Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.748.2016.1.RR
z 21 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia sposobu ewidencji sprzedaży - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia sposobu ewidencji sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Jednym z zakresów działalności X spółki jawnej jest prowadzenie na podstawie umowy franczyzowej stacji paliw. Ewidencja sprzedaży stacji paliw zgodnie z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w całości prowadzona jest przez kasy fiskalne. Na wniosek Nabywcy, będącej zarówno osobą fizyczną jak i podmiotem gospodarczym, do paragonu wystawiana jest faktura w zewnętrznym systemie dostarczonym przez franczyzodawcę.

Do ewidencji VAT w systemie księgowym prowadzonym przez X spółka jawna, sprzedaż realizowana przez stację paliw jest księgowana zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości na podstawie zbiorczego dokumentu księgowego jakim jest raport z kasy fiskalnej. Pojedyncze faktury wystawione do paragonów są wymienione w załączniku do zaksięgowanego raportu fiskalnego.

Faktury wystawione do paragonów nie są rejestrowane w systemie księgowym aby uniknąć sytuacji dublowania wartości sprzedaży oraz podatku należnego.

Aktualnie X spółka jawna prowadzi ewidencję zakupu i sprzedaży VAT zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zawierającą kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Zgodnie z wyżej wymienionymi zapisami art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, X spółka jawna, w ewidencji sprzedaży VAT wprowadza dla sprzedaży z kas fiskalnych wartość zagregowaną według stawek VAT.

Od 1 stycznia 2017 r. obowiązywać będzie nowe brzmienie art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, rozszerzające obowiązek prowadzenia ewidencji VAT o inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

X spółka jawna w 2017 roku planuje kontynuowanie działalności w zakresie sprzedaży detalicznej na stacji paliw i prowadzenia ewidencji sprzedaży na stacji paliw za pośrednictwem kas fiskalnych.

Faktury wystawiane do paragonu na wniosek Nabywcy, będą wystawiane zarówno dla osób fizycznych jak i podmiotów gospodarczych, jak dotychczas, w zewnętrznym systemie dostarczonym przez franczyzodawcę.

W związku z brakiem możliwości pozyskania z zestawienia paragonów z kasy fiskalnej, informacji o numerze, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, X spółka jawna planuje prowadzić ewidencję sprzedaży VAT po 1 stycznia 2017 roku, na niezmienionych zasadach, tj. w ewidencji sprzedaży VAT wprowadzana będzie sprzedaż z kas fiskalnych w wartości zagregowanej według stawek VAT. Księgowanie nastąpi na podstawie zbiorczego dokumentu księgowego jakim jest raport z kasy fiskalnej, a pojedyncze faktury wystawione do paragonów będą wymienione w załączniku do zaksięgowanego raportu fiskalnego.

Ewidencja prowadzona w sposób opisany jak wyżej, pozwoli na prawidłowe sporządzenie deklaracji podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

X spółka jawna zwraca się z pytaniem, czy planowane utrzymanie po 1 stycznia 2017 roku sposobu ewidencji w rejestrze VAT sprzedaży paragonowej, polegającej na zbiorczym ujęciu sprzedaży z kas fiskalnych jest właściwe?

Stanowisko Wnioskodawcy:

X spółka jawna uważa za prawidłowe pozostawienie po 1 stycznia 2017 sposobu ewidencji w rejestrze VAT sprzedaży z kas fiskalnych, polegającej na zbiorczym ujęciu sprzedaży z kas fiskalnych.

W ocenie Spółki utrzymanie dotychczasowego sposobu prowadzenia ewidencji VAT, pozwoli na prawidłowe sporządzenie deklaracji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 22 ww. ustawy definiuje pojęcie sprzedaży, przez którą rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Według art. 111 ust. 1a ustawy do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy, zaś zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 8 ustawy - dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii.

Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu, natomiast dla sprzedawcy dokonanie sprzedaży i potwierdzenie tożsamości towaru.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

Stosownie do § 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

• dokumencie fiskalnym - rozumie się przez to paragon fiskalny, fakturę i raport fiskalny (pkt 1);
• innym podmiocie - rozumie się agenta, zleceniobiorcę, pośrednika lub inną osobę, która na podstawie umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innej umowy o podobnym charakterze dokonuje sprzedaży w imieniu lub na rzecz podatnika zobowiązanego do prowadzenia ewidencji (pkt 3).
• paragonie fiskalnym – rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (pkt 12);
• raporcie fiskalnym (dobowym, okresowym, w tym miesięcznym, oraz rozliczeniowym) - rozumie się przez to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku (pkt 19).
  
  

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 5 ww. rozporządzenia przez kasę powierzoną - rozumie się kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1, 3, 7 i 8 rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję:

1. wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny;
2. sporządzają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym;
3. dokonują wydruku wszystkich emitowanych przez kasę dokumentów i w przypadku kas innych niż z elektronicznym zapisem kopii, kopii tych dokumentów na taśmie papierowej;
4. przechowują kopie dokumentów fiskalnych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, ze zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330).
   
   

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą VAT. Jednocześnie przepisy ustawy o VAT nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

I tak, w myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (art. 106h ust. 2 ustawy).

Ponadto, zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Natomiast zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
   
2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
   
3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
   
4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca

- zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

I tak, stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 130d, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Z kolei art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 13 maja 2016 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 846), zwanej dalej ustawą nowelizującą stanowi, że podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przy czym zgodnie z art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, przepis ten wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2017 r.

Przytoczona regulacja (która będzie obowiązywała od 1 stycznia 2017 roku) wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że prowadzi na podstawie umowy franczyzowej stacje paliw. Ewidencja sprzedaży stacji paliw w całości prowadzona jest przez kasy fiskalne. Na wniosek Nabywcy, będącej zarówno osobą fizyczną jak i podmiotem gospodarczym, do paragonu wystawiana jest faktura w zewnętrznym systemie dostarczonym przez franczyzodawcę. Do ewidencji VAT w systemie księgowym prowadzonym przez Stronę, sprzedaż realizowana przez stację paliw jest księgowana na podstawie zbiorczego dokumentu księgowego jakim jest raport z kasy fiskalnej. Pojedyncze faktury wystawione do paragonów są wymienione w załączniku do zaksięgowanego raportu fiskalnego. Faktury wystawione do paragonów nie są rejestrowane w systemie księgowym aby uniknąć sytuacji dublowania wartości sprzedaży oraz podatku należnego. Aktualnie Wnioskodawca prowadzi ewidencję zakupu i sprzedaży VAT, zawierającą kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Wnioskodawca w ewidencji sprzedaży VAT wprowadza dla sprzedaży z kas fiskalnych wartość zagregowaną według stawek VAT.

Strona w 2017 roku planuje kontynuowanie działalności w zakresie sprzedaży detalicznej na stacji paliw i prowadzenia ewidencji sprzedaży na stacji paliw za pośrednictwem kas fiskalnych. Faktury wystawiane do paragonu na wniosek Nabywcy, będą wystawiane zarówno dla osób fizycznych jak i podmiotów gospodarczych, jak dotychczas, w zewnętrznym systemie dostarczonym przez franczyzodawcę. W związku z brakiem możliwości pozyskania z zestawienia paragonów z kasy fiskalnej, informacji o numerze, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, Spółka planuje prowadzić ewidencję sprzedaży VAT po 1 stycznia 2017, na niezmienionych zasadach, tj. w ewidencji sprzedaży VAT wprowadzana będzie sprzedaż z kas fiskalnych w wartości zagregowanej według stawek VAT. Księgowanie nastąpi na podstawie zbiorczego dokumentu księgowego jakim jest raport z kasy fiskalnej, a pojedyncze faktury wystawione do paragonów będą wymienione w załączniku do zaksięgowanego raportu fiskalnego. Według Wnioskodawcy ewidencja prowadzona w sposób opisany jak wyżej, pozwoli na prawidłowe sporządzenie deklaracji podatkowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy czy planowane utrzymanie po 1 stycznia 2017 roku sposobu ewidencji w rejestrze VAT sprzedaży paragonowej, polegającej na zbiorczym ujęciu sprzedaży z kas fiskalnych jest właściwe.

Wyjaśnienia wymaga, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową, ma ona charakter ewidencji sprzedaży. Ewidencja prowadzona za pomocą kasy rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności cyt. wyżej art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Ewidencja prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy tylko części sprzedaży podatnika ściśle wskazanej w art. 111 ust. 1 ustawy. Jest to sprzedaż niedokumentowana obowiązkowo fakturami, czyli objęta wyjątkiem od zasady, że podatnik podatku VAT zobowiązany jest do wystawienia faktur wynikającym z art. 106b.

W sytuacji, kiedy dana sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą wystawianą na żądanie nabywcy (osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub rolnika ryczałtowego), wówczas podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania jej w kasie rejestrującej niezależnie od faktu wystawienia faktury. Do kopii faktury należy „podpiąć” oryginał paragonu fiskalnego. W sytuacji sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym kasy nabywca (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej) uzyskuje więc tylko fakturę, zaś paragon (fiskalny) pozostaje u sprzedawcy.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów należy zauważyć, że podatnik ma obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, bez względu na fakt, czy sprzedaż ta jest dokumentowana fakturą VAT wystawioną na żądanie nabywcy, czy też nie.

Należy również zauważyć, że ww. art. 109 ust. 3 ustawy VAT nie przewiduje ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji, wskazuje jedynie na elementy, które powinna zawierać ewidencja. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, byle zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy. Zgodnie ze zmianą regulacji art. 109 ust. 3 ustawy o VAT (która będzie obowiązywała od dnia 1 stycznia 2017 roku) ww. ewidencja powinna zawierać m.in. numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Prowadząc ewidencje VAT trzeba mieć przede wszystkim na uwadze cel, wyraźnie określony w ustawie o VAT, któremu ma służyć nałożenie na podatnika obowiązków ewidencyjnych. Jest nim dysponowanie przez podatnika danymi „służącymi do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej” (art. 109 ust. 3). Jak wskazano powyżej nie jest błędem, jeśli podatnik ewidencjonuje w kasie rejestrującej np. całą sprzedaż jaka występuje w jego jednostce, tj. również sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Zasadniczo kasa rejestrująca jest przeznaczona do ewidencjonowania sprzedaży nieudokumentowanej, jednak jak wskazano powyżej nie jest błędem ewidencjonowanie za pomocą kasy rejestrującej całej sprzedaży.

Mając na względzie przedstawiony w złożonym wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że Strona nie ma i nie będzie miała (od 1 stycznia 2017 r.) obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych udokumentowanej fakturami VAT (z podpiętymi paragonami) w innych niż kasa rejestrująca ewidencjach VAT.

Natomiast jeżeli Wnioskodawca będzie nadal ewidencjonował za pomocą kasy rejestrującej całą sprzedaż, w tym na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, która obowiązkowo powinna być dokumentowana fakturami VAT, to w związku ze zmianą brzmienia przepisu art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, od 1 stycznia 2017 r. będzie zobowiązany ewidencjonować tą sprzedaż w odrębnym rejestrze. Z dniem 1 stycznia 2017 roku rejestr sprzedaży Wnioskodawcy powinien zawierać (jak dotychczas) miesięczny raport fiskalny dotyczący sprzedaży oraz faktury VAT (ujmowane każda z osobna) dokumentujące określone czynności. Ponadto (odmiennie niż dotychczas) ww. rejestr powinien obejmować obrót wynikający z miesięcznego raportu fiskalnego sprzedaży pomniejszony o sprzedaż paliwa na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, ponieważ każdą z faktur VAT z podpiętym paragonem fiskalnym dokumentującą sprzedaż paliwa na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą Strona powinna z dniem 1 stycznia 2017 r. ująć w rejestrze sprzedaży odrębnie, ażeby prowadzona przez Stronę ewidencja sprzedaży VAT zawierała wszystkie dane służące identyfikacji poszczególnej transakcji (w tym m.in. numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej). Wnioskodawca nie będzie mógł (jak dotychczas) sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą ujmować w rejestrze sprzedaży VAT pod pozycją stanowiącą obrót wynikający z miesięcznego raportu fiskalnego sprzedaży dla wszystkich klientów (zarówno osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak i podmiotów prowadzących działalność gospodarczą), ponieważ każdemu podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą przypisany jest inny numer identyfikatora podatkowego. Zatem w rejestrze sprzedaży fakturę VAT dokumentującą sprzedaż paliwa na rzecz konkretnego kontrahenta prowadzącego działalność gospodarczą Spółka powinna ująć w odrębnej pozycji, zawierającej wszystkie elementy wskazane w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, że zmiana brzmienia przepisu nie wymusza zmiany sposobu prowadzenie ewidencji w zakresie rejestru sprzedaży VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00 013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.