Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB2.4510.85.2016.2.ŁM
z 7 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2016 r. (data wpływu 7 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu podziału zysków z tytułu udziału w spółce komandytowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu podziału zysków z tytułu udziału w spółce komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest kapitałową spółką prawa handlowego posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i tym samym podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca łącznie z czterema osobami fizycznymi utworzył spółkę komandytową, w której spółka z o.o. jest komplementariuszem, a osoby fizyczne komandytariuszami. W umowie spółki komandytowej uzgodniono określony sposób podziału zysków między wspólników, zgodnie z którym Wnioskodawcy przysługuje udział w zyskach w wysokości 20 000 zł rocznie, a udział w zyskach komandytariuszy określony jest procentowo. Takie same wartości liczbowe stosowane są przy wyliczeniach udziału wspólników w kosztach uzyskania przychodów, wydatkach nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów oraz stratach spółki komandytowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prawidłowe będzie określenie przychodów spółki z o.o. z tytułu udziału w spółce komandytowej proporcjonalnie do określonego w umowie spółki udziału w zyskach, i wykorzystując otrzymaną wartość, obliczenie miesięcznego udziału w zyskach (analogicznie kosztach i stratach) spółki komandytowej przysługującego Wnioskodawcy, w sytuacji osiągnięcia przez spółkę komandytową zysku podatkowego i bilansowego nie przekraczającego kwoty 20.000 zł?
2. Czy Wnioskodawca, z tytułu udziału w spółce komandytowej, będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od przyjętej umownie wartości zysku, tj. od kwoty 20 tys. zł w sytuacji, gdy spółka komandytowa poniesie stratę w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości (strata bilansowa) i jednocześnie osiągnie zysk w świetle przepisów prawa podatkowego (zysk podatkowy)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Podatnikiem, w myśl art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Zatem w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki nie mającej osobowości prawnej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka lecz jej wspólnicy. Spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej, więc z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są komplementariusze i komandytariusze. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. W sytuacji, gdy wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba prawna, dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Stosownie natomiast do brzmienia art. 5 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Przepisy regulujące kwestię prawa do zysku wspólników w spółce komandytowej mają charakter względnie obowiązujący. Oznacza to, że umowa spółki może kwestię udziału w zyskach uregulować odmiennie niż przewiduje to kodeks spółek handlowych. Nie ma zatem przeszkód, by udział wspólnika w zysku spółki komandytowej był określony kwotowo. Z podatkowego punktu widzenia, decydujące znaczenie będzie miało prawo do udziału w zysku (w rozumieniu przepisów podatkowych) poszczególnych wspólników.

Przepisy prawa podatkowego nie stwarzają bowiem możliwości uzgodnienia odmiennej proporcji udziału w zyskach niż udział w stracie. Powyższe stanowisko potwierdzono również w indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych z dnia 2 lutego 2016 r. (sygn. IBPB-1-1/4510-217/15/BK), wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której Organ podatkowy zgodził się z Wnioskodawcą, iż zasady określone w art. 5 updop stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżania dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Każda jednostka gospodarcza działa w obrębie prawa bilansowego oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dla ustalenia podstawy opodatkowania (dochodu podatkowego) zarówno przychody, jak i koszty muszą być określone w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym, a nie na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości. Ustawy podatkowe zawierają bowiem odrębne od ustawy o rachunkowości reguły ustalania wartości przychodów oraz kosztów. Niejednokrotnie prowadzi to do sytuacji, w której wynik ustalony w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości różni się znacząco od wyniku podatkowego ustalonego zgodnie z przepisami ustaw podatkowych. Oznacza to zatem, że przy kwalifikacji zarówno przychodów, jak i kosztów dla celów podatkowych należy kierować się wyłącznie przepisami ustaw podatkowych.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji wystąpienia jednoczesnego zysku podatkowego i bilansowego nie przekraczającego jednak 20.000 zł, w świetle przepisów prawa podatkowego, udział komplementariusza zarówno w zyskach, jak stratach spółki komandytowej powinien być obliczony na podstawie tej samej proporcji. Wnioskodawca uważa, że miesięczny zysk powinien zostać wyliczony według następującej metody. W pierwszej kolejności należy określić maksymalny miesięczny limit zysku komplementariusza dzieląc wartość wyznaczającą limit kwotowy w skali roku przez liczbę miesięcy w roku. Następnie należy wyliczyć proporcję udziału komplementariusza w zysku podatkowym i analogicznie proporcjonalny udział w kosztach i stratach spółki komandytowej, to znaczy, że należy ustalić jaki procent podstawy opodatkowania stanowi limit kwotowy zysku komplementariusza (w skali miesiąca). Otrzymaną wartość procentową należy wykorzystać do wyliczenia wysokości kosztów i strat, które zobowiązany jest pokryć komplementariusz. Następnie należy wyliczyć wyłączenie przypadające na poszczególnych komandytariuszy, zgodnie z określonymi w umowie spółki procentowymi wartościami wyznaczającymi udział poszczególnych komandytariuszy w zysku spółki. Po otrzymaniu powyższych wartości liczbowych, należy obliczyć udział poszczególnych wspólników w pozostałych kategoriach podatkowych.

Odnosząc się do drugiego pytania zadanego w niniejszym wniosku, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji jednoczesnego wystąpienia straty bilansowej i zysku podatkowego komplementariusz będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od przyjętej umownie wartości zysku, co wynika z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wynik podatkowy można ustalić stosując jedną z dwóch procedur. Pierwsza z nich zakłada, że przychody i koszty podatkowe ustalane są poprzez korektę przychodów i kosztów księgowych. Zgodnie z drugą koncepcją, przychody i koszty ustala się bezpośrednio na podstawie dowodów źródłowych, które podlegają interpretacji z punktu widzenia podatkowego. Różnice między przychodami i kosztami w ujęciu księgowym a podatkowym są uwzględnione w ramach obydwu procedur. Owe rozbieżności mogą prowadzić do znaczących dysproporcji między wynikiem bilansowym i podatkowym przedsiębiorstwa. Nie zmienia to jednak faktu, że w przypadku wystąpienia jednoczesnej straty bilansowej i zysku podatkowego, niemożliwym staje się wyliczenie podstawy opodatkowania według powyższych zasad. W konsekwencji mogłoby to prowadzić do sytuacji, w której Wnioskodawca uzyskałby nieopodatkowany dochód.

Wynik rachunkowy jest ustalany na podstawie przychodów i kosztów ujętych w księgach rachunkowych według zasad rachunkowości, zaś ustalony w rachunku zysków i strat wynik bilansowy stanowić powinien podstawę do ustalenia wyniku podatkowego, czyli dochodu. Jednakże przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty, zatem w sytuacji gdy jego ustalenie na podstawie zapisów w księgach rachunkowych nie będzie możliwe z uwagi na fakt, że przychody i koszty ujęte w rachunku wyniku finansowego nie odpowiadają w całości przychodom i kosztom podatkowym. W związku z tym koniecznym będzie ustalenie wielkości właściwych z punktu widzenia podatkowego, tj. odnoszących się stricte do umowy spółki. Odbywa się to poprzez uwzględnienie różnic między podejściem księgowym a podatkowym.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji wystąpienia jednoczesnej straty bilansowej i zysku podatkowego w spółce komandytowej, Wnioskodawca jako komplementariusz spółki będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od wartości zysku wynikającej z umowy spółki, tj. od kwoty 20.000 zł. Opodatkowaniu natomiast od pozostałego zysku, podlegać będą pozostali wspólnicy spółki będący komandytariuszami, którzy są osobami fizycznymi, zgodnie z przyjętymi w umowie spółki udziałami procentowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej jako komplementariusz.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 102 Kodeksu spółek handlowych, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Zgodnie z art. 123 § 1 Kodeksu spółek handlowych, komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

Stosownie natomiast do przepisu art. 103 Kodeksu spółek handlowych, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W myśl art. 51 Kodeksu spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

Z uwagi na dyspozycyjny charakter tegoż przepisu, wspólnicy spółki komandytowej mają prawo ustalić w umowie spółki inny sposób podziału zysku przypadającego wspólnikom spółki komandytowej.

Powyższy status spółki komandytowej na gruncie przepisów prawa handlowego, jako spółki osobowej niemającej osobowości prawnej powoduje, że w zakresie opodatkowania dochodów spółki prowadzącej działalność gospodarczą w takiej formie, to nie spółka jest podatnikiem podatku dochodowego, lecz jej wspólnicy.

Wynika to z przepisu art. 1 ust. 1−3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.), zgodnie z którym:

• ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji,
• przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3,
• przepisy ustawy mają również zastosowanie do:
  • spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
  • spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
  
  

W zależności od tego, czy wspólnik jest osobą fizyczną, czy też prawną, dochody wspólników podlegają odpowiednio przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z powołanych powyżej przepisów prawa wynika zatem, że spółki osobowe nie posiadają podmiotowości prawnopodatkowej dla celów podatku dochodowego – są „transparentne” podatkowo. Skutki podatkowe zdarzeń gospodarczych związanych z działalnością spółki osobowej przypisywane są odpowiednio jej wspólnikom. W przypadku wspólników będących osobami prawnymi, skutki te należy oceniać na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, jeżeli komplementariuszem spółki komandytowej jest spółka kapitałowa do jej opodatkowania mają zastosowanie przepisy art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe (art. 5 ust. 1 powołanej ustawy). Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ww. ustawy). Jeżeli działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie ust. 1, uznaje się za przychody z działalności gospodarczej (art. 5 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zatem, jak wynika z powyższego, podział przychodów, kosztów i innych odliczeń w spółce osobowej następuje – co do zasady – według wniesionych do spółki udziałów. Jednak – jak wskazano powyżej – umowa spółki osobowej może określić prawo do udziału w zysku w inny sposób niż wynikający z parytetu wniesionych wkładów. Wówczas proporcję, o której mowa w art. 5 powołanej ustawy, powinno ustalać się w stosunku do przysługującego wspólnikowi będącemu osobą prawną udziału w zysku, określonemu w umowie spółki.

Należy więc przyjąć, że podział przychodów i kosztów między wspólnikami spółki komandytowej, w tym Spółką będącą osobą prawną, powinien być dokonany jednolicie, w takiej proporcji, w jakiej Spółka ta partycypuje w zyskach spółki komandytowej.

W świetle cytowanego przepisu, wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki osobowej) określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określeniu przychodów, zysków i strat przypadających na wspólnika.

W tym miejscu wymaga podkreślenia, że należy odróżnić dochody z działalności gospodarczej uzyskiwane przez spółkę komandytową w rozumieniu prawa handlowego, cywilnego, ustawy o rachunkowości (uznając odrębność majątku spółki i wspólników) od traktowania podatkowego tych dochodów.

Ustawodawca ustalił bowiem określoną metodologię rozliczeń podatkowych w odniesieniu do spółek osobowych. Prawodawca nakazuje ustalić dochód do opodatkowania uzyskiwany przez spółkę osobową na poziomie jej wspólników, a nie na poziomie spółki. Nie oznacza to, że wspólnik jest bezpośrednim beneficjentem dochodu lecz, że jest on zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego. Ustawodawca nakazuje traktować zatem uzyskane przez spółkę nieposiadającą osobowości prawnej (w tym komandytową) dochody tak, jakby uzyskiwali je wspólnicy.

Nakaz rozliczania proporcjonalnego, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odnosi się m.in. do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, a więc kategorii niezbędnych do ustalenia dochodu będącego podstawą opodatkowania na podstawie art. 7 ust.1 i 2 ww. ustawy.

Wnioskodawca – jako wspólnik spółki komandytowej – winien, w celu ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, rozpoznać przychody i koszty uzyskania przychodów tej spółki proporcjonalnie do udziału w zyskach spółki przewidzianego w umowie spółki komandytowej z uwzględnieniem ww. art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy również podkreślić, że ww. zasady ustalania podstawy opodatkowania wynikają wyłącznie z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie z przepisów ustawy o rachunkowości. Przepisy rachunkowe nie są podatkotwórcze, nie mogą zmieniać zasad zawartych w ustawach podatkowych.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), przedmiotem interpretacji indywidualnej są przepisy prawa podatkowego. Wobec tego, tutejszy organ nie dokonał oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i stanowiska Wnioskodawcy w kontekście regulacji prawnych wynikających z ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm.) oraz ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.).

Tym samym tut. Organ nie ocenił prawidłowości określenia przez Wnioskodawcę „kwotowego” udziału w zysku spółki komandytowej, jak również przedstawionych we własnym stanowisku metod i procedur odnoszących się do „sytuacji osiągnięcia przez spółkę komandytową zysku podatkowego i bilansowego nie przekraczającego kwoty 20.000 zł” oraz „sytuacji, gdy spółka komandytowa poniesie stratę w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości (strata bilansowa) i jednocześnie osiągnie zysk w świetle przepisów prawa podatkowego (zysk podatkowy)”.

Podkreślenia raz jeszcze bowiem wymaga, że zarówno przychody, jak i koszty jego uzyskania, powinny być rozliczane przez Spółkę będącą komplementariuszem spółki komandytowej (tj. Wnioskodawcę) proporcjonalnie do jej udziałów w zyskach tej spółki, wynikających z postanowień umowy spółki - zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Bez znaczenia pozostaje fakt, czy spółka komandytowa osiągnie stratę bilansową czy zysk bilansowy.

W tym miejscu należy ponadto wskazać, że z przedmiotowego wniosku nie wynika w szczególności jakiego rodzaju i jakiej wartości jest wkład komplementariusza oraz poszczególnych komandytariuszy do spółki komandytowej. Nie jest zatem wykluczone, że odnośnie kwestii prawidłowego określenia przychodów (dochodów) spółki z o.o. z tytułu udziału w spółce komandytowej mógłby znaleźć zastosowanie art. 11 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.