Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4514.550.2016.2.MZ
z 12 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 października 2016 r. (data wpływu do Biura – 4 października 2016 r.), uzupełnionym 7 i 12 października 2016 r. oraz 25 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych darowizny nieruchomości na rzecz spółki jawnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych darowizny nieruchomości na rzecz spółki jawnej. Wniosek uzupełniono 7 i 12 października 2016 r.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z 24 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPB-2-1.4514.550.2016.1.MZ, wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 25 listopada 2016 r.

W przedmiotowym wniosku, po jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z żoną założy spółkę pod firmą W. Spółka jawna. Wnioskodawca wraz z żoną przekaże umową darowizny do nowo powstałej spółki szereg składników majątkowych – nieruchomości, należących do wspólnego majątku małżonków. W oparciu o nieruchomości, które Wnioskodawca wraz z żoną daruje Spółce, żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu. Darowizna na rzecz spółki jawnej nie będzie obejmowała całego majątku w oparciu, o który żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą.

Przedmiotowa darowizna nie będzie wiązać się z przejęciem przez obdarowaną spółkę jawną długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńców.

Nieruchomości nie zostaną wniesione jako wkład do spółki jawnej w ramach zmiany jej umowy, lecz zostaną nabyte na skutek opisanej transakcji pod tytułem darmym, przy czym stronami tej transakcji będą wspólnicy spółki jawnej i ta spółka. Skutkiem transakcji będzie zwiększenie majątku spółki, gdyż jej aktywa powiększą się, a pasywa pozostaną niezmienione, na skutek planowanej transakcji. Dokonanie planowanej transakcji nie będzie wiązało się z koniecznością zmiany umowy spółki. W szczególności nabyte w ten sposób nieruchomości nie będą brane pod uwagę przy ustalaniu udziału kapitałowego wspólników w spółce jawnej, gdyż nie będą ich wkładami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zaprezentowane zdarzenie przyszłe będzie skutkowało w świetle ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązkiem zapłaty tego podatku z jakiegokolwiek tytułu, w tym jako zmiana umowy spółki jawnej powodująca zwiększenie jej majątku?

Zdaniem Wnioskodawcy, zdarzenie to nie wywoła obowiązku zapłaty podatku z żadnego tytułu, ani w związku z zawarciem umowy darowizny, ani też w związku ze zwiększeniem się majątku spółki jawnej, gdyż do powiększenia majątku dojdzie nie na skutek zmiany umowy spółki, lecz w związku z zawartą przez spółkę umową darowizny.

Przywołując art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, Wnioskodawca wskazał katalog czynności opodatkowanych podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zaznaczając, że ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego też należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny. Na podstawie art. 888 § 1 tej ustawy, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotną więc cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe. Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione (art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego).

Nie dotyczy to jednak sytuacji, gdy ze względu na przedmiot darowizny wymagana jest szczególna forma dla oświadczeń obu stron.

Nie stanowią darowizny przysporzenia w wypadkach, gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu podlegają umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 3 podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania przy umowie darowizny stanowi wartość długów i ciężarów albo zobowiązań przejętych przez obdarowanego.

Jednakże w przypadku, gdy umowa darowizny nie wiąże się z przejęciem przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań osoby darującej, to taka umowa darowizny nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza wraz z żoną założyć spółkę jawną. Po powstaniu tej spółki, małżonkowie planują przekazanie do niej, na podstawie umowy darowizny, nieruchomości należących do wspólnego majątku małżeńskiego w oparciu, o które żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu. Przedmiotowa darowizna, niezależnie od tego, czy przedmiot darowizny zostanie zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, czy też nie, nie będzie wiązać się z przejęciem przez obdarowaną spółkę długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńców.

Z treści zaprezentowanych wyżej przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że podatkowi temu podlega umowa darowizny, o ile nastąpiło przejęcie przez obdarowanego długów i ciężarów oraz zobowiązań darczyńcy oraz przejęcie to nastąpiło w umowie darowizny.

Należy przy tym zauważyć, że elementem przedmiotowo istotnym umowy darowizny nie jest przejęcie długów, ciężarów i zobowiązań darczyńcy. Stąd też należy przyjąć, że długi, ciężary i zobowiązania przejęte przez obdarowanego podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, wtedy, gdy pozostają w związku funkcjonalnym z przedmiotem darowizny i które w związku z dokonaną darowizną obciążają obdarowanego. W przypadku braku tych zobowiązań nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na koniec niniejszych rozważań wskazać należy, że darowizny nieruchomości przez Wnioskodawcę i jego żonę na rzecz spółki jawnej z całą pewnością nie można zakwalifikować jako czynności podwyższenia wkładów wspólników spółki. W zamian za darowane na rzecz spółki jawnej składniki majątku nie zostaną wydane wspólnikom jakiekolwiek udziały, nie zwiększy się również udział kapitałowy, o którym mowa w art. 50 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, a także nie dojdzie do zmiany umowy spółki jawnej, w części określającej wkłady wspólników do spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona)
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona)
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki;
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, w przypadku umowy spółki za zmianę umowy uważa się przy spółce osobowej – wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

W art. 1a pkt 1 wskazanej ustawy, użyte określenie spółka osobowa oznacza spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną.

Charakterystycznym dla zakresu opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest zamknięty katalog czynności i zdarzeń, które są opodatkowane tym podatkiem – opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych są tylko czynności enumeratywnie i wprost wskazane w przytoczonym wyżej przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

W powołanych powyżej przepisach ustawodawca określił zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zmiany umowy spółki jawnej mieszczą się w tym zakresie, jednakże opodatkowaniu podlegają jedynie te zmiany związane m.in. z wniesieniem lub podwyższeniem wniesionego wkładu do spółki, które będą miały wpływ na zwiększenie majątku spółki.

Zgodnie z przywołanymi przepisami opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają także darowizny, ale te o określonym w ustawie charakterze.

Stosownie do art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy.

Jednakże w przypadku, gdy umowa darowizny, nie wiąże się z przejęciem przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań osoby darującej, to taka umowa darowizny nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca założy wraz z żoną spółkę jawną. Wnioskodawca wraz z żoną przekaże umową darowizny do nowo powstałej spółki szereg składników majątkowych – nieruchomości, należących do wspólnego majątku małżonków. Przedmiotowa darowizna nie będzie wiązać się z przejęciem przez obdarowaną spółkę jawną długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńców. Nieruchomości nie zostaną wniesione jako wkład do spółki jawnej w ramach zmiany jej umowy, lecz zostaną nabyte na skutek opisanej transakcji pod tytułem darmym, przy czym stronami tej transakcji będą wspólnicy spółki jawnej i ta spółka. Skutkiem transakcji będzie zwiększenie majątku spółki, gdyż jej aktywa powiększą się, a pasywa pozostaną niezmienione, na skutek planowanej transakcji. Dokonanie planowanej transakcji nie będzie wiązało się z koniecznością zmiany umowy spółki. W szczególności nabyte w ten sposób nieruchomości nie będą brane pod uwagę przy ustalaniu udziału kapitałowego wspólników w spółce jawnej, gdyż nie będą ich wkładami.

Z treści wniosku wynika zatem, że majątek spółki jawnej na skutek planowanej czynności ulegnie zwiększeniu. Nie będzie to jednak związane z wniesieniem lub podwyższeniem wkładu wspólników ani też inną czynnością wymienioną w art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji zatem w niniejszej sytuacji nie dojdzie do zmiany umowy spółki, która skutkowałaby powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Należy również podkreślić, że skoro – jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego – planowana transakcja składników majątkowych (nieruchomości) na rzecz Spółki jawnej (strony obdarowanej) odbędzie się w drodze zawarcia umowy darowizny i nie będzie wiązać się z przejęciem przez Spółkę długów i ciężarów albo zobowiązań osoby darującej (Wnioskodawcy), to umowa ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie wystąpi przedmiot opodatkowania, o którym mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.