Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-919/16-4/PP
z 4 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2016 r. (data wpływu 29 lipca 2016 r.), uzupełniony pismem (data nadania 16 września 2016 r., data wpływu 19 września 2016 r.) na wezwanie z dnia 9 września 2016 r. (data nadania 9 września 2016 r., data doręczenia 13 września 2016 r.) Nr IPPB4/4511-919/16-2/PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 9 września 2016 r. Nr IPPB4/4511-919/16-2/PP wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Pismem (data nadania 16 września 2016 r., data wpływu 19 września) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w drodze dziedziczenia nabyła:

1. własność zabudowanej nieruchomości stanowiącej działki ewidencyjne nr 78/2 i nr 80/3,przy czym nieruchomość ta jest zabudowana budynkiem mieszkalnym, jednokondygnacyjnym, drewnianym, obmurowanym, o powierzchni użytkowej 77,34 m², który jest w bardzo złym stanie technicznym i został przeznaczony do rozbiórki,
2. współwłasność w udziale wynoszącym 1/3 części - nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę ewidencyjną nr 80/4, która to działka ewidencyjna nr 80/4, zapewnia nieruchomości stanowiącej działki ewidencyjne nr 78/2 i nr 80/3 dostęp do drogi publicznej.
   
   

Powyższą nieruchomość stanowiącą działki ewidencyjne nr 78/2 i nr 80/3 oraz udział wynoszący 1/3 części we współwłasności nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr 80/4 Wnioskodawczyni nabyła zgodnie z prawomocnym Postanowieniem wydanym 3 lipca 2013 roku przez Sąd Rejonowy w sprawie o dokonaniu nieodpłatnego działu spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości w ten sposób, że działkę ewidencyjną nr 78/2, działkę ewidencyjną nr 80/3 przyznano na własność Wnioskodawczyni, zaś działkę nr 80/4, o powierzchni 0,0131 0,0131 ha przyznano na współwłasność po 1/3 części Wnioskodawczyni oraz małżonkom Małgorzacie i Januszowi J. na zasadach wspólności ustawowej oraz Lucynie S.

Uprzednio właścicielem nieruchomości stanowiącej dziatki ewidencyjne nr 78/1 80/1 był ojciec Wnioskodawczyni, który zmarł w dniu 30 września 2004 rok, a spadek po nim, w drodze dziedziczenia ustawowego, na podstawie prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku wydanego w dniu 6 kwietnia 2006 roku przez Sąd Rejonowy został nabyty w udziałach po 1/4 części przez Wnioskodawczynię, córki spadkodawcy: Małgorzatę J., Lucynę S. oraz żonę Wiktorię S.

Wobec zawarcia przez Małgorzatę J. umowy majątkowej małżeńskiej udokumentowanej aktem notarialnym z dnia 1 lipca 1999 r. udziały w wyżej opisanej nieruchomości nabyte przez Małgorzatę J. zostały objęte małżeńską wspólnością majątkową.

Wobec powyższego nabycia spadku po Wojciechu S. i zawarcia przez Małgorzatę J. umowy majątkowej małżeńskiej współwłaścicielami nieruchomości zostali: Wnioskodawczyni, Wiktoria S., Lucyna S. oraz w tym samym udziale Małgorzata J. wraz z mężem na zasadach małżeńskiej majątkowej wspólności.

Następnie w dniu 19 kwietnia 2009 roku zmarła mama Wnioskodawczyni, a spadek po niej w drodze dziedziczenia ustawowego, na podstawie prawomocnego Postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku wydanym w dniu 10 września 2009 roku przez Sąd Rejonowy, nabyły w udziałach po 1/3 części: córki zmarłej oraz Wnioskodawczyni, a wobec powyższego nabycia spadku po mamie Wnioskodawczyni zawarcia przez siostrę Wnioskodawczyni umowy majątkowej małżeńskiej, współwłaścicielami powyższej nieruchomości zostali: Lucyna S. oraz Wnioskodawczyni w udziałach wynoszących po 1/3 części, oraz w tym samym udziale Małgorzata J. wraz z mężem, na zasadach małżeńskiej majątkowej wspólności majątkowej.

Zgodnie z mapą z projektem podziału nieruchomości, działki 80/1 i 78/1, sporządzoną dla celów sądowych w dniu 24 stycznia 2013 roku, przez biegłego sądowego geodetę , między innymi na podstawie Postanowienia Sądu Rejonowego Wydział Cywilny w sprawie o sygnaturze z dnia 5 listopada 2012 roku, jako załącznik do opinii w tej sprawie, przyjętą do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, wpisaną do ewidencji zasobu powiatowego w dniu 8 lutego 2013 roku:

• działka ewidencyjna nr 78/1 o obszarze 0,0934 ha została podzielona na działki ewidencyjne nr 78/2, o obszarze 0,0339 ha i nr 78/3, o obszarze 0,0585 ha,
  

• działka ewidencyjna nr 80/1 o obszarze 0,0220 ha została podzielona na dziatki ewidencyjne nr 80/3, o obszarze 0,0089 ha I działkę ewidencyjną nr 80/4, o obszarze 0,0131 ha,
  

• projektowane dziatki ewidencyjne nr 78/2 i 80/3 będą stanowiły jedną nieruchomość z dojazdem przez działkę projektowaną nr 80/4 — drogę wewnętrzną.
  
  
  

Wnioskodawczyni sprzedała wyżej opisaną zabudowaną nieruchomość stanowiącą działki ewidencyjne nr 78/2, o obszarze 339,00 m² nr 80/3, o obszarze 89,00 m² o łącznym obszarze 428,00 m², oraz udział wynoszący 1/3 części we współwłasności nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę ewidencyjną nr 80/4, o obszarze 131,00 m²

Na dzień wydania postanowienia o dział spadku i zniesienie współwłasności łączna wartość rynkowa dzielonego majątku wynosiła 420.000,00 zł.

Na dzień wydania postanowienia o dział spadku i zniesienie współwłasności wartość rynkowa majątku, który otrzymała Wnioskodawca w wyniku zniesienia działu spadku i zniesienia współwłasność, dokonywanych bez spłat i dopłat, wynosiła 140.000,00 zł.

W 2016 r. Wnioskodawca sprzedała za łączną cenę 140.000,00 zł zabudowaną nieruchomość stanowiącą działki ewidencyjne nr 78/2, o obszarze 339,00 m² i nr 80/3, o obszarze 89,00 m², o łącznym obszarze 428,00 m², oraz udział wynoszący 1/3 części we współwłasności nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę ewidencyjną nr 80/4, o obszarze 131,00 m²,

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że wartość działki nr 78/2 i udziału wynoszącego 1/3 części we współwłasności nieruchomości stanowiącej niezabudowana działkę ewidencyjną nr 80/4 nabytych przez Wnioskodawczynię w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności nie przekroczyła wartości udziału, który posiadała w majątku spadkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zbycie w 2016 roku nieruchomości stanowiącej działki ewidencyjne nr 78/2, o obszarze 339,00 m² i nr 80/3, o obszarze 89,00 m², o łącznym obszarze 428,00 m², oraz udział wynoszący 1/3 części we współwłasności nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę ewidencyjną nr 80/4, z obrębu nr 69, o obszarze 131,00 m² przychód nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłom przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału nieruchomości jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonano w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 wyżej cyt. Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staja się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Stosownie do art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego - powołania do spadku, czyli przekazanie w spadku majątku, wynika z ustawy albo z testamentu, jednakże dniom nabycia spadku przez spadkobiercę jest zawsze data śmierci spadkodawcy, Z kolej postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

1. nabycia spadku po ojcu Wnioskodawczyni, który zmarł w dniu 30 września 2004 roku. nastąpiło w dniu 30 września 2004 r.
2. nabycie spadku po mamie Wnioskodawczyni, która zmarła w dniu 19 kwietnia 2009 roku, nastąpiło w dniu 19 kwietnia 2009 r.
   
   

Celem postępowania o dział spadku i zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanom przedmiot współwłasności wspólności majątku spadkowego.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców, a zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego - współwłasność jest Instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność taj samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Zgodnie z art. 1035 Kodeksu cywilnego jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własność (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać.

Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego - każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Z art. 211 Kodeksu cywilnego wynika natomiast, że zniesienie współwłasności może nastąpić poprzez podział rzeczy wspólnej. W rezultacie w wyniki, zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy lub prawa wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału jaki przypada byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat,

W wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności udział ani jego wartość Wnioskodawcy nie uległy powiększeniu, tak więc nie mamy do czynienia z nabyciem, gdyż nie zwiększa się stan Jej majątku osobistego. A więc nie wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed dokonaniem tej czynności. O tym czy udział ulega powiększeniu decydują obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych wartości udziałów przed I po zniesieniu współwłasności.

Wskazany stan faktyczny oznacza, że w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nabyła majątek o wartości nieprzekraczającej wartości jej udziału 1/3 części przed zniesieniem współwłasności.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni przemawia za stwierdzeniem, że zbycie ww. nieruchomości nie rodziło skutków w gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nastąpiło po upływie 5 lal licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze dziedziczenia rzeczonej nieruchomości oraz udziału w nieruchomości.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawczyni, korzysta ona ze zwolnienia określonego w art. 21 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych ust. 1 pkt 32.

Art. 21.1. Wolne od podatku dochodowego są:

32) przychody uzyskano ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a: całości - jeżeli ich nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z poźn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c)- przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zmiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zmiany.

Zatem z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Jako że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „spadek”, należy odwołać się do odpowiednich przepisów zawartych w Kodeksie cywilnym. W myśl art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380) przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Stosownie do art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy.

Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 ww. ustawy, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z art. 1035 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

W myśl art. 210 tej ustawy, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Stosownie do art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie, w wyniku dokonania działu spadku dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  
  

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dział spadku i zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości – w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat.

Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby na rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, dział spadku i zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Z treści zdarzenia przyszłego wynika, że wartość składników majątkowych, nabytych w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności nie przekroczyła wartości udziału, który Wnioskodawczyni posiadała w majątku spadkowym. Ponadto działowi spadku i zniesieniu współwłasności nie towarzyszyły spłaty i dopłaty.

Zatem 5-letni termin, określony w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien być liczony od daty śmierci spadkodawców, tj. od 2004 r., oraz od 2009 r. Tym samym, w przedmiotowej sprawie sprzedaż nieruchomości nastąpiła po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, bowiem termin ten upłynął z dniem 31 grudnia 2009 r. oraz z dniem 31 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni nie będzie zatem zobowiązana, w przypadku sprzedaży nieruchomości w 2016 r. do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Końcowo, należy wskazać, że zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d), dotyczące nieruchomości (udziału w nieruchomości) nabytej (wybudowanej) przed 1 stycznia 2007 r. w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania, gdyż sprzedaż nieruchomości w rozpatrywanej sprawie nie stanowi źródła przychodu i nie podlega opodatkowaniu z uwagi na upływ 5 – letniego terminu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.