Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-485/16-3/MS
z 10 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 czerwca 2016 r. (data wpływu 28 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 19 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej składającej się z 24 niezabudowanych działek - jest prawidłowe,
• korekty odliczonego przy nabyciu podatku naliczonego w związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości składającej się z 24 niezabudowanych działek - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej składającej się z 24 niezabudowanych działek oraz korekty odliczonego przy nabyciu podatku naliczonego w związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 19 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/4512-485/16-1/MS z 16 września 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność opodatkowaną w zakresie produkcji i wynajmu nieruchomości.

Wnioskodawca jest właścicielem poniższej nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej działalności:

Nieruchomość gruntowa niezabudowana, położona w K., przy ul. S. (obręb G. L. P., działki o nr: 363/3, 408/3, 357/4, 359/4, 379/4,409/4, 362/4, 366/4, 365/4, 392/4, 380/3, 386/3, 385/3, 384/3, 383/3, 382/3, 367/3, 360/3, 368/3, 376/3, 377/3, 378/3, 381/3, 391/3) o łącznej pow. 0,9352 ha; KW SR w K. nr 46354, obecnie KW nr KA1K/xxx. Ww. działki gruntu zostały oddane Wnioskodawcy w użytkowanie wieczyste przez Gminę Miasta K. zgodnie z aktem notarialnym z dnia 25 lipca 1997 r. rep. A nr 13588/97 (Kancelaria Notarialna w K., przy ul. M. 2). Nabycie prawa własności ww. nieruchomości gruntowej zostało dokonane w dniu 7 września 2004 r. za aktem notarialnym rep. A nr 17148/2004 (Kancelaria Notarialna w K. przy ul. M. 2) od Miasta K. za kwotę brutto 243.947,54 zł (netto 199:957,00 zł plus podatek od towarów i usług wg stawki 22% w kwocie 43.990,54 zł). Podatek od towarów i usług zawarty w dokonanym nabyciu nieruchomości został odliczony od podatku należnego w toku działalności Wnioskodawcy. W dniu nabycia ww. nieruchomości gruntowej przeznaczenie składających się na nią działek wg danych ewidencji gruntów i budynków stanowiło: „Bp” (zurbanizowane tereny niezabudowane) oraz „dr” (drogi). Nabyta nieruchomość gruntowa wprowadzona została do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość gruntową niezabudowaną, położoną w K., przy ul. S. - w najbliższej przyszłości.

Nabywcami ww. nieruchomości mogą być zarówno podatnicy VAT czynni, jak i osoby fizyczne, nie będące podatnikami VAT.

Wszystkie działki wymienione we wniosku z 24 czerwca 2016 r. są działkami przeznaczonymi pod zabudowę budownictwem mieszkaniowym - niska zabudowa, do dwóch pięter.

W stosunku do wszystkich działek Wnioskodawcy przysługiwało w dniu ich nabycia (7 września 2004 r.) prawo do odliczenia podatku naliczonego w kwocie podatku VAT 43.990,54 zł, kwota netto 199.957,00 zł. Wnioskodawca zapłacił sprzedawcy kwotę brutto 243.947,54 zł. Wnioskodawca zamierzał wybudować na terenie działek 12 jednorodzinnych domów wraz z drogą dojazdową, stąd ujął wydatek w ewidencji środków trwałych.

Obecnie, działki nie są zabudowane, nie są prowadzone żadne prace inwestycyjne. W wyniku trudności na rynku nieruchomości, Wnioskodawca zamierza zbyć przedmiotowe wszystkie działki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (we wniosku oznaczone nr 5 i 6):

5. Czy sprzedaż (dostawa) nieruchomości gruntowej niezabudowanej, położonej w K., przy ul. S., dokonana w najbliższej przyszłości, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, a będzie opodatkowana stawką podatku 23%?
6. Czy w przypadku dostawy nieruchomości gruntowej niezabudowanej, położonej w K., przy ul. S., dokonanej w najbliższej przyszłości, Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego od towarów i usług, zawartego w dokonanym wydatku na nabycie nieruchomości i odliczonego od podatku należnego?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 5. Stanowisko Wnioskodawcy na pytanie nr 5 - odpowiedź winna być twierdząca.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9) ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33) ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Nabyta przez Wnioskodawcę nieruchomość gruntowa niezabudowana, położona w K., przy ul. S., jest terenem budowlanym w rozumieniu ustawy o VAT, zaś jej przyszła sprzedaż (dostawa) nie podlega zwolnieniu od VAT i będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23 %.

Ad. 6. Stanowisko Wnioskodawcy na pytanie nr 6 - odpowiedź winna być przecząca.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Nieruchomość gruntowa niezabudowana, położona w K., przy ul. S., została nabyta w 2004 r. i w tym roku ujęta w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy.

Od nabycia nieruchomości minęło 10 lat, stąd w przypadku jej zbycia w najbliższej przyszłości, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego od towarów i usług, zawartego w dokonanym wydatku na nabycie tej nieruchomości i odliczonego od podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

• za prawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej składającej się z 24 niezabudowanych działek,
• za prawidłowe w zakresie korekty odliczonego przy nabyciu podatku naliczonego w związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości składającej się z 24 niezabudowanych działek.
  
  

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień objętych pytaniami 5 i 6, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Należy wskazać, że stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Odnosząc się do sprzedaży działek niezabudowanych nr 363/3, 408/3, 357/4, 359/4, 379/4,409/4, 362/4, 366/4, 365/4, 392/4, 380/3, 386/3, 385/3, 384/3, 383/3, 382/3, 367/3, 360/3, 368/3, 376/3, 377/3, 378/3, 381/3, 391/3) stwierdzić należy, że jak wynika z powołanych art. 43 ust. 1 pkt 9 i art. 2 pkt 33 ustawy o VAT zwolniona jest od podatku VAT dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane przy czym przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy).

Wskazać jednocześnie należy, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2012 r., poz. 647 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Przepis art. 2 pkt 33 ustawy, odpowiada treści wskazanego orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustala się na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Wnioskodawca na pytanie tut. Organu: „W odniesieniu do działek niezabudowanych nr 363/3, 408/3, 357/4, 359/4, 379/4, 409/4, 362/4, 366/4, 365/4, 392/4, 380/3, 386/3, 385/3, 384/3, 383/3, 382/3, 367/3, 360/3, 368/3, 376/3, 377/3, 378/3, 381/3, 391/3 mających być przedmiotem planowanej sprzedaży należy podać czy zgodnie z obowiązującym na moment sprzedaży miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego będą to działki przeznaczone pod zabudowę? Jeżeli tak to jaką? Należy się odnieść do każdej działki oddzielnie” podał, że wszystkie działki wymienione we wniosku z 24 czerwca 2016 r. są działkami przeznaczonymi pod zabudowę budownictwem mieszkaniowym - niska zabudowa, do dwóch pięter.

Jak wskazano wyżej o możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT decyduje status lub przeznaczenie gruntu. Wskazana norma prawna ma zastosowanie do transakcji sprzedaży nieruchomości niezabudowanych o przeznaczeniu innym niż budowlane. Jak wynika z opisu sprawy przedmiotem dostawy będą działkami przeznaczone pod zabudowę budownictwem mieszkaniowym - niska zabudowa, do dwóch pięter.

Tym samym nie jest możliwe zastosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Wskazać w tym miejscu należy, że skoro nie zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT wynika, że na jego podstawie korzysta ze zwolnienia dostawa gdy spełnione są łącznie dwa warunki:

• dostawa dotyczy towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku,
• dokonującemu dostawy towarów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów.

Niespełnienie któregokolwiek z ww. warunków powoduje, że korzystanie ze zwolnienia od podatku VAT nie jest możliwe.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w zakresie produkcji i wynajmu nieruchomości nie wykorzystywał nabytych działek tylko i wyłącznie do czynności zwolnionych. Wnioskodawca stwierdza, że „W stosunku do wszystkich działek Wnioskodawcy przysługiwało w dniu ich nabycia (7 września 2004 r.) prawo do odliczenia podatku naliczonego w kwocie podatku VAT 43.990,54 zł, kwota netto 199.957,00 zł. Wnioskodawca zapłacił sprzedawcy kwotę brutto 243.947,54 zł. Wnioskodawca zamierzał wybudować na terenie działek 12 jednorodzinnych domów wraz z drogą dojazdową, stąd ujął wydatek w ewidencji środków trwałych.”

Zatem biorąc pod uwagę powyższe, ponieważ działki mające być przedmiotem sprzedaży nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności zwolnionej od podatku (Wnioskodawca zamierzał wybudować na terenie działek 12 jednorodzinnych domów wraz z drogą dojazdową), dostawa tych działek nie będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji dostawa działek nr 363/3, 408/3, 357/4, 359/4, 379/4,409/4, 362/4, 366/4, 365/4, 392/4, 380/3, 386/3, 385/3, 384/3, 383/3, 382/3, 367/3, 360/3, 368/3, 376/3, 377/3, 378/3, 381/3, 391/3), podlegać będzie opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że przyszła sprzedaż wskazanych we wniosku działek niezabudowanych nie podlega zwolnieniu od VAT i będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%, należało uznać za prawidłowe.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest także kwestia konieczności dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego w związku z nabyciem wskazanych we wniosku działek.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zasady dotyczące sposobu oraz terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Art. 91 ust. 4 ustawy stanowi, że w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

• opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
• zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
  
  

Z kolei zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ponadto zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W myśl art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Zgodnie z art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W myśl art. 91 ust. 7d ustawy w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania (art. 91 ust. 8 ustawy).

Z wniosku wynika, że w stosunku do wszystkich działek Wnioskodawcy przysługiwało w dniu ich nabycia (7 września 2004 r.) prawo do odliczenia podatku naliczonego w kwocie podatku VAT 43.990,54 zł, kwota netto 199.957,00 zł. Wnioskodawca zamierzał wybudować na terenie działek 12 jednorodzinnych domów wraz z drogą dojazdową, stąd ujął wydatek w ewidencji środków trwałych.

Sprzedaż tych działek jak wskazano w niniejszej interpretacji będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%, w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonać korekty uprzednio odliczonego podatku naliczony w oparciu o postanowienia art. 91 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego w związku z nabyciem działek, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 powołanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, lub zmiany stanu prawnego, wydana interpretacja traci swą ważność.

Należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu działek. Informację w tym zakresie przyjęto jako podany przez Wnioskodawcę stan faktyczny.

Tut. organ pragnie również zauważyć, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia zdarzenia przyszłego tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanych pytań przyporządkowanych do danego zdarzenia przyszłego.

Tym samym dołączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

W pozostałym zakresie wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2a, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.