Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.837.2016.1.IZ
z 14 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki niezabudowanej oraz zastosowania zwolnienia dla działki zabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki niezabudowanej oraz zastosowania zwolnienia dla działki zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie umowy z dnia 29.12.1998 r. Wnioskodawca nabył od sprzedającego, będącego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością dwie nieruchomości, stanowiące dwie odrębne działki ewidencyjne (o numerach 148/1 oraz 148/2), objęte dwiema odrębnymi księgami wieczystymi. Nabycie nastąpiło na podstawie umowy o przeniesienie własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu (datio in solutum).

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabywanych budynków.

Działki nr 148/1 oraz 148/2 znajdują się w obszarze oznaczonym symbolem U-10, przeznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego pod usługi.

Działka o numerze ewidencyjnym nr 148/1 w dacie nabycia, jak również w chwili obecnej, jest działką niezabudowaną. Działka jest wykorzystywana na własne potrzeby Wnioskodawcy oraz na usługi parkingowe.

Działka o numerze ewidencyjnym nr 148/2 w dacie nabycia, jak również w chwili obecnej, jest działką zabudowaną. Zabudowa działki nastąpiła w latach 70 i 80. Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń nieruchomości, w tym posadowionych na niej budynków w wysokości, stanowiącej co najmniej 30% ich wartości początkowej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Działka jest wykorzystywana na własne potrzeby Wnioskodawcy.

W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży obu działek (148/1 oraz 148/2).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż działek nr 148/1 oraz 148/2 rodzi po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W zakresie zbycia działki nr 148/1, w ocenie Wnioskodawcy sprzedaż działki korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części, upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Ponieważ nabycie obejmowało nieruchomość, stanowiącą towar używany, a począwszy od roku 1998 Wnioskodawca nie dokonywał nakładów na budynki, w stopniu który wynosiłby co najmniej 30% ich wartości początkowej, w ocenie Wnioskodawcy sprzedaż działki korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W zakresie zbycia działki nr 148/2 w ocenie Wnioskodawcy, Wnioskodawca od ceny sprzedaży winien naliczyć należny podatek od towarów i usług wg stawki 23%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Ponieważ zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, działka ta stanowi podlegający zabudowie teren o charakterze zabudowy usługowej, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług a contrario, Spółka powinna naliczyć podatek od towarów i usług od ceny sprzedaży według stawki 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6).

W świetle powyższych przepisów, zarówno budynki, budowle jak i grunt spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie, zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy pod pojęciem tereny budowlane – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że na podstawie umowy z dnia 29 grudnia 1998 r. Wnioskodawca nabył od sprzedającego, będącego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością dwie nieruchomości, stanowiące dwie odrębne działki ewidencyjne (o numerach 148/1 oraz 148/2), objęte dwiema odrębnymi księgami wieczystymi. Nabycie nastąpiło na podstawie umowy o przeniesienie własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu (datio in solutum).

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabywanych budynków.

Działki nr 148/1 oraz 148/2 znajdują się w obszarze oznaczonym symbolem U-10, przeznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego pod usługi.

Działka o numerze ewidencyjnym nr 148/1 w dacie nabycia, jak również w chwili obecnej, jest działką niezabudowaną. Działka jest wykorzystywana na własne potrzeby Wnioskodawcy oraz na usługi parkingowe.

Działka o numerze ewidencyjnym nr 148/2 w dacie nabycia, jak również w chwili obecnej, jest działką zabudowaną. Zabudowa działki nastąpiła w latach 70 i 80. Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń nieruchomości, w tym posadowionych na niej budynków w wysokości, stanowiącej co najmniej 30% ich wartości początkowej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Działka jest wykorzystywana na własne potrzeby Wnioskodawcy.

W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży obu działek (nr 148/1 oraz nr 148/2).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy opisanej we wniosku działki zabudowanej oraz opodatkowania sprzedaży działki niezbudowanej.

Uwzględniając treść złożonego wniosku w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, że planowana dostawa działki nr 148/1, działki niezbudowanej, która przeznaczona jest w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę usługową nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Odnośnie budynków znajdujących się na działce nr 148/2 stwierdzić należy, że ich dostawa nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia (miało ono miejsce w 1998 roku), a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Na budynkach nie ponoszono nakładów w wysokości 30 % ich wartości początkowej.

W przedmiotowej sprawie spełnione są więc przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy uzasadniające możliwość zastosowania zwolnienia od podatku dla planowanej dostawy budynków znajdujących się na działce nr 148/2. Oznacza to tym samym, że dostawa tych budynków na podstawie ww. przepisu objęta będzie zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Przy ustalaniu stawki podatku VAT właściwej dla dostawy gruntu, na którym posadowiony jest budynek czy budowla, decydująca jest stawka podatku VAT mająca zastosowanie do dostawy budynku/budowli. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Przy czym, w kontekście ekonomicznego aspektu transakcji przy ocenie pojęcia „grunt” w kontekście przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług należy stwierdzić, że towarem – stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – jest geodezyjnie wyodrębniona działka gruntu. Zatem ww. zasadę stosuje się do wyodrębnionej geodezyjnie działki gruntu, na której posadowione są obiekty budowlane stanowiące przedmiot transakcji.

Uwzględniając powyższe okoliczności nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że sprzedaż działki niezbudowanej o numerze ewidencyjnym 148/1 korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Należy zauważyć, że ze względu na przedmiot sprzedaży – działka niezabudowana - przepis ten nie ma zastosowania.

Nie można zgodzić się również z poglądem Wnioskodawcy, że sprzedaż działki zabudowanej o numerze ewidencyjnym 148/2 będzie opodatkowana 23% stawką podatku, z uwagi na niespełnienie przesłanek wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Podkreślić należy, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ma zastosowanie wyłącznie do terenów niezabudowanych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznać należy za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn.zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.