INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.02.2012r. (data wpływu 27.02.2012r.) uzupełnionym na wezwanie z dnia 23.04.2012r. nr IPPB3/423-114/12-2/AG (data doręczenia 25.04.2012r.) pismem z dnia 30.04.2012r. (data nadania 30.04.2012r., data wpływu 02.05.2012r.) - w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych zawierania transakcji SBB i repo – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 27.02. 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych zawierania transakcji SBB i repo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Bank… S.A. (dalej: „Bank”) prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług bankowych. W ramach prowadzonej działalności Bank zawiera transakcje polegające na zlecaniu sprzedaży oraz późniejszego odkupu papierów wartościowych - transakcje sell-buy-back (dalej; SBB”) oraz transakcje repo.

Przedmiotowe transakcje obejmują sprzedaż papierów wartościowych z jednoczesnym zobowiązaniem się do odkupu tych samych papierów wartościowych za określoną z góry cenę i po upływie ustalonego w umowie czasu. W trakcie przeprowadzania przedmiotowych transakcji Bank wykazuje papiery wartościowe będące ich przedmiotem w swoich aktywach, gdyż nie traci nad nimi kontroli. Rozliczenie transakcji repo i SBB następuje w drodze kompensaty wzajemnych należności wynikających ze zleceń sprzedaży i nabycia papierów wartościowych.

Niniejsze pismo stanowi odpowiedź na wezwanie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2012 r. (sygn. IPPB3/423-114/12-2/AG) do uzupełnienia wniosku Banku S.A. (dalej: Bank) o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 22 lutego 2012 r.

W odpowiedzi na wezwanie organu podatkowego z dnia 23.04.2012r. Bank wskazał, iż w przypadku tego typu transakcji rozliczenie nie następuje w drodze kompensaty wzajemnych należności wynikających ze zleceń sprzedaży i nabycia papierów wartościowych. W wyniku zawarcia transakcji Bank pozyskuje środki pieniężne, których zwrot zostaje zabezpieczony poprzez czasowe przeniesienie własności papierów wartościowych.

W związku z powyższym przedmiotowe transakcje repo oraz SBB w pierwszej kolejności obejmują operację warunkowej sprzedaży papierów wartościowych przy jednoczesnym zobowiązaniu się Banku do odkupienia tych papierów wartościowych po określonej cenie i w określonym terminie. W wyniku dokonania tej operacji Bank dokonuje czasowego przeniesienia prawa własności papierów wartościowych na kontrahenta w zamian za środki pieniężne. Tego typu transakcja prowadzi zatem do uzyskania przez Bank krótkoterminowego finansowania. W określonym terminie Bank dokonuje odkupienia papierów wartościowych będących przedmiotem transakcji po z góry określonej cenie, co prowadzi de facto do dokonania zwrotu uzyskanych uprzednio środków pieniężnych.

W związku z wyżej opisanym zdarzeniem przyszłym Spółka zadała następujące pytanie:

Czy transakcje repo i SBB należy traktować analogicznie do transakcji pożyczki i w związku z tym na potrzeby rozliczenia z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „podatek CIT) Bank powinien rozpoznawać transakcje repo i SBB poprzez ujmowanie jedynie wyniku na danej transakcji...

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Banku transakcje repo i SBB na potrzeby rozliczeń z tytułu podatku CIT powinny być rozpoznawane poprzez ujmowanie jedynie wyniku na konkretnej transakcji, bez wykazywania w przychodach całej kwoty należnej tytułem sprzedaży oraz w kosztach uzyskania przychodów całej kwoty nabycia - analogicznie jak w przypadku transakcji pożyczki.

Bank stoi na stanowisku, że przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74 Poz. 397) (dalej: ustawa CIT”) nie uwzględniają bezpośrednio zasad opodatkowania kontraktów repo i SBB. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT przychodami, są m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Natomiast w myśl art. 15 ust. 1 ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1 tej ustawy).

Zdaniem Banku kluczem do prawidłowej interpretacji przepisów ustawy CIT w tym przypadku jest ustalenie faktycznego przysporzenia oraz rzeczywiście poniesionych kosztów jakie Bank ponosi dokonując transakcji repo i SBB. Rozliczenie transakcji następuje w drodze kompensacji wzajemnych należności wynikających ze zleceń sprzedaży i nabycia papierów wartościowych. W związku powyższym realne zmiany z transakcji repo i SBB w aktywach Banku przedstawiają się następująco: powstaje zysk lub strata w zależności od stosunku ceny sprzedaży do ceny odkupu, natomiast zarówno rodzaj jak i liczba papierów wartościowych nie ulega zmianie. Zatem realną zmianą w aktywach Banku jest ewentualny zysk lub strata na danej transakcji. Mając powyższe na uwadze, w ocenie Banku, transakcje repo i SBB powinny być traktowane jako całość, czyli na potrzeby rozliczeń z tytułu podatku CIT tylko ewentualny zysk powinien być ujmowany w przychodach podlegających opodatkowaniu lub odpowiednio dla ewentualnej straty w kosztach uzyskania przychodów. Tylko takie rozpoznanie transakcji repo i SBB odzwierciedli rzeczywistą wartość przysporzenia majątkowego, które może zaistnieć po stronie Banku w wyniku realizacji przedmiotowych transakcji.

Przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Zgodnie z wyrokiem NSA w Warszawie z dnia 27 listopada 2003 r. (sygn akt: III SA 3382/02) za przychód należy uznać tylko te wartości, które charakteryzują się definitywnym przyrostem majątku podatnika. Faktyczny przyrost majątku Banku następuje dopiero w momencie rozliczenia przedmiotowych transakcji, zatem przysporzenie po stronie Banku z transakcji repo i SBB powstaje dopiero w tym momencie. W zależności od tego czy wynik przedmiotowych transakcji jest dodatni czy ujemny, w momencie rozliczenia transakcji powstaje odpowiednio przychód do opodatkowania podatkiem CIT lub koszt uzyskania przychodów.

Rozpoznanie transakcji repo i SBB na potrzeby podatku CIT jako dwóch odrębnych transakcji sprzedaży i nabycia byłoby nieprawidłowe. W takiej sytuacji w momencie sprzedaży powstawałby przychód podlegający opodatkowaniu, a w momencie odkupu powstawałby koszty uzyskania przychodów. Wynik z transakcji w przypadku takiego traktowania transakcji repo i SBB byłby identyczny jak w przypadku traktowania ich jako całość, jednak przychody i koszty byłyby nieporównywalnie wyższe. W opinii Banku takie podejście powodowałoby sztuczne zawyżanie przychodów i kosztów uzyskania przychodów, co zniekształcałoby faktyczną wysokość oraz strukturę przychodów i kosztów.

Zgodnie z art. 9 ustawy CIT podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Zatem przepisy podatkowe odwołują się do ustawy o rachunkowości. Natomiast w myśl art. 55 ust. 5 skonsolidowane sprawozdania finansowe m.in. banków sporządza się zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (dalej: MSR, które stanowią, iż transakcje repo oraz SBB na potrzeby ewidencji księgowej ujmowane są jako transakcje pożyczki.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy CIT do przychodów nie zalicza się min. otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). W związku z powyższym, w opinii Banku kwalifikacja transakcji repo i SBB przez MSR do transakcji pożyczki jest potwierdzeniem zasadności rozpoznawania tych transakcji jako całości i w zależności od wyniku transakcji opodatkowania podatkiem CIT zysku lub zaliczania do kosztów uzyskania przychodów straty z transakcji.

Przedstawione powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w wydanej przez Ministra Finansów zmianie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 23 września 2011 r. (sygn. DD6/033/70/SOH/PK-961/11), a także w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowe) w Warszawie z dnia 15 grudnia 2011 r. (sygn. IPPB3/423-945/11-3/AG). W pierwszej ze wskazanych powyżej Interpretacji organ nie podzielił poglądu, iż w transakcjach typu repo i SBB dochodzi do dwóch transakcji zbycia dłużnych papierów wartościowych, natomiast w drugiej organ uznał za prawidłowe stanowisko, iż jedynie ujmowanie transakcji SBB wynikowo odzwierciedla rzeczywistą wartość przysporzenia majątkowego, bądź wartość rzeczywiście poniesionego wydatku.

W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego oraz w nawiązaniu do uzupełnionego niniejszym pismem stanu faktycznego Bank pragnie wskazać, iż celem zawieranych przez Bank transakcji repo oraz SBB jest pozyskanie środków pieniężnych na prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług bankowych. W zamian za czasowe przeniesienie prawa własności papierów wartościowych Bank otrzymuje środki pieniężne, które wykorzystywane są na potrzeby prowadzonej działalności mającej na celu osiąganie przychodów.

W piśmie z dnia 23.04.2012r. Spółka wskazała, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów(z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy).

Mając na uwadze treść wskazanej powyżej regulacji art. 15 ust. 1 ustawy CIT oraz fakt, iż celem zwieranych przez Bank transakcji repo oraz SBB jest pozyskanie środków pieniężnych na prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług bankowych (m. in. usługi w zakresie udzielania pożyczek i kredytów bankowych, inwestycje na rynku kapitałowym i pieniężnym) w zamian za czasowe przeniesienie prawa własności papierów wartościowych, w ocenie Banku, zawieranie przedmiotowych transakcji repo oraz SBB w sposób wyraźny związane jest z osiąganymi przez Bank przychodami.

Zdaniem Banku transakcje repo oraz SBB nie powinny być na potrzeby rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych traktowane jako dwie odrębne transakcje sprzedaży oraz nabycia papierów wartościowych. Jak już wskazano w uzupełnionym niniejszym pismem stanie faktycznym, w wyniku zawarcia transakcji repo oraz SBB Bank uzyskuje krótkoterminowe finansowanie w postaci środków pieniężnych, które na etapie odkupu papierów wartościowych są zwracane kontrahentowi.

Cena odkupu papierów wartościowych będących przedmiotem transakcji repo lub SBB jaką Bank jest zobowiązany przekazać kontrahentowi będącemu drugą stroną tych transakcji jest wyższa od ceny uzyskanej na etapie sprzedaży. Różnica pomiędzy kwotą uzyskaną przez Bank na etapie sprzedaży oraz kwotą przekazaną kontrahentowi na etapie odkupu papierów wartościowych jest kosztem poniesionym przez Bank w celu uzyskania środków pieniężnych, które mogły być wykorzystywane przez Bank do prowadzania działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług bankowych.

W konsekwencji, w ocenie Banku przedmiotowe transakcje repo oraz SBB powinny być traktowane jako transakcje o analogicznym charakterze do transakcji pożyczki. Za taką kwalifikacją przedmiotowych transakcji przemawia ich istota, która jak już wskazano powyżej sprowadza się do uzyskania krótkoterminowego finansowania, którego zwrot zabezpieczony jest poprzez czasowe przeniesienia prawa własności papierów wartościowych.

Należy również zauważyć, iż środki pieniężne, które Bank uzyskuje w wyniku czasowego przeniesienia prawa własności do papierów wartościowych nie stanowią definitywnego przysporzenia po stronie Banku, gdyż środki te na etapie odkupu papierów wartościowych zostają niejako zwrócone kontrahentowi będącemu drugą stroną transakcji repo lub SBB. W konsekwencji otrzymanie środków pieniężnych, gdzie z góry wiadome jest, iż konieczny będzie ich zwrot nie powinno być traktowane jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem CIT, gdyż takie środki pieniężne nie stanowią przysporzenia o charakterze trwałym. Ponadto należy również podkreślić, iż zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości transakcje repo oraz SBB w ujęciu księgowym należy traktować, jako transakcje pożyczki. Wprawdzie regulacje te nie mają bezpośredniego wpływu na kwalifikację podatkową transakcji repo oraz SBB, gdyż przepisy prawa podatkowego są niezależną gałęzią prawa, niemniej księgowy sposób ujmowania transakcji repo oraz 588 należy w ocenie Banku, traktować jako swego rodzaju wskazówkę interpretacyjną, którą należałoby uwzględnić dokonując wykładni przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy CIT, do przychodów nie zalicza się m.in. otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek tych pożyczek (kredytów). Na potrzeby rozliczeń z tytułu podatku CIT Bank powinien traktować transakcje repo i SBB analogicznie do transakcji pożyczki Mając na uwadze powyższe, w wyniku dokonania transakcji repo oraz SBB, Bank nie powinien rozpoznawać przychodu z tytułu sprzedaży papierów wartościowych w chwili uzyskania środków pieniężnych w zamian za dokonanie czasowego przeniesienia papierów wartościowych na kontrahenta będącego drugą stroną transakcji repo/SBB. Jednocześnie Bank nie powinien również rozpoznawać kosztu uzyskania przychodów w kwocie stanowiącej cenę odkupu papierów wartościowych jaka przekazana zostaje kontrahentowi. Bank powinien wykazać jedynie wynik transakcji tj. różnicę pomiędzy kwotą uzyskaną w wyniku warunkowej sprzedaży papierów wartościowych oraz kwotą przekazaną na rzecz kontrahenta w chwili dokonania odkupu tych papierów wartościowych. Różnica ta powinna zdaniem Banku zostać potraktowana jako koszt uzyskania przez Bank krótkoterminowego finansowania, który będąc w sposób wyraźny związany z prowadzoną działalnością mającą na celu osiąganie przychodów, powinien zostać potraktowany jako koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.