Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-771/13-1/16-S/DP
z 20 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów – uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 sierpnia 2016 r. sygn. akt II FSK 2110/14 (data wpływu 26 września 2016 r.) – stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad ustalenia dochodu z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, nabytych w drodze spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad ustalenia dochodu z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, nabytych w drodze spadku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Ojciec Wnioskodawcy nabył jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych. Spadek po zmarłym w dniu 26 marca 2007 r., na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 3 lipca 2007 r., w części po 1/2 nabyli żona oraz syn (Wnioskodawca). W postanowieniu wydanym w postępowaniu o dział spadku stwierdzono, że w skład spadku po zmarłym wchodzą ww. jednostki uczestnictwa. Zgodnie z postanowieniem o dziale spadku jednostki te przyznano Wnioskodawcy. W 2012 r. Wnioskodawca złożył zlecenie umorzenia jednostek uczestnictwa. Fundusz inwestycyjny, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, potrącił Wnioskodawcy 19% zryczałtowany podatek, obliczony od pełnej wartości jednostek z dnia ich umorzenia, bez pomniejszenia podstawy opodatkowania o kwotę kosztów nabycia jednostek uczestnictwa poniesioną przez spadkodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Jaka powinna być podstawa opodatkowania w opisanym powyżej stanie faktycznym?
2. Czy płatnik podatku prawidłowo naliczył podatek bez uwzględnienia kosztów nabycia jednostek uczestnictwa poniesionych przez spadkodawcę podatnika?

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszym przypadku zryczałtowany podatek powinien być pobrany od kwoty wartości jednostek uczestnictwa z dnia umorzenia, pomniejszony o koszty ich nabycia poniesione przez spadkodawcę podatnika.

Zgodnie z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. W myśl natomiast art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z tytułu odkupienia jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych lub ich umorzenia.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych pobiera się zryczałtowany podatek w wysokości 19%.

W ocenie Wnioskodawcy analogicznego stanu faktycznego dotyczyły wyroki:

• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 marca 2009 r., sygn. akt I SA/ Lu 702/08
• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 821/11.

W wyrokach tych wskazano, że z uwagi na dyspozycję art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Za majątkowe prawo uznać należy także prawo do pomniejszenia przychodu o koszty poniesione przez spadkodawcę na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych, które następnie przedstawione są funduszowi do odkupu albo umorzenia. W konsekwencji w chwili odkupienia albo umorzenia jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych spadkobierca, na zasadzie sukcesji praw określonych w art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej, nabywa prawo do pomniejszenia swojego przychodu o koszt nabycia tych jednostek poniesionych przez spadkodawcę.

W dniu 27 września 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną nr ITPB1/415-771/13/AD stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.) jest nieprawidłowe.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny stwierdził, że wydatki poniesione przez spadkodawcę na nabycie udziałów nie będą stanowiły dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodu. Z opisu stanu faktycznego nie wynika by przy nabyciu jednostek uczestnictwa Wnioskodawca poniósł jakiekolwiek koszty na ich nabycie. Wartość umorzenia jednostek uczestnictwa przez fundusz będąca przychodem z tytułu udziału w funduszu inwestycyjnym jest więc równocześnie dochodem do opodatkowania. W konsekwencji, fundusz jako płatnik zobowiązany jest pobrać 19% zryczałtowany podatek dochodowy bez pomniejszenia o koszty uzyskania przychodu odpowiadające wartości jednostek z momentu ich nabycia w drodze dziedziczenia.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 21 października 2013 r. (data wpływu 24 października 2013 r.). Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 27 listopada 2013 r. znak ITPB1/415W-107/13/AK. W dniu 9 grudnia 2013 r. (złożona za pośrednictwem poczty w dniu 9 grudnia 2013 r.) wpłynęła do tutejszego organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej oraz o zasądzenie na rzecz Strony Skarżącej kosztów postępowania.

Wyrokiem z dnia 27 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 36/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę. Od powyższego wyroku w dniu 30 maja 2014 r. została wniesiona skarga kasacyjna Wnioskodawcy.

Wyrokiem z dnia 9 sierpnia 2016 r. sygn. akt II FSK 2110/14 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok WSA w Szczecinie w całości, uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 września 2013 r., znak ITPB1/415-771/13/AD oraz zasądził od Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy na rzecz Skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.

W dniu 18 października 2016 r. wpłynęły do tutejszego organu akta sprawy.

W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że skarga oraz skarga kasacyjna zasługują na uwzględnienie.

W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że zasadniczy wpływ na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy ma treść uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2014 r., wydanej w sprawie o sygn. akt II FPS 3/14, zgodnie z którą w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. wydatki na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych poniesione przez spadkodawcę podlegały odliczeniu przez spadkobiercę od przychodu z tytułu odkupienia przez fundusz inwestycyjny tych jednostek, na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f.

Siedmioosobowy skład orzekający NSA uznał m.in., że skoro przychodem z kapitałów pieniężnych jest przychód z tytułu udziału w funduszach kapitałowych (art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 17 ust. 1 pkt 5 u.p.d.o.f) i przychód ten może być pomniejszony o wydatki poniesione na nabycie jednostek uczestnictwa (art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f.), to wydatki poniesione na nabycie tych jednostek stanowią koszt uzyskania przychodu również w sytuacji ich poniesienia przez spadkodawcę. Nabycie musi bowiem nastąpić i jest to niewątpliwie etap wcześniejszy, poprzedzający uzyskanie przychodu. Natomiast pomniejszenie następuje w chwili uzyskania przychodu z odkupu i operacji rachunkowej dokonuje tu płatnik (art. 8 Ordynacji podatkowej i art. 41 ust. 4 u.p.d.o.f.), uwzględniając jednak poniesione wcześniej i przypisane do podlegających odkupieniu jednostek uczestnictwa koszty ich nabycia.

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku wydanym w niniejszej sprawie podkreśla, że uchwała składu siedmiu sędziów jest wiążąca w danej sprawie (art. 187 § 2 p.p.s.a.), ma ona ponadto tzw. ogólną moc wiążącą, wynikającą z art. 269 § 1 p.p.s.a. Przepis ten nie pozwala żadnemu składowi sądu administracyjnego rozstrzygnąć innej sprawy w sposób sprzeczny ze stanowiskiem zawartym w uchwale powiększonego składu NSA. Skład, który nie podziela wspomnianego stanowiska, może jedynie ponownie przedstawić dane zagadnienie odpowiedniemu składowi powiększonemu (por. wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 824/10).

Nie dostrzegając potrzeby ponownego przedstawienia poszerzonemu składowi zagadnienia prawnego, którego tyczy ww. uchwała, a będącego również przedmiotem oceny w niniejszej sprawie, skład orzekający NSA za usprawiedliwiony uznaje podniesiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f. Uwzględniając bowiem przytoczoną wyżej tezę i rozważania z uchwały z dnia 17 listopada 2014 r., za wadliwe uznał stanowisko Sądu pierwszej instancji oraz organu interpretacyjnego, że w okolicznościach faktycznych sprawy podatnik nie mógł uwzględnić po stronie kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez spadkodawcę na nabycie jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych, nabytych przez wnioskodawcę w drodze dziedziczenia i przez niego przedstawionych do umorzenia.

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że uznając za usprawiedliwione sformułowane w skardze kasacyjnej zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego, a także, że istota sprawy została dostatecznie wyjaśniona, Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając zaskarżony wyrok zadecydował jednocześnie o skorzystaniu z możliwości jaką zapewnia art. 188 p.p.s.a. i rozpoznał skargę. W ocenie NSA skarga – z tych samych powodów, co skarga kasacyjna – zasługuje na uwzględnienie. W związku z tym organ interpretacyjny zobowiązany będzie do uwzględnienia dokonanej w niniejszym wyroku wykładni art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f., zbieżnej z interpretacją tych przepisów wynikającą z uchwały NSA z dnia 17 listopada 2014 r., sygn. akt II FPS 3/14.

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wydanym w niniejszej sprawie orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 sierpnia 2016 r., sygn. akt II FSK 2110/14, tutejszy organ dokonując merytorycznej oceny złożonego wniosku – uwzględniając stan prawny obowiązujący na dzień jego złożenia – uznaje stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.