Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.891.2016.1.MS
z 22 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 11 października 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy udzielone przez Gminę poręczenie pożyczki stanowi dla Spółki przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie wymienione we wniosku jako 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy udzielone przez Gminę poręczenie pożyczki stanowi dla Spółki przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie Gminy zgodnie z uzyskanym zezwoleniem z 5 lutego 2009 r. Spółka zawiązana została w oparciu o Uchwałę Rady Miejskiej z 24 lipca 2007 r. Jedynym udziałowcem Spółki posiadającym 100% udziałów jest Gmina. Poprzez powołaną Spółkę, Gmina realizuje swoje zadania własne w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na jej terenie, zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym z 8 marca 1990 r.

Spółka zrealizowała inwestycję w ramach zadania „(…)” realizowanego z Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko o wartości 13.697.968,08 zł. W celu sfinansowania wkładu własnego na ww. cel zawarta została 22 grudnia 2010 r. umowa pożyczki z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej do kwoty 4.600.447,51 zł. Wymaganym zabezpieczeniem spłaty pożyczki było między innymi poręczenie udzielone przez Gminę do kwoty 6.000.000,00 zł.

Kolejną inwestycją zrealizowaną przez Spółkę w ramach zadań własnych Gminy był projekt realizowany z Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko pod nazwą „(…)” o wartości 6.871.697,59 zł, którego finansowanie do kwoty 1.811.000,00 zł odbyło się również z pożyczki otrzymanej na podstawie umowy z 9 kwietnia 2015 r. z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Dla zabezpieczenia spłaty tejże pożyczki wymagane było między innymi ustanowienie zastawu rejestrowego na udziałach Spółki, będących w 100 % własnością Gminy.

Powyższe zadania prowadzone były w ramach działania 1.1 - Gospodarka wodno-ściekowa w aglomeracjach powyżej 15 tyś. RLM, Priorytetu I - gospodarka wodno-ściekowa Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013 realizowanego przez Instytucję Wdrażającą, tj. Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, objęte dofinansowaniem ze środków UE. Zarówno poręczenie jak i zastaw rejestrowy na udziałach udzielone zostały przez Gminę nieodpłatnie dla Spółki. Bez zabezpieczenia spłat pożyczek w postaci poręczenia jak również w postaci ustanowienia zastawu rejestrowego na udziałach, Spółka nie uzyskałaby pożyczek, a tym samym dofinansowania. Udzielenie zabezpieczenia nie było powodowane korzyścią finansową, ale koniecznością zapewnienia działań inwestycyjnych służących realizacji zadań własnych Gminy, do których Spółka została powołana. Projekty POliŚ służą interesowi publicznemu i mają na celu uzyskanie efektu ekologicznego. W konsekwencji relacja między dwoma podmiotami sprowadza się do ich współpracy dążącej do osiągnięcia wspólnego efektu a nie do świadczenia jednego podmiotu na rzecz drugiego własnym kosztem.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym udzielone przez Gminę poręczenie pożyczki stanowi dla Spółki przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? (pytanie wymienione we wniosku jako 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielone przez Gminę poręczenie spłaty pożyczki zaciągniętej przez Spółkę na realizację zadania „(…)” realizowanego z Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko, nie stanowi dla Spółki przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia, w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka stoi na stanowisku, że czynność poręczenia została dokonana przez Gminę w ramach realizacji zadań własnych tej Gminy. Skoro zatem Spółka wykonuje we własnym imieniu czynności będące zadaniami własnymi Gminy, to nie stanowią one dla Spółki nieodpłatnego świadczenia otrzymanego od Gminy w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wobec tego nie rodzą konsekwencji podatkowych w zakresie konieczności jego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest między innymi wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Również Kodeks cywilny nie definiuje określenia „świadczenie”.

Zdaniem Spółki, istotne znaczenie ma fakt, że nieodpłatne poręczenie zostało Spółce udzielone przez Gminę w związku z wypełnianiem ustawowych obowiązków Gminy. Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 594 ze zm. – winno być t.j. z 2016 r., poz. 446 ze zm.), zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych. Zadania określone w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, są zadaniami publicznymi, służącymi zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, a więc zgodnie z przepisem art. 16 ust. 2 Konstytucji, są zadaniami własnymi Gminy. Jak stanowi art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne. Formy prowadzenia gospodarki gminnej określa ustawa z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236), która w art. 1 ust. 1 i 2 określa zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Istotna dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii jest również treść art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.), w myśl którego jednostki samorządu terytorialnego mogą udzielać poręczeń i gwarancji, z uwzględnieniem przepisów tej ustawy. Biorąc pod uwagę, że celem zaciągniętych przez Spółkę pożyczek jest zapewnienie finansowania Projektu w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013, którego realizacja stanowi zadanie własne Gminy, określone w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, a brak zabezpieczenia w postaci poręczenia uniemożliwiłoby jego uzyskanie, należy uznać, że udzielenie poręczenia do ww. pożyczek przez Gminę miało bezpośredni związek z wykonywaniem czynności związanych z realizacją jej zadań własnych i nastąpiło w interesie samego poręczyciela. Interes ten, w świetle przytoczonych regulacji ustawowych jest niewątpliwy.

Ponadto, zdaniem Spółki, przychód z nieodpłatnego poręczenia udzielonego przez Gminę własnej spółce komunalnej, realizującej zadania z zakresu użyteczności publicznej, nie powinien być w tej spółce ustalany, ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym nie występuje w ogóle sytuacja „rynkowa”, a także nie spełniona jest podstawowa dla pojęcia nieodpłatnego świadczenia przesłanka, dotycząca ekwiwalentności. Tylko świadczenia nieekwiwalentne mogą stanowić przychód podatkowy po stronie otrzymującego, natomiast w opisanej sytuacji dzięki udzielonemu poręczeniu, Spółka otrzymała pożyczki, zapewniające finansowanie projektów inwestycyjnych, a Gmina może spełnić tym samym wymogi prawa, co chroni ją przed potencjalnymi, ogromnymi konsekwencjami finansowymi. Udzielenie tego zabezpieczenia powodowane było nie korzyścią finansową, ale koniecznością zapewnienia realizacji inwestycji. Brak udzielenia zabezpieczeń umów pożyczek przez Gminę własnej spółce uniemożliwiłby finansowanie inwestycji warunkującej wykonywanie zadań własnych Gminy i obligatoryjnych wymogów unijnych i krajowych.

W znanym Spółce orzecznictwie wskazuje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia, obejmujące wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, jest przychodem podlegającym opodatkowaniu tylko wówczas, jeżeli ich następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub których skutkiem jest nieekwiwalentne przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar majątkowy. Jak wykazano powyżej opisana sytuacja jest natomiast koniecznością dla obu stron, zarówno Spółki, jak i Gminy i nie można tego rozpatrywać oddzielnie.

Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności Spółka uważa, że w przedmiotowej sytuacji nie znajduje zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania wymienionego we wniosku jako 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.