Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4514.483.2016.1.ASz
z 8 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu do Biura – 29 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy o wspólnej inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy o wspólnej inwestycji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2000 r. siostra Wnioskodawcy wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie podjęła pracę. Siostra Wnioskodawcy od tego czasu stale przebywa w Stanach Zjednoczonych, gdzie mieszka, pracuje i tam płaci podatki. W Polsce nie ma żadnych powiązań kapitałowych, nie ma tu żadnych zobowiązań podatkowych, nie ma stałego miejsca zamieszkania, jej ośrodek życiowy znajduje się w Stanach Zjednoczonych.

W 2001 r. Wnioskodawca zawarł z siostrą umowę o wspólnym przedsięwzięciu. Strony dzielą się kosztami i wspólnie uczestniczą w płynących z tego przedsięwzięcia korzyściach. Siostra Wnioskodawcy przekazywała mu zarobione w Stanach Zjednoczonych pieniądze na podstawie ww. umowy i w celu inwestowania tych środków w kraju. Pieniądze były przesyłane za pośrednictwem przelewów bankowych ze Stanów Zjednoczonych na rachunek w Polsce. Wnioskodawca za uzyskane od siostry środki lokował i nadal lokuje m.in. w zakup certyfikatów, akcji i innych instrumentów finansowych, zakładał lokaty różnego rodzaju (część z nich nadal trwa). W 2003 r. zakupił również mieszkanie za środki siostry.

Wnioskodawca nadal się tym zajmuje, dopóki siostra nie wróci do kraju.

Umowa jest na czas nieokreślony. Wszystkie te czynności Wnioskodawca wykonuje zarówno w imieniu siostry, jak i swoim. Wnioskodawca nie może jednak rozporządzać tymi pieniędzmi pokrywając swoje wydatki. Wszelkie inwestycje, zanim zostaną podjęte, są konsultowane z siostrą i zatwierdzane przez obie strony umowy. Wnioskodawca zgodnie z umową po powrocie siostry ze Stanów Zjednoczonych będzie obowiązany rozliczyć się z przekazanych i zarobionych środków pieniężnych. Przekazane kwoty były wyłącznie w dyspozycji siostry, która nigdy nie przekazała ich Wnioskodawcy w formie pożyczki czy darowizny. Są one własnością siostry. Kwot tych nie można kwalifikować jako depozytu nieprawidłowego, gdyż stosownie do art. 845 Kodeksu cywilnego depozyt taki to przekazanie pieniędzy na przechowanie z prawem do korzystania z nich. Natomiast Wnioskodawca nie korzystał z tych kwot, a jedynie zakupił na polecenie siostry akcje i inne instrumenty od razu po otrzymaniu pieniędzy − nie mógł nimi dysponować np. na swoje potrzeby − cel był jeden inwestycja.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zawarta umowa o wspólnej inwestycji podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarta przez niego umowa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Umowa ta zawarta jest pomiędzy najbliższą rodziną, nie stanowi pożyczki, ani depozytu. Po powrocie siostry Wnioskodawca musi się rozliczyć z poczynionych inwestycji (brak znamion zatem umowy pożyczki).

Wnioskodawca wskazał, że katalog czynności cywilnoprawnych wymieniony w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest katalogiem zamkniętym i wyłącznie czynności wymienione w tymże artykule mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zawarta przez podatnika umowa nie jest żadną z umów lub czynności wymienionych jako przedmiotów opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, w tym także nie jest umową pożyczki. Zgodnie z definicją art. 720 § 1 Kodeksu Cywilnego, umowa pożyczki to taka umowa, w której pożyczkodawca oddaje na własność pożyczkobiorcy pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku, a pożyczkodawca zobowiązuje się do oddania tej samej ilości pieniędzy lub rzeczy (tego samego gatunku i jakości) po upływie ustalonego w umowie czasu. Tymczasem, na mocy zawartej przez podatnika umowy, w żadnym momencie środki jednego z inwestorów nie przechodzą na własność drugiego, o czym świadczą wyraźnie zapisy zawartej umowy.

W ocenie Wnioskodawcy, zawarta umowa o wspólnym przedsięwzięciu jest umową nienazwaną, a w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Umowa o wspólnym przedsięwzięciu została m.in. scharakteryzowana w interpretacji Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach z 7 maja 2004 r. o sygn. PDII/415-17/04: ,,za wspólne przedsięwzięcie należy uznać wszelkiego rodzaju projekty, których realizacja oraz udział w przyszłych zyskach wiąże się z udziałem co najmniej dwóch podmiotów, a które jednocześnie nie łączą się z zawiązaniem formalnej struktury organizacyjnej, takiej jak spółka osobowa, oraz nie polegają jedynie na czerpaniu dochodów z przedmiotów objętych współwłasnością czy też współposiadaniem”. W związku z powyższym, zdaniem podatnika, zawarta umowa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazane kwoty nie kwalifikują się jako depozyt nieprawidłowy, gdyż w myśl przepisów 845 Kodeksu cywilnego depozyt nieprawidłowy to przekazanie pieniędzy na przechowanie z prawem korzystania z nich. Wnioskodawca nigdy nie korzystał z tych kwot, a jedynie zakupił na polecenie m.in. akcje od razu po otrzymaniu pieniędzy, a po ewentualnej sprzedaży pakietu akcji kwota otrzymana plus zysk zostanie przekazana na rachunek bankowy siostry Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. O kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Zatem, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w 2001 r. Wnioskodawca zawarł z siostrą umowę o wspólnym przedsięwzięciu. Strony dzielą się kosztami i wspólnie uczestniczą w płynących z tego przedsięwzięcia korzyściach. Siostra Wnioskodawcy przekazywała mu zarobione w Stanach Zjednoczonych pieniądze na podstawie ww. umowy i w celu inwestowania tych środków w kraju. Pieniądze były przesyłane za pośrednictwem przelewów bankowych ze Stanów Zjednoczonych na rachunek w Polsce. Wnioskodawca uzyskane od siostry środki lokował i nadal lokuje m.in. w zakup certyfikatów, akcji i innych instrumentów finansowych, zakładał lokaty różnego rodzaju (część z nich nadal trwa). W 2003 r. zakupił również mieszkanie za środki siostry. Umowa jest na czas nieokreślony. Wszystkie ww. czynności Wnioskodawca wykonuje zarówno w imieniu siostry, jak i swoim. Wnioskodawca nie może jednak rozporządzać tymi pieniędzmi pokrywając swoje wydatki. Wszelkie inwestycje, zanim zostaną podjęte, są konsultowane z siostrą i zatwierdzane przez obie strony umowy. Wnioskodawca zgodnie z umową po powrocie siostry ze Stanów Zjednoczonych będzie obowiązany rozliczyć się z przekazanych i zarobionych środków pieniężnych. Przekazane kwoty były wyłącznie w dyspozycji siostry, która nigdy nie przekazała ich Wnioskodawcy w formie pożyczki czy darowizny. Są one własnością siostry.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że zawarcie umowy o wspólnej inwestycji nie należy do katalogu czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Jak wskazano powyżej, katalog czynności cywilnoprawnych, ujęty w powołanym powyżej przepisie ma charakter zamknięty. Zatem czynności cywilnoprawne, które nie zostały w nim wymienione w sposób wyraźny, nie podlegają opodatkowaniu omawianym podatkiem. Rację ma więc Wnioskodawca, że zawarta przez niego umowa o wspólnej inwestycji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, skoro przekazywanie środków finansowych od siostry nie przyjmuje formy ani pożyczki ani umowy depozytu nieprawidłowego.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej wskazać należy, iż rozstrzygnięcie w niej zawarte nie jest wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach– art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.