2016.08.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-437/16-2/AS
z 25 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2016 r. (data wpływu 3 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania darowizny praw do znaków towarowych małżonkowi, rejestracji jako podatnik VAT, uznania czy otrzymanie przez Wnioskodawcę praw do znaków towarowych będzie świadczeniem usług, ustalenia podstawy opodatkowania (pyt. 1-4) - jest prawidłowe

prawa do odliczenia podatku VAT (pyt. 5) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z przeniesieniem praw do znaków towarowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej jako: „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych mającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jest jednak podmiotem zainteresowanym (posiadającym interes prawny w wydaniu interpretacji), ponieważ odpowiedzi na pytania zawarte we wniosku będą wpływać na jego prawa i obowiązki, w tym obowiązek naliczenia podatku należnego od dokonanej darowizny znaku towarowego, obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny oraz obowiązek wpłaty podatku od towarów i usług do urzędu skarbowego w prawidłowej wysokości z tytułu czynności nieodpłatnej - dokonania darowizny praw do znaków towarowych małżonkowi.

Wnioskodawca będzie posiadał prawa do znaków towarowych w majątku osobistym - prywatnym. Wnioskodawca w drodze darowizny przekaże swojemu małżonkowi (należącemu do tzw. I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn), prawa do znaków towarowych. Przekazanie praw do znaków towarowych nastąpi przez Wnioskodawcę do majątku prowadzonej przez tego małżonka Wnioskodawcy działalności gospodarczej - majątku osobistego małżonka Wnioskodawcy, odrębnego od majątku Wnioskodawcy. Małżonek Wnioskodawcy w chwili darowizny będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Źródło posiadania praw do znaków towarowych przez Wnioskodawcę:

Istotną okolicznością faktyczną w tej sprawie będzie, że Wnioskodawca uzyska w/w prawa do znaków towarowych na podstawie nieodpłatnej czynności prawnej przeniesienia praw do tych znaków towarowych na Wnioskodawcę na skutek rozwiązania spółki osobowej nie będącej spółką komandytowo-akcyjną (zwana dalej jako: „Spółka”), która będzie podatnikiem podatku od towarów i usług oraz będzie miała siedzibę w Polsce i będzie polskim rezydentem podatkowym. Przeniesienie praw do tych znaków nastąpi na Wnioskodawcę nieodpłatnie na skutek rozwiązania Spółki z uwagi na fakt, że Wnioskodawca będzie wspólnikiem tej Spółki w momencie jej rozwiązania.

W związku z powyższym tak otrzymane prawa do znaków towarowych Wnioskodawca daruje małżonkowi do jego działalności gospodarczej jako podatnikowi podatku od towarów i usług.

Interes prawny Wnioskodawcy (wpływ rozstrzygnięcia na prawa i obowiązki Wnioskodawcy) Rozstrzygnięcie wątpliwości Wnioskodawcy przez Organ w interpretacji jest uzasadnione interesem prawnym Wnioskodawcy, ponieważ po otrzymaniu praw do znaków towarowych od Spółki dokona on darowizny tych praw swojemu małżonkowi (należącemu do tzw. I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn), do majątku prowadzonej przez tego małżonka Wnioskodawcy działalności gospodarczej - majątku osobistego małżonka Wnioskodawcy, odrębnego od majątku Wnioskodawcy. Małżonek Wnioskodawcy w chwili darowizny praw do znaków towarowych będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy dokonanie darowizny praw do znaku towarowego z majątku osobistego do majątku małżonka prowadzącego działalność gospodarczą i będącego w chwili darowizny podatnikiem podatku od towarów i usług spowoduje, że taka darowizna będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i Wnioskodawca będzie zobowiązany naliczyć podatek od towarów i usług i go odprowadzić do urzędu skarbowego, a podstawą opodatkowania będzie koszt świadczenia usługi poniesiony przez Wnioskodawcę czyli wartość wynikająca z czynności otrzymania przez Wnioskodawcę praw do znaków towarowych od Spółki, co potwierdzają liczne interpretacje indywidualne (podobnie wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 3 grudnia 2015 r. nr IBPP1/4512-697/15/MG oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 października 2015 r. nr IPPP2/4512-806/15-2/AO). W tym zakresie mimo, iż w momencie składania wniosku o niniejszą interpretację Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług to jednak w chwili darowizny Wnioskodawca będzie miał obowiązek określenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, uwzględniając wartości przekazanej darowizny małżonkowi w wysokości wskazanej w art. 29 ust 5 UVAT tj. uwzględniając kwotę kosztu tej usługi.

Tym samym w przypadku uznania, że czynność prawna przekazania praw do znaków towarowych z majątku rozwiązywanej Spółki do majątku Wspólnika będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i obowiązkiem określenia wysokości podatku VAT od takiej czynności, będzie to wpływało na obowiązek Wnioskodawcy naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług oraz prawidłowego określenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług takiej darowizny. Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca wykazał, że uzyskanie odpowiedzi na zadane pytania we wniosku jest istotne dla jego interesu prawnego, a w szczególności wpłynie na obowiązek Wnioskodawcy prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku darowizny praw do znaków towarowych małżonkowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dokonanie przez Wnioskodawcę darowizny praw do znaków towarowych małżonkowi (otrzymanych uprzednio nieodpłatnie jako wspólnik w wyniku rozwiązania Spółki) będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 to czy w związku z dokonaniem darowizny praw do znaków towarowych Wnioskodawca powinien zarejestrować się jako podatnik VAT czynny na okoliczność rozliczenia tej darowizny w zakresie podatku od towarów i usług (dokonać zgłoszenia rejestracyjnego)?
W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 to czy otrzymanie przez Wnioskodawcę z tytułu rozwiązania Spółki praw do znaków towarowych będzie świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług?
W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 to czy podatek od towarów i usług od czynności darowizny znaków towarowych przez Wnioskodawcę na rzecz małżonka powinien być liczony od podstawy opodatkowania stanowiącej kwotę określającą koszt świadczonej usługi Wnioskodawcy na rzecz małżonka (dokonania darowizny praw do znaków), a kwota określająca koszt świadczonej usługi powinna wynosić równowartość kosztów ujawnienia przejścia we właściwych rejestrach (Urzędach) i utrzymania praw do przedmiotowych znaków towarowych poniesionych przez Wnioskodawcę tj. zgodnie z treścią art. 29a ust. 5 ustawy o VAT?
Czy w związku z dokonaniem przez Wnioskodawcę czynności darowizny praw do znaków towarowych na rzecz małżonka Wnioskodawcy, będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z otrzymaniem tych praw do znaków towarowych przez Wnioskodawcę z tytułu rozwiązania Spółki oraz wydatkami dotyczącymi kosztów związanych z tymi prawami, z uwagi na dokonanie darowizny tych praw do znaków tj. dokonania czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko do pytania nr 1 - TAK
Stanowisko do pytania nr 2 - TAK
Stanowisko do pytania nr 3 - TAK
Stanowisko do pytania nr 4 - TAK
Stanowisko do pytania nr 5 - TAK

Ad. 1 i 2

Dokonana w przyszłości przez Wnioskodawcę darowizna praw do znaków towarowych (otrzymanych wcześniej jako wspólnik od Spółki w wyniku jej rozwiązania) na rzecz małżonka Wnioskodawcy będzie jednorazowa, bez zamiaru stałego wykonywania podobnych czynności prawnych. Należy zatem rozważyć, czy będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (art. 5 ust. 1, art. 8 ust. 1 i 2, art. 15 ust 1 Ustawy o VAT) i tym samym, czy Wnioskodawca w związku z tą darowizną będzie zobowiązany zarejestrować się jako podatnik VAT. Zdaniem Wnioskodawcy darowizna praw do znaków towarowych przez Wnioskodawcę do majątku działalności gospodarczej małżonka Wnioskodawcy będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

W związku z przedstawionym opisem sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, że przekazanie przez Wnioskodawcę w formie darowizny praw do znaków towarowych wykorzystywanych w Spółce na rzecz jego małżonka, stanowi działalność gospodarczą, w rozumieniu art, 15 ust. 2 Ustawy o VAT, a Wnioskodawca występuje w tej czynności jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT w związku z art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, charakter znaku towarowego i korzyści wynikające z faktu bycia właścicielem praw do niego wykluczają, by mógł być on wykorzystywany na cele osobiste. Funkcje znaku towarowego, czyli oznaczanie pochodzenia, jakościowa oraz reklamowa powodują, że niemożliwym jest skuteczne realizowanie praw z niego wynikających w sferze „życia prywatnego” Wnioskodawcy, w oderwaniu od działalności gospodarczej. Trudno jest wskazać okoliczności, kiedy i w jaki sposób znak towarowy miałby służyć celom osobistym osoby Fizycznej - Wnioskodawcy. Jakkolwiek możliwe jest samo posiadanie praw do znaku towarowego i niekorzystanie z nich, jednak w przypadku kiedy dochodzi do realizacji uprawnień z nich wynikających, zawsze jest to cel zarobkowy, a nie osobisty Wnioskodawcy.

W konsekwencji czynność przekazania przez Wnioskodawcę praw do znaków towarowych przekazanych w rezultacie rozwiązania Spółki, nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, zaś Wnioskodawca w ramach czynności darowizny praw do znaków towarowych występuje w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT (podobnie wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 3 grudnia 2015 r. nr IBPP1/4512-697/15/MG oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 października 2015 r. nr IPPP2/4512-806/15-2/AO).

Zatem czynność dokonania darowizny praw do znaków towarowych przez Wnioskodawcę na rzecz małżonka, zdaniem Wnioskodawcy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca będzie zobowiązany na potrzeby tej czynności zarejestrować się jako podatnik VAT.

Należy uznać, że zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przeniesienie praw do znaków towarowych przez Wnioskodawcę na rzecz małżonka Wnioskodawcy w ramach darowizny powinno zostać uznane za świadczenie usług.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT (prawo ochronne / prawo z rejestracji znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT). Zasadą pozostanie jednak opodatkowanie jedynie takiego świadczenia usług, które ma charakter odpłatny - co jednak nie będzie miało miejsca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, gdyż przekazanie przez Wnioskodawcę praw do znaków towarowych małżonkowi nie będzie czynnością odpłatną, ponieważ odbywać się będzie w ramach rozwiązywania Spółki.

Tym niemniej w art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT znalazły się regulacje szczególne, w myśl których opodatkowaniu może podlegać również w pewnych przypadkach świadczenie usług o charakterze nieodpłatnym.

W myśl art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z ww. powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do obliczenia – w całości lub w części podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W świetle powyższych regulacji, zdaniem Wnioskodawcy, prawa do chronionych znaków towarowych nie są towarem, stąd kwalifikacja nieodpłatnego przekazania (w drodze darowizny) przez Wnioskodawcę praw do znaków towarowych małżonkowi powinna nastąpić zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 Ustawy o VAT, jako Świadczenie usług.

Mając na uwadze powyższe zgodnie z art. 96 ust. 1 Ustawy o VAT Wnioskodawca przed dokonaniem darowizny praw do znaków towarowych małżonkowi powinien dokonać zgłoszenia rejestracyjnego.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Definicja towarów została zawarta w art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, według którego przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle tej definicji należy stwierdzić, iż prawa do chronionego znaku towarowego na gruncie Ustawy o VAT nie mogą zostać zaklasyfikowane jako towar. Nie stanowią one bowiem ani rzeczy, ani również żadnej postaci energii. Wobec powyższego, nieodpłatne przekazanie przez Spółkę chronionego znaku towarowego Wnioskodawcy jako wspólnikowi rozwiązywanej Spółki na skutek rozwiązania lub likwidacji tej Spółki nie może być na gruncie Ustawy o VAT rozumiane jako dostawa towarów, ale jako świadczenie usług.

Ad. 4

Podstawa opodatkowania darowizny przez Wnioskodawcę małżonkowi prawa do znaków towarowych:

Zgodnie z art. 29a ust. 5 Ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Zgodnie z cytowanym przepisem, podstawą opodatkowania nieodpłatnego świadczenia tych usług jest koszt tych usług poniesiony przez Wnioskodawcę. Ustawa o VAT nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem „kosztu świadczenia usługi”. Stosując wykładnię celowościową wskazanego przepisu należy uznać, iż podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia omawianego przepisu powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia (por. Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marek Wojda, „VAT 2010. Komentarz”, wyd. Ch. Beck, Warszawa 2010).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na podstawie art. 29a ust. 5 Ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Powyższy przepis art. 29a Ustawy o N/AT stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Stosownie do art. 75 Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tj. m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

W myśl art. 78 lit. a) Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, cła, opłaty, i inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku od wartości dodanej - należnego z tytułu danej transakcji.

Jeżeli tut. Organ uznałby (podobnie jak Wnioskodawca) w zakresie pytania nr 1, że ww. darowizna będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, to w takiej sytuacji według Wnioskodawcy podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinna zostać ustalona zgodnie z treścią art. 29a ust. 5 Ustawy o VAT. Stosownie do art. 29a ust 5 Ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe (podobnie wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 3 grudnia 2015 r. nr IBPP1/4512-697/15/MG oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawę w interpretacji indywidualnej z dnia 27 października 2015 r. nr IPPP2/4512-806/15-2/AO).

W opinii Wnioskodawcy, ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na nieodpłatnym przekazaniu praw do znaków towarowych do majątku osobistego wspólnika - Wnioskodawcy, należy wziąć pod uwagę koszty faktyczne poniesione przez Wnioskodawcę w celu:

wytworzenia albo nabycia praw do znaków towarowych,

rejestracji praw do znaków towarowych,

ujawnienia we właściwych rejestrach (Urzędach) przejścia na uprawniony podmiot przedmiotowych praw do znaków towarowych,

utrzymania ochrony praw do znaków towarowych.

Co do kosztów nabycia i rejestracji praw do znaków przez Wnioskodawcę:

Koszty nabycia i rejestracji praw do znaków w tym przypadku nie wystąpią, gdyż Wnioskodawca nie poniesie żadnych kosztów nabycia praw do znaków towarowych z uwagi na fakt, iż otrzyma te prawa do znaków od Spółki, w której będzie wspólnikiem w momencie rozwiązania tej Spółki. Wnioskodawca nie poniesie też kosztów rejestracji praw do tych znaków, gdyż prawa te w momencie ich otrzymania będą już zarejestrowane.

Co więcej podatek od towarów i usług nie będzie też wliczany do podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 29a ust. 5 Ustawy o VAT przy dokonaniu darowizny przez Wnioskodawcę na rzecz małżonka Wnioskodawcy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu przez Wnioskodawcę małżonkowi praw do znaków towarowych (otrzymanych uprzednio jako wspólnik od rozwiązywanej Spółki) stanowić będą zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, koszty świadczenia usługi - koszty darowizny tj. ewentualne koszty faktyczne poniesione przez Wnioskodawcę w celu:

ujawnienia we właściwych rejestrach (Urzędach) przejścia na Wnioskodawcę przedmiotowych praw do znaków towarowych,

utrzymania ochrony praw do znaków towarowych.

Podstawa opodatkowania nie będzie obejmować kosztów poniesionych w związku z samym procesem przekazania praw do znaków małżonkowi Wnioskodawcy, tj. kosztów towarzyszących dokonaniu przeniesienia prawa do znaków towarowych na rzecz małżonka Wnioskodawcy przez Wnioskodawcę (np. koszty usług doradczych, koszty aktu notarialnego, ewentualne koszty wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę).

Powyższe stanowisko dotyczące określenia podstawy opodatkowania w przypadku nieodpłatnego przekazania praw do znaków towarowych zostało również potwierdzone przykładowo w:

interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 marca 2016 r. o sygnaturze IPPP3/4512-70/16-2/WH,
interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 października 2015 r. nr IPPP2/4512-806/15-2/AO,
interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 grudnia 2015 r. nr 1BPP1/4512-697/15/MG,
interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 marca 2015 r. o sygnaturze IPTPP2/4512-33/15-2/PRP, z uzasadnienia której wynika, że: „podstawą opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy - będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem znaku towarowego oraz utrzymaniem prawa ochronnego do znaku towarowego, z wyłączeniem natomiast kosztów związanych z dokonaniem darowizny, tj. kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę.”
interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 25 listopada 2014 r. o sygnaturze ILPP5/443-219/14-2/PG, w której organ podatkowy stwierdził, że: „Podstawą opodatkowania tej czynności - w myśl art. 29a ust 5 ustawy - będzie poniesiony przez Zainteresowanego koszt świadczenia tych usług, który stanowić będzie całkowitą kwotę wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem znaków towarowych.”

Ad. 5

Zgodnie z art. 86 ust 1 UVAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl postanowień art. 86 ust 2 pkt 1 lit. a) UVAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 UVAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 UVAT.

Analizując okoliczności niniejszej sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy uznać, że w niniejszej sytuacji zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 UVAT, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ darowizna będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i podatek należny będzie mógł być pomniejszony o podatek naliczony, a nabyte przez Wnioskodawcę znaki towarowe (prawa do znaków towarowych) będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych - do dokonania darowizny opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (VAT),

Mając na uwadze powyższe wnoszę o potwierdzenie prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe w zakresie opodatkowania darowizny praw do znaków towarowych małżonkowi, rejestracji jako podatnik VAT, uznania czy otrzymanie przez Wnioskodawcę praw do znaków towarowych będzie świadczeniem usług, podstawy opodatkowania (pyt. 1-4),

nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT (pyt. 5).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., Nr 710 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. 380), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości. W definicji świadczenia usług sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług mieści się darowizna praw własności przemysłowej, ponieważ w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast pojęcie działalności gospodarczej zostało zawarte – dla celów podatku od towarów i usług – w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla ustalenia, czy ww. nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Przez nieodpłatne usługi służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń.

Ponadto, w myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 – art. 113 ust. 9 ustawy.

Należy wskazać, że zgodnie z ogólną zasadą obowiązkowi rejestracji jako podatnik VAT czynny podlegają podmioty wykonujące czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca będzie posiadał prawa do znaków towarowych w majątku osobistym - prywatnym. Wnioskodawca w drodze darowizny przekaże swojemu małżonkowi prawa do znaków towarowych. Przekazanie praw do znaków towarowych nastąpi przez Wnioskodawcę do majątku prowadzonej przez tego małżonka Wnioskodawcy działalności gospodarczej - majątku osobistego małżonka Wnioskodawcy, odrębnego od majątku Wnioskodawcy. Małżonek Wnioskodawcy w chwili darowizny będzie podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca uzyska w/w prawa do znaków towarowych na podstawie nieodpłatnej czynności prawnej przeniesienia praw do tych znaków towarowych na Wnioskodawcę na skutek rozwiązania spółki osobowej, która będzie podatnikiem podatku od towarów i usług oraz będzie miała siedzibę w Polsce i będzie polskim rezydentem podatkowym. Przeniesienie praw do tych znaków nastąpi na Wnioskodawcę nieodpłatnie na skutek rozwiązania Spółki z uwagi na fakt, że Wnioskodawca będzie wspólnikiem tej Spółki w momencie jej rozwiązania. W związku z powyższym tak otrzymane prawa do znaków towarowych Wnioskodawca daruje małżonkowi do jego działalności gospodarczej jako podatnikowi podatku od towarów i usług.

Ad. 1 i 2

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się m.in. do wyjaśnienia kwestii czy dokonanie przez Wnioskodawcę darowizny praw do znaków towarowych będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT i z tego tytułu Wnioskodawca będzie zobowiązany zarejestrować się jako podatnik podatku VAT.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca planuje nieodpłatnie, w formie darowizny, przekazać prawo do znaków towarowych na rzecz małżonka, który będzie czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nabył do majątku osobistego prawa do znaków towarowych w wyniku rozwiązania Spółki jako jej wspólnik. W ocenie Organu, charakter znaku towarowego i korzyści wynikające z faktu bycia jego właścicielem wykluczają, by mógł być on wykorzystywany na cele osobiste. Funkcje znaku towarowego, czyli oznaczanie pochodzenia, jakościowa oraz reklamowa powodują, że niemożliwym jest skuteczne realizowanie praw z niego wynikających w sferze „życia prywatnego”, w oderwaniu od działalności gospodarczej. Trudno jest wskazać okoliczności, kiedy i w jaki sposób znak towarowy miałby służyć celom osobistym osoby fizycznej. Jakkolwiek możliwe jest samo posiadanie praw do znaku towarowego i niekorzystanie z nich, jednak w przypadku kiedy dochodzi do realizacji uprawnień z nich wynikających, zawsze jest to cel zarobkowy, a nie osobisty. Zatem w świetle powyższego, planowane przekazanie znaku towarowego w drodze umowy darowizny nie pozwala na przyjęcie, że będziemy mieć tutaj do czynienia z majątkiem osobistym, który nie będzie nabyty w celu wykorzystania go do celów prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji czynność przekazania przez Wnioskodawcę znaku towarowego w drodze umowy darowizny na rzecz małżonka dokonana będzie w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy a Zainteresowany dla tej czynności będzie występował w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy.

Jak stanowi cyt. wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika – należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca dokona darowizny znaku towarowego na rzecz małżonka. Czynność ta dla Zainteresowanego jest nieodpłatna gdyż, jak wynika z wniosku, nie otrzyma on od małżonka jakiekolwiek ekwiwalentu.

Odnosząc się do opisu sprawy, stwierdzić należy, że opodatkowaniu, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zatem przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot. A zatem, jeśli podjęte przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, związane z celami działalności gospodarczej.

W niniejszej sytuacji Wnioskodawca wyzbędzie się części swojego majątku na rzecz małżonka. Małżonek Wnioskodawcy otrzyma prawo do znaku towarowego, które przysługiwało dotychczas Zainteresowanemu. W zamian Wnioskodawca nie otrzyma od małżonka jakiegokolwiek świadczenia. Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca zamierza zbyć prawa w formie darowizny, a więc bez uzyskania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Z uwagi na powyższe okoliczności, w przedmiotowej sprawie nie można uznać, że darowizna przez Wnioskodawcę praw do znaków towarowych małżonkowi będzie miała wpływ na przyszłą sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Zainteresowanego jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą, Jego wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów. Tak więc, w analizowanej sprawie nie zachodzi żaden związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W związku z darowizną znaku towarowego na małżonka wszelkie prawa do tego znaku zostaną przeniesione na małżonka Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie będzie posiadał w stosunku do tych znaków żadnych praw i roszczeń. Skoro znaki towarowe nie będą własnością Wnioskodawcy to nie będą mogły być wykorzystywane w celach prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W konsekwencji, przekazanie praw do znaków towarowych poprzez ich darowiznę będzie dokonane w celach innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.

Tym samym, darowizna praw do znaków towarowych na rzecz małżonka, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy i Wnioskodawca będzie występował w ramach tej czynności jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem Wnioskodawca z tytułu powyższej transakcji powinien dokonać zgłoszenia rejestracyjnego, zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, o ile nie skorzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii, czy otrzymanie przez Wnioskodawcę praw do znaków towarowych z tytułu rozwiązania Spółki będzie świadczeniem usług w rozumieniu ustawy od towarów i usług.

Na podstawie art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410, z późn. zm.) – znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 120 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej – znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Na podstawie art. 153 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej – przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym o określonej przepisami ustawy Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności. Prawo znaków towarowych to przepisy należące do działu prawa własności intelektualnej, jakim jest prawo własności przemysłowej.

Definicja towarów została zawarta w ww. art. 2 pkt 6 ustawy, według którego, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle tej definicji należy stwierdzić, że prawo ochronne do znaku towarowego na gruncie ustawy nie może zostać zaklasyfikowane jako towar. Nie stanowi ono bowiem ani rzeczy, ani również żadnej postaci energii. A zatem transakcja zbycia prawa do zarejestrowanego znaku towarowego (czy innego wzoru, patentu) nie może być kwalifikowana jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przeniesienie takich praw na rzecz innego podmiotu kwalifikowana jest zatem jako świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zatem należy się zgodzić z Wnioskodawcą, że otrzymanie przez Wnioskodawcę praw do znaków towarowych z tytułu rozwiązania Spółki stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 4

W kwestii określenia podstawy opodatkowania darowizny znaku towarowego należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 5 ww. ustawy w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Art. 29a ust. 6 pkt 1 stanowi, że - podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym, należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Wobec ww. przepisów oraz przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w przypadku przedmiotowego nieodpłatnego przekazania praw do znaków towarowych na rzecz małżonka, która to czynność będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług - Wnioskodawca jako podstawę opodatkowania powinien przyjąć – zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 29a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług – faktyczny koszt świadczenia usługi poniesiony przez Wnioskodawcę, który stanowić będą koszty poniesione przez Wnioskodawcę związane z przedmiotowymi znakami towarowymi.

Z uwagi zatem na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że w przypadku nieodpłatnego przekazania (darowizny) praw, która to czynność będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, podstawą opodatkowania – zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy – będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi (w niniejszej sprawie – ewentualne koszty faktyczne poniesione przez Wnioskodawcę w celu ujawnienia we właściwych rejestrach (Urzędach) przejścia na Wnioskodawcę przedmiotowych praw do znaków towarowych, utrzymania ochrony praw do znaków towarowych) z wyłączeniem natomiast kosztów towarzyszących dokonaniu darowizny (tj. np. kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 5

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z otrzymaniem przez Wnioskodawcę praw do znaków towarowych z tytułu rozwiązania Spółki wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl postanowień ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jednocześnie ustawa przewiduje pewne przypadki, gdy nie przysługuje prawo do obniżania podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego. W szczególności, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy przy tym zaznaczyć, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie natomiast z art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zatem, w art. 106a pkt 2 w powiązaniu z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy przewidziane zostały podstawy prawne dla udokumentowania dostaw towarów, w przypadku których miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju bądź państwo trzecie.

Zgodnie z powołanym art. 106a pkt 1 w pow. z art. 106b ust. 1 pkt 1) fakturę wystawia się, jeśli dokumentuje ona sprzedaż. Art. 2 pkt 22 wskazuje, ze sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 8 ust. 2 ustawy zrównuje nieodpłatne świadczenie usługi z odpłatnym świadczeniem usług, ale dla celów opodatkowania. Czynność ta nie wypełnia jednak definicji sprzedaży, gdyż mimo, że dochodzi do świadczenia usługi, to nie dochodzi do odpłatności ze strony obdarowanego (osoby na rzecz której usługa jest wykonana). Tym samym, Spółka dokonując transakcji nieodpłatnego przekazania na rzecz Wnioskodawcy praw do znaków towarowych, na podstawie wyżej wskazanych przepisów, nie może wystawić faktury.

W świetle powyższych uregulowań należy stwierdzić, że Wnioskodawcy jako podmiotowi otrzymującemu nieodpłatnie prawa do znaków towarowych nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego z tytułu nieodpłatnego otrzymania tych znaków, gdyż Wnioskodawca nie będzie w posiadaniu dokumentu – faktury, z której wynikałby podatek naliczony w rozumieniu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy.

Należy przy tym podkreślić, że umożliwienie podatnikowi odliczenia podatku uiszczonego przez podmiot dokonujący nieodpłatnego świadczenia usług byłoby sprzeczne z zasadami konstrukcyjnymi podatku VAT. Podstawową zasadą systemową tego podatku jest jego neutralność dla podatnika przejawiającą się w ten sposób, że podatek obciąża finalnego odbiorcę, czyli konsumenta. Jak wynika z orzecznictwa TSUE, (np. w sprawie C-438/09) ustanowiony system odliczeń w VAT ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku VAT podlegającego zapłacie lub uiszczonego w ramach jego całej działalności gospodarczej (pkt 24). W przypadku czynności nieodpłatnych, w sytuacji gdy podlegają one opodatkowaniu VAT, do zapłaty podatku jest zobowiązany dostawca towaru lub świadczący usługę. Nabywca nie ponosi w tym przypadku żadnych kosztów, w tym nie ponosi ciężaru tego podatku, nie ma zatem podstaw do odliczania przez niego VAT rozliczonego przez dokonującego nieodpłatnej dostawy towarów (odliczenie VAT stanowiłoby dla otrzymującego składniki majątku nieuzasadnioną korzyść).

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57 a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin