Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-471/16-2/KS
z 31 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 14 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 18 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa. Wniosek został uzupełniony pismem z 18 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 10 sierpnia 2016 r. znak: IBPP3/4512-371/16-1/KS.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o majątek znajdujący się w ustawowym małżeńskim ustroju majątkowym. Z uwagi na swój wiek planuje dokonanie restrukturyzacji prowadzonej działalności gospodarczej celem utworzenia struktury, która zapewni bezpieczeństwo majątku prywatnego, jak również zapewni płynność sukcesji i umożliwi zapewnienie następstwa cywilnoprawnego, przy jednoczesnym stopniowym wprowadzaniu swoich zstępnych do prowadzonego przedsiębiorstwa.

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca wraz z małżonką rozważają dokonanie aportu (wniesienia wkładu niepieniężnego) szeregu składników majątkowych, używanych przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy oraz należących do wspólnego majątku małżeńskiego do mającej powstać spółki komandytowej. W założeniu aport ma obejmować zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, tak by stanowił przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część.

W szczególności aport obejmie:

• oznaczenie przedsiębiorstwa;
• prawa uprawniające do korzystania z nieruchomości;
• wierzytelności;
• zobowiązania – przy uzyskaniu zgody stron na zmianę umów;
• tajemnice przedsiębiorstwa;
• know-how;
• wyposażenie sklepu, biur i innych obiektów używanych;
• zapasy magazynowe - towary i materiały handlowe;
• umowy z pracownikami;
• zezwolenia, o ile przepisy odrębne będą pozwalały na sukcesję w tym zakresie;
• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
  
  

Majątek ten obejmie wszelkie ruchomości i nakłady poczynione w związku z urządzeniem i wyposażeniem niezbędnym do prowadzenia w nich działalności gospodarczej.

Ogół składników majątkowych wniesionych aportem będzie mógł służyć nabywcy do prowadzenia w pełni funkcjonalnej, samodzielnej działalności gospodarczej.

Działalność spółki będzie obejmowała swoim zakresem działalność dotychczasowego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazał, że prowadzi przede wszystkim działalność w zakresie handlu materiałami budowlanymi.

Przedmiotem aportu będzie całość przedsiębiorstwa Wnioskodawcy na moment jego wniesienia.

Na pytanie Organu: „Proszę wskazać, co Wnioskodawca rozumie pod używanym w opisie zdarzenia przyszłego „szeregiem składników majątkowych”? Co jest zaliczane do tej grupy przez Wnioskodawcę?” Wnioskodawca wskazał, że „przez wskazane pojęcie Wnioskodawca rozumie przede wszystkim elementy opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (w części G, pole numer 80). Będą to wszystkie składniki majątkowe należące do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy na moment wniesienia aportu.”

Na pytanie Organu: „Czy spółka komandytowa, do której zostanie wniesione Pana przedsiębiorstwo będzie kontynuować Pana dotychczasową działalność gospodarczą realizowaną przez to przedsiębiorstwo?” Wnioskodawca wskazał: „Tak, spółka komandytowa będzie kontynuowała dotychczasową działalność Wnioskodawcy, realizowaną w ramach jego przedsiębiorstwa.”

Natomiast na pytanie Organu: „Czy wniesienie aportem przedsiębiorstwa do spółki komandytowej będzie wiązało się z „przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę” w myśl art. 231 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy? Innymi słowy, czy po dokonaniu „przeniesienia” przedsiębiorstwa pracownicy, którzy byli przez Pana zatrudnieni będą nadal zatrudnieni przez spółkę komandytową, do której zostanie wniesiony aport?” Wnioskodawca wskazał „Tak, pracownicy dotychczas zatrudnieni w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, będą nadal zatrudnieni przez spółkę komandytową (o ile oczywiście sami, z własnej woli zdecydują się na rozwiązanie stosunku pracy - np. korzystając z uprawnienia przewidzianego w art. 231 § 4 Kodeksu pracy). Docelowo jednak, mają być oni zatrudnieni nadal i taka jest też wola Wnioskodawcy.”

Na pytanie Organu: „Czy po dokonaniu opisanego we wniosku aportu przedsiębiorstwa zakończy Pan działalność gospodarczą i złoży wniosek o wykreślenie z CEIDG?” Wnioskodawca wskazał: „Najprawdopodobniej tak będzie. Jeżeli jednak Wnioskodawca nadal będzie prowadził działalność gospodarczą, to w innym zakresie, niż dotychczas prowadzone przedsiębiorstwo.”

Z uwagi na aport całości przedsiębiorstwa (na moment dokonania aportu), Wnioskodawca uznaje szczegółową odpowiedź na pytania zawarte w tym punkcie za niecelową. Niezależnie jednak od powyższego, Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem aportu będzie zespół składników majątkowych posiadający w pełni realną zdolność do działania jako niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze odpowiadające tym, które aktualnie wykonuje przedsiębiorstwo Wnioskodawcy.

Ponadto na pytanie Organu „Czy w zbywanej części przedsiębiorstwa określanej jako „szereg składników majątkowych” zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, tak żeby nabywca tylko i wyłącznie w oparciu o te składniki mógł prowadzić działalność gospodarczą?” Wnioskodawca wskazał: ”Tak - nabywca w oparciu o składniki wniesione aportem będzie mógł prowadzić działalność gospodarczą (przede wszystkim będą to towary handlowe, wraz z wewnętrzną infrastrukturą przeznaczoną do handlu oraz tytułami prawnymi do nieruchomości, co w związku z przeniesieniem zakładu pracy pozwoli na prowadzenie własnej działalności przez spółkę, do której aport będzie wniesiony).”

Natomiast na pytanie „Czy na dzień zbycia (wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej) przedsiębiorstwa/części przedsiębiorstwa Wnioskodawca i nabywca będzie podatnikiem VAT czynnym?” Wnioskodawca wskazał ”Tak, zarówno Wnioskodawca, jak i nabywca aportu będą podatnikami VAT czynnymi.”

Wnioskodawca po dokonaniu aportu prawdopodobnie nie będzie prowadził działalności gospodarczej w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Jeśli jednak nadal będzie ją prowadził, to w zakresie innym, niż obecnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonanie opisanej wyżej transakcji będzie podlegało podatkowi od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy opisaną powyżej transakcję wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki komandytowej, należy potraktować jako zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a w konsekwencji przedmiotowa transakcja będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nie jest przy tym istotne, na potrzeby podatku od towarów i usług, czy zostanie on potraktowany jako przedsiębiorstwo, czy jako jego zorganizowana część – obydwie te kategorie środków majątkowych podlegają wyłączeniu spod opodatkowania podatkiem VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej. Jednocześnie przepis art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Stosownie bowiem do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport). Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb regulacji podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 551 Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 552 Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Wobec powyższego, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca planuje wnieść do spółki komandytowej wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa. Aport będzie obejmował w szczególności oznaczenie przedsiębiorstwa, prawa uprawniające do korzystania z nieruchomości, wierzytelności, zobowiązania, tajemnice przedsiębiorstwa, know-how, wyposażenie sklepu, biur i innych obiektów używanych, zapasy magazynowe, umowy z pracownikami, zezwolenia, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazał ponadto, że przedmiotem aportu będzie zespół składników majątkowych posiadający w pełni realną zdolność do działania jako niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze odpowiadające tym, które aktualnie wykonuje przedsiębiorstwo Wnioskodawcy. Spółka komandytowa, do której zostanie wniesione przedsiębiorstwo będzie kontynuowała dotychczasową działalność Wnioskodawcy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że przedmiotem wniesienia do spółki komandytowej będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. Zatem czynność ta – zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT. W konsekwencji wniesienie przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa spełniającego wymogi określone w art. 551 Kodeksu cywilnego wyłączona jest spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega więc opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci opisanego przedsiębiorstwa do spółki komandytowej będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Należy wskazać, że przedmiotowa interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan rzeczy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.