Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-373/16-2/JWe
z 22 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 czerwca 2016 r. (data wpływu do Biura – 4 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lub windykacji nabytych wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lub windykacji nabytych wierzytelności.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 29 sierpnia 2016 r., znak: IBPB-1-2/4510-631/16-1/AK, IBPB-2-1/4514-373/16/JWe, IBPP2/4512-505/16/WN wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony 2 września 2016 r. (data wpływu opłaty) oraz 12 września 2016 r. (uzupełnienie pozostałych braków formalnych).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka P.C. (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność, której przedmiotem jest obrót wierzytelnościami oraz windykacja należności, które posiada w swoim portfelu. Wnioskodawca w przyszłości nabywać będzie od podmiotu powiązanego (powiązanie kapitałowe – P.G. SE z siedzibą w Holandii – 100% udziałów w obydwóch spółkach), tj. od Spółki P.C. S.A. oraz od innych spółek nie powiązanych kapitałowo, pakiety wierzytelności własnych, w skład których będą wchodzić pożyczki wraz z naliczonymi odsetkami, karami i opłatami z tytułu niespłaconych pożyczek. Nabycie wierzytelności od podmiotu niepowiązanego kapitałowo oraz pozostałych podmiotów zostanie dokonane za cenę odpowiadającą ich wartości rynkowej.

Wnioskodawca nabyte wierzytelności może:

1. odsprzedać – za sprzedany pakiet wierzytelności Wnioskodawca uzyska określoną jedną kwotę (cenę) odpowiadającą aktualnej wartości rynkowej pakietu, bez „rozbicia” na kwoty dotyczące poszczególnych składników sprzedanego pakietu wierzytelności,
2. pozostawić w swoim portfelu i dochodzić należności (ściągać, windykować należności) – odzyskana kwota może być częścią nabytej wierzytelności, mogą być też przypadki, w których Wnioskodawcy nie uda się odzyskać żadnych kwot pieniężnych.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy sprzedaż lub windykacja (ściąganie) nabytych wierzytelności będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych po stronie Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż lub windykacja (ściąganie) nabytych wierzytelności nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Sprzedaż wierzytelności pozostająca poza zakresem opodatkowania VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jako sprzedaż praw majątkowych. Podatnikiem jest jednak wyłącznie nabywca a nie zbywca. Obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych nie ciąży więc w omawianym zdarzeniu przyszłym na Wnioskodawcy.

Ponadto, jak wskazuje Wnioskodawca, windykacja (ściąganie) nabytych wierzytelności dla siebie jako czynność niewymieniona enumeratywnie w katalogu czynności opodatkowanych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

W pozostałym zakresie, tj. dotyczącym podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostały/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.), podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki;
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają także zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak wymienione czynności cywilnoprawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu. Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Stosownie do art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie sprzedaży, na kupującym.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca w przyszłości nabywać będzie pakiety wierzytelności własnych, w skład których będą wchodzić pożyczki wraz z naliczonymi odsetkami, karami i opłatami z tytułu niespłaconych pożyczek. Nabycie wierzytelności od podmiotu niepowiązanego kapitałowo oraz pozostałych podmiotów zostanie dokonane za cenę odpowiadającą ich wartości rynkowej.

Wnioskodawca nabyte wierzytelności może:

1. odsprzedać – za sprzedany pakiet wierzytelności Wnioskodawca uzyska określoną jedną kwotę (cenę) odpowiadającą aktualnej wartości rynkowej pakietu, bez „rozbicia” na kwoty dotyczące poszczególnych składników sprzedanego pakietu wierzytelności,
2. pozostawić w swoim portfelu i dochodzić należności (ściągać, windykować należności) – odzyskana kwota może być częścią nabytej wierzytelności, mogą być też przypadki, w których Wnioskodawcy nie uda się odzyskać żadnych kwot pieniężnych.
   
   

Biorąc pod uwagę powyżej przywołane przepisy i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą nabytych wierzytelności przez Wnioskodawcę, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. Z powołanego wyżej przepisu art. 4 pkt 1 ustawy jasno bowiem wynika, że w przypadku umowy sprzedaży obowiązek podatkowy z tego tytułu ciąży na kupującym. Wnioskodawca, jako sprzedający, nie jest zatem w świetle przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu opisanej we wniosku umowy (umów) sprzedaży.

Jednocześnie w odniesieniu do czynności windykacji (ściągania) nabytych wierzytelności należy wskazać, że czynność ta nie została ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W związku z powyższym – jak słusznie zauważył Wnioskodawca – czynność ta jako niewymieniona w enumeratywnym katalogu czynności opodatkowanych, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.