2016.10.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-503/16-2/KO
z 11 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 16 września 2016 r. (data wpływu 22 września 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe – w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu wykonania nieodpłatnie na rzecz firmy ubezpieczeniowej czynności technicznej obsługi umowy ubezpieczenia,
prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku składki ubezpieczenia.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu wykonania nieodpłatnie na rzecz firmy ubezpieczeniowej czynności technicznej obsługi umowy ubezpieczenia oraz zwolnienia od podatku składki ubezpieczenia.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 16 września 2016 r. (data wpływu 22 września 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 9 sierpnia 2016 r. znak: IBPP2/4512-503/16-1/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółdzielnia Mieszkaniowa jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składa deklaracje VAT-7 i odprowadza należny podatek VAT. Spółdzielnia zawarła z Firmą ubezpieczeniową umowę dotyczącą ubezpieczenia od zdarzeń losowych i wandalizmu stałych elementów lokali i ruchomości domowych (tzw. mienia) znajdujących się w jej zasobach lokali mieszkalnych. W umowie tej znajduje się też ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym osób zamieszkujących te lokale. Ubezpieczenie to nie jest obowiązkowe, lecz korzystają z niego osoby chętne, zamieszkujące w tych lokalach. Składka za to ubezpieczenie jest naliczana i pobierana przez Spółdzielnię w comiesięcznych opłatach tzw. "czynszach" za mieszkania osób zainteresowanych tym ubezpieczeniem (jako osobny składnik naliczenia) i odprowadzana do firmy ubezpieczeniowej w pełnej wysokości.

W omawianej ww. umowie zawartej pomiędzy Spółdzielnią a firmą ubezpieczeniową:

ubezpieczającym jest Spółdzielnia Mieszkaniowa
ubezpieczonym są właściciele odrębnych własności lokali mieszkalnych, właściciele spółdzielczych praw do lokali mieszkalnych oraz najemcy lokali mieszkalnych, wyrażający chęć posiadania takiego ubezpieczenia.

Odszkodowania z tytułów objętych umową ubezpieczenia wypłacane są bezpośrednio ubezpieczonym. Ubezpieczeni nie mają wpływu na treść i zapisy w umowie ubezpieczenia. Spółdzielnia Mieszkaniowa na podstawie Umowy generalnej w sprawie technicznej obsługi ww. umowy ubezpieczenia zawartej z Firmą ubezpieczeniową zobowiązała się do wykonywania na rzecz firmy ubezpieczeniowej następujących czynności:

sporządzanie wykazu osób objętych ochroną ubezpieczeniową lokali, listy adresowej lokali wyłączonych z ochrony z powodu zadłużenia wobec ubezpieczającego a także listy lokali wyłączonych z ochrony-pustostany i przekazywanie tych wykazów i list do firmy ubezpieczeniowej
przyjmowanie od ubezpieczonych miesięcznej składki ubezpieczeniowej wraz z opłatami za używanie lokali mieszkalnych i przekazywanie tych składek ubezpieczeniowych na rachunek bankowy firmy ubezpieczeniowej.

Wymienione czynności na rzecz firmy ubezpieczeniowej, nazwane w umowie techniczną obsługą umowy ubezpieczenia, począwszy od 2016 r. Spółdzielnia wykonuje na rzecz firmy ubezpieczeniowej nieodpłatnie. We wcześniejszym okresie takie same czynności technicznej obsługi umowy ubezpieczenia Spółdzielnia wykonywała odpłatnie, naliczała i odprowadzała od nich VAT należny. Spółdzielnia nie prowadzi działalności w zakresie ubezpieczeń mienia i ubezpieczeń od odpowiedzialności cywilnej.

Pismem z 16 września 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny następująco:

Ad. 1 Wysokość miesięcznego wynagrodzenia jakie Spółdzielnia pobierała w 2015 r. od firmy ubezpieczeniowej za świadczone usługi wyliczana była jako 10% od miesięcznych składek odprowadzany na rachunek firmy ubezpieczeniowej i odpowiadała poniesionym przez Spółdzielnię kosztom świadczenia tej usługi.

Ad. 2 Koszty Spółdzielni dotyczące świadczonych dla firmy ubezpieczeniowej technicznej obsługi umowy ubezpieczenia w okresie kiedy Spółdzielnia wykonuje je nieodpłatnie są na takim samym poziomie jak w 2015 r. kiedy Spółdzielnia pobierała za tę czynność wynagrodzenie.

Ad. 3 W ramach czynności opisanych we wniosku Spółdzielnia nie świadczy usług doradztwa, gdyż nie udziela osobom wyrażającym zgodę na pobieranie w „czynszu” składki na ubezpieczenie, żadnych porad czy fachowych zaleceń oprócz wskazania kontaktu (nr telefonu) w razie zaistnienia szkody.

Ad. 4 Spółdzielnia nie dolicza żadnej marzy do pobieranej w „czynszu” składki na ubezpieczenie tzn. wysokość składki naliczanej w „czynszu” jest równa wysokości składki odprowadzanej do firmy ubezpieczeniowej.

Ad. 5 Składka z tytułu ubezpieczenia jest naliczana w „czynszu” jako osobna pozycja.

Ad. 6 W kilku przypadkach w lokalach mieszkalnych prowadzona jest działalność gospodarcza więc lokale te spełniają podwójna funkcję (mieszkalną i związaną z działalnością gospodarczą).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Spółdzielnia postępuje prawidłowo traktując dla celów podatku od towarów i usług wykonywane na rzecz firmy ubezpieczeniowej czynności technicznej obsługi umowy ubezpieczenia jako świadczenia nieodpłatne, naliczając i odprowadzając od nich należny VAT, przyjmując za podstawę opodatkowania wysokość wynagrodzenia jakie Spółdzielnia pobierała w okresie wcześniejszym (w 2015r.) kiedy to wykonywała takie same czynności na rzecz tej samej firmy odpłatnie?
Czy naliczana w tzw. "czynszu", jako odrębny składnik naliczenia opłaty za mieszkanie, składka ubezpieczenia od zdarzeń losowych i wandalizmu stałych elementów lokali i ruchomości domowych (tzw. mienia) oraz ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym, naliczana tylko osobom chętnym spośród właścicieli spółdzielczych praw do lokali mieszkalnych, właścicieli odrębnych własności lokali mieszkalnych i najemców lokali mieszkalnych (wszystkie te lokale znajdują się w zasobach Spółdzielni), korzysta ze zwolnienia od podatku VAT czy też powinna zostać opodatkowana należnym podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1 Czynności wykonywane na rzecz firmy ubezpieczeniowej, stanowiące (zgodnie z treścią zawartej umowy na obsługę ubezpieczenia) techniczną obsługę umowy ubezpieczenia, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, stanowią świadczenia nieodpłatne podlegające opodatkowaniu należnym podatkiem VAT (Spółdzielnia nie ma z tego tytułu żadnych korzyści).

Ad. 2 Naliczana jako osobny składnik w opłatach za użytkowanie mieszkania składka ubezpieczenia od zdarzeń losowych i wandalizmu stałych elementów lokali i ruchomości domowych (tzw. mienia) oraz ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym właścicieli spółdzielczych praw do lokali mieszkalnych, właścicieli odrębnych własności lokali oraz najemców lokali mieszkalnych, odprowadzana w pełnej wysokości do firmy ubezpieczeniowej korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Wobec powyższego nie można uznać, iż czynności wykonywane za wynagrodzeniem, które to wynagrodzenie jest niższe od kosztów świadczenia tych czynności, są nieodpłatne w części.

Potwierdzeniem powyższej tezy jest orzecznictwo TSUE. Przykładowo w wyroku w sprawie C-412/03 Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteverket, TSUE wskazał, iż według VI Dyrektywy dostawa jest albo odpłatna albo nieodpłatna. Uzyskanie zapłaty, która pokrywa jedynie koszty, czy też tylko ich część nie oznacza w ocenie TSUE, że czynność ma charakter nieodpłatny lub częściowo nieodpłatny.

Powyższe koresponduje z definicją podatnika VAT zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zatem dla opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia, czy przez świadczącego usługę została odniesiona korzyść finansowa. Istotnym jest, czy w zamian za wykonane świadczenie zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz świadczącego usługę. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, czy wynagrodzenie usługodawcy obejmuje jedynie kwotę stanowiącą zwrot kosztów lub jej część, czy też zostało powiększone o marżę stanowiącą zysk dla świadczącego usługę.

W świetle art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (art. 29a ust. 5 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Natomiast zgodne z art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu to, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia TSUE podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, że tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółdzielnia zawarła z Firmą ubezpieczeniową umowę dotyczącą ubezpieczenia od zdarzeń losowych i wandalizmu stałych elementów lokali i ruchomości domowych (tzw. mienia) znajdujących się w jej zasobach lokali mieszkalnych. W umowie tej znajduje się też ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym osób zamieszkujących te lokale. Ubezpieczenie to nie jest obowiązkowe, lecz korzystają z niego osoby chętne, zamieszkujące w tych lokalach. Składka za to ubezpieczenie jest naliczana i pobierana przez Spółdzielnię w comiesięcznych opłatach tzw. "czynszach" za mieszkania osób zainteresowanych tym ubezpieczeniem (jako osobny składnik naliczenia) i odprowadzana do firmy ubezpieczeniowej w pełnej wysokości.

W omawianej ww. umowie zawartej pomiędzy Spółdzielnią a firmą ubezpieczeniową:

ubezpieczającym jest Spółdzielnia
ubezpieczonym są właściciele odrębnych własności lokali mieszkalnych, właściciele spółdzielczych praw do lokali mieszkalnych oraz najemcy lokali mieszkalnych, wyrażający chęć posiadania takiego ubezpieczenia.

Odszkodowania z tytułów objętych umową ubezpieczenia wypłacane są bezpośrednio ubezpieczonym. Spółdzielnia na podstawie Umowy generalnej w sprawie technicznej obsługi ww. umowy ubezpieczenia zawartej z Firmą ubezpieczeniową zobowiązała się do wykonywania na rzecz firmy ubezpieczeniowej następujących czynności:

sporządzanie wykazu osób objętych ochroną ubezpieczeniową lokali, listy adresowej lokali wyłączonych z ochrony z powodu zadłużenia wobec ubezpieczającego a także listy lokali wyłączonych z ochrony-pustostany i przekazywanie tych wykazów i list do firmy ubezpieczeniowej
przyjmowanie od ubezpieczonych miesięcznej składki ubezpieczeniowej wraz z opłatami za używanie lokali mieszkalnych i przekazywanie tych składek ubezpieczeniowych na rachunek bankowy firmy ubezpieczeniowej.

Wysokość miesięcznego wynagrodzenia jakie Spółdzielnia pobierała w 2015 r. od firmy ubezpieczeniowej za świadczone usługi wyliczana była jako 10% od miesięcznych składek odprowadzany na rachunek firmy ubezpieczeniowej i odpowiadała poniesionym przez Spółdzielnię kosztom świadczenia tej usługi.

Koszty Spółdzielni dotyczące świadczonych dla firmy ubezpieczeniowej technicznej obsługi umowy ubezpieczenia w okresie kiedy Spółdzielnia wykonuje je nieodpłatnie są na takim samym poziomie jak w 2015 r. kiedy Spółdzielnia pobierała za tę czynność wynagrodzenie. Spółdzielnia nie dolicza żadnej marzy do pobieranej w „czynszu” składki na ubezpieczenie tzn. wysokość składki naliczanej w „czynszu” jest równa wysokości składki odprowadzanej do firmy ubezpieczeniowej. Składka z tytułu ubezpieczenia jest naliczana w „czynszu” jako osobna pozycja.

W kilku przypadkach w lokalach mieszkalnych prowadzona jest działalność gospodarcza więc lokale te spełniają podwójna funkcję (mieszkalną i związaną z działalnością gospodarczą).

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy czynności wykonywane na rzecz firmy ubezpieczeniowej stanowią świadczenia nieodpłatne podlegające opodatkowaniu należnym podatkiem VAT oraz czy naliczana jako osobny składnik w opłatach za użytkowanie mieszkania składka ubezpieczenia odprowadzana w pełnej wysokości do firmy ubezpieczeniowej korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że wykonywane przez Spółdzielnię na rzecz firmy ubezpieczeniowej nieodpłatnie czynności technicznej obsługi umowy ubezpieczenia w świetle art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy uznać należy za odpłatne świadczenie usług. Ww. czynności wypełniają bowiem definicję świadczenia usług przewidzianą przepisem art. 8 ust. 1, mamy tu bowiem, niestanowiące dostawy towaru, określone działanie usługodawcy tj. Wnioskodawcy na rzecz usługobiorcy czyli firmy ubezpieczeniowej, z tytułu którego usługobiorca odnosi korzyść. Co prawda, świadczenie to Wnioskodawca wykonuje nieodpłatnie, jednakże w świetle przywołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT należy uznać je za odpłatne, gdyż nie jest ono wykonywane w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym nieodpłatne świadczenie czynności technicznej obsługi umowy ubezpieczenia w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu, gdzie za podstawę opodatkowania przyjąć należy, zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy, koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Jeżeli zaś koszty Spółdzielni dotyczące świadczonych dla firmy ubezpieczeniowej technicznej obsługi umowy ubezpieczenia w okresie kiedy Spółdzielnia wykonuje je nieodpłatnie są na takim samym poziomie jak w 2015 r. kiedy Spółdzielnia pobierała za tę czynność wynagrodzenie to można przyjąć za podstawę opodatkowania wysokość wynagrodzenia jakie Spółdzielnia pobierała w okresie wcześniejszym (w 2015 r.) kiedy to wykonywała takie same czynności na rzecz tej samej firmy odpłatnie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do pytania nr 2 stwierdza się co następuje.

Spółdzielnia występuje w charakterze ubezpieczającego, zawierając umowę ubezpieczenia z firmą ubezpieczeniową, występuje w interesie ubezpieczonych i działa na ich rachunek. Czynności wyszczególnione w umowie, do których wykonania jest zobowiązana jako ubezpieczający są bezpośrednio związane z umową ubezpieczenia.

Odnosząc się do powyższego zaznacza się, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje co należy rozumieć pod pojęciem umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, zatem w celu dokładnego zdefiniowania tego pojęcia należy sięgnąć do regulacji prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Natomiast na mocy art. 808 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. W takim przypadku ubezpieczający nie jest jednocześnie ubezpieczonym. Ubezpieczony nie musi być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.

Z drugiej strony ubezpieczony jest uprawniony do żądania należnego świadczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Dodatkowo może żądać by ubezpieczyciel udzielił mu informacji o postanowieniach zawartej umowy oraz ogólnych warunkach ubezpieczenia w zakresie, w jakim dotyczą jego praw i obowiązków.

Powołane regulacje wskazują, że umowa ubezpieczenia na cudzy rachunek jest konstrukcją prawną, w której ubezpieczający zawiera z ubezpieczycielem umowę w celu ochrony interesu osoby trzeciej - ubezpieczonego, przy czym ubezpieczyciel świadczy ochronę ubezpieczeniową bezpośrednio na rzecz ww. osoby trzeciej, na której rachunek została zawarta umowa. Osoba trzecia nie musi być jednoznacznie wskazana w zawartej z ubezpieczycielem umowie ubezpieczenia.

A zatem należy uznać, że ubezpieczenie na cudzy rachunek jest specyficzną formą ubezpieczenia odmienną od jego typowych form. Odmienność ubezpieczenia na cudzy rachunek polega przede wszystkim na tym, że w ramach takiego ubezpieczenia ubezpieczający pełni szczególną rolę, gdyż zawarta umowa ubezpieczenia ma na celu ochronę nie jego interesów, a osób trzecich.

Jak wynika z opisu sprawy Spółdzielnia jako podmiot zawierający umowy ubezpieczenia jest ubezpieczającym, zaś podmiotem ubezpieczonym każdorazowo (w odniesieniu do każdej zawartej umowy) pozostają właściciele spółdzielczych praw do lokali mieszkalnych, właściciele odrębnych własności lokali oraz najemcy lokali mieszkalnych.

Wobec tego to Spółdzielnia zawiera umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek, obejmując ochroną ubezpieczeniową właścicieli spółdzielczych praw do lokali mieszkalnych, właścicieli odrębnych własności lokali oraz najemców lokali mieszkalnych. Do obowiązków Spółdzielni jako ubezpieczającego należy szereg czynności wymienionych w treści wniosku.

Z powyższego wynika, że czynności, które Wnioskodawca wykonuje w ramach umów pełniąc rolę ubezpieczającego, stanowią usługi w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Powyższe czynności należy uznać za czynności związane z zawieraną przez Zainteresowanego, jako podmiot ubezpieczający, umową ubezpieczenia na cudzy rachunek, bowiem przedmiotowe czynności mają na celu prawidłowe wykonanie umowy ubezpieczenia i są bezpośrednio z nią związane, a do ich wykonania zobowiązany będzie Wnioskodawca nie zaś inny podmiot. Należy zatem uznać, że Zainteresowany pełniący rolę ubezpieczającego wykonuje czynności, które mieszczą się w zakresie „zawarcia umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek”.

Podsumowując, usługi świadczone przez Wnioskodawcę, jako podmiot ubezpieczający, na rzecz właścicieli spółdzielczych praw do lokali mieszkalnych, właścicieli odrębnych własności lokali oraz najemców lokali mieszkalnych korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako czynności świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów zaistniałego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin