INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22.03.2012r. (data wpływu 29.03.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uznania wydatków z tytułu prowizji należnych Dealerom za koszty bezpośrednio związane z przychodami zgodnie z art. 15 ust. 4b-4c ustawy o PDOP (tj. rozliczane w czasie proporcjonalnie do długości okresu, w którym Spółka uzyskiwać będzie przychody podatkowe) w wysokości odpowiadającej wartości dokonywanych odpisów RMK oraz dokonując korekty zeznań CIT-8 za lata podatkowe 2007, 2008, 2009 oraz 2010 (pytanie nr 1)– jest prawidłowe

• uznania od 1 stycznia 2011r. za koszty uzyskania przychodów odpisy RMK (w zakresie prowizji należnych Dealerom) dokonywanych na podstawie umów leasingowych zawartych w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2010 r., (pytanie nr 2)– jest prawidłowe

• braku obowiązku korygowania kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowizji należnych Dealerom, wypłaconych przed dniem 31 grudnia 2006r., że uwagi na fakt, iż ustawa o PDOP w starym stanie prawnym, nie rozróżniała kosztów uzyskania przychodów z uwagi na ich bezpośredni lub pośredni związek z przychodami podatkowymi (pytanie nr 3)– jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29.03.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatków z tytułu prowizji należnych Dealerom za koszty bezpośrednio związane z przychodami zgodnie z art. 15 ust. 4b-4c ustawy o PDOP (tj. rozliczane w czasie proporcjonalnie do długości okresu, w którym Spółka uzyskiwać będzie przychody podatkowe) w wysokości odpowiadającej wartości dokonywanych odpisów RMK oraz dokonując korekty zeznań CIT-8 za lata podatkowe 2007, 2008, 2009 oraz 2010, uznania od 1 stycznia 2011r. za koszty uzyskania przychodów odpisy RMK (w zakresie prowizji należnych Dealerom) dokonywanych na podstawie umów leasingowych zawartych w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2010 r. oraz braku obowiązku korygowania kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowizji należnych Dealerom, wypłaconych przed dniem 31 grudnia 2006r., że uwagi na fakt, iż ustawa o PDOP w starym stanie prawnym, nie rozróżniała kosztów uzyskania przychodów z uwagi na ich bezpośredni lub pośredni związek z przychodami podatkowymi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

1. Opis przedmiotu działalności Spółki oraz charakter ponoszonych kosztów
   
   

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej F. Sp. z o.o. (dalej: Spółka tub F.) świadczy usługi finansowe polegające na świadczeniu usług leasingu samochodów, występując jako finansujący (leasingodawca). Spółka w swojej ofercie posiada zarówno leasing finansowy jak i leasing operacyjny. Przychodami Spółki, zarówno podatkowymi jak i bilansowymi są m.in. opłaty i odsetki zawarte w racie leasingowej (dalej: odsetki), płaconej przez klienta. Na gruncie prawa bilansowego Spółka przychody te rozpoznaje w przychodach operacyjnych co miesiąc, proporcjonalnie do długości trwania umowy leasingu według efektywnej stopy procentowej. Przy czym, wartości te są wartościami malejącymi. Analogiczny sposób rozliczania przychodów Spółka przyjęła dla celów podatkowych, Spółka, celem pozyskiwania klientów dla oferowanych usług finansowych (a zatem celem zwiększania osiąganych przychodów), współpracuje z podmiotami zewnętrznymi, tj. Dealer (dalej: Dealer). Zasady współpracy pomiędzy Spółką a Dealerem w przedmiotowym zakresie regulują postanowienia „Generalnej umowy współpracy w zakresie sprzedaży produktów leasingowych” (dalej: Umowa). Dealerowi za pozyskanie klienta leasingowego przysługuje wynagrodzenie prowizyjne (dalej: wynagrodzenie prowizyjne lub prowizja), wypłacane przez Spółkę. Istotnym jest fakt, iż rata leasingowa, płacona przez klienta, składa się m.in. z części odsetkowej. Natomiast, wartość przedmiotowej części odsetkowej, składa się m.in. z odpowiednio skalkulowanej (zgodnie z efektywną stopą procentową) części wynagrodzenia prowizyjnego, należnego Dealerom. Oznacza to, że przedmiotowe prowizje ujmowane są odpowiednio w comiesięcznych ratach leasingowych. Spółka zatem „dolicza” niejako wartość należnych prowizji do wartości odsetek przychodowych, stanowiących element całej raty leasingowej za dany okres rozliczeniowy. Zatem w efekcie końcowym, prowizją wypłaconą Dealerowi obciążony zostaje klient (Leasingobiorca).

2. Rozliczanie kosztów prowizji — prawo bilansowe
   
   

Koszty wynagrodzenia prowizyjnego, należnego Dealerom Spółka dla celów rachunkowych ewidencjonuje w księgach rachunkowych w ciężar konta księgowego (Strona Wn) Nr 6410- 1 „Czynne Rozliczenie międzyokresowe kosztów operacyjnych prowizji”. Następnie, wartość ta zgodnie z efektywną stopą procentową podlega rozliczaniu w czasie (miesięcznie) do długości okresu na jaki została zawarta umowa leasingu. Przy czym, powyższy, miesięczny tzw. „odpis RMK” (dalej: odpis RMK) nie stanowi wartości stałych. Są one malejące, proporcjonalnie do malejących odsetek zawartych w racic leasingowej, płatnej przez klienta.

Spółka, miesięczny odpis RMK dotyczący wynagrodzenia prowizyjnego, ujmuje w księgach rachunkowych w kosztach operacyjnych w ciężar konta księgowego (Strona Wn) Nr 4020-1-1 „Prowizja za zawarcie umów” w korespondencji z kontem księgowym (Strona Mn) Nr 6410-1 „Czynne Rozliczenie międzyokresowe kosztów operacyjnych prowizji”. Zatem, w świetle powyższego, Spółka wewnętrznym dokumentem źródłowym, poprzez comiesięczny zapis / ewidencję wynagrodzenia prowizyjnego, tj. odpis RMK w księgach rachunkowych, rozpoznaje koszt na gruncie prawa bilansowego w tej części. Powyższe rozwiązanie, przyjęte na gruncie prawa bilansowego, wynika m.in. z posiadanej przez Spółkę „Polityki rachunkowości” (dalej; Polityka rachunkowości).

3. Rozliczanie kosztów prowizji — prawo podatkowe
   
   

Od dnia1 stycznia 2011 roku koszty prowizji należnych Dealerom Spółka uznaje za koszt bezpośrednio związany z przychodem (dalej; koszt bezpośredni) na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (tj. Dz. U. z 2011r, Nr 74, poz. 397, dalej: ustawa o PDOP). Prawidłowość kwalifikacji kosztów wynagrodzenia prowizyjnego należnego Dealerom do kosztów bezpośrednich dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: PDOP) została potwierdzona w wydanej na rzecz Spółki przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2011 r., sygn. IPPB3/423-297/11-2/JB. W świetle powyższego, Spółka wydatki te rozlicza na gruncie prawa podatkowego, analogicznie jak na gruncie prawa bilansowego, uznając za koszt podatkowy odpis RMK. Przy czym, za koszt podatkowy roku 2011, Spółka uznała odpis RMK od prowizji dotyczących umów kredytowych zawartych po dniu 31 grudnia 2010 r.

Do dnia 31 grudnia 2010 roku Spółka natomiast rozpoznawała ponoszone wydatki z tytułu prowizji należnych Dealerom jako inne, niż bezpośrednio związane z przychodem koszty uzyskania przychodów (dalej: koszty pośrednie) na gruncie ustawy o PDOP. Spółka wydatki te uznawała za koszt uzyskania przychodów w rachunku podatkowym jednorazowo, dodając ich wartość w kalkulacji zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych (dalej: PDOP). Przy czym, dla celów bilansowych Spółka koszty te rozpoznawała w czasie do długości okresu, na jaki została zawarta umowa leasingu, według efektywnej stopy procentowej. Odpisy RMK w tym zakresie - dla celów bilansowych były więc przez cały okres ich dokonywania uznawane za koszty operacyjne. Dla celów podatkowych, odpisy RMK, Spółka uznawała za niestanowiące kosztów podatkowych.

W świetle powyższego w roku 2011, Spółka uznała odpisy RMK - dokonywane dla celów bilansowych od prowizji dotyczących umów leasingowych zawartych przez Spółkę w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2010 r. - za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w świetle ustawy o PODP z uwagi na fakt, iż wartość tych prowizji, została jednorazowo rozliczona w kosztach podatkowych Spółki, w okresie za który została wypłacona.

4. Korekta zeznań podatkowych CIT-8
   
   

Mając na względzie fakt, że w ubiegłych latach podatkowych, tj. 2007, 2008, 2009, 2010 czyli przed 2011 r., prowizje wypłacane Dealerom, były traktowane odmiennie, tj. jako koszty pośrednie, Spółka uznała, że w sposób nieprawidłowy rozliczała prowizje należne Dealerom w rachunku podatkowym w tych latach. W świetle powyższego, Spółka podjęła decyzję o dokonaniu korekty pierwotnych zeznać podatkowych CIT-8, złożonych za łata podatkowe 2007, 2008, 2009 oraz 2010. Spółka zaznacza, iż jej rok podatkowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym.

W ocenie Spółki, nie ma konieczności dokonywania korekty zeznań podatkowych CIT-8 za lata podatkowe kończące się przed dniem 1 stycznia 2007, z uwagi na fakt, iż, podział kosztów uzyskania przychodów na bezpośrednio lub pośrednio związanych z przychodami obowiązuje w ustawie o PDOP od dnia 1 stycznia 2007r. Uwzględniając zatem regulacje prawne w tym zakresie, obowiązujące w ustawie o PDOP do końca roku 2006, zdaniem Spółki, sposób rozliczania tych kosztów w roku 2006 i wcześniej był prawidłowy i tym samym nie wymaga korekty, Spółka rozliczała koszty prowizji należnych Dealerom jednorazowo w roku podatkowym którego wydatki te dotyczyły, tj. zgodnie z wówczas obowiązującymi regulacjami prawnymi w tym zakresie. W świetle powyższego, Spółka powzięła wątpliwość co do prawidłowości metodologii dokonywania korekt zeznań CIT-8 za lata podatkowe 2007, 2008, 2009 oraz 2010.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka postępuje prawidłowo dokonując korekty zeznań CIT-8 za lata podatkowe 2007, 2008, 2009 oraz 2010 uznając wydatki z tytułu prowizji należnych Dealerom za koszty bezpośrednio związane z przychodami zgodnie z art. 15 ust. 4b-4c ustawy o PDOP (tj. rozliczane w czasie proporcjonalnie do długości okresu, w którym Spółka uzyskiwać będzie przychody podatkowe) w wysokości odpowiadającej wartości dokonywanych odpisów RMK
2. Czy od 1 stycznia 2011 r. Spółka powinna uznawać za koszty uzyskania przychodów odpisy RMK(w zakresie prowizji należnych Dealerom) dokonywane na podstawie umów leasingowych zawartych w okresie od I stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2010r....
3. Czy Spółka postępuje prawidłowo nie korygując kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowizji należnych Dealerom, wypłaconych przed dniem 31 grudnia 2006r., ze uwagi na fakt, iż ustawa o PDOP w starym stanie prawnym, nie rozróżniała kosztów uzyskania przychodów z uwagi na ich bezpośredni lub pośredni związek z przychodami podatkowymi...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Spółka stoi na stanowisku, że wydatki z tytułu prowizji należnych Dealerom są kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami. Stanowisko Spółki w tym zakresie zostało potwierdzone interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2011r., sygn. IPPB3/423-297/11-2/JB. Tym samym, w ocenie Spółki, konieczne jest skorygowanie zeznań podatkowych CIT-8 za lata 2007, 2008, 2009 oraz 2010, kiedy te wydatki Spółka uznawała za koszty pośrednio związane z przychodami podatkowymi. Takie stanowisko Spółki wynika wprost z obowiązujących przepisów ustawy o PDOP. W odniesieniu bowiem do momentu / okresu potrącania kosztów bezpośrednich, zastosowanie znajdzie art. 15 ust 4 ustawy o PDOP, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów związane bezpośrednio z przychodami poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym są potrącane w tym roku podatkowym w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 4b pkt 1 i 2 ustawy o PDOP, w sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami zostały poniesione po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnik osiągnął odpowiadające im przychody, muszą one zostać potrącone w tym właśnie roku jeżeli zostały poniesione do dnia:

• sporządzenia sprawozdania finansowego, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
• złożenia zeznania nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania jeżeli podatnicy nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego.
  
  

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 4c ustawy o PDOP koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo 2, są potrącane w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie. Uwzględniając treść przywołanych powyżej regulacji ustawowych, wydatki ponoszone przez Spółkę tytułem wynagrodzenia prowizyjnego na rzecz Dealerów, jako bezpośrednie koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o PDOP, co do zasady, powinny być potrącane w roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody, co również zostało potwierdzone w powołanej interpretacji indywidualnej otrzymanej przez Spółkę.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, F. powinna dokonać korekty zeznań podatkowych CIT-8 za lata 2007, 2008, 2009 oraz 2010. W latach tych, wydatki te były uznawane przez Spółkę za koszty pośrednie. Zdaniem Spółki korekta zeznań CIT 8 za wskazane lata podatkowe powinna być dokonana poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej jednorazowego rozliczenia prowizji w rachunku podatkowym Spółki oraz poprzez zwiększenie kosztów uzyskania przychodów o co miesiąc dokonywany dla celów bilansowych odpis RMK. Zgodnie bowiem z powołanymi regulacjami ustawy o PDOP, prowizje te, jako koszty bezpośrednie powinny być rozliczane w okresie kiedy Spółka rozpoznała przychód podatkowy odpowiadający tym wydatkom. Uwzględniając fakt, iż przychodem podatkowym Spółki są odsetki zawarte w racie leasingowej (kalkulowane według efektywnej stopy procentowej), tj. proporcjonalnie do długości okresu, na jaki zostały zawarte umowy leasingowe, zdaniem Spółki w takim samym okresie czasu, należy rozliczać koszty podatkowe dotyczące prowizji należnych Dealerom w kwocie odpowiadającej odpisom RMK dla celów bilansowych. Uwzględniając powyższe, w złożonych przez Spółkę korektach zeznań podatkowych CIT-8, sposób rozliczenia prowizji wypłaconych na rzecz Dealerów w latach podatkowych 2007, 2008, 2009 oraz 2010 dla celów podatkowych, będzie analogiczny jak dla celów bilansowych.

W związku z tym odpisy RMK (dokonywane w trakcie trwania całej umowy kredytowej), które w latach podatkowych 2007, 2008, 2009 oraz 2010 nie zostały uznawane przez Spółkę za koszty podatkowe (co wynikało z błędnego uznania przez Spółkę, że koszty prowizji należnych Dealerom są kosztami pośrednimi), w wyniku dokonanej przez Spółkę korekty zeznań podatkowych CIT-8, będą stanowić koszty uzyskania przychodów odpowiednio roku 2007, 2008, 2009 oraz 2010. Z kolei, kosztów uzyskania przychodów w tych latach podatkowych nie będzie stanowić wartość prowizji należnej Dealerom, jednorazowo rozliczonej przez Spółkę w kosztach podatkowych. Reasumując, wynagrodzenie wypłacone Dealerom w postaci prowizji z tytułu umów kredytowych zawartych w latach podatkowych 2007, 2008, 2009, 2010 należy uznać za bezpośredni koszt podatkowy rozliczany w czasie, w wartości dokonywanych odpisów RMK. Odpisy te — jak zostało to przedstawione w stanie faktycznym — dokonywane są proporcjonalnie do okresów, w których Spółka otrzymywać będzie przychody podatkowe w postaci odsetek zawartych w racie leasingowej.

Innymi słowy, korektę zeznań podatkowych CIT-8 za lata 2007, 2008, 2009 oraz 2010 należy przeprowadzić w następujący sposób:

• wydatki Spółki z tytułu wypłaconych prowizji należnych Dealerom za umowy leasingowe zawarte w latach 2007, 2008, 2009, 2010 nie powinny być uznawane za koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, tj. wypłaty prowizji. Tym samym Spółka powinna zmniejszyć koszty podatkowe, wykazane w zeznaniach CIT-8 za te lata o wartość tych prowizji,

• odpisy RMK, których Spółka nie uznawała za koszty uzyskania przychodów, należy uznać za koszty podatkowe. Zatem, o wartość odpisów RMK, Spółka powinna zwiększyć koszty uzyskania przychodów, wykazane w zeznaniach CIT-8, złożonych pierwotnie za te lata podatkowe.
  
  

Ad 2.

Spółka stoi na stanowisku, że od dnia 1 stycznia 2011r., powinna uznawać za koszty uzyskania przychodów odpisy RMK - w zakresie prowizji należnych Dealerom - dokonywane od kwot prowizji należnych od umów leasingowych zawartych w okresie od 1 stycznia 2007r. do 31 grudnia 2010r. Takie stanowisko Spółki wynika ze zmiany sposobu kwalifikacji wydatków z tytułu prowizji należnych Dealerom. W wyniku uznania tych wydatków za koszty bezpośrednie dla celów podatkowych koszty te powinny być rozliczane w rachunku podatkowym Spółki w okresie kiedy Spółka będzie osiągać przychód podatkowy odpowiadający tym kosztom. Takim przychodem są odsetki otrzymywane przez Spółkę w wyniku spłaty poszczególnych rat leasingowych przez klientów. Oznacza to, że jeśli w latach 2007, 2008 2009 oraz 2010 za pośrednictwem Dealera została zawarta umowa leasingowa a raty leasingowe (zawierające część odsetkową stanowiącą przychód Spółki) są spłacane po 1 stycznia 2011r., to Spółka ma prawo w tym okresie do uznania prowizji wypłaconej Dealerowi za koszt uzyskania przychodów, w części przypadającej na ten przychód, w wartości odpisów RMK, dokonywanych dla celów bilansowych. W związku z powyższym, odpisy RMK dokonane dla celów bilansowych w roku 2011 (od umów leasingowych zawartych w latach 2007 2008, 2009 oraz 2010) powinny stanowić koszt uzyskania przychodów w roku 2011, również dla celów podatkowych. Odzwierciedlają one bowiem wartość poniesionych wydatków w postaci prowizji na rzecz Dealerów proporcjonalnie przyporządkowanych do przychodów podatkowych Spółki w postaci odsetek.

Reasumując, w wyniku zmiany sposobu kwalifikacji wydatków z tytułu prowizji należnych Dealerom dla celów podatkowych, tj. uznanie ich za koszty bezpośrednie, Spółka powinna zwiększyć koszty podatkowe roku 2011 o wartość odpisów RMK, dotyczących prowizji należnych Dealerom od umów leasingowych zawartych w latach 2007, 2008, 2009 oraz 2010.

Ad 3.

W ocenie Spółki, nie ma konieczności korygowania zeznań podatkowych CIT-8 dotyczących lat podatkowych poprzedzających dzień 1 stycznia 2007r. Spółka stoi bowiem na stanowisku, iż w okresie do dnia 31 grudnia 2006r. postępowała prawidłowo w zakresie rozliczania kosztów prowizji należnych Dealerom. Wskazać, bowiem należy, że do dnia 31 grudnia 2006r. ustawa o PDOP nie dzieliła kosztów uzyskania przychodów na koszty bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami. Art. 15 ust. 4 ustawy o PDOP obowiązujący do dnia 31 grudnia 2006r., stanowiący o tym, że „koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione” wskazywał jedynie horyzont czasowy, kiedy podatnik miał prawo do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższą regulacją, ustawa o PDOP w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006r. stanowiła, że koszty podatkowe, co do zasady, są potrącane w roku podatkowym, którego dotyczą. Tym samym, dla celów podatkowych nie było koniecznym rozliczanie prowizji należnych Dealerom w czasie, do długości okresu, w którym Spółka spodziewała się uzyskiwać przychody podatkowe dotyczące tych wydatków. Uwzględniając powyższe, w ocenie Spółki, nie ma ona obowiązku dokonania korekty zeznania CIT-8 złożonego za rok 2006 (oraz wcześniej) z uwagi na fakt, iż postępowała zgodnie z obowiązującymi w tym czasie przepisami ustawy o PDOP. Tym samym, Spółka postąpiła prawidłowo, rozliczając wartość prowizji należnych Dealerom, jednorazowo w kosztach podatkowych roku 2006 oraz nie uznając za koszty podatkowe odpisów RMK w tej części, dokonywanych dla celów bilansowych. Uznać zatem należy, że odpisy RMK od wartości tych prowizji, nie będą stanowiły kosztów podatkowych w żadnym z lat podatkowych, w tym również w roku 2011 i kolejnych, z uwagi na powołane regulacje prawne jak również sposób rozliczenia tych wydatków w rachunku podatkowym Spółki dotyczącym roku 2006.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.