.) uzupełnionego pismem z dnia 28 lipca 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania dochodu uzyskanego w Polsce z tytułu działalności prowadzonej przez polską spółkę komandytową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania dochodu uzyskanego w Polsce z tytułu działalności prowadzonej przez polską spółkę komandytową.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Niemczech. Wnioskodawca jest niemieckim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jest wspólnikiem w niemieckiej spółce komandytowej (dalej: Spółka X). Forma prawna Spółki X jest w prawie niemieckim określana jako GmbH Spółka X jest podmiotem transparentnym podatkowo - zysk wypracowany przez Spółkę X jest opodatkowany na poziomie jej wspólników. Drugim wspólnikiem w Spółce X jest spółka będąca odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Spółka X jest udziałowcem Sp. z o.o. (dalej: S 1), który jest polskim rezydentem podatkowym. Drugim udziałowcem w S 1 jest polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Obecnie planowane jest przekształcenie S 1 w spółkę komandytową (dalej: S 2). W S 2 struktura udziałów pozostanie niezmieniona, udziałowcami będą te same podmioty - niemiecka Spółka X (spółka komandytowa, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem) oraz polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. S 2 będzie podmiotem korzystającym ze zwolnień właściwych dla podmiotów prowadzących działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 282 ze zm., dalej ustawa o SSE).

Pismem z dnia 28 lipca 2015 r. (data wpływu 29 lipca 2015 r.) pełnomocnik Wnioskodawcy poinformował, że spółka komandytowa, która powstanie z przekształcenia S. sp. z o.o. będzie polskim podmiotem prawa handlowego z siedzibą na terytorium Polski. Jednocześnie ta spółka komandytowa powstała na skutek przekształcenia wejdzie we wszystkie prawa i obowiązki podmiotu przekształconego (S sp. z o.o.) tj. m.in. składniki majątku, kontrakty handlowe, umowy z pracownikami i będzie kontynuować prowadzoną działalność w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca, jako wspólnik niemieckiej Spółki X, będącej wspólnikiem w S 2, będzie zobowiązany do składania deklaracji i rozliczania w Polsce dochodów uzyskanych w związku z działalnością S 2?
2. W przypadku, gdyby Wnioskodawca wybrał opodatkowanie dochodu uzyskiwanego w Polsce w związku z działalnością S 2 na zasadzie tzw. podatku liniowego (stawka 19%), czy dochód ten będzie traktowany jako dochód podlegający zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a u.p.d.o.f.?
   
3. W przypadku, gdyby Wnioskodawca wybrał opodatkowanie dochodu uzyskiwanego w Polsce w związku z działalnością S 2 według skali (18% lub 32%), czy dochód ten będzie traktowany jako dochód podlegający zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a u.p.d.o.f.?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 2 i 3. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego nr 1 zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdyby Wnioskodawca wybrał opodatkowanie dochodu uzyskiwanego w Polsce w związku z działalnością S 2 na zasadzie tzw. podatku liniowego (stawka 19%), dochód ten nie będzie traktowany jako dochód podlegający zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a u.p.d.o.f. Opodatkowanie tzw. podatkiem liniowym przewiduje art. 30c.u.p.d.o.f. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7 co do zasady wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z kolei zgodnie z art. 20 pkt 2 ustawy zmieniającej, podatnikom opodatkowanym w sposób określony w art. 30c u.p.d.o.f. nie przysługuje prawo do dokonywania odliczeń i zwolnień od dochodu oraz od podatku, o których mowa m.in. w art. 21 ust. 1 pkt 63a u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy treść przytoczonej regulacji implikuje wniosek, iż podatnik, który wybrał opodatkowanie na zasadzie tzw. podatku liniowego, o której mowa w art. 30c u.p.d.o.f., nie będzie mieć prawa do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a u.p.d.o.f. do dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE.

Powyższe potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 lipca 2013r., IBPBI/1/415-406/13/KB, w której za prawidłowe uznano stanowisko podatnika, według którego: „Ustawodawca wprowadzając zasadniczo jedną przesłankę, której spełnienie pozwala na wybór sposobu opodatkowania określonego w art. 30c ustawy o PIT (tj. konieczność złożenia odpowiedniego oświadczenia o wyborze opodatkowania), wprowadził jednak ograniczenia związane z dokonaniem takiego wyboru (warto tu wspomnieć np. art. 9a ust. 3 pkt 2 ustawy o PIT). Szczególne ograniczenie wprowadza art. 20 pkt 2 ustawy o zmianie PIT, stanowiąc, iż podatnikom opodatkowanym w sposób określony w art. 30c ustawy wymienionej w art. 1 (ustawy o PIT) nie przysługuje prawo do dokonywania odliczeń i zwolnień od dochodu oraz od podatku obliczonych na zasadach określonych w art. 30c ustawy wymienionej w art. 1, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 36 i 63a ustawy wymienionej w art. 1 (ustawy o PIT). Według Wnioskodawczyni z dyspozycji powyższego przepisu wynika jednoznacznie, iż opodatkowanie podatkiem liniowym wyłącza możliwość korzystania ze zwolnienia od opodatkowania dochodów osiąganych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE na podstawie stosownego zezwolenia. Dopóki podatnik opodatkowany jest jednolitą 19% stawką podatku, dopóty nie ma prawa dokonywać odliczeń, ani korzystać ze zwolnień, o których mowa w ww. przepisie. W konsekwencji, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż skoro w danym roku podatkowym żadna część Jej działalności nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania PIT, to ma ona prawo do sumowania wszelkich przychodów podatkowych i kosztów uzyskania przychodu w tym danym roku podatkowym, bez konieczności wydzielania działalności będącej przedmiotem Zezwolenia. Tym samym, wynik osiągnięty na omawianej działalności opodatkowany jest na zasadach ogólnych, tj. zastosowanie mają zasady opodatkowania tak jakby Wnioskodawczyni nie miała Zezwolenia."

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy Wnioskodawca zdecyduje o opodatkowaniu dochodu uzyskiwanego z S 2 na zasadzie liniowej, dochód ten nie będzie traktowany jako dochód podlegający zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a u.p.d.o.f.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku, gdyby Wnioskodawca wybrał opodatkowanie dochodu uzyskiwanego w Polsce w związku z działalnością S 2 według skali (18% lub 32%), dochód ten będzie traktowany jako dochód podlegający zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a u.p.d.o.f.

Opodatkowanie według skali podatkowej jest opodatkowaniem na zasadach ogólnych. Podatnik co do zasady podlega opodatkowaniu według skali, chyba że określone przepisy dają mu możliwość wyboru innej formy opodatkowania. W przypadku wyboru opodatkowania na zasadzie ogólnej - według skali podatkowej - ustawodawca nie wprowadził żadnych ograniczeń w stosowaniu zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 63a u.p.d.o.f. W szczególności, w takim przypadku nie znajdzie zastosowania art. 20 pkt 2 ustawy zmieniającej, który odwołuje się jedynie do sytuacji w którym podatnik wybierze opodatkowanie na zasadzie liniowej. Z tego względu należy uznać, iż w przypadku, gdy podatnik jest opodatkowany według skali podatkowej, do jego dochodu możliwe jest stosowanie zwolnienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63a u.p.d.o.f.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdyby wybrał on opodatkowanie dochodu uzyskiwanego w Polsce w związku z działalnością Schoenberger 2 według skali (18% lub 32%), dochód ten będzie traktowany jako dochód podlegający zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle powyższego, jeżeli osoba fizyczna nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. podlega opodatkowaniu z tytułu dochodów (przychodów) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 3 powoływanej ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym koniecznym jest odwołanie się do regulacji umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 7 ust. 1 ww. umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba, że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Warunek określony w art. 7 ust. 1 ww. umowy należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 3 Komentarza do art. 7 ust. 1), przyjmując, że przedsiębiorstwo jednego Państwa nie może być opodatkowane w drugim Państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim Państwie działalność handlową lub przemysłową za pośrednictwem położonego w tym Państwie zakładu.

Według postanowień art. 7 ust. 2 umowy, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Analiza powyższych zapisów wskazuje m.in., że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji. W państwie zakładu opodatkowany jest wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, w rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Tak więc, aby można było mówić o zakładzie przede wszystkim musi istnieć placówka, która ma charakter stały i za pośrednictwem której wykonywana powinna być działalność przedsiębiorstwa.

W myśl art. 5 ust. 2 ww. umowy, określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Mając na względzie opisane zdarzenie przyszłe oraz przytoczone wyżej przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawca jako wspólnik transparentnej podatkowo niemieckiej spółki komandytowej (która to spółka będzie wspólnikiem w polskiej spółce komandytowej) będzie posiadał na terytorium Polski zakład w rozumieniu art. 5 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 umowy między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

W konsekwencji w świetle ww. przepisów, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że dla celów podatkowych, Wnioskodawca jako niemiecki rezydent podatkowy, który będzie posiadał na terytorium Polski zakład, podlegał będzie w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Tym samym zobowiązany będzie do rozliczenia w Polsce tylko dochodów uzyskanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej za pośrednictwem polskiej spółki osobowej – spółki komandytowej.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z treścią art. 5a pkt 26 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podatnicy podejmujący działalność gospodarczą wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 9a ust. 2 tej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Z kolei zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5c, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie niniejszego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy (art. 21 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie zaś z art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956 z późn. zm.), podatnikom opodatkowanym w sposób określony w art. 30c ustawy wymienionej w art. 1 nie przysługuje prawo do dokonywania odliczeń i zwolnień od dochodu oraz od podatku obliczonych na zasadach określonych w art. 30c ustawy wymienionej w art. 1, o których mowa m. in. w: art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższy przepis wskazuje zatem, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być stosowane przez podatników, którzy wybrali opodatkowanie dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podatkiem liniowym według jednolitej stawki 19%.

Zawarte w tym przepisie określenie „podatnikom, opodatkowanym w sposób określony w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przysługuje prawo dokonywania odliczeń”, oznacza, że podatnicy, którzy wybrali taką właśnie metodę opodatkowania, muszą odprowadzać podatki od dochodu z działalność gospodarczej prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej bez żadnych preferencji podatkowych, według 19-proc. stawki i nie mają prawa dokonywać odliczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a.

Ograniczenie powyższe nie ma zastosowania, jeśli podatnik opodatkuje swoje dochody na zasadach ogólnych, tj. zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według skali podatkowej wskazanej w tym przepisie.

Zatem w sytuacji, gdy podatnik w danym roku podatkowym będzie opodatkowany na zasadach ogólnych wg skali progresywnej, to nie będzie podatnikiem opodatkowanym w sposób określony w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym ograniczenie, wynikające z art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, nie będzie miało do niego zastosowania.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenia przyszłe oraz cytowane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca – wspólnik niemieckiej spółki komandytowej dokona wyboru opodatkowania dochodów uzyskiwanych w Polsce z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej za pośrednictwem polskiej spółki komandytowej tzw. podatkiem liniowym, na podstawie art. 30c. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nie będzie mógł korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w przypadku gdy Wnioskodawca wybierze opodatkowanie uzyskiwanych dochodów w Polsce według skali podatkowej, na zasadach ogólnych określonych w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, będzie miał prawo skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.