Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.733.2016.1.KT
z 14 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji zbycia zespołu składników majątkowych Spółki jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji zbycia zespołu składników majątkowych Spółki jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X S.A. (dalej: Wnioskodawca) jest spółką prawa polskiego, będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dostarcza usługi i technologie informatyczne dla optymalizacji biznesu oraz tworzy kompleksowe rozwiązania branżowe w zakresie IT dla banków, instytucji finansowych, zakładów produkcyjnych i usługowych oraz administracji publicznej. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę obejmują m.in. analizę przedwdrożeniową, projektowanie i wdrażanie dedykowanych systemów IT, usługi związane ze wsparciem technicznym i merytorycznym, zarządzanie oprogramowaniem oraz zarządzanie infrastrukturą serwerową, dostępową i sieciową.

W ramach działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę funkcjonują dwie linie biznesowe, wyodrębnione w strukturze Wnioskodawcy, działające od 2014 r. jako odrębne piony organizacyjne, które to piony zostały ustanowione uchwałą zarządu Wnioskodawcy z dnia 27 marca 2014 r., a których aktualną organizację określa uchwała zarządu Wnioskodawcy z dnia 31 marca 2015 r. Wyżej wskazane piony organizacyjne stanowią:

• Pion Instytucji Finansowych - BAN, wytwarzający i sprzedający oprogramowanie własne dla sektora finansowego (dalej: Pion Instytucji Finansowych) oraz
  

• Pion Przemysł - ERP, wdrażający systemy Microsoft Dynamics w przemyśle i usługach (dalej: Pion Przemysł).
  
  
  

Przedmiotowe piony organizacyjne Wnioskodawcy prowadzą odrębną i różniącą się działalność biznesową na różnych rynkach, oferując różne produkty i usługi. Ponieważ Wnioskodawca ocenia, iż prowadzenie różnych rodzajów działalności w ramach jednego podmiotu jest nieefektywne, zamierza on rozwijać działalność biznesową na rynku przemysłowym i skoncentrować swoją działalność na produktach oferowanych przez Pion Przemysł. W związku z tym, planowane jest odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę, na rzecz nabywcy zewnętrznego, Pionu Instytucji Finansowych, stanowiącego zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Działalność Pionu Instytucji Finansowych koncentruje się na projektowaniu i wytwarzaniu własnego oprogramowania i sprzedawaniu produktów własnych przede wszystkim na rynku instytucji finansowych, głównie w bankach i dla uczestników rynku kapitałowego. Pion Instytucji Finansowych obsługuje kilkudziesięciu klientów działających na ww. rynkach, posiada kilkadziesiąt stałych umów utrzymaniowych, własne procedury obsługi i wdrożone procesy kontroli jakości terminowości realizacji zadań dla klientów. Pion Instytucji Finansowych utrzymuje i rozwija kilkadziesiąt produktów oprogramowania własnego Wnioskodawcy, zaprojektowanych i wytworzonych przez zespół tego Pionu. Utrzymuje i rozwija własne środowisko i metodyki wytwarzania oprogramowania.

Na Pion Instytucji Finansowych składają się dwa działy:

• dział wdrożeń dla sektora finansowego (oznaczenie w księgach Spółki jako DWF) - dział odpowiedzialny za wytwarzanie oprogramowania, realizację projektów i serwis, oraz
  

• dział sprzedaży dla sektora finansowego (oznaczenie w księgach Spółki jako BAN) - dział odpowiedzialny za pozyskiwanie i obsługę klientów.
  
  
  

Każdy z ww. działów funkcjonuje jako odrębny zespół w dotychczasowej strukturze Wnioskodawcy, o ustalonej strukturze zarządzania, z Dyrektorem Działu na czele. Działy te obsługiwane są przez kilkudziesięciu pracowników, zatrudnionych na podstawie umów o pracę, jak również kilkunastu stałych współpracowników, świadczących swoje usługi na podstawie umów o współpracę, dostarczających swoje usługi w ramach realizowanych wdrożeń dla klientów, w siedzibie głównej Wnioskodawcy i dwóch biurach regionalnych. Zarówno pracownicy, jak i współpracownicy, posiadają odpowiednie kompetencje i doświadczenie w zakresie zadań przypisanych do poszczególnych działów. Wskazani pracownicy i współpracownicy zostali dedykowani do wykonywania zadań przypisanych wyłącznie do przedmiotowych działów.

Dla Pionu Instytucji Finansowych prowadzona jest wyodrębniona ewidencja księgowa w poniższym zakresie:

• konto księgowe;
  

• dział, zespół;
  

• miejsce powstawania kosztu;
  

• cel - rodzaj kosztu.
  
  
  

Prowadzenie wyodrębnionej ewidencji księgowej umożliwia bieżącą identyfikację zapisów księgowych dotyczących działalności Pionu Instytucji Finansowych oraz przygotowywanie na jej podstawie rachunku zysków i strat i bilansu dla Pionu Instytucji Finansowych.

Zbywany Pion Instytucji Finansowych obejmuje w szczególności następujące składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania:

1. prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę zawartych z pracownikami przyporządkowanymi wyłącznie do działu wdrożeń lub działu sprzedaży Pionu Instytucji Finansowych, posiadającymi odpowiednie kompetencje i doświadczenie w zakresie zadań przypisanych do tych działów (w związku z planowaną transakcją sprzedaży dojdzie do przejścia zakładu pracy w trybie art. 23¹ Kodeksu Pracy);
   
2. prawa i obowiązki dotyczące współpracowników, wynikające z zawartych umów o współpracę;
   
3. środki trwałe, na które składają się: sprzęt komputerowy, samochody, wyposażenie biura (meble biurowe), w tym leasingowane środki trwałe (samochody);
   
4. wartości niematerialne i prawne, obejmujące licencje;
   
5. prawa i obowiązki wynikające z umów najmu biur regionalnych, jak również prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących dostarczenia infrastruktury towarzyszącej najmowi, jak np. umowy o świadczenie usług dostępu do Internetu czy umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych;
   
6. prawa autorskie do produktów własnych Wnioskodawcy, wytworzonych w zakresie działalności Pionu Instytucji Finansowych, na które składa kilkadziesiąt licencji, takich jak np. system AMS, wspierający zarządzających portfelami w śledzeniu czynników ryzyka i ekspozycji na określone obszary ryzyka, czy system AVS, stanowiący kompleksowe rozwiązanie do księgowości, wyceny aktywów i sprawozdawczości funduszy inwestycyjnych, emerytalnych i ubezpieczeniowych;
   
7. prawa i obowiązki wynikające z umów obsługi klientów w zakresie wsparcia i usług dodatkowych dla klientów z sektora klientów finansowych, w tym wierzytelności wobec klientów wynikające z tych umów;
   
8. prawa i obowiązki wynikające z zawartych przez Wnioskodawcę umów leasingu;
   
9. zobowiązania Wnioskodawcy związane z działalnością Wnioskodawcy, takie jak m.in. zobowiązania wynikające z umów najmu (biura regionalne), umów o świadczenie usług dostępu do Internetu, umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych czy umów leasingu.
   
   

W skład zbywanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nie wejdą prawa do rachunku bankowego, za pośrednictwem którego Wnioskodawca realizuje i przyjmuje obecnie płatności, w tym te związane z Pionem Instytucji Finansowych.

W świetle powyższego Wnioskodawca pragnie wskazać, że zespół składników majątkowych, stanowiący Pion Instytucji Finansowych, jest przeznaczony pod względem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i sprzedaży oprogramowania własnego dla sektora finansowego.

Pion ten jest wyodrębniony w ramach wewnętrznej struktury organizacyjnej Wnioskodawcy zarówno, jak zostało wskazane powyżej, pod względem formalnym - na podstawie uchwały zarządu Wnioskodawcy, a jego aktualną organizację również określa uchwała zarządu, jak i pod względem praktycznym - z uwagi na wykonywany rodzaj działalności. Dodatkowo, jak zostało wskazane powyżej, do działów funkcjonujących w ramach Pionu Instytucji Finansowych są przyporządkowani określeni pracownicy i współpracownicy, którzy zostali dedykowani do wykonywania zadań przypisanych wyłącznie do tych działów.

Dla Pionu Instytucji Finansowych prowadzona jest wyodrębniona ewidencja księgowa w zakresie umożliwiającym bieżącą identyfikację zapisów księgowych dotyczących działalności Pionu Instytucji Finansowych oraz przygotowywanie rachunku zysków i strat i bilansu dla Pionu Instytucji Finansowych, a poprzez to szczegółowe przyporządkowanie poszczególnych przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów do tego pionu.

Pion Instytucji Finansowych został wyposażony we wszelkie aktywa i pasywa niezbędne do realizacji zadań, które zostały mu powierzone w zakresie wytwarzania i sprzedaży oprogramowania własnego dla sektora finansowego, a tym samym, składniki majątkowe wchodzące w jego skład umożliwiają potencjalnemu nabywcy prowadzenie działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie prowadzonym przez Wnioskodawcę. Wskazać również należy, że, według wiedzy Wnioskodawcy, podmiot planujący nabycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci Pionu Instytucji Finansowych zamierza kontynuować działalność prowadzoną przez Wnioskodawcę w zakresie przedmiotowego pionu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane w zdarzeniu przyszłym odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę Pionu Instytucji Finansowych nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę Pionu Instytucji Finansowych nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT [ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.)].

Stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - według art. 2 pkt 6 ustawy VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy VAT. Zostały tu wskazane te czynności, które, co do zasady, należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem ww. „transakcji zbycia”, jednakże, uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy VAT, pojęcie to należy rozumieć w sposób szeroki, tj. obejmujący swoim zakresem wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę itp. Zbycie przedsiębiorstwa/ zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) należy rozumieć: „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

W świetle powyższego, ZCP jest:

• zespołem składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych,
  

• istniejącym w ramach danego przedsiębiorstwa,
  

• wyodrębnionym organizacyjnie,
  

• wyodrębnionym finansowo,
  

• mogącym stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, które realizuje w ramach przedsiębiorstwa (wyodrębnienie funkcjonalne).
  
  
  

Takie stanowisko w zakresie kryteriów decydujących o istnieniu ZCP potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 8 maja 2014 r., sygn. ILPP2/443-228/14-2/AKr, w której zostało stwierdzone, iż:

„(...) nie wystarczy (...) zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa. (...) na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, mamy (...) do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.”
   
   

Konieczność łącznego spełnienia wyżej wymienionych przesłanek została potwierdzona również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 stycznia 2014 r., sygn. ITPP2/443-1163/13/AK.

W świetle przytoczonej wyżej definicji, stwierdzić należy, że za ZCP uznać można jedynie zespół składników niematerialnych i materialnych, pozostających ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole (kompletnym), a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest również, aby zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami tak, by mogły one samodzielnie posłużyć prowadzeniu/ kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Zatem, aby w rozumieniu ustawy VAT określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, nie może on stanowić jedynie zbioru przypadkowych elementów, przy pomocy których można prowadzić działalność gospodarczą, lecz musi się on odznaczać odrębnością, która stanowi o możliwości samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że ZCP to organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony zespół składników majątkowych, w tym zobowiązań, wchodzących w skład istniejącego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie organizacyjne:

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia wyodrębnienia organizacyjnego, którym posłużył się definiując pojęcie ZCP, jednak zgodnie z dominującą praktyką organów podatkowych oraz orzecznictwem sądów administracyjnych, o wyodrębnieniu organizacyjnym danego zespołu składników ze struktur przedsiębiorstwa można mówić, jeżeli wskazują na to odpowiednie zapisy statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze. O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić z pewnością, gdy dany zespół składników stanowi w strukturze organizacyjnej podatnika dział, oddział, wydział, itp.

Powyższe znajduje potwierdzenie np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 7 sierpnia 2014 r., sygn. ITPB3/423-251a/14/DK, zgodnie z którą: „Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp.”

Wziąwszy pod uwagę powyższe Wnioskodawca pragnie wskazać, że Pion Instytucji Finansowych został wyodrębniony w ramach wewnętrznej struktury organizacyjnej Wnioskodawcy zarówno, jak zostało wskazane powyżej, pod względem formalnym - na podstawie uchwały zarządu Wnioskodawcy z dnia 27 marca 2014 r. (jego aktualną organizację określa uchwała zarządu Wnioskodawcy z dnia 31 marca 2015 r.), jak i pod względem praktycznym - z uwagi na wykonywany rodzaj działalności. Jednocześnie, istotnym czynnikiem świadczącym o wyodrębnieniu organizacyjnym Pionu Instytucji Finansowych jest czynnik ludzki, czyli personel posiadający odpowiednie kompetencje i doświadczenie w zakresie zadań przypisanych do tego pionu, przyporządkowany wyłącznie do działów wchodzących w skład Pionu Instytucji Finansowych i tym samym dedykowany do wykonywania zadań przypisanych do tego działu.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, Pion Instytucji Finansowych stanowi zorganizowany zespół składników majątkowych wyodrębniony w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy pod względem organizacyjnym.

Wyodrębnienie finansowe:

Odnosząc się do wyodrębnienia finansowego należy wskazać, iż ustawa VAT nie zawiera definicji wyodrębnienia finansowego, natomiast w orzecznictwie, praktyce organów podatkowych i doktrynie przyjmuje się, że wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP. Innymi słowy, wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, gdy sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do realizowanych przez ZCP zadań gospodarczych.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 maja 2014 r., sygn. ILPP2/443-228/14-2/AKr, zgodnie z którą: „Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.”

O wyodrębnieniu finansowym można zatem już mówić w przypadku istnienia samej możliwości wyodrębnienia podstawowych informacji o sytuacji finansowej i majątkowej ZCP. Wyodrębnienia finansowego nie należy więc utożsamiać z pełną samodzielnością finansową.

Należy zauważyć, że do zaistnienia wyodrębnienia finansowego nie jest wymagane posiadanie przez ZCP odrębnego rachunku bankowego, co znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 kwietnia 2010 r., sygn. IBPP2/443-62/10/ASz, zgodnie z którą: „przepisy o podatku od towarów i usług (...) nie wymagają, aby oddział przedsiębiorstwa, dla uznania go za wyodrębniony finansowo, musiał posiadać odrębny rachunek bankowy (subkonto).”

Należy zatem wskazać, że dla Pionu Instytucji Finansowych prowadzona jest wyodrębniona ewidencja księgowa w zakresie umożliwiającym bieżącą identyfikację zapisów księgowych dotyczących działalności Pionu Instytucji Finansowych oraz przygotowywanie rachunku zysków i strat i bilansu dla Pionu Instytucji Finansowych, a poprzez to szczegółowe przyporządkowanie poszczególnych przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów do tego pionu.

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że Pion Instytucji Finansowych stanowi zespół składników majątkowych wyodrębnionych pod względem finansowym.

Wyodrębnienie funkcjonalne (samodzielność gospodarcza):

Wyodrębnienie funkcjonalne należy natomiast rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. ZCP musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Pogląd ten znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 11 marca 2015 r., sygn. IPTPP4/443-879/14-4/BM, w której organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe: „(...) zespół składników wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi służyć realizacji określonego zadania lub zadań gospodarczych, jak również potencjalnie może stanowić odrębne i niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące swoje zadania. W literaturze przedmiotu przyjmuje się, że dotyczy to rzeczywistej, a nie tylko potencjalnej zdolności do wykonywania działalności gospodarczej zorganizowanej części przedsiębiorstwa (...). Przy czym zdolność ta wyraża się możliwością realizacji określonych zadań gospodarczych przez zespól składników majątkowych, który mógłby stanowić oddzielne i niezależne przedsiębiorstwo realizujące dane zadania w sposób samodzielny, poczynając oa momentu wyodrębnienia tego zespołu.”

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż nie budzi wątpliwości fakt, iż Pion Instytucji Finansowych posiada zdolność do działania jako samodzielny podmiot gospodarczy w zakresie wytwarzania i sprzedaży oprogramowania własnego dla sektora finansowego i stanowi zorganizowany zespół składników majątkowych, samodzielny organizacyjnie i finansowo w stopniu pozwalającym na autonomiczne działanie w zakresie powyższej działalności.

Ponadto, istotnym argumentem przemawiającym za uznaniem, że Pion Instytucji Finansowych stanowi zorganizowaną i wyodrębnioną funkcjonalnie część przedsiębiorstwa, jest okoliczność, że do pionu tego został przyporządkowany personel posiadający odpowiednie kompetencje i doświadczenie w zakresie zadań przypisanych do tego działu. Tym samym, potencjalny nabywca będzie mógł, w oparciu o zasoby ludzkie, kontynuować prowadzenie działalności w analogicznym zakresie.

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że Pion Instytucji Finansowych stanowi zespół składników majątkowych wyodrębnionych pod względem funkcjonalnym.

W świetle powyżej przedstawionych argumentów, w ocenie Wnioskodawcy, Pion Instytucji Finansowych stanowi ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy VAT.

Konsekwentnie więc, jako że przedmiotem rozważanego opłatnego zbycia będzie część majątku Wnioskodawcy stanowiąca ZCP, zbycie to będzie stanowić niepodlegające opodatkowaniu VAT zbycie ZCP w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

Powyższą konkluzję potwierdzają organy podatkowe w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2016 r., sygn. ITPP2/4512-327/16/KK oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 maja 2016 r., sygn. IPPP3/4512-287/16-2/ISK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.