Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.746.2016.1.ISK
z 16 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2016 r. (data wpływu 7 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• wystawienia faktur korygujących w sytuacji gdy wystawiona faktura i towar nie zostały skutecznie doręczone do kontrahenta, lub odpowiednio, usługa nie została wykonana – jest nieprawidłowe;
  

• nieuwzględnienia faktur niewprowadzonych do obrotu w rozliczeniu z Urzędem Skarbowym – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktur korygujących w sytuacji gdy wystawiona faktura i towar nie zostały skutecznie doręczone do kontrahenta, lub odpowiednio, usługa nie została wykonana oraz nieuwzględnienia faktur niewprowadzonych do obrotu w rozliczeniu z Urzędem Skarbowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na dystrybucji ekspresów do kawy marki X, akcesoriów do ekspresów do kawy a także zastawy stołowej oraz kawy. Ponadto, Spółka prowadzi działalność usługową w zakresie pomocy w doborze odpowiedniego urządzenia oraz naprawy urządzeń (ekspresów do kawy). Ekspresy do kawy dystrybuowane i serwisowane przez Spółkę są produktami spółki matki Spółki, szwajcarskiego podmiotu X E AG.

Dla zachowania przejrzystości rozliczeń, w szczególności dla precyzyjnego udokumentowania rodzaju i zakresu wykonanego świadczenia, Spółka dokumentuje całość sprzedaży za pomocą faktur. Dokumenty takie wystawiane są zarówno w przypadku świadczeń wykonywanych na rzecz przedsiębiorców jak i osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Faktury wystawiane są bez względu na to, czy klient złożył wyraźne żądanie (przy czym, niezależnie od fakturowania Spółka realizuje obowiązek w zakresie ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej - co nie ma znaczenia dla niniejszego wniosku).

Wystawiając faktury Spółka korzysta z oprogramowania, które zawiera mechanizmy uniemożliwiające ingerencję w treść wystawionej faktury po jej zatwierdzeniu i ujęciu w ewidencji podatkowej.

W związku z tym, w praktyce zdarzają się przypadki, w których wystawiona faktura, pomimo iż nie została doręczona do klienta (nie została wysłana do kontrahenta, odmowa przyjęcia przez kontrahenta), wymaga korekty. W takiej sytuacji Spółka wystawia fakturę korygującą fakturę do zera.

Korekty tego rodzaju mogą być powodowane, w szczególności: błędami pracownika wystawiającego fakturę (co do asortymentu, co do nabywcy, co do kwot, inna niezgodność z zamówieniem), rezygnacją klienta z zamówionego towaru (przed dostawą, odmowa przyjęcia wysłanego towaru i w efekcie tego jego powrotny przywóz do Spółki) lub zamówionej usługi (przed realizacją usługi).

W przypadku takich korekt, zarówno faktura korygująca jak i faktura korygowana opatrywana są informację, iż faktura została anulowana a korekta ma charakter techniczny.

Podkreślić trzeba, że niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie sytuacji, w których faktura nie została skutecznie doręczona do kontrahenta i towar nie został skutecznie doręczony do kontrahenta, lub odpowiednio, usługa nie została wykonana.

W powyższych przypadkach podmiot wskazany w błędnie wystawionej fakturze jako nabywca nie dysponuje ani oryginałem faktury sprzedaży, ani oryginałem faktury korygującej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku gdy wystawiona faktura i towar nie zostały skutecznie doręczone do kontrahenta, lub odpowiednio, usługa nie została wykonana, możliwe jest wystawienie faktury korygującej zerującej niewymagającej potwierdzenia odbioru podmiotu wskazanego w jej treści jako nabywca i tym samym nie uwzględnianie jej w żadnych rozliczeniach z fiskusem, w tym nie dokonywanie zapłaty VAT w niej wykazanego w trybie art. 108 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy wystawiona faktura i towar nie zostały skutecznie doręczone do kontrahenta, lub odpowiednio, usługa nie została wykonana, możliwe jest wystawienie faktury korygującej zerującej niewymagającej potwierdzenia odbioru podmiotu wskazanego w jej treści jako nabywca i tym samym nie uwzględnianie jej w żadnych rozliczeniach z fiskusem, w tym nie dokonywanie zapłaty VAT w niej wykazanego w trybie art. 108 ustawy o VAT.

Co do zasady, podatnik który wystawi fakturę winien zapłacić VAT w niej wykazany, nawet jeżeli nie dokumentuje ona żadnej konkretnej sprzedaży. Co ważne, kwota taka nie jest podatkiem należnym a jedynie do zapłaty. Pogląd taki jest szeroko prezentowany w orzecznictwie sądów administracyjnych. Tak np. zostało stwierdzone w wyroku NSA z dnia 6 marca 2015 roku, I FSK 1375/13: „(...) nie jest podatek należny z tytułu dokonania jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu, a wymienionej w art. 5 tej ustawy. Wobec tego należność ta nie może być ujmowana w deklaracji, w której podatnik dokonuje rozliczenia podatku należnego w rozumieniu podatku od czynności podlegających opodatkowaniu z uwzględnieniem podatku naliczonego.” Podobnie w wyroku z dnia wyroku NSA z dnia 11 marca 2014 roku, I FSK 601/13: „Podatek wykazany na fakturze, w stosunku do której stosuje się art. 108 u.p.t.u., jest należny jedynie z tego tytułu, że został na tej fakturze wykazany. Tego rodzaju „podatek” pozostaje poza rozliczeniem podatnika obejmującym podatek należny oraz naliczony z tytułu podlegających opodatkowaniu VAT dostaw i usług podatnika.” Podkreślić przy tym trzeba, że brak jest podstaw prawnych do skorygowania do zera faktury, która nie dotyczy żadnej konkretnej (wykonanej lub przyszłej) czynności opodatkowanej (patrz np. wyrok NSA z dnia 6 marca 2015 roku, I FSK 1375/13: „(...) Konsekwencją powyższego poglądu jest niedopuszczalność objęcia systemem rozliczeń także korekt faktur wystawionych w trybie art. 108 ust. 1 u.p.t.u. (...) wystawienie tzw. „pustej faktury”, która weszła do obiegu gospodarczego, w okolicznościach tej sprawy, nie dawało podstaw do dokonania jej korekty.”).

Jednakowoż, podobnie w orzecznictwie od lat prezentowana jest jednolita wykładania, w myśl której dopuszczalnym jest wycofanie się przez podatnika z bezpodstawnie wystawionej faktury nie tyle przez jej korektę a anulowanie, przy czym anulowanie jest możliwe wówczas gdy dokument nie był wprowadzony do obrotu prawnego - tak np. w wyroku NSA z dnia 13 czerwca 2014 roku, I FSK 1047/13, wyroku NSA z dnia 6 marca 2015 roku, I FSK 1375/13 i licznych innych orzeczeniach. Jak podkreślił TSUE w wyroku w sprawie C-454/98 (Schmeink & Cofreth AG & Co. KG v. Finanzamt Borken i Manfred Strobel v. Finanzamt Esslingen):

„Ponieważ szósta dyrektywa 77/388 nie zawiera żadnych przepisów dotyczących korekty przez wystawcę faktury podatku od wartości dodanej, który został nieprawidłowo zafakturowany, do Państwa Członkowskiego należy ustalenie warunków, na jakich nieprawidłowo zafakturowany podatek może być skorygowany. Jednakże, jeżeli wystawca faktury w wystarczającym czasie całkowicie wyeliminował ryzyko jakichkolwiek strat we wpływach podatkowych, zasada neutralności podatku od wartości dodanej wymaga, by podatek, który został nieprawidłowo zafakturowany, mógł być skorygowany, bez uzależniania tej korekty od warunku działania wystawcy faktury w dobrej wierze. Dlatego też, jeżeli takie ryzyko zostało wyeliminowane, korekta podatku od wartości dodanej, który został nieprawidłowo zafakturowany, nie może być uzależniona od uznania organów podatkowych (zob. pkt 48-49, 58, 60, 63, 68, 70 oraz sentencja pkt 1 i 2).”

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w przypadku gdy wystawiona faktura i towar nie zostały skutecznie doręczone do kontrahenta, lub odpowiednio, usługa nie została wykonana, wobec braku wprowadzenia dokumentu do obrotu prawnego a w efekcie niewystąpienia ryzyka po stronie Skarbu Państwa, możliwe jest wycofanie się z takiego dokumentu poprzez jego anulowanie. Jednocześnie nie stoi na przeszkodzie temu, aby w ramach takiego anulowania, li tylko na potrzeby wycofania dokumentu z systemu finansowo księgowego i fakturowania wystawcy, została wystawiona faktura korygująca zerująca, która, podobnie jak korygowania faktura, nie jest dostarczana do kontrahenta i jako taka wymaga potwierdzenia odbioru podmiotu wskazanego w jej treści jako nabywca. W takiej bowiem sytuacji nie występuje podstawa opodatkowania ani VAT należny, które byłyby obniżane w wyniku korekty. Tym samym, brak jest przesłanek do zastosowania regulacji art. 29a ust. 10 i 13 ustawy o VAT, które odnoszą się wyłącznie do tych przypadków, w których w wyniku korekty ma miejsce obniżenia podstawy opodatkowania lub/i VAT należnego wykazanego w korygowanej fakturze.

Skuteczne wycofanie faktury, poprzez anulowanie jej na zasadach opisanych w niniejszym wniosku skutkuje tym, że podatnik nie uwzględnia kwot w niej wykazanych w żadnych rozliczeniach z fiskusem (w szczególności w deklaracji VAT-7) oraz nie jest zobligowany do dokonania zapłaty kwoty VAT w niej wykazanego w trybie art. 108 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w zakresie:

• wystawienia faktur korygujących w sytuacji gdy wystawiona faktura i towar nie zostały skutecznie doręczone do kontrahenta, lub odpowiednio, usługa nie została wykonana – jest nieprawidłowe;
  

• nieuwzględnienia faktur niewprowadzonych do obrotu w rozliczeniu z Urzędem Skarbowym – jest prawidłowe.
  
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez pojęcie sprzedaży – według art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Kwestie fakturowania czynności regulują przepisy Działu XI „Dokumentacja”, Rozdział I „Faktury”.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
      
   2. państwa trzeciego.
   
   

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 12-14 ustawy, faktura powinna zawierać:

• stawkę podatku (pkt 12);
  

• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13);
  

• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14).
  
  

W myśl art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
   
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
   
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
   
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
   
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca: określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6, nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

W myśl art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Należy w tym miejscu podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług, czy też otrzymania zaliczki, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.

Zatem wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Faktura VAT sporządzona, a nie wprowadzona do obrotu prawnego (faktura anulowana), nie jest zatem fakturą wystawioną w rozumieniu wyżej cytowanego przepisu prawnego i nie stanowi podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego w trybie art. 108 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na dystrybucji ekspresów do kawy marki X, akcesoriów do ekspresów do kawy a także zastawy stołowej oraz kawy. Spółka prowadzi działalność usługową w zakresie pomocy w doborze odpowiedniego urządzenia oraz naprawy urządzeń (ekspresów do kawy). Spółka dokumentuje całość sprzedaży za pomocą faktur. Dokumenty takie wystawiane są zarówno w przypadku świadczeń wykonywanych na rzecz przedsiębiorców jak i osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Faktury wystawiane są bez względu na to, czy klient złożył wyraźne żądanie.

Wystawiając faktury Spółka korzysta z oprogramowania, które zawiera mechanizmy uniemożliwiające ingerencję w treść wystawionej faktury po jej zatwierdzeniu i ujęciu w ewidencji podatkowej.

W związku z tym, w praktyce zdarzają się przypadki, w których wystawiona faktura, pomimo iż nie została doręczona do klienta (nie została wysłana do kontrahenta, odmowa przyjęcia przez kontrahenta), wymaga korekty. W takiej sytuacji Spółka wystawia fakturę korygującą fakturę do zera.

Korekty tego rodzaju mogą być powodowane, w szczególności: błędami pracownika wystawiającego fakturę (co do asortymentu, co do nabywcy, co do kwot, inna niezgodność z zamówieniem), rezygnacją klienta z zamówionego towaru (przed dostawą, odmowa przyjęcia wysłanego towaru i w efekcie tego jego powrotny przywóz do Spółki) lub zamówionej usługi (przed realizacją usługi).

W przypadku takich korekt, zarówno faktura korygująca jak i faktura korygowana opatrywana są informację, iż faktura została anulowana a korekta ma charakter techniczny.

Niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie sytuacji, w których: faktura nie została skutecznie doręczona do kontrahenta i towar nie został skutecznie doręczony do kontrahenta, lub odpowiednio, usługa nie została wykonana.

W powyższych przypadkach podmiot wskazany w błędnie wystawionej fakturze jako nabywca nie dysponuje ani oryginałem faktury sprzedaży, ani oryginałem faktury korygującej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości wystawienia faktury korygującej zerującej bez obowiązku posiadania potwierdzenia odbioru podmiotu wskazanego w jej treści jako nabywca w przypadku gdy wystawiona faktura i towar nie zostały skutecznie doręczone do kontrahenta, lub odpowiednio, usługa nie została wykonana i tym samym braku obowiązku uwzględniania jej w rozliczeniach z Urzędem Skarbowym, w tym nie dokonywanie zapłaty VAT w niej wykazanego w trybie art. 108 ustawy o VAT.

W tym miejscu należy wskazać, iż faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Podkreślić należy, iż dokonanie korekty faktury jest możliwe jedynie w przypadku, gdy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, tzn. została przyjęta (odebrana) przez nabywcę towaru lub usługi oraz ujęta w jego rozliczeniach. Natomiast nie ma możliwości dokonywania korekty faktury w sytuacji, gdy pierwotna faktura została wystawiona ale nie weszła do obrotu prawnego (z uwagi na to, iż nie została przekazana adresatowi), bowiem nie wywołuje wówczas żadnych skutków prawnych.

Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Jednakże w sytuacji, gdy wystawiona faktura nie została wprowadzona do obrotu prawnego poprzez jej przekazanie kontrahentowi – nie ma podstaw do poprawienia błędów poprzez wystawienie faktury korygującej – wówczas istnieje możliwość anulowania tej faktury.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie regulują kwestii dotyczącej „anulowania wystawionych faktur”.

W praktyce jednak – w drodze wyjątku – jest dopuszczalne anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Należy jednak w tym miejscu podkreślić, że anulowanie faktur powinno dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego. Anulowanie faktury dotyczy tylko tych przypadków, gdy faktura dokumentuje czynność rzeczywiście niedokonaną.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał jednoznacznie, iż niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie sytuacji, w których faktura nie została skutecznie doręczona do kontrahenta i towar nie został skutecznie doręczony do kontrahenta, lub odpowiednio, usługa nie została wykonana. Wobec tego podkreślić należy, że niewprowadzone do obiegu prawnego faktury, pod warunkiem posiadania przez Wnioskodawcę zarówno oryginałów, jak i kopii tych faktur, nie będą wymagały wystawienia dokumentu korygującego, który wystawia się do dokumentu posiadanego przez nabywcę, a jedynie ich anulowania.

Jednocześnie podnieść należy, że anulowanie powinno odbyć się poprzez opatrzenie faktur VAT odpowiednią adnotacją o przyczynie i okolicznościach anulowania i pozostawienie ich w dokumentacji podatkowej, bez wprowadzania ich do ewidencji i wykazywania wynikających z nich kwot w deklaracji VAT. Wnioskodawca winien być w posiadaniu zarówno oryginału jak i kopii przedmiotowych faktur. Ponadto należy zaznaczyć, że anulowanie faktury VAT powinno być traktowane w sposób wyjątkowy i wykorzystywane tylko w przypadku zaistnienia takiej konieczności.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wystawiania faktur korygujących w sytuacji gdy wystawiona faktura i towar nie zostały skutecznie doręczone do kontrahenta, lub odpowiednio, usługa nie została wykonana należało uznać za nieprawidłowe, natomiast w zakresie nieuwzględnienia faktur niewprowadzonych do obrotu w rozliczeniu z Urzędem Skarbowym za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.