2016.12.02 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.812.2016.1.DG
z 2 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 19 października 2016 r. (data wpływu 25 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

E. AG spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna, wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego (dalej jako: „E.”) rozpoczęła swoją działalność z dniem 11 grudnia 2013 roku. E. w ramach prowadzonej działalności zajmuje się w szczególności sprzedażą pojazdów samochodowych, konserwacją i naprawą pojazdów samochodowych, sprzedażą części i akcesoriów do pojazdów samochodowych oraz wynajmem i dzierżawą pojazdów samochodowych.

Od początku prowadzenia działalności E. funkcjonuje w oparciu o dwie lokalizacje, mające status nieformalnych oddziałów tj. w O. (dalej jako: „Lokalizacja O.”) oraz G. (dalej jako: „Lokalizacja G.”). E. planuje przeprowadzić transakcję sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmującej Lokalizację G. (dalej jako: „Transakcja”) ze spółką T. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „T.”).

T. zamierza być dystrybutorem (dealerem) pojazdów X. w Lokalizacji G. i w tym celu zamierza nabyć od E. zorganizowaną część przedsiębiorstwa obejmującą prowadzony przez Lokalizację G. salon dealerski, salon sprzedaży części oraz serwis.

Wyodrębnienie organizacyjne

Lokalizacja G. nie została formalnie wydzielona jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, niemniej jednak, faktycznie stanowi organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych, przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.

Informacja o dwóch „oddziałach” E. komunikowana jest klientom na: stronie internetowej, wizytówkach i papierach firmowych, pieczątkach oraz stopkach zamieszczonych w korespondencji e-mail.

Podobnie dokumentacja dotycząca sprzedaży, zlecenia naprawcze lub serwisowe, umowy z kontrahentami czy umowy o pracę zawierają dodatkową informacje o miejscu wykonania umowy czy miejscu świadczenia usług, gdzie wskazana jest Lokalizacja G. lub O. Lokalizacja G. jest wyodrębniona z E. faktycznie, ale powyższe wyodrębnienie znajduje swoje odzwierciedlenie również w regulaminie organizacyjnym E.

Do Lokalizacji G. przypisany jest zespół pracowników wraz z kierownictwem oraz zespołem składników majątkowych, zarówno o charakterze materialnym i niematerialnym, służący realizacji zadań jednostki.

Lokalizacja G. działa na nieruchomości, stanowiącej własność X. sp. z o.o. Umowę najmu zawarto w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi, na czas oznaczony do dnia 25 kwietnia 2018 roku z możliwością dalszego jej przedłużenia na kolejne 10 lat. Zawarcie umowy z datą pewną chroni najemcę i zapewnia stabilność prowadzonej działalności w fazie ewentualnego zbycia nieruchomości przez wynajmującego.

Pracownicy

Działająca w ramach E. Lokalizacja G. posiada wyodrębnioną strukturę organizacyjną, na którą składają się działy: handlowy, administracyjny, finansowy oraz serwis. Pracą serwisu kieruje kierownik serwisu. Podległe są mu warsztat, z mistrzami, mechanikami i elektromechanikami, biuro obsługi klienta ze specjalistami ds. serwisu, działem części, z kierownikiem części zamiennych, starszym specjalistą ds. części zamiennych i magazynierami a także dział logistyki z młodszym specjalistą ds. wsparcia działań logistyczno-serwisowych.

W dziale handlowym pracują pracownicy zajmujący stanowiska regionalnego koordynatora sprzedaży, regionalnego doradcy techniczno-handlowego, regionalnego doradcy techniczno- handlowego ds. pojazdów używanych. W ramach działu administracyjnego świadczy pracę asystentka działu handlowego, natomiast w dziale finansowym kasjer-specjalista ds. finansowych. Nadzór nad pracownikami Lokalizacji G. jak i Lokalizacji O. sprawuje Prezes Zarządu E. Do Lokalizacji G. przypisani są zatem pracownicy zgrupowani w kilku działach, posiadający wyspecjalizowaną wiedzę niezbędną do realizacji powierzonych im funkcji.

Należy mieć też na uwadze, że w umowach z pracownikami zawarta jest jednoznaczna informacja dotycząca miejsca wykonania pracy, odpowiednio G. dla pracowników Lokalizacji G., lub O. dla pracowników Lokalizacji O. Wyodrębnienie w E. dwóch struktur pracowniczych ma swoje odzwierciedlenie również na stronie internetowej E., gdzie znajdują się dwie oddzielne zakładki zawierające dane kontaktowe Lokalizacji G. i części jej pracowników oraz Lokalizacji O.

W związku z planowaną Transakcją, T. przejmie, w trybie art. 23¹ kodeksu pracy, wszystkich pracowników zatrudnionych w Lokalizacji G..

Struktura organizacyjna E., polegająca na współistnieniu dwóch wyodrębnionych lokalizacji, posiadających własnych wykwalifikowanych pracowników i organizację pracy, z podziałem na analogiczne działy, pozwala na wydzielenie dwóch niezależnych jednostek gospodarczych, z których każda będzie mogła po dokonanej Transakcji samodzielnie realizować określone zadania gospodarcze, które obecnie realizowane są przez E.

Składniki majątkowe przypisane do Lokalizacji G.

Na moment dokonywania Transakcji obie lokalizacje będą wyposażone we wszelkie aktywa i pasywa niezbędne do realizacji zadań, które mogą zostać im powierzone, a tym samym składniki majątkowe wchodzące w skład Lokalizacji G., które umożliwią zarówno E., jak i T. prowadzenie odrębnych działalności gospodarczych polegających na świadczeniu m.in. usług sprzedażowych, naprawczych i serwisowych.

E. w ramach Transakcji przeniesie na T. całość składników majątkowych przypisanych do Lokalizacji G., w tym: wyposażenie budynków, tj. meble (biurka, przesłony na biurka, krzesła, szafy, stoły, kontenery, tablice, sofy, witryny,) elektroniczne sprzęty biurowe (komputery wraz z akcesoriami komputerowymi i oprogramowaniem, monitory, notebooki, drukarki, fazy, kamery, telewizory, telefony stacjonarne i komórkowe, centrala, rejestrator rozmów telefonicznych, lampy, kinkiety, wentylacja, klimatyzacja, urządzenia GPS, aparaty fotograficzne, słuchawki Bluetooth, ładowarki, listwy zasilające, zasilacze awaryjne), niszczarkę do dokumentów, kalkulatory, lodówkę, zmywarkę, pozostałe sprzęty biurowe (kosze, korytka na dokumenty, zszywacze, dziurkacze, wieszaki, dozowniki do mydła i ręczników, naczynia, żaluzje, rolety, wizytowniki), części zamienne znajdujące się na stanie magazynowym, infrastrukturę obsługową (szafki, kontenery i skrzynki na narzędzia, szafki ubraniowe, ścianki na narzędzia, drabiny, stoły, kosiarkę spalinową, kosę spalinową, myjkę, nalewak do beczek z olejem, wózki narzędziowe, namiot ogrodowy), narzędzia niezbędne do wykonywanych prac naprawczych i serwisowych (dźwignik kanałowy, wciągarkę, wkrętarki, wkrętaki, wiertarki, klucze, młotki, pompy, wybijaki, szczypce, wiertła, pokrętła, nasadki, szlifierki, odkurzacze, podnośnik punktowy, pistolety do przedmuchiwania i malowania, próbniki, nitownicę, giętarkę, przecinaki, diagnoskop, przepływomierz, refraktometr, suwmiarki, latarki, napełniacz powietrza, tester płynu hamulcowego, prostownik, kontroler, próbnik ciśnienia, hydrofor z osprzętem, narzędzia do wycinania szyb), samochody osobowe jak również inne zasoby materialne i niematerialne (know-how, w tym: księga standardów zawierająca szczegółowe instrukcje dotyczące procedur sprzedaży pojazdów, sprzedaży części pojazdów, wykonywania usług serwisowych, oprogramowanie), niezbędne do samodzielnego prowadzenia działalności w zakresie związanym ze sprzedażą pojazdów samochodowych, konserwacją i naprawą pojazdów samochodowych, sprzedażą części i akcesoriów do pojazdów samochodowych oraz wynajmem i dzierżawą pojazdów samochodowych.

Zobowiązania

Lokalizacja G., wykonując powierzone zadania z zakresu sprzedaży, napraw i serwisu pojazdów czy części do nich współpracuje z wieloma partnerami oraz klientami.

W konsekwencji, w skład Lokalizacji G. wchodzą prawa i obowiązki (zobowiązania) z umów zawartych z klientami, partnerami, pracownikami czy dostawcami usług w zakresie działalności Lokalizacji G.. W ramach planowanej Transakcji na T. przejdą podpisane przez E. umowy dotyczące działalności prowadzonej w Lokalizacji G.. Należy podkreślić, że w umowach, będących przedmiotem planowanej Transakcji, jako miejsce świadczenia usług lub pracy, jednoznacznie wskazano Lokalizację G.

W związku z przejęciem Lokalizacji G., T. przejmie również zobowiązania kontraktowe wynikające z umów sprzedażowych i serwisowych z osobami trzecimi (klienci). Przejście powyższych zobowiązań regulowane będzie stosownymi zapisami w umowach, które T. zawrze ze swoimi kontrahentami.

Z Lokalizacją G. związane są następujące prawa i obowiązki (zobowiązania):

prawa i obowiązki z umów zawartych z klientami w zakresie działalności Lokalizacji G.,
prawa i obowiązki z umowy najmu nieruchomości (zawartej w formie z podpisami notarialnie poświadczonymi, a zatem w formie z datą pewną, skutkującą ochroną najemcy przy zbyciu przez wynajmującego nieruchomości),
prawa i obowiązki wynikające z umów o świadczenie usług, dostaw towarów zawartych przez E. w związku z działalnością Lokalizacji G.,
wierzytelności,
prawa i obowiązki wynikające z obowiązujących umów o pracę lub umów powiązanych z umową o pracę zawartych z pracownikami E. przypisanymi do Lokalizacji G.,
prawa i obowiązki wynikające z innych umów związanych z działalnością Lokalizacji G.

Przenoszone na T. w ramach Transakcji należności i zobowiązania będą organizacyjnie i finansowo związane z wyodrębnionym majątkiem oraz służyły będą realizacji określonych zadań gospodarczych jako niezależne przedsiębiorstwo, w związku z czym nabywca Lokalizacji G. przejmie funkcje gospodarcze zbywcy - E. System zarządzania stacją dealerską.

E., celem systemowego i organizacyjnego rozdzielenia dwóch lokalizacji w O. i G., od początku swojego funkcjonowania korzysta z informatycznego systemu zarządzania stacją dealerską tzw. DMS (z ang. Dealer Management System, dalej jako: „DMS”).

DMS zawiera podział na dwie lokalizacje magazynów (G., O.), dwa punkty sprzedaży i wykonywania usług (G., O.). DMS ewidencjonuje oddzielnie sprzedaż dla obu lokalizacji. Ponadto system DMS pozwala na rozdzielenie należności dotyczących obydwu lokalizacji.

Wyodrębnienie finansowe

Lokalizacja G. stanowić będzie zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) wyodrębniony finansowo, co potwierdza prowadzona przez E. polityka rachunkowości.

Do Lokalizacji G. przypisane zostały konta księgowe bezpośrednio dotyczące jej działalności. Natomiast księgowania na kontach wspólnych są dokonywane w taki sposób, że możliwe jest natychmiastowe zidentyfikowanie, które z nich dotyczą Lokalizacji G., a które pozostałej działalności E.

Na podstawie analityki kont kosztowych E., możliwe jest rozdzielenie kosztów Lokalizacji G. oraz Lokalizacji O.. Ponadto, na podstawie kont księgowych E., które wskazują miejsce powstania kosztu i przychodu, możliwe jest wskazanie wyniku dla każdej lokalizacji.

Należności księgowane są automatycznie z systemu sprzedażowego DMS dla Lokalizacji O. i Lokalizacji G.. Istnieje możliwość rozdzielenia przychodów i należności na obie lokalizacje.

Istnieje możliwość podzielenia rozrachunków na poszczególne lokalizacje jak również manualnego wyodrębnienia zobowiązań dotyczących Lokalizacji G. i Lokalizacji O.. Co do majątku Spółki również istnieje możliwość podziału na oddziały.

Ponadto, dla celów zarządczych możliwe będzie, w oparciu o istniejące obecnie w E. rozwiązania księgowe, przygotowanie rachunku zysków i strat dla każdej z lokalizacji. Po wtóre, na podstawie zapisów w danym roku podatkowym można ręcznie rozdzielić koszty na Lokalizację G. i Lokalizację O. Dodatkowo, aktualny system księgowy umożliwia również identyfikację wpłat dotyczących danej lokalizacji. W dalszej kolejności należy podkreślić, że Lokalizacja G. posiada oddzielny rachunek bankowy i kasę, na który wpływają należności. Przychody uzyskiwane z realizacji umów sprzedaży oraz umów serwisowych umożliwią regulowanie swoich zobowiązań.

Po wtóre należy wskazać, że dla Lokalizacji G. oraz Lokalizacji O. prowadzone są przez E. odrębne budżety, co stanowi wyraz odrębności finansowej obydwu jednostek. Dla każdej z lokalizacji tworzone są regularnie analizy finansowe i sprawozdania rentowności przez analityka finansowego Spółki.

Bez wpływu na klasyfikację Lokalizacji G. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa pozostaje fakt, że obecnie obie lokalizacje posiadają wspólną księgowość, gdyż sposób księgowania pozwala na jednoznaczne przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do Lokalizacji G. oraz Lokalizacji O., a w konsekwencji przeniesienie działalności w zakresie księgowości Lokalizacji G. na inny podmiot.

Wyodrębnienie funkcjonalne

Mając na względzie wyżej przedstawiony stan faktyczny, należy zauważyć, że Lokalizacja G. niewątpliwie stanowi funkcjonalnie odrębną całość. Co więcej posiada potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy, co też realizuje w praktyce.

W Lokalizacji G. są alokowane składniki majątkowe (materialne i niematerialne), które umożliwiają samodzielne realizowanie zadań, w szczególności: majątek ruchomy obejmujący wyposażenie, sprzęty biurowe, narzędzia, pojazdy, prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów gospodarczych związanych z działalnością jednostki, jak również zobowiązania.

Przedmiotowy zespół składników majątku, jako odrębna całość, byłby w stanie, od momentu jego wydzielenia, w sposób samodzielny funkcjonować na rynku w formie odrębnego przedsiębiorstwa. Należy podkreślić, że składniki majątkowe Lokalizacji G. są ze sobą we wzajemnych relacjach, tworząc zorganizowany zespół, a nie zbiór przypadkowych elementów.

Z funkcjonalnego punktu widzenia, zarówno Lokalizacja G. oraz E. będą w stanie kontynuować realizację swoich dotychczasowych zadań oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Będą posiadać bowiem zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielne podmioty gospodarcze świadczące usługi na rzecz innych podmiotów.

Lokalizacja G. oraz E. będą wyposażone na moment planowanej Transakcji we wszelkie aktywa i pasywa niezbędne do realizacji zadań, które mogą zostać im powierzone, a tym samym składniki majątkowe wchodzące w skład lokalizacji umożliwią zarówno E., jak i Lokalizacji G. prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży pojazdów samochodowych, konserwacji i naprawie pojazdów samochodowych, sprzedaży części i akcesoriów do pojazdów samochodowych oraz wynajmu i dzierżawy pojazdów samochodowych.

Należy podkreślić, że na moment przeprowadzenia planowanej Transakcji bardzo ważny element składowy Lokalizacji G. stanowić będzie wykwalifikowany personel posiadający odpowiednie kompetencje i doświadczenie w zakresie realizowanych zadań. W oparciu o tak przypisane aktywa i pasywa oraz zasoby ludzkie jak również kontakty handlowe Lokalizacja G., bez uszczerbku dla E. będzie mogła kontynuować prowadzenie działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wyodrębniona jednostka organizacyjna polegająca na prowadzeniu działalności dealerskiej i serwisowej X. w G., do której przypisane są składniki majątkowe, wierzytelności oraz zobowiązania, wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług?
Czy nabycie przez T. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością od E. AG spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w O. wyodrębnionej organizacyjnie polegającej na prowadzeniu działalności dealerskiej i serwisowej X. w G. stanowiącej zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zatem T. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. jako kupujący nie będzie uprawniony, a E. AG spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w O. zobowiązany do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wniesionych składników majątkowych wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako ustawa o VAT), pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Czynności zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostały wprost wyłączone przez ustawodawcę z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (art. 6 pkt 1 ustawy o VAT).

Z definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP) zawarte w ustawie o VAT wynika, że aby zespół składników majątkowych (wraz z zobowiązaniami) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, muszą zostać spełnione łącznie następujące przestanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych;

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

W związku z powyższym, dla uznania Lokalizacji G. za zorganizowaną część przedsiębiorstwa konieczne jest wyodrębnienie składników majątkowych zarówno na płaszczyznach organizacyjnej, finansowej, jak i funkcjonalnej.

W ocenie podatników z takim wyodrębnienie mamy do czynienia, tym bardziej że od czasu rozpoczęcia przez E. działalności związanej z prowadzeniem działalności dealerskiej w Lokalizacji G., działalność ta zorganizowana była i prowadzona jako nierejestrowy „oddział”, samodzielny funkcjonalnie oraz finansowo.

Wyodrębnienie organizacyjne.

Ustawa o VAT nie wskazuje, co należy rozumieć przez wyodrębnienie organizacyjne. Jednakże zgodnie z dominującą praktyką organów podatkowych, o wyodrębnieniu organizacyjnym zorganizowanej części ze struktur przedsiębiorstwa powinny świadczyć odpowiednie zapisy statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 września 2014 r., sygn. IBPP4/443-259/14/EK).

Jak z kolei stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 9 kwietnia 2013 roku, sygn. I SA/Rz 120/13, „wyodrębnienie organizacyjne to kwestia wyłącznie wewnętrznej organizacji przedsiębiorstwa, która nie została poddana regulacji prawnej, niemniej jednak przedmiotowe wyodrębnienie musi być dostatecznie widoczne, tj. dokonane w oparciu o zobiektywizowane kryteria, znajdujące odzwierciedlenie w strukturze całego przedsiębiorstwa.”

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza zatem, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej najczęściej jako dział, wydział, oddział itd.

Lokalizacja G. jest wyodrębniona w strukturze E. zarówno pod względem formalnym jak i praktycznym i jest to widoczne w strukturze i funkcjonowaniu E.

O wyodrębnieniu formalnym Lokalizacji G. świadczy:

podawana do publicznej wiadomości informacja o dwóch „oddziałach” E., która komunikowana jest klientom na: stronie internetowej, wizytówkach i papierach firmowych, pieczątkach oraz stopkach zamieszczonych w korespondencji e-mail;

zawarta w dokumentacji dotyczącej sprzedaży, zleceń naprawczych lub serwisowych, umowach z kontrahentami czy umowach o pracę dodatkowe informacje o miejscu wykonania umowy czy miejscu świadczenia usług, gdzie wskazana jest Lokalizacja G. lub O.;

regulamin organizacyjny E.;

wskazana w umowach z pracownikami jednoznaczna informacja dotycząca miejsca wykonania pracy, odpowiednio G. dla pracowników Lokalizacji G., lub O. dla pracowników Lokalizacji O.

O wyodrębnieniu Lokalizacji G. pod względem praktycznym świadczy:

przypisany wyłącznie do Lokalizacji G. odrębny zespół pracowników wraz z kierownictwem oraz zespołem składników majątkowych, zarówno o charakterze materialnym i niematerialnym;

własna, wyodrębniona dla Lokalizacji G. struktura organizacyjna, na którą składają się działy handlowy, administracyjny, finansowy oraz serwis;

przypisani do Lokalizacji G. pracownicy, zgrupowani w kilku działach;

prowadzenie przez Lokalizację G. działalności na odrębnej przeznaczonej na ten cel nieruchomości, położonej w G., stanowiącej własność X. sp. z o.o., z której Lokalizacja G. korzysta w oparciu o umowę najmu.

Biorąc pod uwagę organizację wewnętrzną E., zasadne jest stwierdzenie, że doszło do wyraźnego oddzielenia wewnątrz struktury E. działalności związanej z Lokalizacją G. od działalności w lokalizacji w O. (siedzibie E.).

W związku z powyższym należy uznać, że Lokalizacja w G. będzie spełniać wszelkie wymogi związane z wyodrębnieniem organizacyjnym w ramach E. (zbywcy ZCP) dla uznania jej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT.

Wyodrębnienie finansowe.

Lokalizacja G. jest także zespołem składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) wyodrębnionym finansowo.

Ustawa o VAT nie wskazuje, co należy rozumieć przez wyodrębnienie finansowe w rozumieniu definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w szczególności, czy konieczne jest prowadzenie odrębnych ksiąg rachunkowych czy sporządzanie bilansów.

W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że „wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa” (J. Marciniuk „Podatek dochodowy od osób prawnych. Rok 2008”, Komentarz; Wydawnictwo CH, Beck; Warszawa 2008; por. także Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 września 2009 roku, sygn. IPPB5/423-436/09-2/MB).

Ponadto, jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji z dnia 9 czerwca 2009 roku, sygn. IPPP2/443-312/09-2/AS, „wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Nie musi to być postać oddziału samodzielnie rozliczającego się. Ważne natomiast jest, aby przenoszone należności i zobowiązania były wyodrębnione i dały się przyporządkować organizacyjnie i finansowo do wyodrębnionego majątku (tak aby można było przejąć funkcje gospodarcze)”.

Mając na uwadze opisane powyżej okoliczności, Lokalizacja G. spełnia warunek wyodrębnienia finansowego, o którym mowa w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Prowadzona w E. ewidencja zdarzeń gospodarczych umożliwia przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa:

po pierwsze, do Lokalizacji G. przypisane zostały konta księgowe bezpośrednio dotyczące jej działalności, zaś księgowania na kontach wspólnych są dokonywane w taki sposób, że możliwe jest natychmiastowe zidentyfikowanie, które z nich dotyczą Lokalizacji G., a które pozostałej działalności E.;

po drugie, w każdej chwili możliwe jest rozdzielenie kosztów Lokalizacji G. oraz Lokalizacji O.;

po trzecie, możliwe jest wskazanie wyniku finansowego dla każdej lokalizacji;

po czwarte, system sprzedażowy DMS pozwala rozdzielenia przychodów i należności na obie lokalizacje;

ponadto, możliwe będzie przygotowanie rachunku zysków i strat dla każdej z lokalizacji;

możliwe jest również ręczne rozdzielenie kosztów na Lokalizację G. i Lokalizację O.;

Lokalizacja G. posiada oddzielny rachunek bankowy i kasę, na który wpływają należności.

Analogiczne stanowisko przyjął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 września 2011 r., sygn. akt I FSK 1383/10, w którym wskazał, że: „istotą przedsiębiorstwa, jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest bowiem prowadzenie działalności gospodarczej, poprzez realizację określonych zadań gospodarczych, które mogą być wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to zadania mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne (outsourcing). Usługi te bowiem, jako niematerialne, nie decydują o realizacji przez przedsiębiorstwo jego zadań gospodarczych, lecz wspomagają jedynie jego funkcjonowanie jako podmiotu gospodarczego. (...) Reasumując: dla bytu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (...) konieczny jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, co oznacza, że zespół ten nie musi obejmować działów obsługujących przedsiębiorstwo pod względem niematerialnym, w zakresie obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej, które nie są niezbędne do realizacji, przez zespół tak wyodrębnionych składników majątkowych, jego określonych zadań gospodarczych.”

Wyodrębnienie funkcjonalne.

Zgodnie z definicją zorganizowanej części przedsiębiorstwa w ustawie o VAT, wyodrębnienie funkcjonalne zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) oznacza przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych (także por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 listopada 2010 r., sygn. IPPP2-443-630/10-4/IZ).

Na funkcjonalne wyodrębnienie jednostki wewnętrznej (Lokalizacji G.) w strukturze istniejącego przedsiębiorstwa E. wskazują takie elementy jak:

wyznaczenie osób odpowiedzialnych za:
- kierowanie pracą serwisu w Lokalizacji G. - kierownik warsztatu;
- nadzór nad sprawami finansowymi jednostki wewnętrznej - kasjer – specjalista ds. finansowych;

posiadanie przez Lokalizację G. własnego konta bankowego;

odrębnie podpisane dla Lokalizacji G. umowy pozwalające na prowadzenie działalności przez Lokalizację G., tj. umowa najmu nieruchomości, umowy z dostawcami, partnerami, klientami oraz umowy pracownicze.

Na organizacyjne wyodrębnienie jednostki wewnętrznej (Lokalizacji G.) w strukturze istniejącego przedsiębiorstwa E. wskazuje:

wyodrębnienie w ramach lokalizacji środków trwałych, które są związane z działalnością handlową Lokalizacji G. (wyposażenie, sprzęty biurowe, narzędzia, pojazdy, prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów gospodarczych związanych z działalnością jednostki, jak również zobowiązania);

wyodrębnienie w ramach stosowanego przez E. systemu zarządzania stacją dealerską;

odrębny dla Lokalizacji G. dział handlowy, dział administracyjny, dział finansowy oraz serwis. Działy obsługiwane są przez pracowników zatrudnionych i przypisanych do Lokalizacji G., zatem jednostka może samodzielnie prowadzić działalność operacyjną bez wsparcia z siedziby E.U.

Potwierdzeniem należytego funkcjonalnego wyodrębnienia Lokalizacji G. ze struktury E. jest również fakt, że kontynuowanie działalności przez Lokalizację G. nie będzie wymagało żadnych dodatkowych nakładów finansowych czy też przeprowadzenia restrukturyzacji organizacyjnej przejętych składników.

Ponadto Lokalizacja G. może funkcjonować jako niezależny podmiot. Składniki do niego przypisane stanowią odpowiednio powiązaną całość i wystarczają do osiągania przez nią przychodów niezależnie od pozostałej części działalności E.

Ad 2

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Niemniej jednak przepisy ustawy o VAT nie regulują kwestii, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając interpretacje wydane przez organy podatkowe w tym zakresie, pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego. Zatem kluczowym wymogiem pozwalającym na skorzystanie z wyłączenia z opodatkowania VAT jest by przedmiot transakcji stanowił przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w opinii T. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. nabycie przez nią Lokalizacji G. stanowi typową czynność nabycia (dla E. zbycia) ZCP, niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dyrektywa), który pozwala na nieobejmowanie VAT „przekazania całości lub części majątku” i dlatego powinien być interpretowany z uwzględnieniem jego celowości. Zgodnie z Dyrektywą, zasada braku opodatkowania dostawy ma zastosowanie do każdego przeniesienia przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, obejmującej zarówno rzeczy ruchome, jak i wartości niematerialne, które łącznie stanowią podmiot zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawców, wszelkie czynności odnoszące się do przeniesienia własności zorganizowanej części przedsiębiorstwa w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez podział przez wydzielenie, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części obejmuje wszelkie czynności w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport). Zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje nabyć od Zbywcy część przedsiębiorstwa obejmującą tzw. Lokalizację G., w której prowadzona jest działalność gospodarcza w zakresie sprzedaży, konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych, sprzedaży części i akcesoriów do pojazdów samochodowych oraz wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych. Zbywca prowadzi działalność gospodarczą w dwóch odrębnych lokalizacjach. Lokalizacja G. nie została formalnie wyodrębniona jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, jednakże faktycznie stanowi organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych, na bazie którego prowadzona jest ww. działalność gospodarcza. Przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę będą: składniki majątkowe (wyposażenie budynków, elektroniczny sprzęt biurowy, narzędzia, pojazdy, części zamienne znajdujące się w magazynie), składniki niemajątkowe w postaci procedur prowadzonej w ww. zakresie działalności, oprogramowanie (w tym system zarządzania stacją dealerską), zobowiązania kontraktowe wynikające z umów sprzedaży i serwisowych z klientami, wierzytelności, umowa najmu nieruchomości, w której prowadzona jest działalność gospodarcza, inne umowy związane z działalnością Lokalizacji G.. W ramach przedmiotowej transakcji na Wnioskodawcę przeniesiony zostanie zorganizowany zespół składników majątkowych składających się na Lokalizację G., wraz z obsługującą go załogą. Zbywana Lokalizacja G. będzie w stanie kontynuować realizację dotychczasowych zadań oraz samodzielnie funkcjonować na rynku.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy nabywana od Zbywcy Lokalizacja G. będzie stanowiła zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że będąca przedmiotem transakcji Lokalizacja G. jest wyodrębniona organizacyjnie w strukturze działalności Zbywcy. Mimo braku formalnej rejestracji jako oddziału firmy Zbywcy Lokalizacja G. jest wyodrębniona organizacyjne poprzez wyłączne przypisanie odrębnego zespołu pracowników wraz z kierownictwem, składników majątkowych materialnych i niematerialnych, posiadanie własnej struktury organizacyjnej w postaci działów, prowadzenie działalności gospodarczej na odrębnej i przeznaczonej na ten cel nieruchomości. W związku z tym zbywana Lokalizacja G. będzie spełniała kryterium wyodrębnienia organizacyjnego w strukturze działalności gospodarczej Zbywcy.

Z kolei o wyodrębnieniu finansowym Lokalizacji G. stanowi prowadzenie ewidencji księgowej, która umożliwia przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ww. części działalności gospodarczej Zbywcy. Jak wskazał Wnioskodawca możliwe jest w odniesieniu do Lokalizacji G. przypisanie kosztów, wyniku finansowego przychodów i należności, rachunku zysków i strat. Ponadto Lokalizacja G. posiada oddzielny rachunek bankowy i kasę, na który wpływają należności. Zatem warunek wyodrębnienia finansowego w odniesieniu do Lokalizacji G. należy uznać za spełniony.

Z kolei o wyodrębnieniu funkcjonalnym przedmiotu transakcji w strukturze działalności Zbywcy świadczy wyznaczenie osób odpowiedzialnych za kierowanie pracą serwisu oraz nadzór nad sprawami finansowymi jednostki. Poza tym do Lokalizacji G. przypisany jest odrębny zespół pracowników, składniki majątkowe i niemajątkowe, korzystanie z odrębnej nieruchomości w formie umowy najmu. Ponadto Lokalizacja G. posiada odrębnie zawarte umowy z klientami, dostawcami, usługodawcami oraz posiada własny rachunek bankowy i kasę. Tak więc Lokalizacja G. może prowadzić działalność gospodarczą jako niezależny podmiot, a przypisane do niej składniki stanowią kompletny zespół przeznaczony do realizacji zadań gospodarczych polegających na sprzedaży pojazdów samochodowych, ich naprawie i serwisowaniu oraz świadczenia usług wynajmu pojazdów. Zatem przedmiotowy zespół składników materialnych i niematerialnych wraz z pracownikami po jego wyodrębnieniu z przedsiębiorstwa Zbywcy może jako samodzielny podmiot prowadzić działalność gospodarczą w ww. zakresie.

Zatem przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy analizowane w kontekście przywołanych przepisów prowadzą do stwierdzenia, że Lokalizacja G., którą Wnioskodawca planuje nabyć, spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, wskutek czego czynność polegająca na jej sprzedaży będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wskazuje, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany w fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku.

Z powyżej powołanych przepisów w szczególności art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Niemniej jednak w omawianej sprawie istotny jest fakt, że przedmiotem planowanej transakcji będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w stosunku do której zastosowanie znajdzie wyłączenie z art. 6 pkt 1 ustawy.

W związku z tym transakcja nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci Lokalizacji G. nie będzie stanowiła dostawy towarów czy świadczenia usług podlegających opodatkowaniu VAT, tym czynność ta nie może być dokumentowana fakturą, w której byłby wykazany podatek należny z tego tytułu.

Tym samym więc Zbywca nie wykaże sprzedaży Lokalizacji G. jako czynności podlegającej opodatkowaniu i nie naliczy podatku należnego, gdyż przedmiotem transakcji jest zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na mocy art. 6 pkt 1 tej ustawy. Z kolei Wnioskodawca w związku z nabyciem Lokalizacji G. nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z tej transakcji, gdyż nie wystąpi podatek należny od tej transakcji.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie oraz Zainteresowanemu niebędącemu Stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00‑013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin