Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4514.453.2016.2.PM
z 21 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lipca 2016 r. (data wpływu do Biura – 12 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 17 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania zysku na utworzenie kapitału zapasowego spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania zysku na utworzenie kapitału zapasowego spółki.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 7 października 2016 r. znak: 2461.IBPB-2-1.4514.453.2016.1.PM wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 17 października 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – spółka komandytowa prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych. Jedynym komplementariuszem Wnioskodawcy jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, a komandytariuszami są osoby fizyczne. Zebranie Wspólników spółki komandytowej uchwałą z 20 czerwca 2016 r. dokonało podziału zysku za rok 2015 w ten sposób, że część zysku przeznaczono do wypłaty dla wspólników, a pozostała część została przeznaczona na utworzenie kapitału zapasowego.

W uzupełnieniu, które wpłynęło do Biura 17 października 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że w związku z podjętą uchwałą nie została podjęta decyzja o podwyższeniu wysokości udziałów wspólników. Z treści uchwały nie wynika również aby kwota niewypłaconego zysku stanowiła pożyczkę udzieloną spółce, dopłatę, depozyt nieprawidłowy ani oddanie środków do nieodpłatnego używania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odstąpienie od wypłaty zysku wspólnikom (zatrzymanie zysku w spółce i przeznaczenie go na utworzenie kapitału zapasowego) powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Uzasadniając swoje stanowisko, Wnioskodawca wskazał, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych formułuje tzw. zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Oznacza to, że czynności, które nie zostały w tym katalogu bezpośrednio wymienione, nie skutkują opodatkowaniem podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) i pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu podlegają tzw. czynności umowy spółki oraz zmiany takiej umowy, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W myśl art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w przypadku umowy spółki osobowej, za jej zmianę uważa się: wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Przeznaczenie zysku spółki osobowej na kapitał zapasowy nie zostało bezpośrednio wymienione we wspomnianym już zamkniętym katalogu czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, co oznacza że przekazanie zysku spółki osobowej na jej kapitał zapasowy nie stanowi samodzielnej czynności skutkującej opodatkowaniem podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W świetle generalnych zasad prawa podatkowego, przedmiot opodatkowania określa ustawa, zatem przepisy powinny wyraźnie wskazywać, co podlega opodatkowaniu. W szczególności, powstania obowiązku podatkowego nie należy domniemywać.

W ocenie Wnioskodawcy, przekazanie zysku spółki osobowej na jej kapitał zapasowy nie jest równoznaczne ze zmianą umowy tejże spółki, tzn.: wniesieniem lub podwieszeniem wkładu do spółki, udzieleniem pożyczki przez wspólnika, wniesieniem dopłat, ani też oddaniem spółce przez wspólnika rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania, chyba że uchwała wspólników w zakresie przeznaczenia zysku spółki wyraźnie wskazuje, iż wspólnicy dokonują jednocześnie wniesienia/podwyższenia wkładów, udzielają spółce pożyczki, wnoszą dopłaty, bądź też oddają rzeczy (pieniądze) do nieodpłatnego używania.

Należy również podkreślić, iż dysponowanie zyskiem – samo w sobie – nie stanowi w ogóle czynności cywilnoprawnej, wynika raczej z zapisów umowy spółki oraz przepisów kodeksu spółek handlowych. Jest to zatem czynność korporacyjna, dokonana w ramach stosunków wewnętrznych spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych kwoty zysku przekazanego na kapitał zapasowy spółki osobowej może nastąpić w wyniku, np. przekształcenia spółki osobowej w inną spółkę, połączenia etc. Jednym słowem, obowiązek podatkowy na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych w odniesieniu do zysku przekazanego na kapitał zapasowy może powstać, jednak w związku z dokonaniem czynności cywilnoprawnej bezpośrednio wymienionej w zamkniętym katalogu zawartym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a samo przekazanie zysku na kapitał zapasowy spółki osobowej taką czynnością nie jest. Przyjęcie przeciwnego stanowiska prowadziłoby do nieuprawnionego rozszerzenia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych i uznania, iż każde inne przeznaczenie zysku, np. do wypłaty na rzecz wspólników, również podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Reasumując całość rozważań Wnioskodawcy, należy stwierdzić, iż przekazanie zysku Spółki osobowej na jej kapitał zapasowy nie będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał fragmenty wybranych interpretacji indywidualnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem.

Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym podatkowi od czynności cywilnoprawnej podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy, w przypadku umowy spółki, za zmianę umowy spółki uważa się przy spółce osobowej – wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Zgodnie z art. 1a pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną.

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Art. 4 pkt 9 cyt. ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie spółki cywilnej – na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki – na spółce.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy podstawę opodatkowania stanowi przy umowie spółki:

• przy zawarciu umowy – wartość wkładów do spółki osobowej albo wartość kapitału zakładowego – lit. a),
• przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo podwyższeniu kapitału zakładowego – wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy – lit. b),
• przy dopłatach – kwota dopłat – lit. c),
• przy pożyczce udzielonej spółce przez wspólnika – kwota lub wartość pożyczki – lit. d),
• przy oddaniu spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania – roczna wartość nieodpłatnego używania, którą przyjmuje się w wysokości 4% wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego oddanego do nieodpłatnego używania – lit. e).
  
  

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stawka podatku wynosi od umowy spółki – 0,5%.

Zgodnie z art. 51 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1030, ze zm.) każdy ze wspólników ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Ponadto, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego, przy czym jeżeli wskutek poniesionej przez spółkę straty udział kapitałowy wspólnika został uszczuplony, zysk przeznacza się w pierwszej kolejności na uzupełnienie udziału wspólnika (art. 52 § 1 i 2 Kodeksu spółek handlowych).

W myśl art. 103 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że zebranie wspólników Wnioskodawcy uchwałą z 20 czerwca 2016 r. dokonało podziału zysku za rok 2015 w ten sposób, że część zysku przeznaczono do wypłaty dla wspólników, a pozostała część została przeznaczona na utworzenie kapitału zapasowego.

Należy wskazać, iż uchwała wspólników o pozostawieniu zysku w spółce i przekazaniu go na kapitał zapasowy, co do zasady, nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, chyba że z jej treści wynika, że wspólnicy podjęli decyzję np. o przeznaczeniu go na powiększenie wysokości swoich wkładów.

W treści uzupełnienia Wnioskodawca wskazał, że w związku z podjętą uchwałą nie została podjęta decyzja o podwyższeniu wysokości udziałów wspólników. Z treści uchwały nie wynika również aby kwota niewypłaconego zysku stanowiła pożyczkę udzieloną spółce, dopłatę, depozyt nieprawidłowy ani oddanie środków do nieodpłatnego używania.

W świetle powyższego, opisana we wniosku czynność przekazania wypracowanego zysku Wnioskodawcy na kapitał zapasowy nie stanowi zmiany umowy spółki i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.