Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461.ITPP1.4512.650.2016.1.JP
z 9 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2016 r. (data wpływu 14 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla sprzedaży odrębnej własności lokalu wraz z przynależnym do tego lokalu udziałem w nieruchomości wspólnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2016 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia stawki podatku dla sprzedaży odrębnej własności lokalu wraz z przynależnym do tego lokalu udziałem w nieruchomości wspólnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest deweloperem, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej buduje wielorodzinne budynki mieszkalne i sprzedaje wyodrębnione w nich lokale. Biorąc pod uwagę brzmienie art. 41 ust. 12b ustawy o podatku od towarów i usług, przedmiotem zawieranych umów sprzedażowych nie są budynki mieszkalne jednorodzinne, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m², ani też lokale mieszkalne, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m². Tym samym przedmiotem umowy sprzedaży są budynki oraz ich części objęte społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług. W budynkach mieszkalnych znajdują się hale garażowe obejmujące kilkadziesiąt indywidualnych miejsc parkingowych przeznaczonych do parkowania jednego samochodu na każdym miejscu. Hale garażowe nie stanowią odrębnej nieruchomości lokalowej, lecz są częścią nieruchomości wspólnej. Z odrębną własnością lokali będących przedmiotem zawieranych umów sprzedaży związanych jest udział we współwłasności nieruchomości wspólnej oraz prawo do korzystania z oznaczonego miejsca parkingowego w hali garażowej. Poszczególne miejsca parkingowe nie stanowią odrębnych pomieszczeń, a sposób korzystania z nich jako części nieruchomości wspólnej został określony w umowie. Wnioskodawca zamierza zawierać umowy sprzedaży, których przedmiotem będzie stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej oraz prawem do korzystania z miejsca postojowego w hali garażowej, należącej do nieruchomości wspólnej ustanowionym w ramach podziału quoad usum.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w sytuacji, gdy mieszkanie i miejsce postojowe znajdujące się w hali garażowej stanowiącej część nieruchomości wspólnej kupowane są jednym aktem notarialnym do całości powinna być stosowana obniżona tj. 8% stawka podatku VAT?

Zdaniem Spółki, przedmiotem sprzedaży obok własności lokali mieszkalnych jest nie garaż czy samo miejsce postojowe, a związany z własnością lokalu udział we współwłasności nieruchomości wspólnej, której część stanowi hala garażowa obejmująca kilkanaście miejsc parkingowych przeznaczonych do parkowania jednego samochodu osobowego na każdym miejscu. Wskazać trzeba, iż ani hala garażowa, ani tym bardziej wyodrębnione miejsca postojowe nie stanowią samodzielnych lokali. Nie stanowią one ponadto wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku i nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży. Zgodnie z ustawą o własności lokali do uznania nieruchomości za lokal mieszkalny czy użytkowy konieczne jest spełnienie kryteriów określonych w art. 2 tej ustawy tj. nieruchomość winna być wyodrębniona trwałymi ścianami, a ponadto okoliczność ta powinna być potwierdzona zaświadczeniem starosty o samodzielności lokalu. Z powyższych względów trudno zatem uznać opisane miejsca postojowe za lokale użytkowe. Miejsca te wydzielone z części podziemnej budynku mieszkalnego są zatem fragmentami powierzchni budynku stanowiącego w całości współwłasności właścicieli lokal mieszkalnych. Sposób korzystania z hali garażowej został natomiast ustalony w ten sposób, iż właściciele poszczególnych lokali uprawnieni są do korzystania z oznaczonych miejsc parkingowych z wyłączeniem w tym zakresie praw właścicieli pozostałych lokali (podział quoad usum). Według podatnika w opisanym wyżej stanie faktycznym sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z związanym z własnością tego lokalu udziałem we współwłasności nieruchomości wspólnej obejmującej m.in. halę garażowa z wyznaczonym miejscem postojowym znajdującym się w danym budynku podlegać będzie jednej – preferencyjnej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego wskazanej przez art. 41 ust. 12-12c ustawy o podatku od towarów i usług. Miejsce postojowe w tym przypadku nie stanowi odrębnego od gruntu przedmiotu własności, nie można go uznać za lokal użytkowy i nie może być przedmiotem odrębnej umowy. Sprzedaż zatem lokalu mieszkalnego wraz z prawem do miejsca postojowego znajdującego się w danym budynku podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług, o której mowa art. 41 ust. 2 w związku z art. 14 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług tj. stawki w wysokości 8% własnościowej dla obiektów budownictwa mieszkaniowego. Stanowisko powyższe potwierdza ugruntowana linia orzecznicza Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażona między innymi w wyroku z dnia 22 czerwca 2005 r. (I FSK 103/05):

„Sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonych miejsc postojowych znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.