Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-761/16-4/PW
z 25 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2016 r. (data wpływu 2 sierpnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 października 2016 r. (data nadania 18 października 2016 r.) na wezwanie z dnia 7 października 2016 r. Nr IPPB5/4510-761/16-2/PW o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku odprowadzania podatku dochodowego od wynagrodzenia za bilety lotnicze - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku odprowadzania podatku dochodowego od wynagrodzenia za bilety lotnicze.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka”) na potrzeby związane z prowadzoną działalnością nabywa bilety lotnicze zarówno bezpośrednio od zagranicznych przewoźników niemających siedziby na terytorium RP, jak również polskich i zagranicznych pośredników.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca odprowadza tzw. podatek u źródła w wysokości 10% od biletów lotniczych nabywanych bezpośrednio od zagranicznych przewoźników. Na mocy art. 21 ust. 2 Spółka pozyskując certyfikaty rezydencji zagranicznych kontrahentów, korzysta ze zwolnienia z ww. obowiązku po uwzględnieniu zapisów umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Polscy pośrednicy, o których mowa w przedmiotowym wniosku o interpretację są przedstawicielami niezależnymi przewoźników świadczących usługi przewozu.

Zagraniczni przewoźnicy, o których mowa w pytaniu 1 ww. wniosku, od których Wnioskodawca nabywa bilety, za pośrednictwem polskich pośredników, nie posiadają zakładów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zagraniczni pośrednicy, o których mowa w pytaniu 2 wniosku, od których Spółka nabywa bilety, posiadają zakłady na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z ich definicją w art. 4a ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy Wnioskodawca powinna odprowadzać podatek u źródła od regulowanych zobowiązań z tytułu nabywanych biletów lotniczych od polskich pośredników prowadzących działalność we własnym imieniu, ale na rzecz zagranicznego przewoźnika, niebędącego polskim rezydentem?
2. Czy Wnioskodawca powinna odprowadzać podatek u źródła od regulowanych zobowiązań z tytułu nabywanych biletów lotniczych od zagranicznych pośredników posiadających na terenie Rzeczypospolitej Polskiej zakłady, o których mowa w art. 4a ust. 11 ustawy, prowadzących działalność na rzecz zagranicznego przewoźnika?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.) o CIT na podatniku, o którym mowa w art. 3 ust. 2, ciąży obowiązek podatkowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodów z tytułu żeglugi powietrznej. Podatek dochodowy został ustalony w wysokości 10% przychodów, o których mowa.

Na mocy art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 przepis art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, podlegają regulowane zobowiązania w przypadku nabywania biletów lotniczych bezpośrednio od zagranicznego przewoźnika.

Uregulowanie zobowiązania względem polskiego pośrednika prowadzącego działalność we własnym imieniu, ale na rzecz zagranicznego przewoźnika, nie posiadającego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej zakładu, nie niesie ze sobą konsekwencji powstania obowiązku z tytułu podatku u źródła po stronie ostatecznego nabywcy biletu lotniczego, tj. Spółki. Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja nabycia od ww. pośrednika, jest transakcją krajową, a tym samym nie rodzi ona obowiązku podatku u źródła. W przedmiotowym przypadku obowiązek odprowadzenia podatku u źródła powstaje u polskiego pośrednika, przy transakcji nabycia biletów od zagranicznych pośredników, będących nierezydentami.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do transakcji kupna - sprzedaży biletów lotniczych zawartej między podmiotem zagranicznym, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, a polskim podatnikiem. W opisanym przypadku tym ostatnim jest polski pośrednik. W związku z powyższym obowiązek odprowadzenia podatku u źródła leży po stronie polskiego pośrednika.

Potwierdzeniem wyżej zaprezentowanej koncepcji jest stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 10 lutego 2016 r., zgodnie z którym podmiot nabywający bilety lotnicze u krajowego pośrednika „ponosi ekonomiczny ciężar świadczenia, jednakże nie dokonuje wypłaty bezpośrednich wypłat z tytułu o których mowa, a tym samym ostateczny nabywca biletów lotniczych nie spełnia warunków art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.”

W przypadku, gdy Wnioskodawca nabywa bilety lotnicze od zagranicznych pośredników posiadających na terenie Rzeczypospolitej Polskiej zakłady, to wówczas poprzez spełnienie niżej wskazanych warunków, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z obowiązku odprowadzenia podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4. Możliwość skorzystania z ww. zwolnienia powstaje na mocy zapisu art. 26 ust. 1d ustawy, zgodnie z którym osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, nie pobierają zryczałtowanego podatku od dokonanych wypłat pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji, oraz pisemnym oświadczeniem, że należność o której mowa jest związana z działalnością tego zakładu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.