Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4510-1-17/16-2/AO
z 7 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 7 lipca 2016 r. (data wpływu 11 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na Usługi Doradcze oraz Opłaty administracyjne związane z procesem przygotowania i przeprowadzenia oferty publicznej (bez emisji nowych akcji/podwyższania dotychczasowego kapitału zakładowego Spółki) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na Usługi Doradcze oraz Opłaty administracyjne związane z procesem przygotowania i przeprowadzenia oferty publicznej (bez emisji nowych akcji/podwyższania dotychczasowego kapitału zakładowego Spółki).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest osobą prawną, spółką akcyjną, z siedzibą na terytorium Polski oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Obecnie Wnioskodawca prowadzi działania mające na celu przygotowanie i przeprowadzenie publicznej oferty akcji Spółki na Giełdzie Papierów Wartościowych (dalej: „GPW”). W ramach oferty publicznej nie będą emitowane nowe akcje, a co za tym idzie nie jest planowane podwyższenie kapitału zakładowego Spółki.

W związku z ofertą publiczną Spółka poniosła już, a także będzie ponosić w przyszłości, wydatki związane z procesem przygotowania i przeprowadzenia tej oferty.

Wśród wydatków Spółki ponoszonych w związku z ofertą publiczną można wyróżnić wydatki na usługi doradcze. Spółka w związku z przeprowadzeniem oferty publicznej korzysta z usług specjalistów w zakresie m.in. sporządzenia prospektu emisyjnego, przeprowadzenia na potrzeby oferty niezbędnych badań branżowych i rynku, prowadzenia działań public relations (m.in. opracowania strategii reklamowej i przeprowadzenia kampanii reklamowej promującej ofertę publiczną Spółki). Spółka ponosi również koszty doradztwa inwestycyjnego oraz obsługi prawnej, w tym obsługi prawnej instytucji finansowych zaangażowanych w poszukiwanie nabywców akcji Spółki. Ponadto, w związku z planowanym debiutem Wnioskodawca korzysta również z usług biegłego rewidenta i usług audytowych. Powyższe wydatki w dalszej części wniosku określa się łącznie mianem: „Usług Doradczych”.

Prócz wydatków na Usługi Doradcze Spółka, w związku z ofertą, ponosi również opłaty i koszty administracyjne, przykładowo opłaty związane ze złożeniem prospektu, opłaty do Komisji Nadzoru Finansowego, koszty rozliczenia transzy dla GPW czy opłaty za wprowadzenie akcji do obrotu uiszczane GPW (powyższe wydatki w dalszej części wniosku określa się łącznie mianem: „Opłaty Administracyjne”).

W ocenie Wnioskodawcy, przeprowadzenie procesu oferty publicznej powinno skutkować zwiększeniem rozpoznawalności Spółki, w szczególności rozpowszechnieniem wiedzy o Spółce i jej działalności gospodarczej. Wejście na GPW powinno również stworzyć szansę dotarcia do nowych klientów. Status spółki giełdowej wiąże się również z pewną renomą i prestiżem. Obowiązek bieżącego publikowania informacji o działalności Spółki pozwala również na zwiększenie przejrzystości jej działań. W efekcie przeprowadzenie oferty publicznej powinno zwiększyć zaufanie kontrahentów do Spółki, skutkując tym samym polepszeniem relacji handlowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na Usługi Doradcze związane z procesem przygotowania i przeprowadzenia oferty publicznej (bez emisji nowych akcji/podwyższania dotychczasowego kapitału zakładowego Spółki) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy?
2. Czy ponoszone w związku z procesem przygotowania i przeprowadzenia oferty publicznej (bez emisji nowych akcji/podwyższania dotychczasowego kapitału zakładowego Spółki) Opłaty administracyjne mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wydatki ponoszone przez Spółkę na Usługi Doradcze związane z procesem przygotowania i przeprowadzenia oferty publicznej (bez emisji nowych akcji/podwyższania dotychczasowego kapitału zakładowego Spółki) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.
2. Opłaty Administracyjne ponoszone w związku z procesem przygotowania i przeprowadzenia oferty publicznej (bez emisji nowych akcji/podwyższania dotychczasowego kapitału zakładowego Spółki) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Kosztów uzyskania przychodów nie stanowią jednak wydatki wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Wnioskodawcy, wprowadzenie jego akcji na GPW jest działaniem, które może mieć bezpośrednie, pozytywne przełożenie na wysokość osiąganych przez niego przychodów. W szczególności należy mieć na uwadze argumenty przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

• przeprowadzenie procesu oferty publicznej powinno skutkować zwiększeniem rozpoznawalności Spółki. Efektem debiutu będzie więc rozpowszechnienie wiedzy o Spółce i jej działalności gospodarczej. Tym samym, wejście na GPW stworzy szansę dotarcia do nowych klientów, a tym samym zwiększenia wolumenu osiąganych przychodów;
• status spółki giełdowej wiąże się także z pewną renomą i prestiżem. Obowiązek bieżącego publikowania informacji o działalności Spółki wiąże się ze zwiększeniem przejrzystości jej działań. W efekcie przeprowadzenie oferty publicznej powinno zwiększyć zaufanie kontrahentów do Spółki, skutkując tym samym polepszeniem relacji handlowych. Można przewidywać, iż zwiększenie wiarygodności Spółki wpłynie także korzystnie na obniżkę kosztów prowadzenia przez Spółkę działalności (choćby zmniejszy koszty finansowania przedsiębiorstwa długiem).
  
  

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki ponoszone na ofertę publiczną należy uznać za wykazujące związek z przychodami Spółki.

Na możliwość zaliczenia wydatków na ofertę publiczną do kosztów uzyskania przychodów wskazuje wprost uchwała składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 stycznia 2011 r. (II FPS 6/10). Uchwała ta została podjęta na kanwie stanu faktycznego, w którym podatnik podatku dochodowego od osób prawnych podjął decyzję w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego spółki w drodze oferty publicznej. Sporne stało się to czy wydatki ponoszone na podwyższenie kapitału zakładowego i ofertę publiczną mogą stanowić jego koszt uzyskania przychodów. Chodziło o zaliczenie do kosztów wydatków takich jak opłaty notarialne, sądowe, za publikację, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty konieczne dla dopuszczenia akcji do obrotu publicznego, zakup usług związanych z przygotowaniem prospektu emisyjnego, publicznym udostępnieniem prospektu, poszukiwaniem inwestorów, obsługą techniczno-organizacyjną i prowadzeniem oferty publicznej, koordynowaniem i raportowaniem przebiegu procesu oferty i rozliczaniem jej, w tym doradztwo inwestycyjne, pomoc prawna, usługi audytorskie, wyceny, tłumaczenia, usługi i pośrednictwo firmy inwestycyjnej, oferującego i subemitenta, usługi poligraficzne itp.

Rozstrzygając zaistniały spór Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził jednoznacznie, iż wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji (i przeprowadzeniem oferty publicznej akcji) należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Są one typowymi kosztami pośrednimi związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą, której efekty podlegają opodatkowaniu. Równocześnie w omawianej uchwale Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów, stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 4 oraz art. 7 ust. 1 i 2 w związku z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Powyższe tezy wskazują wprost, iż co do zasady wszystkie wydatki ponoszone w związku z procesem oferty publicznej stanowią koszty uzyskania przychodów. Jedynie w tych przypadkach, gdy ofercie towarzyszy podwyższenie kapitału zakładowego oferującego, wydatki bezpośrednio związane z podwyższeniem są wyłączone z kosztów. Wskazane wyłącznie z kosztów nie znajdzie jednak w ogóle odniesienia do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Oferta publiczna Wnioskodawcy odbędzie się bowiem bez podwyższania kapitału zakładowego Spółki. Wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na przeprowadzenie debiutu giełdowego nie można zaklasyfikować więc jako ponoszonych w celu podwyższenia kapitału zakładowego (nie są to więc wydatki na uzyskanie przysporzenia niestanowiącego przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które na gruncie art. 15 ust. 1 podlegałyby wyłączeniu z kosztów podatkowych).

W efekcie, w świetle przywołanej uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego, całość wydatków ponoszonych na przeprowadzenie oferty publicznej, która nie zakłada emisji nowych akcji, może zostać zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Stanowisko o możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków ponoszonych na przygotowanie i przeprowadzenie publicznej oferty akcji, w ramach, której nie dochodzi do podwyższenia kapitału zakładowego znajduje pełne potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych oraz w orzecznictwie sądowo-administracyjnym, o czym świadczą między innymi:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej z 24 września 2015 r. (IPPB6/4510-3-2/15-2/AZ), w której organ podatkowy wskazał między innymi, iż: wydatki poniesione na wprowadzenie akcji istniejących stanowią koszty uzyskania przychodów, albowiem nie podlegają pod regulację zawartą w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co oznacza, że ich charakter oceniany jest jedynie pod kątem przesłanek zakreślonych w art. 15 ust. 1 ustawy, które w niniejszej sprawie wystąpiły. Nie budzi zastrzeżeń celowość poniesienia tychże wydatków, która nakierowana jest na przychód podatkowy;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej z 6 listopada 2015 r. (IPPB3/4510-786/15-2/MC), w której uznał on za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, iż wydatki dotychczas poniesione oraz wydatki, które zostaną poniesione w przyszłości przez Wnioskodawcę w związku z planowanym przeprowadzeniem IPO oraz wprowadzeniem istniejących akcji Banku do obrotu na GPW (wydatki na usługi związane z doradztwem prawnym, marketingowym, sporządzeniem prospektu oraz audytem i badaniem ksiąg rachunkowych) stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, potrącalne w momencie ich poniesienia;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej z 9 czerwca 2015 r. (ITPB4/4510-23/15/PST), w której potwierdzono, iż wydatki takie jak koszty wynagrodzenia podmiotu kierującego emisją akcji; koszty związane z dopuszczeniem akcji do obrotu na GPW; koszty promocji oferty publicznej (tj. koszty działań promocyjnych i kampanii reklamowej) a także koszty druku i dystrybucji prospektu emisyjnego i materiałów promocyjnych; koszty audytora oraz koszty tłumaczenia sprawozdania finansowego Spółki na potrzeby promocji IPO wśród angielskojęzycznych inwestorów; koszty szkoleń dla kadry zarządzającej w zakresie wypełniania obowiązków informacyjnych przez spółki notowane na GPW, przygotowania odpowiednich procedur oraz dokumentacji oraz koszty asysty w zakresie wypełniania tych obowiązków; koszty doradztwa prawnego związanego z procesem IPO stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodu. W konsekwencji, Spółka powinna rozpoznać je jako koszt uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia, tj. dniu ich ujęcia w księgach rachunkowych Spółki;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej z 16 maja 2013 r. (IPPB3/423-116/13-2/PK1) gdzie za prawidłowe uznano stanowisko, iż do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszelkie koszty związane z wprowadzeniem do obrotu giełdowego akcji już istniejących;
• Uchwała składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 stycznia 2011 r. (II FPS 6/10), której fragmenty przywołano już wcześniej, a która potwierdza iż wydatki na wprowadzenie akcji istniejących emisji do obrotu giełdowego stanowią koszt uzyskania przychodów.
  
  

Mając na uwadze powyższe wnoszę o potwierdzenie stanowiska własnego Wnioskodawcy, iż:

1. wydatki ponoszone przez Spółkę na Usługi Doradcze związane z procesem przygotowania i przeprowadzenia oferty publicznej (bez emisji nowych akcji/podwyższania dotychczasowego kapitału zakładowego Spółki) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy;
2. Opłaty Administracyjne ponoszone w związku z procesem przygotowania i przeprowadzenia oferty publicznej (bez emisji nowych akcji/podwyższania dotychczasowego kapitału zakładowego Spółki) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższa definicja ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy, dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, a właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działania mające na celu przygotowanie i przeprowadzenie publicznej oferty akcji Spółki na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie (dalej: „GPW”). W związku z ofertą publiczną Spółka poniosła już, a także będzie ponosić w przyszłości, wydatki związane z procesem przygotowania i przeprowadzenia tej oferty. Spółka wskazała, że w związku z przeprowadzeniem oferty publicznej korzysta z usług specjalistów w zakresie m.in. sporządzenia prospektu emisyjnego, przeprowadzenia na potrzeby oferty niezbędnych badań branżowych i rynku, prowadzenia działań public relations. Spółka ponosi również koszty doradztwa inwestycyjnego oraz obsługi prawnej, w tym obsługi prawnej instytucji finansowych zaangażowanych w poszukiwanie nabywców akcji Spółki. Ponadto, w związku z planowanym debiutem Wnioskodawca korzysta również z usług biegłego rewidenta i usług audytowych. Powyższe wydatki w dalszej części wniosku określa się łącznie mianem: „Usług Doradczych”. Prócz ww. wydatków Spółka, w związku z ofertą, ponosi również opłaty i koszty administracyjne, przykładowo opłaty związane ze złożeniem prospektu, opłaty do Komisji Nadzoru Finansowego, koszty rozliczenia transzy dla GPW czy opłaty za wprowadzenie akcji do obrotu uiszczane GPW („Opłaty Administracyjne”).

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy, w tym miejscu konieczne jest odwołanie się do treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

Z kolei treść art. 7 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy stanowi, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i  art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki. Zatem przepis ten dotyczy przychodów wyłączonych z przychodów opodatkowanych, neutralnych podatkowo, a więc niestanowiących podstawy ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu powołanego przepisu art. 7 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy.

Z przytoczonej definicji dochodu wynika, że stanowi on różnicę pomiędzy przychodami, a  kosztami jego uzyskania. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów nie mogą być związane z przychodami, które z przychodów w rozumieniu wynikającym z art. 7 ust. 2 ww. ustawy zostały wyłączone.

Wobec powyższego, koszty ponoszone w celu utworzenia lub powiększenia kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc koszty poniesione na utworzenie lub powiększenie źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszty podatkowe, chociażby pośrednio zorientowane na uzyskanie przychodów, gdyż inny jest cel ich poniesienia.

Wskazać więc należy, że wydatków związanych w sposób wyraźny i bezpośredni z czynnościami mającymi na celu podwyższenie kapitału zakładowego nie można traktować jako kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem odnoszą się one do przychodu niestanowiącego przychodu podatkowego w myśl powołanego art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, zatem nie spełniają zasadniczego warunku, tj. poniesienia w celu osiągnięcia przychodu podatkowego.

W przedmiotowej sprawie Spółka wskazała, że w ramach oferty publicznej nie będą emitowane nowe akcje, a co za tym idzie nie jest planowane podwyższenie jej kapitału zakładowego.

Zatem, nie można uznać, że omawiane wydatki na Usługi Doradcze oraz Opłaty administracyjne związane z procesem przygotowania i przeprowadzenia oferty publicznej są związane z przychodami niepodlegającymi opodatkowaniu wskazanymi w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i na tej podstawie nie powinny być one wyłączone z kosztów uzyskania przychodu, co oznacza, że ich charakter oceniany jest jedynie pod kątem spełnienia przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 omawianej ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca, w jego ocenie, przeprowadzenie procesu oferty publicznej powinno skutkować zwiększeniem rozpoznawalności Spółki, w szczególności rozpowszechnieniem wiedzy o Spółce i jej działalności gospodarczej. Wejście na GPW powinno również stworzyć szansę dotarcia do nowych klientów. Obowiązek bieżącego publikowania informacji o działalności Spółki pozwala również na zwiększenie przejrzystości jej działań. W efekcie przeprowadzenie oferty publicznej powinno zwiększyć zaufanie kontrahentów do Spółki, skutkując tym samym polepszeniem relacji handlowych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wydatki na Usługi Doradcze oraz Opłaty administracyjne związane z procesem przygotowania i przeprowadzenia oferty publicznej (bez emisji nowych akcji/podwyższania dotychczasowego kapitału zakładowego Spółki) stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spełnione bowiem są przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy – przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami Spółki (ponoszone są w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i mają na celu uzyskanie przez nią przychodu). Ponadto, wydatki te nie mieszczą się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy.

Podsumowując, wydatki ponoszone przez Spółkę na Usługi Doradcze oraz Opłaty administracyjne związane z procesem przygotowania i przeprowadzenia oferty publicznej (bez emisji nowych akcji/podwyższania dotychczasowego kapitału zakładowego Spółki) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Końcowo, tut. Organ pragnie nadmienić, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 cyt. ustawy nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy:

- zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

- zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa ( art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach –  art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania ( art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.