Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.924.2016.1.APO
z 16 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 października 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2016 r. do tut. BKIP wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej X na podstawie zezwolenia Ministra Gospodarki z 25 stycznia 2012 r. wydanego na podstawie ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów z papieru. Polega ona na przetwarzaniu papieru w gotowe produkty zamawiane przez kontrahentów. Dostarczany do Spółki papier jest zadrukowywany, a następnie odpowiednio obrabiany (sztancowanie, klejenie, złocenie, itp.), tak by powstał produkt finalny zamawiany przez klientów: opakowania z papieru, ulotki farmaceutyczne, kosmetyczne, reklamowe, etykiety z papieru, mapy, atlasy, inne produkty z papieru.

Przedmiotem przeważającej działalności Spółki, wpisanym do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego jest „Papier falisty i tektura falista oraz opakowania z papieru i tektury” (wg PKD kod 17.21.Z). W statucie Spółki zostało wpisane, że przedmiot działalności Spółki obejmuje dwanaście pozycji uszczegółowionych na poziomie Sekcji i Działów PKD, w tym „Transport i Gospodarka Magazynowa” (wg PKD sekcja H).

Zamówienia składane przez kontrahentów Spółki dotyczą produktu lub usługi poligraficznej. W zamówieniu określona jest cena oraz ilość sztuk danego wyrobu. Cena zamówienia zawiera: materiały, usługę poligraficzną i usługę związaną z obróbką zadrukowanego papieru, magazynowanie, transport. Materiał (papier, karton, farba i inne), służący do wykonania finalnego wyrobu stanowi własność Spółki, prawo własności jest przenoszone na kontrahenta z chwilą zawarcia umowy sprzedaży i przeniesienia posiadania na rzecz kontrahenta.

Produkty Spółki z papieru - materiały są własnością Spółki, produkcja w całości dokonywana jest w Spółce (występują również przypadki, gdy niektóre fazy produkcji zlecane są na zewnątrz), odpowiedzialność za produkt ponosi Spółka, produkt może być magazynowany okresowo w Spółce lub od razu wysyłany jest do kontrahenta.

Dostawa towaru odbywa się:

1. transportem zewnętrznym, którego koszty pokrywane przez Wnioskodawcę (97% przewozów pod względem tonażu/ilości/kilometrów jest realizowanych w tej formie), lub
2. transportem własnym Spółki wykonywanym za pomocą środka transportu będącym na stanie Spółki (2,5% przewozów pod względem tonażu/ilości/ kilometrów jest realizowanych w tej formie), lub
3. transportem własnym kontrahenta (0,5% przewozów pod względem tonażu/ilości/kilometrów jest realizowanych w tej formie).
   
   

Dostawy do kontrahentów produktów Spółki odbywają się głównie za pośrednictwem transportu zewnętrznego, zlecanego wyspecjalizowanym przedsiębiorstwom wykonującym transport drogowy. W niektórych przypadkach, przy niewielkich przewozach do transportu Spółka wykorzystuje jeden pojazd - ciężarówkę o dopuszczalnej masie całkowitej 3500 kg i dopuszczalnej ładowności 981 kg. Transport własny kontrahent zapewnia w bardzo nielicznych i wyjątkowych przypadkach.

Spółka nie wykonuje usług transportowych pojazdem będącym własnością Spółki na zlecenie podmiotów, którzy nie zamówili wyrobów z papieru. Są nim wykonywane transporty kupowanych materiałów, które podlegają obróbce w procesie drukowania i pochodnych w Spółce, a następnie pojazd służy do transportu gotowych produktów do kontrahentów. Pojazd Spółki jest wykorzystywany również w celu odbioru palet (opakowania zwrotne) od kontrahentów, którym dostarczone zostały produkty zamówione w Spółce, wytworzone i dostarczone do kontrahenta. Pojazd Spółki jest wykorzystywany na inne cele - ale własne Spółki.

Sprzedaż jest rozliczana fakturą wystawianą kontrahentowi przez Spółkę. Faktura za zamówiony towar obejmuje opakowanie i usługę poligraficzną. W taki sposób jest wystawianych 96% faktur Spółki, które rozliczają 98% przychodu. Na życzenie klienta, w fakturze, jako odrębna pozycja, mogą być wyspecyfikowane koszty narzędzi (wykrojniki, matryce, patryce, itp.) oraz koszty transportu, np. na fakturach może być wskazana sprzedaż - kartonik XXX w jednej pozycji w kwocie 100 zł lub na życzenie klienta, ten sam kartonik w np. trzech pozycjach: kartonik 80 zł, transport 10 zł, wykrojnik 10 zł - w sumie też 100 zł. W taki sposób jest wystawianych 4% faktur Spółki, które rozliczają 2% przychodu. Taka treść faktur wynika z warunków handlowych współpracy z nabywcami towarów produkowanych przez Spółkę – z podpisanych umów, zamówień składanych przez klientów, ofert składanych przez Spółkę, przy czym, Spółka z uwagi na uwarunkowania rynkowe i konkurencję dostosowuje się do sugestii klientów w tym zakresie. Pojazd, o którym mowa powyżej jest zarejestrowany na terenie Polski, przewóz towarów tym pojazdem (miejsce rozpoczęcia, jazda pojazdu i zakończenie podróży) jest wykonywany tylko i wyłącznie na terenie Kraju (RP) po drogach RP. Jest to pojazd jednoczłonowy (bez dołączania przyczepy lub naczepy). Przy wykonywaniu transportu tym pojazdem nie jest wystawiany list przewozowy, fakt przewozu towaru pomiędzy magazynem Spółki a magazynem odbiorcy potwierdza dokument „WZ” - wydanie zewnętrzne, który jest jednocześnie dokumentem potwierdzającym wydanie towaru kontrahentowi, który go zakupił. Kierowcami ciężarowego pojazdu samochodowego są pracownicy Spółki zatrudnieni na podstawie umowy o pracę. Spółce przysługuje prawo własności do pojazdu, rzeczy przewożone stanowią własność Spółki lub też zostały przez Spółkę sprzedane, wyprodukowane lub przetworzone. Pojazdem nie są świadczone usługi turystyczne. Celem przejazdu może być przewóz rzeczy z przedsiębiorstwa lub do przedsiębiorstwa Spółki na potrzeby własne.

Należy wspomnieć, że nie ma żadnych, najmniejszych nawet różnic, dotyczących przedmiotu sprzedaży, mimo różnego opisu w fakturach. Fakt wyszczególnienia kosztów transportu w odrębnej pozycji faktury nie zmienia charakteru działalności Spółki i nie ma wpływu na jednostkowy koszt zamawianego przez kontrahenta produktu - kartonika. Fakt ujawnienia w fakturze kosztów transportu lub brak jego ujawnienia nie powoduje, że proces produkcji kartonika, a następnie proces jego przekazania kontrahentowi przebiega w różny sposób. Mimo różnych zapisów na fakturze jako dokumencie finansowo – księgowym, proces produkcji kartonika i jego przekazania wygląda w każdym przypadku samo.

Przedstawiając powyższy stan faktyczny, Wnioskodawca zwrócił się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi o wydanie pisemnej interpretacji w zakresie Polskiej Klasyfikacji Działalności, której celem było uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy Spółka prowadzi działalność w zakresie transportu. Pismem z 12 października 2015 r., Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur US w Łodzi poinformował, że dostarczanie przez producenta wyrobów na miejsce przeznaczenia, również przy udziale podwykonawców, nie jest odrębnie sklasyfikowane i mieści się w grupowaniu obejmującym produkcję danego wyrobu, np. w przypadku opakowań z papieru i tektury: PKD 17.21.Z „Produkcja papieru falistego i tektury falistej oraz opakowań z papieru i tektury”.

Wnioskodawca jest średnim przedsiębiorcą w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r., uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w wysokości określonej w § 4 ust. 1 pkt 1 oraz § 4 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych wg brzmienia przepisów obowiązujących na dzień 25 stycznia 2012 r., w wysokości 60% (50% z uwagi na obszar - województwo X, powiększone o 10% w przypadku średnich przedsiębiorców nie prowadzących działalności gospodarczej w sektorze transportu)?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do zwolnienia od podatku dochodowego podwyższonego o 10 punktów procentowych brutto w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów, maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej dla Wnioskodawcy wynosi 60%

Powyższe stanowisko wynika z następującej oceny prawnej:

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, sekcja H – „Transport i gospodarka magazynowa” obejmuje m.in. działalność związaną z przewozem osób lub towarów realizowaną przez transport kolejowy, rurociągowy, drogowy, wodny lub powietrzny.

Spółka nie realizuje transportu kolejowego, rurociągowego, wodnego i powietrznego, jak również Spółka nie wykonuje przewozu osób. Można przyjąć, że Spółka wykonuje przewóz towarów i to tylko na terenie Polski.

Zgodnie z art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2013 r. poz. 1414 ze zm.), transport drogowy obejmuje krajowy lub międzynarodowy transport drogowy, określenie to obejmuje również każdy przejazd drogowy wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do działalności gospodarczej, niespełniający warunków o których mowa w pkt 4 (art. 4). Spółka nie wykonuje międzynarodowego transportu drogowego w rozumieniu art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, gdyż pojazd będący w jej dyspozycji nie przekracza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przewóz drogowy wykonywany przez Spółkę ciężarowym pojazdem mechanicznym stanowiącym własność Spółki ma charakter niezarobkowy, stosownie do definicji zawartej w art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Jest to przewóz na potrzeby własne (w celu wykonania kompleksowej usługi zamówionej przez klienta), wykonywany pomocniczo do podstawowej działalności gospodarczej. Przewóz drogowy ma charakter niezarobkowy, gdyż spełnia łącznie wszystkie cztery warunki (od a do d) opisane w art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2015 r., poz. 584), działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność gospodarcza w zakresie m.in. usług, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Spółka zarobkowej działalności gospodarczej (to jest prowadzonej w celu osiągnięcia zysku) z tytułu usług przewozu towarów nie prowadzi.

Fakt wyszczególnienia kosztów transportu na fakturze w żaden sposób nie oznacza, że Spółka dokonuje sprzedaży tej usługi swoim klientom. Koszt transportu jest niezbędnym elementem sprzedaży towaru Spółki jako całości - z dowiezieniem kartonika lub innego wyrobu do kontrahenta Spółki. Cena jednostkowa sztuki wyrobu jest niezmienna i wynosi taką samą wartość, różnica polega tylko na ujęciu jej pod jedną pozycją w fakturze (np. kartonik XXX) o wartości 100 zł lub np. w trzech pozycjach (kartonik XXX o wartości 80 zł, transport 10 zł, wykrójnik 10 zł), których suma wynosi również 100 zł.

Dyrektorzy Izb Skarbowych na terenie kraju w swoich interpretacjach podkreślali, że treść faktur nie może decydować o rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, w sytuacji, kiedy wnioskodawcy funkcjonowali na terenie specjalnych stref ekonomicznych, a interpretacje były wydawane w związku z zasadami rozliczeń podatkowych podmiotów na terenie specjalnych stref ekonomicznych. Należy wskazać m.in. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 czerwca 2013 r., znak: IPPB3/423-168/13-4/MS, interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 10 lutego 2011 r., znak: ITPB3/423-623a/10/AW. Co prawda, nie dotyczyły one kosztów transportu jako składnika ceny towaru, ale dotyczyły wliczania w cenę towaru kosztów odpowiednio materiałów pomocniczych używanych do produkcji etykiet, takich jako polimery, sita czy wykrajniki (tzw. tooling) oraz palet, klisz i wykrajników. Obie interpretacje zostały wydane dla wnioskodawców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie usług poligraficznych oraz produkcji i handlem papierem i tekturą, opakowaniami z tych materiałów oraz opakowaniami z tworzyw sztucznych. Interpretacje zostały więc wydane w sprawach, dotyczących rodzaju działalności gospodarczej podobnej do tej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Z tego względu, powinny być stosowane odpowiednio do rozstrzygnięcia przedstawianego w niniejszym wniosku pytania.

Z powyższych względów należy stwierdzić, że Wnioskodawca, działalności gospodarczej w sektorze transportu nie prowadzi i w związku z tym ma prawo do zwolnienia od podatku dochodowego podwyższonego o 10 punktów procentowych brutto w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów.

Za wskazanym stanowiskiem przemawia kierunek zmian w przepisach - aktualna treść rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych. Z § 4 ust. 2 tego rozporządzenia zapis, dotyczący prowadzenia działalności w sektorze transportu został usunięty, a w § 6 rozporządzenia ust. 5 został uchylony. Kryterium prowadzenia działalności gospodarczej w sektorze transportu nie ma więc żadnego znaczenia z punktu widzenia intensywności regionalnej pomocy inwestycyjnej w przepisach aktualnie obowiązujących. Tym samym, wątpliwości w tym zakresie należy rozstrzygać na korzyść podatnika. Prowadzenie działalności w sektorze transportu nie powinno mieć decydującego wpływu na zwolnienie od podatku dochodów od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Choć jest to argument uboczny i pomocniczy, to powinien być jednak wzięty pod uwagę przy rozstrzyganiu sprawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282 ze zm., dalej: „ustawa o SSE”). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o SSE).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Równocześnie, art. 17 ust. 4 updop stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc, warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Z treści cytowanych wyżej przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 updop wynika, że warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Powyższy przepis wyraźnie określa również limit zwolnienia przysługujący przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, gdyż zwolnienie przysługuje do wartości pomocy publicznej dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do jej uzyskania w największej wysokości. Tak więc, pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek, obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy, na podstawie właściwego zezwolenia.

Zwolnienie podatkowe uregulowane w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop w związku z art. 12 ustawy o SSE, nie jest zwolnieniem podmiotowym w tym sensie, że dotyczy wszystkich dochodów osiąganych przez podmiot posiadający status przedsiębiorcy wyposażonego w zezwolenie umożliwiające prowadzenie działalności na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej. Jest zwolnieniem, które uzależniono od dziedziny stosunków prawnych, w jakie wstępuje przedsiębiorca - adresat zezwolenia na działalność strefową. Stosunki te muszą być stosunkami gospodarczymi celowo ukierunkowanymi na osiągnięcie dochodu lub stanowiącymi nieodzowne następstwo realizacji tych pierwszych, wskutek ich złożonej natury. Ich zakres przedmiotowy ustalono za pomocą dwóch kryteriów: przedmiotu działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu wydanym na podstawie art. 16 ust. 1 cyt. ustawy o SSE oraz miejscem realizacji czynności prawnych skutkujących powstaniem dochodu - terenem specjalnej strefy ekonomicznej.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast, w przypadku trudności m.in. w ustaleniu właściwego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej według Polskiej Klasyfikacji Działalności, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji m.in. w tym zakresie.

Mając na względzie powyższe, należy zauważyć, że organ interpretacyjny nie jest uprawniony

do dokonywania klasyfikacji działalności gospodarczej do odpowiedniego rodzaju prowadzonej działalności. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego.

Z uwagi na powyższe, tut. Organ nie odniósł się do kwestii prowadzenia/nie prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej w sektorze transportu. Opierając się na przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego wydając niniejszą interpretację przyjęto, że Spółka nie prowadzi działalności w sektorze transportu.

Aby udzielić odpowiedzi na pytanie przedstawione we wniosku, należy w pierwszej kolejności określić warunki, na podstawie których Spółka korzysta z pomocy publicznej, rozpatrując stan prawny obowiązujący na dzień uzyskania przez Spółkę zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE. Zezwolenie wydane dla Spółki datowane jest na 25 stycznia 2012 r. Zatem, w sprawie zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 ze zm., dalej: „rozporządzenie”).

Zgodnie z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, wynosi:

1. 50% - na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego;
2. 40% - na obszarach należących do województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego, a do dnia 31 grudnia 2010 r. - na obszarze należącym do województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miasta stołecznego Warszawy;
3. 30% - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy oraz w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. - na obszarze należącym do województwa mazowieckiego.
   
   

Ponadto, w myśl § 4 ust. 2 rozporządzenia, maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej małym lub średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych), z wyłączeniem przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu, podwyższa się o 20 punktów procentowych brutto w przypadku małych przedsiębiorców oraz o 10 punktów procentowych brutto w przypadku średnich przedsiębiorców, w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów.

W świetle powyższych przepisów, w przypadku Wnioskodawcy działającego na terenie SSE, który posiadał status średniego przedsiębiorcy – wskaźnik maksymalnej intensywności regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej dla tego rodzaju przedsiębiorstw wynosił 60% (50% z uwagi na obszar + 10 punktów procentowych brutto).

Zatem, Spółka jako średni przedsiębiorca strefowy, działający na terenie danego obszaru (województwa), będzie uprawniona do korzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, w brzmieniu obowiązującym w 2012 r., a dla obliczenia limitu pomocy publicznej powinna zastosować wskaźnik właściwy dla tego rodzaju przedsiębiorców, tj. 60%.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.