Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-447/16-2/ASz
z 31 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 6 lipca 2016 r. (data wpływu 13 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 24 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji wystawienia faktury przez sprzedającego z tytułu nabycia Zakładu T. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji wystawienia faktury przez sprzedającego z tytułu nabycia Zakładu T.

Wniosek uzupełniono pismem z 24 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 4 października 2016 r. znak: IBPB-1-3/2510-657/16-1/WLK/IBPP3/4512-447/16/ASz.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (uzupełnione pismem z 24 października 2016 r.):

Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania Sp. z o. o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka, Nabywca) jest podmiotem użyteczności publicznej prowadzącym działalność w zakresie utrzymywania czystości i porządku w granicach administracyjnych miasta K. poprzez zarządzanie systemem odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych, utrzymanie czystości i porządku na drogach publicznych i wewnętrznych położonych na nieruchomościach będących własnością i pozostających we władaniu Gminy lub Skarbu Państwa oraz placach i terenach otwartych, w tym odśnieżanie i usuwanie śliskości zimowej, oraz eksploatację instalacji przetwarzania odpadów komunalnych i punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych. Aktywność spółki w ramach opisanej powyżej działalności przybiera charakter usług publicznych, które świadczone są w ogólnym interesie gospodarczym.

K. H. K. S.A. (dalej: KHK, zbywca) jest jednoosobową spółą Gminy, prowadzącą działalność o charakterze pożytku publicznego w zakresie inspirowania i realizacji działań prowadzących do zwiększenia efektywności funkcjonowania k. spółek komunalnych oraz świadczenie usług związanych z sektorem gospodarki komunalnej. Jednym z zadań KHK jest przygotowanie, budowa i eksploatacja zakładu termicznego przekształcania odpadów, zgłoszonego do finansowania w ramach funduszu spójności UE i umieszczonego na liście projektów kluczowych do programu operacyjnego infrastruktura i środowisko pod numerem polis 2.1-3.

KHK jest również członkiem podatkowej grupy kapitałowej, utworzonej 3 grudnia 1996 roku, w skład której chodzą również miejskie P. E. C. S.A., M. P. K. S.A. oraz M. P. W. i K. S.A.

W ramach realizowanego obecnie projektu, Wnioskodawca planuje nabyć w czwartym kwartale 2016 roku od KHK Zakład T. (dalej też jako: przedmiot transakcji), stanowiących zespół składników materialnych oraz niematerialnych, służący do realizacji działalności gospodarczej w zakresie zarządzania odpadami miejskimi, w skład ZTPO podlegającego sprzedaży wchodzić ma nieruchomość, na której umiejscowiony jest obiekt oraz sam obiekt wraz ze wszystkimi urządzeniami, zdatny do realizacji zadań termicznego przetwarzania odpadów. Przedmiotowy zespół składników majątkowych składa się również ze środków trwałych, które aktualnie nie podlegają amortyzacji w ramach rozliczeń podatkowych KHK. W ramach ZTPO zatrudnieni są również pracownicy. Składnikami majątkowymi, podlegającymi zbyciu wraz z ZPTO, będą również zobowiązania zaciągnięte w jego ramach, takie jak dofinansowanie unijne, pożyczka z NFOŚiGW oraz obligacje. Po fazie prób eksploatacyjnych, przejdzie on do fazy eksploatacyjnej. W momencie zbycia, ZPTO stanowić ma zatem samodzielną jednostkę, zdolną do niezależnego prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie termicznego przetwarzania odpadów. W ramach przedmiotowej transakcji na nabywcę przeniesiony zostanie pełen zespół składników majątkowych składających się na ZPTO, wraz z obsługującą go załogą, zgodnie ze wskazanym powyżej opisem.

Sprzedający rozważa wystawienie faktury VAT z podatkiem VAT z tytułu przedmiotowej sprzedaży.

Zespół składników materialnych i niematerialnych mających być przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę jest organizacyjnie i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie K. H. K. S.A. Znajduje to również potwierdzenie w schemacie organizacyjnym ZTPO obowiązującym u Sprzedającego. Zgodnie ze schematem w strukturze organizacyjnej Sprzedającego został wyodrębniony osobny pion ZTPO na czele którego stoi Dyrektor ZTPO – Członek Zarządu wraz z podległymi mu Kierownikami: Operacyjnym, Utrzymania Ruchu oraz Wsparcia Technicznego Zakładu. Każdy z kierowników zarządza swoim wyodrębnionym pionem i podległymi mu zgodnie ze schematem osobami. Schemat organizacyjny został wprowadzony uchwałą Zarządu. Wyodrębnienie organizacyjne znajduje również potwierdzenie w przyjętym u Sprzedającego Regulaminie Organizacyjnym Przedsiębiorstwa K. H. K. S.A. w którym dodatkowo określono konkretne zadania i funkcje. Wyodrębnienie funkcjonalne znajduje także potwierdzenie w dokumentach przygotowywanych w celu pozyskania oraz rozliczania dotacji unijnej w ramach projektu „…” realizowany jest w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko (POliŚ), Priorytet II: Gospodarka odpadami i ochrona powierzchni ziemi, Działanie 2.1. Kompleksowe przedsięwzięcia z zakresu gospodarki odpadami komunalnymi ze szczególnym uwzględnieniem odpadów niebezpiecznych.

Zespół składników materialnych i niematerialnych mających być przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę stanowi przed sprzedażą w istniejącym przedsiębiorstwie K. H. K. S.A. zespół składników wyodrębniony finansowo. Takie wyodrębnienie zostało wprowadzone m.in. na potrzeby rozliczania unijnej dotacji w ramach projekt „….” realizowany jest w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko (POliŚ), Priorytet II: Gospodarka odpadami i ochrona powierzchni ziemi, Działanie 2.1. Kompleksowe przedsięwzięcia z zakresu gospodarki odpadami komunalnymi ze szczególnym uwzględnieniem odpadów niebezpiecznych. Polega ono na takiej ewidencji zdarzeń aby było możliwe przypisanie i przyporządkowanie do ZTPO przychodów, kosztów oraz należności i zobowiązań. Znajduje to potwierdzenie w wyodrębnionych kontach księgowych dla ZTPO oraz w umowie wykonawczej.

Wskazane we wniosku składniki majątkowe do realizacji zadań gospodarczych przypisanych im w istniejącym przedsiębiorstwie K. H. K. S.A. nie wymagają pozostałych struktur K. H. K. S.A. Co do zasady ZTPO jest funkcjonalnie i organizacyjnie samodzielne, choć nie ma statusu Oddziału Spółki w rozumieniu Kodeksu Spółek Handlowych.

ZTPO posiada wyodrębniony rachunek bankowy co wynika także, między innymi z wymogów ustalonych na cele i potrzeby rozliczenia dotacji unijnej w ramach wspomnianego projektu. Na tym rachunku bankowym znajdują środki pieniężne będące w wyłącznej dyspozycji ZTPO.

W ramach przedmiotowej transakcji Nabywca otrzyma dokumenty i ewidencje dotyczące wskazanych we wniosku składników majątku.

Wnioskodawca nabędzie ZTPO w celu kontynuowania jego dotychczasowej działalności. Jak wskazano we wniosku Wnioskodawca jest podmiotem użyteczności publicznej prowadzącym działalność w zakresie utrzymywania czystości i porządku w granicach administracyjnych miasta K. poprzez zarządzanie systemem odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych, utrzymanie czystości i porządku na drogach publicznych i wewnętrznych położonych na nieruchomościach będących własnością i pozostających we władaniu Gminy lub Skarbu Państwa oraz placach i terenach otwartych, w tym odśnieżanie i usuwanie śliskości zimowej, oraz eksploatację instalacji przetwarzania odpadów komunalnych i Punktów Selektywnego Zbierania Odpadów Komunalnych. Aktywność Spółki w ramach opisanej powyżej działalności przybiera charakter usług publicznych, które świadczone są w ogólnym interesie gospodarczym. Wnioskodawca pełni powyższe funkcje na podstawie uchwały Rady Miasta i Gminy oraz wieloletniej, odpłatnej umowy wykonawczej zawartej z Gminą w trybie zamówienia in house. Wnioskodawca ma sprawować i przejmować kontrolę nad wszystkimi instrumentami zmierzającymi do realizacji powierzonych mu celów i zadań. Jednym z zadań własnych Gminy, właściciela Wnioskodawcy, realizowanych przez Wnioskodawcę jest zagospodarowanie odpadów komunalnych w instalacjach przeznaczonych do ich przetwarzania. Zakup ZTPO mieści się w zakresie zadania publicznego powierzonego Wnioskodawcy przez jego właściciela i ma na celu stworzenie zintegrowanego systemu zagospodarowania odpadów poprzez zagospodarowanie ich w instalacjach będących w zarządzie jednego podmiotu komunalnego. Oznacza to, że po ewentualnym zakupie ZTPO przez Wnioskodawcę instalacja będzie nadal wykorzystywana w tym samym celu jak dotychczas, czyli będzie służyć do zagospodarowywania odpadów.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał ZTPO do czynności podlegających opodatkowaniu, polegających na odpłatnym zagospodarowaniu odpadów w instalacji, która to czynności jest opodatkowana podatkiem VAT na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym, w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 24 października 2016 r.):

Czy w przypadku wystawienia faktury VAT przez Sprzedającego z tytułu przedmiotowej transakcji zawierającej podatek VAT Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia tego podatku tj. obniżenia podatku należnego o kwotę podatku wynikającą z faktury?

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione w piśmie z 24 października 2016 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony w zdarzeniu przyszłym i stanowiący przedmiot transakcji Zakład T. stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej jako: zcp) na gruncie ustawy podatku od towarów i usług.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi kluczowe pojęcie, charakterystyczne dla systemu prawa podatkowego. Wykładnia tego pojęcia musi zostać przy tym dokonana przez pryzmat ogólnych regulacji prawa cywilnego. W ramach systemu prawa cywilnego ustawodawca posługuje się wyłącznie pojęciem przedsiębiorstwa jako całości. Definicja ta może być jednak pomocna przy dokonywaniu wykładni pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W myśl art. 55¹ k.c. przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Który obejmuje w szczególności:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
• własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów. oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
• prawa wynikające z umów najmu 1 dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
• koncesje, licencje i zezwolenia;
• patenty i inne prawa własności przemysłowej;
• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
• tajemnice przedsiębiorstwa;
• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
  
  

W celu wskazania istoty pojęcia zcp nie można pominąć przy tym definicji tego pojęcia, zawartych w ustawach podatkowych. Definicję ustawodawca zawarł w ustawie o podatku od towarów i usług, za zasadne uznać więc należy przeprowadzenie łącznej analizy obu regulacji przez pryzmat:

• potraktowania zcp jako zespołu składników materialnych i niematerialnych;
• wyodrębnienia organizacyjnego zcp;
• wyodrębnienia finansowego zcp;
• wyodrębnienia funkcjonalnego zcp;
• czynnego wykorzystywania zespołu składników majątkowych.
  
  

Ad. 1

Zcp stanowi zespół materialnych i niematerialnych składników majątkowych, w których skład wchodzą również zobowiązania. W piśmiennictwie wskazuje się, iż rodzaj i charakter składników majątkowych, wchodzących w skład zcp, zależy od specyfiki prowadzonej w jego ramach działalności. W kontekście wskazania przykładowych elementów majątkowych. Jakie mogą wchodzić w skład zcp. Pomocna może być treść definicji przedsiębiorstwa, wyrażona w art. 55¹ k.c. Jednakże warto zaznaczyć, iż aby doszło do zbycia zcp na gruncie przepisów przytaczanych ustaw podatkowych, przedmiotem transakcji musi być funkcjonalny zespół składników, który w odniesieniu do konkretnego rodzaju aktywności gospodarczej służyć może do jej prowadzenia. W sytuacji, gdy w ramach zcp prowadzona jest działalność o określonym charakterze, przy wykorzystaniu wszystkich przynależnych jej składników majątkowych, zbycie jedynie części z nich nie będzie traktowane na gruncie ustaw podatkowych jako zbycie zcp. Innymi słowy, jeżeli określony zespół składników majątkowych składa się również z wartości niematerialnych, np. z koniecznych do prowadzenia działalności licencji, zbycie zcp musi także objąć owe licencje. Podobnie rzecz ma się z pracownikami – jeżeli w ramach zcp zatrudniani są pracownicy, w przypadku jego zbycia niejako „przechodzą” oni wraz ze zbywanym zakładem pracy pod kontrolę nowego pracodawcy, zgodnie z przepisami kodeksu pracy.

Podkreślenia wymaga również, iż zgodnie z przytaczaną definicją, w skład zcp wchodzą również wierzytelności i zobowiązania ich przeniesienia nie jest jednak warunkiem koniecznym uznania. iż z zcp mamy do czynienia. W wyroku NSA z 12 maja 2011 r., sąd stwierdził:.(...) Definicja zcp zawarta w u.p.d.o.p. wskazuje, że zespół składników majątkowych wchodzących w jej skład powinien zawierać także zobowiązania. Jednak definicja zcp nie wymaga, aby dla uznania aportu za zcp. w jego skład musiały wchodzić wszystkie zobowiązania, jakie związane są z daną częścią przedsiębiorstwa. W przeciwnym razie, w sytuacji, gdy wierzyciel posiadający nieznaczną wierzytelność w stosunku do pozostałych zobowiązań spółki nie zgodziłby się na jej przeniesienie, w ten sposób pozbawiłby dany zespół składników majątkowych statusu zcp. W ocenie sądu, mając na uwadze definicję zcp wskazaną w art. 4a pkt 4 u.p.d.o.p. należy mieć na uwadze, poza wykładnią gramatyczną także wykładnię funkcjonalną.”

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony w zdarzeniu przyszłym przedmiot transakcji spełnia wszystkie przesłanki do uznania go za zespół składników majątkowych i niemajątkowych.

Ad. 2

W dalszej kolejności analizie poddać należy zagadnienie wyodrębnienia organizacyjnego jako przesłanki konstytuującej zcp. W doktrynie prawa podatkowego wyodrębnienie organizacyjne utożsamia się z faktem posiadania przez zcp określonego miejsca w strukturze organizacyjnej całego przedsiębiorstwa. W tym ujęciu zcp stanowić powinno np. samodzielny wydział, oddział, biuro lub sklep. Podkreślenia wymaga jednak, iż ocena zaistnienia przesłanki wyodrębnienia organizacyjnego powinna być dokonywana z uwzględnieniem roli, jaką składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa. Powyższe ustalenia prowadzą do wniosku, iż zcp nie mogą funkcjonować w przedsiębiorstwie nie posiadającym odpowiedniej struktury organizacyjnej. W przypadku, gdy wszelkie cele przedsiębiorstwa realizowane są wyłącznie na poziomie jego „centrali”, poszczególne należące go niego zespoły środków materialnych i niematerialnych nie mogą uzyskać przymiotu zcp. Wyodrębnienie zcp w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa powinno również wiązać się z przypisaniem mu określonych funkcji. Których możliwość realizacji wynikać powinna z charakteru składników materialnych i niematerialnych. Wchodzących w skład zcp. Wyodrębnienie organizacyjne może wynikać także z terytorialnego wyodrębnienia zcp. Odpowiednich postanowień statutu, zapisów regulaminowych czy też podjętych zarządzeń (wyrok WSA w Warszawie z 14 stycznia 2011r., sygn. III SA/WA 1624/10). Zdaniem Wnioskodawcy, również i przesłanka wyodrębnienia organizacyjnego przedmiotu transakcji została w analizowanym zdarzeniu przyszłym spełniona.

Ad . 3

Kolejną przesłanką uznania przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego przedmiotu transakcji za zcp jest jego wyodrębnienie finansowe. Zauważyć w tym miejscu należy, że powyższa przesłanka nie musi wiązać się z całkowitą samodzielnością finansową zcp. Ważne jest natomiast, aby na podstawie prowadzonego przed przedsiębiorstwo systemu ewidencjonowania poszczególnych zdarzeń gospodarczych istniała możliwość przyporządkowania do zcp określonych przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań (zob. m.in, wyrok WSA w Krakowie z dnia 15 kwietnia 2010 r. I SA/Kr 31/10). Finansowe wyodrębnienie zcp wiązać powinno się zatem z wprowadzeniem w przedsiębiorstwie odpowiedniego systemu rachunkowości, należy podkreślić jednak, iż dla wypełnienia wskazanej przesłanki zcp nie musi posiadać odrębnie prowadzonych ksiąg rachunkowych. Nie istnieje także konieczność sporządzania dla zcp odrębnego bilansu (wyrok WSA w Warszawie z 14 stycznia 2011r. sygn. III SA/Wa 1624/10). Wśród przedstawicieli orzecznictwa organów podatkowych powszechnie aprobowany jest bowiem pogląd, zgodnie z którym okoliczność wyodrębnienia finansowego zcp następuje już w momencie istnienia możliwości wyselekcjonowania ze zbiorów danych przedsiębiorstwa podstawowych informacji o sytuacji finansowej i majątkowej zcp (tak m.in.: interpretacja indywidualna dyrektora izby skarbowej w Warszawie z 3 listopada 2014 r., znak: IPPP1/443-1155/14-2/JŻ, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 30 września 2015 r., znak: ITPB3/4511-11/15-4/MS: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 stycznia 2016 r., znak:

IPPP2/4512-1060/15-2/LŻ). Wskazane rozważania w pełni uzasadniają stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przestawiony w opisanym zdarzeniu przyszłym przedmiot transakcji stanowi wyodrębnione finansowo zcp.

Ad. 4

Aby zespół składników majątku został uznany za zcp, musi on również spełniać przesłankę wyodrębnienia funkcjonalnego. Owa przesłanka stanowi niejako konsekwencję realizacji przesłanek opisanych powyżej, tj. istnienia zcp jako zespołu środków materialnych i niematerialnych, organizacyjnie i finansowo wydzielonych z całości przedsiębiorstwa jak bowiem stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 29 stycznia 2016 r. znak IPPP3/4512-8/16-2/WH: „(...) Aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać się pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki. Będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów. Których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego”. Zauważyć należy także, iż samodzielność zcp nie musi przejawiać się w zapewnieniu w ramach jej struktury wszelkich elementów niezbędnych dla działania przedsiębiorstwa. Zgodnie bowiem z poglądem wyrażonym przez NSA dnia 4 października 2011 r.. sygn. I FSK 1589/10: „(...) Definicja zcp nie wymaga, aby zespół ten obejmował wszelkie elementy obsługi funkcjonowania przedsiębiorstwa, gdyż zawęża ona pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do składników materialnych i niematerialnych pozwalających na realizację określonych zadań gospodarczych jako niezależne przedsiębiorstwo. Brak w przedsiębiorstwie wewnętrznych działów obsługujących jego zadania kadrowe. Informatyczne i finansowe nie pozbawia tegoż przedsiębiorstwa możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych.”

Przekładając powyższe rozważania na analizowane zdarzenie przyszłe, również przesłanka wyodrębnienia funkcjonalnego została w przypadku przedmiotu transakcji spełniona.

Ad. 5

Ostatnią przesłanką, jaką należy poddać analizie, jest czynne wykorzystywanie składników majątkowych wchodzących w skład zcp. Żadne z przepisów formułujących omawianą definicję nie określa minimalnego okresu, w którym zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych musi funkcjonować, aby uzyskać miano zcp. Niemniej jednak, podlegający zbyciu zespół środków materialnych i niematerialnych powinien przynajmniej rozpocząć funkcjonowanie w przedsiębiorstwie jako zcp przed dokonaniem jego sprzedaży co potwierdzają jednoznacznie organy podatkowe. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 30 września 2015 r., znak IPTPB3/4511-11/15-4/MS stwierdził: „(...) Organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, a nie dopiero kształtować się po „wyprowadzeniu” w jakikolwiek sposób zespołu składników materialnych i niematerialnych z tego przedsiębiorstwa”

Rozważenia wymaga również, czy zespół elementów majątkowych składających się na zcp musi być czynnie wykorzystywany przez przedsiębiorstwo przed momentem jego zbycia, czy wystarczy też jedynie potencjalna możliwość funkcjonowania owego zespołu jako samodzielnej jednostki. Z treści przepisów formułujących definicję zcp wynika jedynie, iż stanowiący ją zespół składników materialnych i niematerialnych powinien być przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych, przy czym zespół ten powinien mieć potencjalną możliwość realizacji owych zadań jako niezależne przedsiębiorstwo. Zauważyć w tym miejscu należy, iż przepisy prawa podatkowego nie formułują wymogu czynnego wykorzystywania elementów majątku wchodzących w skład zcp przed dokonaniem transakcji z ich udziałem.

Skoro w momencie transakcji analizowany zespół składników majątkowych, stanowiący przedmiot transakcji będzie w pełni zdolny do realizacji zadań gospodarczych, również omawianą przesłankę uznać należy za spełnioną.

Mając na uwadze powyższe rozważania, na gruncie u.p.t.u. spełnione są przesłanki do uznania przedmiotu transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W przypadku gdy Sprzedający wystawi fakturę VAT z tytułu przedmiotowej transakcji zawierającą podatek VAT zdaniem Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT zawartego na tej fakturze (na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie będzie miał prawa do obniżenia podatku należnego), gdyż przedmiotem transakcji jest zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a tym samym transakcja ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy art. 6 pkt 1 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, podział przedsiębiorcy czy wniesienie aportowe.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Zatem zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT mamy do czynienia jeżeli spełnione są następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Podkreślić należy, że interpretacji pojęcia „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej, z uwzględnieniem cyt. normy art. 19 Dyrektywy 112. Regulacja ta natomiast była przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

W wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Nawet, jeżeli charakter tej działalności wymaga użytkowania określonych pomieszczeń, mogą one zostać udostępnione nabywcy w drodze dzierżawy. Nabywca może także sam dysponować odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i kontynuować działalność gospodarczą. W takich przypadkach dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa będącego poza zakresem VAT. W analizowanej sprawie w ocenie Organu wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości WE w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.)

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje nabyć w czwartym kwartale 2016 roku od KHK Zakład T. (dalej też jako: przedmiot transakcji), stanowiący zespół składników materialnych oraz niematerialnych, służący do realizacji działalności gospodarczej w zakresie zarządzania odpadami miejskimi, w skład ZTPO podlegającego sprzedaży wchodzić ma nieruchomość, na której umiejscowiony jest obiekt oraz sam obiekt wraz ze wszystkimi urządzeniami, zdatny do realizacji zadań termicznego przetwarzania odpadów.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy nabywany majątek stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Mając na uwadze zaprezentowany opis sprawy należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji zostały spełnione wszystkie wskazane wcześniej przesłanki do uznania zarówno majątku nabywanego za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że zespół składników materialnych i niematerialnych mających być przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę jest organizacyjnie i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie K. H. K. S.A. Znajduje to również potwierdzenie w Schemacie organizacyjnym ZTPO obowiązującym u Sprzedającego.

O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić z uwagi na fakt, że zgodnie ze schematem w strukturze organizacyjnej Sprzedającego został wyodrębniony osobny pion ZTPO na czele którego stoi Dyrektor ZTPO – Członek Zarządu wraz z podległymi mu Kierownikami: Operacyjnym, Utrzymania Ruchu oraz Wsparcia Technicznego Zakładu. Każdy z kierowników zarządza swoim wyodrębnionym pionem i podległymi mu zgodnie ze schematem osobami. Schemat organizacyjny został wprowadzony uchwałą Zarządu. Wyodrębnienie organizacyjne znajduje również potwierdzenie w przyjętym u Sprzedającego Regulaminie Organizacyjnym Przedsiębiorstwa K. H. K. S.A. w którym dodatkowo określono konkretne zadania i funkcje.

Wyodrębnienie funkcjonalne znajduje także potwierdzenie w dokumentach przygotowywanych w celu pozyskania oraz rozliczania dotacji unijnej w ramach projektu „…” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko (POliŚ), Priorytet II: Gospodarka odpadami i ochrona powierzchni ziemi, Działanie 2.1. Kompleksowe przedsięwzięcia z zakresu gospodarki odpadami komunalnymi ze szczególnym uwzględnieniem odpadów niebezpiecznych.

Z opisu sprawy podanego przez Wnioskodawcę wynika, że wyodrębnienie finansowe nabywanego Zakładu przejawiające się we wprowadzeniu m.in. na potrzeby rozliczania unijnej dotacji w ramach projektu „…” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko (POliŚ), Priorytet II: Gospodarka odpadami i ochrona powierzchni ziemi, Działanie 2.1. Kompleksowe przedsięwzięcia z zakresu gospodarki odpadami komunalnymi ze szczególnym uwzględnieniem odpadów niebezpiecznych. Z wniosku wynika, że ewidencja zdarzeń jest prowadzona w taki sposób, aby było możliwe przypisanie i przyporządkowanie do ZTPO przychodów, kosztów oraz należności i zobowiązań. Znajduje to potwierdzenie w wyodrębnionych kontach księgowych dla ZTPO oraz w umowie wykonawczej. ZTPO posiada wyodrębniony rachunek bankowy co wynika także, między innymi z wymogów ustalonych na cele i potrzeby rozliczenia dotacji unijnej w ramach wspomnianego projektu. Na tym rachunku bankowym znajdują środki pieniężne będące w wyłącznej dyspozycji ZTPO. W ramach przedmiotowej transakcji Nabywca otrzyma dokumenty i ewidencje dotyczące wskazanych we wniosku składników majątku.

Jak wskazano na wstępie, dla uznania, że zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy zespół ten jest zdolny do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Tak też jest w rozpatrywanej sprawie.

Z opisu sprawy Zakład T. stanowi zespół składników materialnych oraz niematerialnych, służący do realizacji działalności gospodarczej w zakresie zarządzania odpadami miejskimi, w skład ZTPO podlegającego sprzedaży wchodzić ma nieruchomość, na której umiejscowiony jest obiekt oraz sam obiekt wraz ze wszystkimi urządzeniami, zdatny do realizacji zadań termicznego przetwarzania odpadów. Przedmiotowy zespół składników majątkowych składa się również ze środków trwałych, które aktualnie nie podlegają amortyzacji w ramach rozliczeń podatkowych KHK, w ramach ZTPO zatrudnieni są również pracownicy. Składnikami majątkowymi, podlegającymi zbyciu wraz z ZPTO, będą również zobowiązania zaciągnięte w jego ramach, takie jak dofinansowanie unijne, pożyczka z NFOŚiGW oraz obligacje. Po fazie prób eksploatacyjnych, przejdzie on do fazy eksploatacyjnej, w momencie zbycia, ZPTO stanowić ma zatem samodzielną jednostkę, zdolną do niezależnego prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie termicznego przetwarzania odpadów. W ramach przedmiotowej transakcji na Wnioskodawcę przeniesiony zostanie pełen zespół składników majątkowych składających się na ZPTO, wraz z obsługującą go załogą. Wnioskodawca nabędzie ZTPO w celu kontynuowania jego dotychczasowej działalności.

Zatem przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy analizowane w kontekście przywołanych przepisów prowadzą do stwierdzenia, że Zakład T., który Wnioskodawca planuje nabyć, spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, wskutek czego czynność polegająca na jego sprzedaży będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się więc do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od nabycia zespołu składników majątkowych powstałych w związku z faktem, że sprzedawca rozważa wystawienie faktury VAT z podatkiem VAT z tytułu przedmiotowej sprzedaży, wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wskazuje, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany w fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku.

Z powyżej powołanych przepisów w szczególności art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W kontekście przedmiotowej sprawy warto wskazać wyrok C-342/87 (Genius Holding), w którym TSUE odniósł się do przypadku, gdy podatnik wystawił fakturę z wykazaną kwotą podatku, mimo że dana czynność nie podlegała opodatkowaniu. Trybunał uznał, że na podstawie art. 17 VI Dyrektywy prawo do odliczenia podatku naliczonego może przysługiwać wyłącznie w odniesieniu do podatku, który był należny, a zatem podatku, który wynika z czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Tym samym w opinii Trybunału prawo do odliczenia nie przysługuje w stosunku do podatku, który jest należny tylko dlatego, że został wykazany na fakturze.

Wnioskodawca podał, że będzie wykorzystywał ZTPO do czynności podlegających opodatkowaniu. Niemniej jednak w omawianej sprawie istotny jest fakt, że przedmiotem planowanej transakcji będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w stosunku do której zastosowanie znajdzie wyłączenie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Należy jeszcze raz podkreślić, że prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego jest fundamentalnym prawem podatnika i wyrazem zasady neutralności podatku VAT, wynikającej z regulacji unijnych, orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE oraz polskiego orzecznictwa w zakresie VAT. Z kolei wymóg posiadania przez podatnika faktury ma charakter dowodowy i służy do wykazania prawa podatnika do odliczenia. Dokumenty te same w sobie nie konstytuują prawa do odliczeń. Prawo to nie powstaje, jeżeli wystawiono fakturę dokumentującą transakcję, która jest zwolniona od podatku albo nie podlega opodatkowaniu.

W świetle powyższego należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku gdy Sprzedający wystawi fakturę VAT z tytułu przedmiotowej transakcji zawierającą podatek VAT to Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT zawartego na tej fakturze (na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie będzie miał prawa do obniżenia podatku należnego), gdyż przedmiotem transakcji jest zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a tym samym transakcja ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy art. 6 pkt 1 tej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ pragnie zauważyć, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do przedstawionego przez niego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Natomiast organ dokonuje oceny stanowiska wnioskodawcy. Zatem – z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego – niniejsza interpretacja skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla dokonującego dostawy.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.