Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-540/16-2/MS
z 11 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 lipca 2016 r. (data wpływu 13 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT darowizny znaku towarowego do spółki osobowej, określenia podstawy opodatkowania tej darowizny oraz stawki podatku dla tej czynności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT darowizny znaku towarowego do spółki osobowej, określenia podstawy opodatkowania tej darowizny oraz stawki podatku dla tej czynności.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 30 września 2016 r. (data wpływu 6 września 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/4512-540/16-1/MS z 20 września 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego. Wnioskodawca prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednoosobową działalność gospodarczą.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada zarejestrowany Znak towarowy w Polskim Urzędzie Patentowym (zwany dalej: Znakiem towarowym). Znak ten jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności licencyjnej (Wnioskodawca udziela obecnie licencji na korzystanie ze znaku towarowego innym podmiotom). Wnioskodawca planuje reorganizację swojego majątku w zakresie posiadanego Znaku towarowego. Znak ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz nie jest amortyzowany przez Wnioskodawcę.

W związku z reorganizacją majątku w postaci Znaku towarowego Wnioskodawca rozważa dokonanie darowizny Znaku do spółki osobowej, której będzie wspólnikiem. Znak towarowy będzie używany w spółce osobowej na cele prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena zarejestrowanego Znaku towarowego. Wartość Znaku na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać wartość rynkową Znaku. Znak, w dniu przyjęcia go do używania przez spółkę będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Wnioskodawca w związku z wytworzeniem znaku poniósł koszty rejestracji oraz opłaty związane z utrzymaniem rejestracji znaku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1995 r.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT w związku z prowadzeniem jednoosobowej działalności gospodarczej, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT od 1995 r. zakres prowadzonej działalności dotyczy sprzedaży artykułów papierniczo- piśmiennych oraz materiałów, akcesoriów i urządzeń biurowych oraz usług w zakresie instalowania, serwisowania i napraw maszyn oraz urządzeń biurowych, kupno, sprzedaż, wynajem nieruchomości.

Wnioskodawca był czynnym podatnikiem podatku VAT w momencie wytworzenia Znaku. 

Znak towarowy jest to znak słowno-graficzny dotyczący artykułów papierniczo-piśmiennych oraz materiałów, akcesoriów i urządzeń biurowych oraz usług w zakresie instalowania, serwisowania i napraw maszyn oraz urządzeń biurowych.

Znak został zarejestrowany w Urzędzie Patentowym w 2003 r.

Znak został wytworzony do celów prowadzenia działalności gospodarczej czy to w formie spółki czy w jednoosobowej działalności gospodarczej.

Oprócz kosztów rejestracji i utrzymania znaku Wnioskodawca poniósł koszty obsługi prawnej rejestracji Znaku.

Znak towarowy ma odzwierciedlenie w wersji papierowej.

Wnioskodawcy od wydatków związanych z wytworzeniem przedmiotowego Znaku towarowego jeżeli wydatki były udokumentowane fakturami wystawionymi na działalność gospodarczą Wnioskodawcy to Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wydatki związane z wytworzeniem ww. Znaku towarowego były/są udokumentowane fakturami i innymi dokumentami wystawionymi na Wnioskodawcę .

Darowizna przez Wnioskodawcę ww. Znaku towarowego na rzecz spółki osobowej zostanie dokonana do celów prowadzonej przez spółkę osobową działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą artykułów papierniczo-piśmiennych oraz materiałów, akcesoriów i urządzeń biurowych oraz świadczeniem usług w zakresie instalowania, serwisowania i napraw maszyn oraz urządzeń biurowych tj. zakresem na który udzielono ochrony rejestrując znak towarowy. W tym zakresie bowiem Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał znaku w prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej.

Znak zostanie darowany do spółki osobowej, ponieważ spółka osobowa będzie wykonywała działalność gospodarczą w zakresie, którego dotyczy ochrona uzyskana przy rejestracji znaku towarowego tj. działalności związanej ze sprzedażą artykułów papierniczo-piśmiennych oraz materiałów, akcesoriów i urządzeń biurowych oraz świadczeniem usług w zakresie instalowania, serwisowania i napraw maszyn oraz urządzeń biurowych tj. zakresem na który udzielono ochrony rejestrując Znak towarowy. W tym zakresie bowiem Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał Znaku w prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie zna jeszcze dokładnej daty zawarcia umowy darowizny, nastąpi to w niedalekiej przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przekazanie w drodze umowy darowizny przez Wnioskodawcę spółce osobowej, której jest wspólnikiem zarejestrowanego Znaku towarowego będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów usług?
2. W przypadku uznania, iż przekazanie nieodpłatne zarejestrowanego Znaku towarowego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jaka będzie podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny zarejestrowanego Znaku towarowego i czy w takiej sytuacji Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% VAT od podstawy opodatkowania stanowiącej koszty wytworzenia Znaku towarowego nie zaś od innej wartości np. wartości rynkowej znaku towarowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, co wynika z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej ustawą VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 pkt 2) ustawy VAT przez odpłatne świadczenie usług rozumie się także nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, iż opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca posiada zarejestrowany Znak towarowy. Znak ten jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności licencyjnej (Wnioskodawca udziela obecnie licencji na korzystanie ze znaku towarowego innym podmiotom). Znak ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz nie jest amortyzowany. Wnioskodawca zamierza przekazać nieodpłatnie do spółki osobowej, której będzie wspólnikiem ww. Znak towarowy.

Należy zauważyć, że wartość Znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. Znaku zalicza się do świadczenia usług.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż Znak towarowy będzie nieodpłatnie przekazany spółce osobowej, czynność ta będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. W związku z powyższym przedmiotowe nieodpłatne przekazanie znaku towarowego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2.

Podstawą opodatkowania w sytuacji świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2) ustawy VAT jest, zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy VAT, koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Ustawodawca nie sprecyzował do jakich kosztów odnosi się omawiany przepis. Wydaje się jednak, że mowa jest tutaj o kosztach rzeczywiście poniesionych w związku ze świadczoną usługą. Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, iż chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe np. są to koszty zaprojektowania znaku czy koszty związane z zarejestrowaniem znaku w Urzędzie Patentowym jak i utrzymaniem rejestracji znaku.

Ww. przepis art. 29a ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia. 

Stosownie do art. 75 Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tj. m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

W myśl art. 78 lit. a) Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku od wartości dodanej - należnego z tytułu danej transakcji. Zarówno w polskich przepisach, jak i przepisach wspólnotowych brak jest bezpośredniej podstawy prawnej, która wprost pozwalałaby na wyodrębnienie świadczeń złożonych i traktowanie ich jako takich na gruncie przepisów o podatku VAT. Kwestie te analizowane były przez polskie i wspólnotowe sądy, i choć orzecznictwo w tym zakresie nie jest jednolite, należy wziąć je pod uwagę, analizując okoliczności przedstawionej sprawy.

Zgodnie z dorobkiem orzeczniczym TSUE (C-572/07, C-349/96, C-111/05), w przypadku czynności powiązanych ekonomicznie i funkcjonalnie ze sobą w taki sposób, że stanowią jedno świadczenie z gospodarczego i ekonomicznego punktu widzenia, wskazane jest ich traktowanie jako jednej nierozłącznej całości także dla celów opodatkowania VAT. Jeżeli kilka świadczeń dokonywanych przez podatnika na rzecz klienta jest ze sobą tak ściśle związane, że tworzy obiektywnie jedno świadczenie z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, to nie należy dla celów podatkowych sztucznie dzielić takiego świadczenia. Należy zaznaczyć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Dopiero za pewne odstępstwo i wyjątek należy uznać potraktowanie kilku świadczeń za jedno złożone. W orzecznictwie sądowym, także w sprawach dotyczących świadczeń złożonych, wielokrotnie akcentowany jest fakt, iż potraktowanie kilku usług za jedną złożoną stanowi odstępstwo od powszechności opodatkowania, zgodnie z którą każde świadczenie należy postrzegać odrębnie.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, iż w przypadku przedmiotowego nieodpłatnego przekazania zarejestrowanego Znaku towarowego, która to czynność będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, podstawą opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy - będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem tj. koszty zaprojektowania Znaku, jeśli zostały takie poniesione jak i koszt zgłoszenia Znaku do Urzędu Patentowego i utrzymania ochrony.

W przedmiotowej sprawie za koszty takie należy zatem uznać koszty poniesione na wytworzenia we własnym zakresie Znaku towarowego. Za takie koszty należy uznać koszt zgłoszenia Znaku do Urzędu Patentowego i utrzymania ochrony. Podobne stanowisko przedstawiono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 sierpnia 2013 r., sygn. ILPP2/443-590/13-3/PR.

Natomiast stawka podatku od towarów i usług mająca zastosowanie dla przedstawionego stanu faktycznego, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy VAT, wynosi 23 %.

Reasumując, należy stwierdzić, że z tytułu dokonanej darowizny Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% VAT od podstawy opodatkowania stanowiącej całkowitą kwotę wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem Znaku towarowego za takie wydatki w przedmiotowym opisie sprawy stanowią koszty wytworzenia Znaku takie jak: koszt zgłoszenia Znaku do Urzędu Patentowego i utrzymania ochrony. Podstawą opodatkowania dla celów VAT z tytułu dokonania darowizny dla celów nie będzie zaś inna wartość np. wartość rynkowa zarejestrowanego znaku towarowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie ze sobą tematyki poruszanej we wniosku, tut. organ udzielił odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zatem interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek powoduje objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą.

Natomiast pojęcie działalności gospodarczej zostało zawarte – dla celów podatku od towarów i usług – w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego działalność gospodarcza obejmuje elementy składające się na jej przedmiot, tj. zarobkową działalność wytwórczą, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, działalność rolników i osób wykonujących wolne zawody a także działalność zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

Dla ustalenia, czy ww. nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Przez nieodpłatne usługi służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Zakres prowadzonej działalności obejmuje sprzedaż artykułów papierniczo-piśmiennych oraz materiałów, akcesoriów i urządzeń biurowych oraz usług w zakresie instalowania, serwisowania i napraw maszyn oraz urządzeń biurowych, kupno, sprzedaż, wynajem nieruchomości. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 1995 r.

Wnioskodawca posiada zarejestrowany Znak towarowy w Polskim Urzędzie Patentowym. Znak ten jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności licencyjnej (Wnioskodawca udziela obecnie licencji na korzystanie ze Znaku towarowego innym podmiotom). Wnioskodawca planuje reorganizację swojego majątku w zakresie posiadanego Znaku towarowego. Znak ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz nie jest amortyzowany przez Wnioskodawcę.

W związku z reorganizacją majątku w postaci znaku towarowego Wnioskodawca rozważa dokonanie darowizny Znaku do spółki osobowej, której będzie wspólnikiem. Znak towarowy będzie używany w spółce osobowej na cele prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Znak, w dniu przyjęcia go do używania przez spółkę będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Wnioskodawca w związku z wytworzeniem Znaku poniósł koszty rejestracji oraz opłaty związane z utrzymaniem rejestracji znaku.

Wnioskodawca był czynnym podatnikiem podatku VAT w momencie wytworzenia Znaku. 

Znak towarowy to znak słowno-graficzny dotyczący artykułów papierniczo-piśmiennych oraz materiałów, akcesoriów i urządzeń biurowych oraz usług w zakresie instalowania, serwisowania i napraw maszyn oraz urządzeń biurowych.

Znak został zarejestrowany w Urzędzie Patentowym w 2003 r.

Znak został wytworzony do celów prowadzenia działalności gospodarczej czy to w formie spółki czy w jednoosobowej działalności gospodarczej.

Oprócz kosztów rejestracji i utrzymania Znaku Wnioskodawca poniósł koszty obsługi prawnej rejestracji znaku.

Znak towarowy ma odzwierciedlenie w wersji papierowej.

Wnioskodawcy od wydatków związanych z wytworzeniem przedmiotowego Znaku towarowego jeżeli wydatki były udokumentowane fakturami wystawionymi na działalność gospodarczą Wnioskodawcy to Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wydatki związane z wytworzeniem ww. Znaku towarowego były/są udokumentowane fakturami i innymi dokumentami wystawionymi na Wnioskodawcę .

Darowizna przez Wnioskodawcę ww. Znaku towarowego na rzecz spółki osobowej zostanie dokonana do celów prowadzonej przez spółkę osobową działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą artykułów papierniczo-piśmiennych oraz materiałów, akcesoriów i urządzeń biurowych oraz świadczeniem usług w zakresie instalowania, serwisowania i napraw maszyn oraz urządzeń biurowych tj. zakresem na który udzielono ochrony rejestrując Znak towarowy. W tym zakresie bowiem Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał Znaku w prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej.

Znak zostanie darowany do spółki osobowej, ponieważ spółka osobowa będzie wykonywała działalność gospodarczą w zakresie, którego dotyczy ochrona uzyskana przy rejestracji Znaku towarowego tj. działalności związanej ze sprzedażą artykułów papierniczo-piśmiennych oraz materiałów, akcesoriów i urządzeń biurowych oraz świadczeniem usług w zakresie instalowania, serwisowania i napraw maszyn oraz urządzeń biurowych tj. zakresem na który udzielono ochrony rejestrując Znak towarowy. W tym zakresie bowiem Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał Znaku w prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie zna jeszcze dokładnej daty zawarcia umowy darowizny, nastąpi to w niedalekiej przyszłości.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia opodatkowania darowizny Znaku towarowego na rzecz spółki osobowej.

Na podstawie art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm.) – znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 120 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej – znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Na podstawie art. 153 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej – przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Prawo ochronne na znak towarowy może zostać, na wniosek uprawnionego, przedłużone dla wszystkich lub części towarów, na kolejne okresy dziesięcioletnie – art. 153 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym o określonej przepisami ustawy Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności.

Znakiem towarowym są zatem wszelkie znaki, oznaczenia, symbole, których zadaniem jest indywidualizowanie towarów lub usług na rynku. Uważa się, że znaki pełnią trzy funkcje: oznaczania pochodzenia, jakościową, reklamową.

Znak towarowy oznacza pochodzenie, gdy wskazuje, że opatrzone tym znakiem towary lub usługi pochodzą z tego samego źródła (gwarantującego i kontrolującego ich jakość). Funkcja jakościowa znaku towarowego polega na informowaniu przez znak, że wszystkie opatrzone nim towary lub usługi są takiej samej jakości. Funkcję reklamową wypełnia znak, jeśli zachęca on do zakupu opatrzonych tym znakiem towarów lub usług. A tak się dzieje, jeśli klienci z danym znakiem towarowym kojarzą dobrą jakość towarów lub usług lub też znak ten przyciąga uwagę klientów – wywołuje u nich pozytywne skojarzenia lub w inny sposób pozytywnie oddziaływa. Funkcję reklamową przede wszystkim realizują renomowane znaki towarowe.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że znak towarowy mieści się w kategorii wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Zatem nieodpłatne przekazanie (darowizna) znaku towarowego zalicza się do świadczenia usług. Wnioskodawca dla czynności darowizny (nieodpłatnego przekazania) znaku towarowego będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, w momencie wytworzenia znaku był czynnym podatnikiem podatku VAT. Znak został wytworzony do celów prowadzenia działalności gospodarczej czy to w formie spółki czy w jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawca wykorzystywał znak do działalności licencyjnej i jak wskazał we wniosku, od wydatków związanych z wytworzeniem znaku towarowego Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy również podkreślić, że analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że darowizna (nieodpłatne przekazanie) przez Wnioskodawcę znaku towarowego na rzecz spółki osobowej nie będzie miała związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Znak towarowy będzie bowiem używany w spółce osobowej na cele prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą artykułów papierniczo-piśmiennych oraz materiałów, akcesoriów i urządzeń biurowych oraz świadczeniem usług w zakresie instalowania, serwisowania i napraw maszyn oraz urządzeń biurowych tj. zakresem na który udzielono ochrony rejestrując znak towarowy natomiast Wnioskodawca w tym zakresie nie będzie wykorzystywał znaku w prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie można uznać, że darowizna znaku towarowego spółce będzie miała wpływ na przyszłą sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, jej wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Czynność nieodpłatnego przekazania (darowizna) znaku towarowego przez Wnioskodawcę na rzecz spółki nastąpi zatem do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że darowizna przez Wnioskodawcę znaku towarowego, która zostanie dokonana do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT będzie zrównana z odpłatnym świadczeniem usług zatem będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że nieodpłatne przekazanie w drodze darowizny znaku towarowego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii określenia podstawy opodatkowania darowizny znaku towarowego.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym, należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku zamierzonej przez Wnioskodawcę czynności darowizny (nieodpłatnego przekazania) znaku towarowego, jako podstawę opodatkowania – zgodnie z cyt. art. 29a ust. 5 ustawy o VAT – przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia usług poniesiony przez Wnioskodawcę. Zatem podstawę opodatkowania darowizny znaku towarowego będą stanowiły koszty związane z jego wytworzeniem, rejestracją i utrzymaniem rejestracji znaku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku przedmiotowego nieodpłatnego przekazania zarejestrowanego Znaku towarowego, podstawą opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy - będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem tj. koszty zaprojektowania Znaku, jeśli zostały takie poniesione jak i koszt zgłoszenia Znaku do Urzędu Patentowego i utrzymania ochrony, podstawą nie będzie zaś inna wartość np. wartość rynkowa, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ustalenia właściwej stawki podatku VAT z tytułu darowizny znaku towarowego.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 13 ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnień od podatku.

Jednakże czynność darowizny znaku towarowego nie została w tych przepisach wskazana jako korzystająca ze stawki preferencyjnej bądź zwolniona od podatku.

W związku z powyższym nieodpłatne przekazanie (darowizna) znaku towarowego będzie podlegać opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że z tytułu dokonanej darowizny Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% VAT od podstawy opodatkowania stanowiącej całkowitą kwotę wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem Znaku towarowego, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia oraz nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.