Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB5.4510.895.2016.1.PW
z 23 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wygaśnięcia wzajemnych wierzytelności i zobowiązań - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wygaśnięcia wzajemnych wierzytelności i zobowiązań.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

B jest spółką, która działa zgodnie z prawem belgijskim, jest rezydentem podatkowym Belgii i podlega w Belgii opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Celem działalności B w Belgii i za granicą jest w szczególności wszelka działalność związana z projektowaniem, produkcją i tworzeniem produktów z gumy, plastiku i innych syntetycznych materiałów, w tym opon.

S Sp. z o.o. (dalej: „S.”) oraz E. Sp. z o.o. (dalej: „E.”) są polskimi rezydentami podatkowymi w rozumieniu art. 3 ust 1 ustawy o CIT, tj. osobami prawnymi posiadającymi siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. S. i E. podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. S. i E. należą do grupy kapitałowej G. (dalej: „Grupa G.”). Głównym przedmiotem działalności S. jest sprzedaż opon do pojazdów samochodowych oraz motocykli. Natomiast głównym przedmiotem działalności E. jest działalność usługowa m.in. w zakresie świadczenia usług rachunkowo-księgowych.

Bezpośrednim udziałowcem S. oraz E., posiadającym bezpośrednio 100% udziałów w S. oraz E., jest B.

Obecnie w Grupie G. przeprowadzana jest reorganizacja (obejmująca także rejon Europy Środkowo - Wschodniej), w ramach której planowane jest m.in. połączenie S. z E. (dalej: „Połączenie I”) a następnie połączenie S. z B (dalej: „Połączenie II”).

Zaprezentowane w niniejszym wniosku działania stanowią część złożonego procesu reorganizacji i uproszczenia struktury Grupy G. na poziomie europejskim.

Oczekuje się, że Połączenie I oraz Połączenie II doprowadzą m.in. do:

1. uproszczenia struktury wewnętrznej poprzez eliminację dodatkowego poziomu spółek zależnych o działalności tożsamej z działalnością spółki dominującej;
2. efektywniejszego procesu decyzyjnego i bardziej przejrzystego zarządzania;
3. ułatwienia zarządzania zasobami wewnątrz Grupy G., które doprowadzi do inwestowania posiadanych środków w sposób najefektywniejszy i najbardziej opłacalny;
4. umożliwienia pracownikom łączonych spółek poświęcenia większej ilości czasu na istotne zadania poprzez eliminację zadań o charakterze administracyjnym lub powtarzających się (takich jak przygotowywanie wielu deklaracji VAT oraz spotkań zarządu, przygotowywanie sprawozdań finansowych);
5. redukcji wewnętrznych i zewnętrznych kosztów (doradcy prawni, audytorzy etc.) oraz uproszczenia kwestii administracyjnych (rachunkowość, zarządzanie, księgowość, deklaracje etc.).
   
   

Połączenie I

Połączenie I będzie polegało na połączeniu S. (spółka przejmująca) i E. (spółka przejmowana).

Planowane jest, że przed dokonaniem Połączenia I S. otworzy swój oddział na terytorium Polski (dalej: „Oddział I”). Po Połączeniu I S. będzie kontynuowała w ramach Oddziału I działalność prowadzoną obecnie przez E..

W tym kontekście, dotychczasowa działalność gospodarcza E. nie zostanie zmieniona podczas / w wyniku przeprowadzania Połączenia I, a wszelkie posiadane aktywa, pełnione funkcje i pracownicy będą przypisani do Oddziału I.

Połączenie I nastąpi zgodnie z art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych (dalej: „KSH”) przez przeniesienie całego majątku E. na S..

W wyniku Połączenia I S. (spółka przejmująca) wstąpi z dniem połączenia, tj. z dniem zarejestrowania połączenia w rejestrze przedsiębiorców prowadzonym przez sąd właściwy dla S., we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej - E. (sukcesja uniwersalna) na podstawie art. 494 KSH.

W wyniku Połączenia I, E. zostanie rozwiązana bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego na podstawie art. 493 § 1 KSH.

Z punktu widzenia polskiego prawa spółek, Połączenie I będzie więc mieć następujące ogólne skutki:

• E. zostanie przejęta przez S. i ustanie byt prawny E.,
  
• E. zostanie rozwiązana bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego,
  
• S. wstąpi z dniem Połączenia I we wszystkie prawa i obowiązki E. (sukcesja uniwersalna).
  
  

W wyniku Połączenia I dojdzie do podwyższenia kapitału zakładowego S.. Nowe udziały zostaną przyznane dotychczasowemu jedynemu udziałowcowi E., tj. B. W zakresie Połączenia I nie zostały przewidziane żadne dopłaty w rozumieniu art. 492 § 2 KSH na rzecz B, tj. jedynego wspólnika E..

Wskazać również należy, że spółka S. jest w trakcie procedury połączenia transgranicznego ze spółką B jako spółką przejmującą (Połączenie II). W wyniku połączenia transgranicznego B wstąpi w dniu połączenia we wszystkie prawa i obowiązki S.. Planowane jest, że powyższe połączenie transgraniczne zostanie dokonane po zakończeniu niniejszego połączenia krajowego. W związku z powyższym, proces połączenia transgranicznego pozostaje bez wpływu na niniejsze połączenie krajowe (Połączenie I).

Połączenie II

Jak wskazano powyżej, w ramach reorganizacji Grupy G. planowane jest połączenie S. i B (Połączenie II). Połączenie II będzie przeprowadzone zgodnie z przepisami prawa polskiego i belgijskiego.

Planowane Połączenie II będące przedmiotem zapytania w niniejszym wniosku, zostanie przeprowadzone w trybie połączenia transgranicznego, poprzez przeniesienie całego majątku spółki S. na B. W wyniku opisanego połączenia (Połączenia II), S. przestanie istnieć (zostanie wykreślona z właściwego rejestru bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego), a B jako spółka przejmująca przejmie cały majątek S.. B stanie się następcą prawnym S..

B przed dokonaniem Połączenia II otworzy swój oddział na terytorium Polski (dalej: „Oddział II”), poprzez który po Połączeniu II B będzie prowadziła na terytorium Polski działalność gospodarczą. Planuje się, że Oddział II będzie kontynuował działalność S. przy wykorzystaniu aktywów posiadanych wcześniej przez S..

Z perspektywy prawa belgijskiego, połączenie spółek regulują przepisy Belgijskiego Prawa Spółek z dnia 7 maja 1999 r. (B.O.J. 6 sierpnia 1999 r.) (dalej: „Belgijskie Prawo Spółek”).

Z punktu widzenia prawa polskiego, połączenia transgraniczne spółek kapitałowych są regulowane przepisami Tytułu IV, Działu I, Rozdziału 2¹, Oddziału I: KSH. W zakresie nieuregulowanym w ww. Rozdziale, stosuje się przepisy właściwe dla krajowej procedury łączenia spółek (zawarte w Rozdziale 2 KSH).

W świetle powyższego Połączenie II nastąpi w sposób, o którym mowa w art. 492 § 1 pkt 1 KSH w związku z art. 516¹ KSH oraz art. 719 i art. 722/1 Belgijskiego Prawa Spółek, tj. poprzez przeniesienie na B całego majątku oraz praw i obowiązków S..

W wyniku Połączenia II, S. zostanie rozwiązana bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego na podstawie art. 493 § 1 KSH w związku z art. 516¹ KSH oraz na podstawie art. 682 i art. 772/3 Belgijskiego Prawa Spółek.

B wstąpi z dniem Połączenia II we wszystkie prawa i obowiązki S. (sukcesja uniwersalna) na podstawie art. 494 § 1 KSH w związku z art. 516¹ KSH oraz art. 682 i art. 772/3 Belgijskiego Prawa Spółek.

W związku z tym, że B posiada 100% udziału / udziałów w kapitale zakładowym S.:

1. Połączenie II zostanie przeprowadzone w trybie uproszczonym, zgodnie z art. 516¹⁵ KSH oraz art. 772/6 Belgijskiego Prawa Spółek oraz
2. Połączenie II zostanie przeprowadzone bez podwyższenia kapitału zakładowego B stosownie do treści art. 515 § 1 KSH w związku z art. 516¹ KSH oraz art. 772/6 Belgijskiego Prawa Spółek.
   
   

Zgodnie z art. 506 § 1 KSH w związku z art. 516¹ KSH oraz art. 772/11 Belgijskiego Prawa Spółek, podstawę Połączenia II stanowić będzie uchwała Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników B w sprawie Połączenia II oraz uchwała Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników S. w sprawie Połączenia II.

Z punktu widzenia belgijskiego oraz polskiego prawa spółek, Połączenie II będzie więc mieć następujące ogólne skutki:

• S. zostanie przejęta przez B i ustanie byt prawny S.,
  
• S. zostanie rozwiązana bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego,
  
• B wstąpi z dniem Połączenia II we wszystkie prawa i obowiązki S. (sukcesja uniwersalna).
  
  

Z uwagi na fakt, iż B posiada 100% udziałów w S. nie będzie dokonywać podwyższenia kapitału zakładowego w związku z Połączeniem II i nie wyda żadnych nowych udziałów do udziałowca B. W wyniku Połączenia II, udziałowiec B nie otrzyma również żadnych dopłat w gotówce. W tym kontekście planuje się, że dotychczasowa działalność gospodarcza S. (oraz E. przejętego przez S., w wyniku Połączenia I) nie zostanie zmieniona podczas przeprowadzenia Połączenia II, a wszelkie posiadane aktywa, pełnione funkcje i pracownicy będą przypisani do Oddziału II. Żadne funkcje ani aktywa nie zostaną przeniesione do belgijskiej centrali (tj. B) w trakcie lub w wyniku połączenia.

Działalność S. oraz E. w wyniku Połączenia I i Połączenia II będzie kontynuowana za pośrednictwem Oddziału II.

Zakłada się, że Połączenie I i Połączenie II zostaną objęte odrębnymi planami połączenia. Dzień Połączenia II nastąpi po dniu Połączenia I. Możliwe jest, iż dzień Połączenia II, zgodnie z prawem belgijskim, będzie 1 stycznia 2017 r. o godz. 00:00:00.

Na moment Połączenia II pomiędzy S. a B. mogą istnieć wzajemne wierzytelności i zobowiązania (dalej: „Wierzytelności”).

W wyniku Połączenia II może więc dojść do sytuacji, w której B. stanie się jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem z tytułu tych Wierzytelności. W efekcie powyższego, w momencie połączenia się B. z S. wzajemne zobowiązania i wierzytelności wygasną na skutek tzw. kontuzji.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że S. dokonuje rozliczeń różnic kursowych dla celów podatkowych zgodnie z tzw. metodą podatkową, o której mowa w art. 15a ustawy o CIT.

Niniejszy wniosek o interpretację dotyczy planowanego połączenia S. z B. w ramach Grupy G. (Połączenie li) oraz skutków podatkowych tego połączenia w zakresie kontuzji Wierzytelności. Jednocześnie Wnioskodawca pragnie poinformować, że w zakresie zaprezentowanego wyżej stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) zostały też złożone inne wnioski o wydanie interpretacji prawa podatkowego przez podmioty z grupy G., w tym wniosek złożony przez S. w zakresie kontuzji zobowiązań i wierzytelności.

W związku z powyższym, w celu prawidłowego określenia konsekwencji podatkowych przedstawionych zdarzeń, Wnioskodawca wnosi o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wygaśnięcie wzajemnych wierzytelności i zobowiązań, które nastąpi w związku z ich konfuzją w ramach połączenia S. i B. nie będzie skutkowało powstaniem przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy jako podmiotu, którego zobowiązania wobec spółki przejmowanej ulegną konfuzji oraz jako następcy prawnego S.?

Zdaniem Wnioskodawcy

Stanowisko Wnioskodawcy

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wygaśnięcie wzajemnych wierzytelności i zobowiązań, które nastąpi w związku z ich konfuzją w ramach połączenia S. i B, będzie neutralne na gruncie ustawy o CIT, tj. nie będzie skutkowało powstaniem przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy (jako podmiotu, którego zobowiązania wobec spółki przejmowanej ulegną konfuzji oraz jako następcy prawnego S.).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Na wstępie Wnioskodawca wyjaśnia, że na skutek Połączenia II, wstąpi z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki S. (sukcesja uniwersalna) na podstawie art. 494 § 1 KSH w związku z art. 516¹ KSH oraz art. 682 i art. 772/3 Belgijskiego Prawa Spółek. Należy podkreślić, że w rezultacie powyższego połączenia B przejmie wszelkie aktywa i pasywa S.. B. będzie zatem następcą prawnym S. także na gruncie prawa podatkowego.

Jak wskazano w stanie faktycznym, B. będzie kontynuowała działalność S., przy wykorzystaniu aktywów posiadanych wcześniej przez S., poprzez Oddział II w Polsce.

Zgodnie z art. 492 § 1 pkt 1 KSH, połączenie może być dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie).

Zgodnie z art. 494 § 1 KSH, spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki.

Z kolei, zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się: 1) osób prawnych, 2) osobowych spółek handlowych, 3) osobowych i kapitałowych spółek handlowych - wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej, przepis art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie: 1) innej osoby prawnej (osób prawnych); 2) osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

W świetle powyższych przepisów, na skutek połączenia, Wnioskodawca, będący wierzycielem (dłużnikiem) stanie się jednocześnie dłużnikiem (wierzycielem) w stosunku do tych samych zobowiązań (Wierzytelności). W efekcie powyższego, w momencie połączenia się Wnioskodawcy z S. Wierzytelności wygasną z mocy prawa.

Takie zdarzenie stanowi konfuzję, która w doktrynie prawa cywilnego jest zaliczana do zdarzeń powodujących wygaśnięcie zobowiązania bez zaspokojenia wierzyciela. Stanowi ona więc przypadek wygaśnięcia stosunku prawnego (zobowiązaniowego) pomimo braku spełnienia przez dłużnika świadczenia.

Konfuzja nie została uregulowana wprost w przepisach ustawy o CIT. W związku z tym, należy odwołać się do ogólnych przepisów regulujących powstawanie przychodu.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu, określa jedynie przykładowe rodzaje przychodów. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Użyte w cytowanym przepisie sformułowanie „otrzymane” oznacza, że przychód podatkowy powstaje w momencie wpływu do majątku podatnika wymienionych środków, skutkującym powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, którymi podatnik może rozporządzać jak właściciel. Podkreślić zatem należy, iż powstanie przychodu wiąże się z uzyskaniem jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego, tj. otrzymaniem realnych, określonych wartości w sensie ekonomicznym. Niniejsza wykładnia została przedstawiona m.in. w wyroku NSA z dnia 15 lipca 2015 r., sygn, II FSK 1995/13.

Jak wskazano powyżej, konfuzja w doktrynie prawa cywilnego jest zaliczana do zdarzeń powodujących wygaśnięcie zobowiązania bez zaspokojenia wierzyciela. Zatem do wygaśnięcia wierzytelności i korespondującego z nią długu dochodzi pomimo braku spełnienia przez dłużnika świadczenia. Tym samym, w wyniku konfuzji nie dochodzi z jednej strony do zwiększenia (przyrostu) majątku wierzyciela, a z drugiej do zmniejszenia (uszczuplenia) majątku dłużnika.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, w sytuacji wygaśnięcia Wierzytelności w wyniku przejęcia drugiej strony stosunku oraz braku rzeczywistego spełnienia świadczenia nie można mówić o powstaniu przychodu na gruncie ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w:

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 października 2015 r., sygn. IBPB-1-2/4510-366/15/AK,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 października 2015 r., sygn. IBPB-1-3/4510-233/15/MO,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2015 r., sygn. IPPB3/4510-448/15-2/EŻ,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 lipca 2015 r., sygn. IBPBI/2/4510-371/15/SD,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 czerwca 2015 r., sygn. IBPB-1-2/4510-5/15/KP,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 stycznia 2015 r., sygn. IPPB3/423-1127/14-2/EŻ,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2013 r., sygn. IPPB3/423-419/13-2/KK.
  
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, skutki podatkowe Połączenia II i wynikającej z niego konfuzji zobowiązań powinny zostać ustalone w oparciu o wskazaną powyżej regułę ogólną. Niemniej, w ocenie Wnioskodawcy, należy dodatkowo rozważyć możliwość zastosowania do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku przepisów szczególnych ustawy o CIT. W tym zakresie przedmiotem analizy powinny być przede wszystkim przepisy art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT (które przewidują opodatkowanie nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń), a także art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a (który stanowi, że przychodem podatkowym jest wartość umorzonych zobowiązań).

W przypadku pierwszego z wyżej wymienionych przepisów - tj. art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT - ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem „nieodpłatnego świadczenia”, zaś przepisy ustawy o CIT określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości otrzymanych nieodpłatnie świadczeń. Zgodnie z powszechnym rozumieniem tego terminu, zwrot „nieodpłatny” znaczy tyle co „niewymagający opłaty”. W ocenie Wnioskodawcy, nieodpłatne świadczenie jest związane ze zdarzeniami, których skutkiem jest zwiększenie stanu majątkowego określonego podmiotu (mające konkretny wymiar finansowy) bez konieczności poniesienia przez ten podmiot jakichkolwiek kosztów.

Mając na uwadze powyższe nie można, zdaniem Wnioskodawcy, uznać, że w analizowanym zdarzeniu przyszłym którakolwiek ze spółek uczestniczących w Połączeniu II otrzyma nieodpłatne świadczenie. W sytuacji, gdy po obu stronach stosunku zobowiązaniowego znajdzie się ta sama osoba - będąca jednocześnie uprawnionym i zobowiązanym - dojdzie bowiem do wygaśnięcia zobowiązania (i powiązanej z nim wierzytelności). W szczególności wskutek konfuzji podmioty nie otrzymają żadnego świadczenia (w tym świadczenia nieodpłatnego) ze względu na fakt, że po pierwsze - między stronami stosunku zobowiązaniowego nie dojdzie do jakichkolwiek rozliczeń (zapłaty), po drugie - podmioty nie będą miały prawa do wyegzekwowania tej wierzytelności w przyszłości (w związku z jej wygaśnięciem w momencie konfuzji). W rezultacie nie można, zdaniem Wnioskodawcy, traktować jako nieodpłatnego świadczenia takiego przysporzenia.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a), przychodami są w szczególności wartości, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Do umorzenia zobowiązania skutkującego rozpoznaniem przychodu dochodzi na skutek tzw. zwolnienia z długu uregulowanego w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. z 2013 r., poz. 1030 ze zm., dalej: „KC”), zgodnie z którym zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

O uznaniu zobowiązania za umorzone w całości lub w części będzie decydować spełnienie dwóch istotnych czynności. W przypadku wierzyciela konieczne jest oświadczenie woli o zwolnieniu dłużnika z długu, natomiast w przypadku dłużnika oświadczenie, że zwolnienie to przyjmuje.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w ramach przeprowadzania procedury połączenia, nie wystąpi żadna z powyższych czynności. W konsekwencji nie dojdzie do umorzenia w całości lub w części zobowiązania S. wobec Wnioskodawcy, ani też zobowiązania Wnioskodawcy wobec S..

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w:

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 października 2015 r., sygn. IBPB-1-2/4510-366/15/AK,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2015 r., sygn. IPPB3/4510-448/15-2/EŻ,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 lipca 2015 r., sygn. IBPBI/2/4510-371/15/SD,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 czerwca 2015 r., sygn. IBPB-1-2/4510-5/15/KP,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 stycznia 2015 r., sygn. IPPB3/423-1127/14-2/EŻ.
  
  
  

Wnioskodawca dodaje, że konfuzja powinna być również neutralna podatkowo po stronie spółki przejmowanej, której następcą prawnym będzie Wnioskodawca, a w szczególności w związku z konfuzją wierzytelności nie dojdzie do powstania przychodu z tytułu różnic kursowych wynikających z zobowiązań lub należności wyrażonych w walucie obcej.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o CIT, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o CIT.

Art. 15a ust. 2 ustawy o CIT stanowi, iż dodatnie różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu.
   
   

Biorąc powyższe pod uwagę, warunkiem powstania różnic kursowych od przychodu należnego / poniesionego kosztu w walucie obcej jest różnica pomiędzy wartością tego przychodu należnego / kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski a wartością tego przychodu / tego kosztu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Jak zostało to już wskazane powyżej, w momencie połączenia Wnioskodawcy z S. Wierzytelności wygasną z mocy prawa na skutek konfuzji (w związku z połączeniem wierzytelności i odpowiadającego jej długu w jednym podmiocie). W konsekwencji, nie dojdzie do otrzymania należności lub spełnienia świadczenia przez dłużnika / zapłaty.

Odnosząc powyższe do zdarzenia przyszłego, konfuzja wierzytelności nie prowadzi do powstania różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w:

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 stycznia 2015 r., sygn. IPPB5/423-1033/14-2/IŚ
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 czerwca 2014 r., sygn. ILPB3/423-140/14-4/EK.
  
  
  

Podsumowując, wygaśnięcie wierzytelności i zobowiązań pomiędzy S. i B, które nastąpi w związku z konfuzją w ramach połączenia S. i B, będzie neutralne na gruncie ustawy o CIT, tj. nie będzie skutkowało powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o CIT po stronie Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.