Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-293/16/PS
z 22 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2016 r. (data wpływu 25 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty odliczonego uprzednio podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty odliczonego uprzednio podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi obecnie jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Posiada określone nieruchomości stanowiące wspólność ustawową majątkową małżeńską lub oddane w użytkowanie wieczyste w ramach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, zabudowane budynkami i budowlami (I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX), które wykorzystuje do prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości te wpisane są do ewidencji środków trwałych. Budynki i budowle wchodzące w skład nieruchomości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Nieruchomość I, zabudowana budynkami i budowlami [(nr ew. 101-02, wprowadzony dnia 1 lipca 1999 r.), (nr ew. 101-03, wprowadzony dnia 30 czerwca 2001 r.), (nr ew. 109-01, wprowadzony dnia 30 czerwca 2001 r.), (nr ew. 104-02, wprowadzony dnia 30 czerwca 2001 r.), (nr ew. 101-04, wprowadzony dnia 31 grudnia 2001 r.), (nr ew. 101-03A, wprowadzony dnia 30 września 2004 r.), (nr ew. 260-02, wprowadzona dnia 20 października 1999 r.), (nr ew. 291-01, wprowadzona dnia 30 czerwca 2001 r.) (nr ew. 220-01, wprowadzona dnia 30 czerwca 2001 r.)].

Nieruchomość II, zabudowana budynkami i budowlami [(nr ew. 107-07, wprowadzony dnia 17 sierpnia 2007 r.), (nr ew. 101-08, wprowadzony dnia 17 sierpnia 2007 r.), (nr ew. 104-13, wprowadzony dnia 17 sierpnia 2007 r.), (nr ew. 104-12, wprowadzony dnia 17 sierpnia 2007 r.), (nr ew. 101/07/A, wprowadzony dnia 19 kwietnia 2010 r.), (nr ew. 109-03, wprowadzony dnia 4 maja 2011 r.), (nr ew. 109-04, wprowadzony dnia 31 maja 2012 r.), (nr ew. 101/7/B, wprowadzony dnia 1 lipca 2013 r.), (nr ew. 291-04, wprowadzona dnia 17 sierpnia 2007 r.), (nr ew. 211-01, wprowadzona dnia 21 stycznia 2011 r.), (nr ew. 210-04, wprowadzona dnia 17 sierpnia 2007 r.), (nr ew. 210-03, wprowadzona dnia 17 sierpnia 2007 r.), (nr ew. 210-08, wprowadzona dnia 31 grudnia 2007 r.), (nr ew. 291-02, wprowadzona dnia 17 sierpnia 2007 r.), (nr ew. 210-01, wprowadzona dnia 17 sierpnia 2007 r.), (nr ew. 210-05, wprowadzona dnia 17 sierpnia 2007 r.), (nr ew. 210-02, wprowadzona dnia 17 sierpnia 2007 r.), (nr ew. 210-07, wprowadzona dnia 17 sierpnia 2007 r.), (nr ew. 210-06, wprowadzona dnia 17 sierpnia 2007 r.), (nr ew. 291-03, wprowadzona dnia 17 sierpnia 2007 r.), (nr ew. 291-03/A, wprowadzona dnia 19 kwietnia 2010 r.)].

Nieruchomość III, zabudowana budynkami i budowlami [(nr ew. 100-1, wprowadzony dnia 15 grudnia 1991 r.), (nr ew. 142-05, wprowadzony dnia 31 grudnia 1993 r.), (nr ew. 101-05, wprowadzony dnia 13 stycznia 2003 r.), (nr ew. 104-05, wprowadzony dnia 13 stycznia 2003 r.), (nr ew. 101-06, wprowadzony dnia 31 lipca 2003 r.), (nr ew. 109-02, wprowadzony dnia 20 września 2004 r.), (nr 101-06/A, wprowadzony dnia 30 lipca 2005 r.), (nr 101-06/B, wprowadzony dnia 30 lipca 2005 r.), (nr ew. 243-01, wprowadzona dnia 1 grudnia 1991 r.), (nr ew. 260-01, wprowadzona dnia 23 grudnia 1995 r.), (nr ew. 298-01, wprowadzona dnia 31 grudnia 1996 r.), (nr ew. 261-01, wprowadzona dnia 25 maja 1997 r.), (nr ew. 234-01, wprowadzona dnia 30 czerwca 1997 r.), (nr ew. 243-03, wprowadzona dnia 29 października 1997 r.)].

Nieruchomość IV, stanowiąca lokal (nr ew. 121-07, wprowadzony dnia 4 czerwca 2004 r.). Nieruchomość V, zabudowana budynkiem (nr ew. 103-02, wprowadzony dnia 30 grudnia 2002 r.).

Nieruchomość VI, zabudowana budynkiem (nr ew. 129-05, wprowadzony dnia 3 października 1997 r.).

Nieruchomość VII, stanowiąca lokal niemieszkalny (nr ew. 121-10, wprowadzony dnia 31 grudnia 2012 r.).

Nieruchomość VIII, stanowiąca lokal niemieszkalny (nr ew. 121-08, wprowadzony dnia 1 stycznia 2012 r.).

Nieruchomość IX, zabudowana budynkiem (nr ew. 103-03, wprowadzony dnia 30 grudnia 2002 r.).

Wnioskodawca zamierza wycofać nieruchomości I-IX z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Nadal będzie wykorzystywał nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w postaci najmu. Działalność ta będzie opodatkowana VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że prowadzona przez niego działalność w formie jednoosobowej działalności gospodarczej może ulec w przyszłości przekształceniu w spółkę kapitałową (spółkę z o. o. lub spółkę akcyjną) w trybie określonym w art. 584¹- 584¹³ (K.s.h).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w wyniku wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych będzie zobowiązany do korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości, w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych, gdyż nadal będą one wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł. 7 ust. 1 ustawy VAT przewiduje, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także wszelkie inne darowizny. Podatnikowi musi przy tym przysługiwać w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W art. 8 ust. 1 ustawy VAT zdefiniowano świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. Zgodnie z przedmiotowym przepisem, jest to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy te czynności wykonywane są odpłatnie.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 86 ustawy VAT wskazuje, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W odniesieniu do niektórych nieruchomości Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 1 ustawy VAT).

Jak stanowi art. 91 ust. 1 ustawy VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Artykuły 90-91 ustawy VAT wskazują szczegółowo zasady korekty VAT.

W przedmiotowej sprawie regulacje te nie będą miały jednak zastosowania ze względu na fakt, że nie ulegnie zmianie przeznaczenie nieruchomości, która nadal będzie wykorzystywana do czynności podlegających opodatkowaniu. Artykuł 7 ust. 2 ustawy VAT dotyczący uznania za dostawę towarów nieodpłatnego przekazania towarów należących do podatnika wymaga, by przekazanie to nastąpiło na cele osobiste podatnika lub jego pracowników.

Tymczasem, zgodnie z powyższym opisem zdarzenia przyszłego, działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy VAT będzie kontynuowana (w postaci najmu) i nieruchomości wycofane z ewidencji środków trwałych nadal będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zaznaczyć należy, że umowa najmu jest umową cywilnoprawną, w której wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz (w pieniądzu lub świadczeniach innego rodzaju). Wobec powyższego, jest to umowa dwustronnie zobowiązująca, wzajemna. Najem wypełnia więc określoną w art. 15 ust. 2 ustawy VAT definicję działalności gospodarczej, co prowadzi do uznania, że stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT i prowadzi do opodatkowania tym podatkiem.

Tym samym w przedmiotowym przypadku nie dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy VAT, tj. poprzez przekazanie nieruchomości na cele osobiste podatnika. Nie ulegnie również zmianie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (przesłanka wskazana w art. 91 ust. 7), ponieważ nie nastąpi zmiana sposobu wykorzystania nieruchomości i usługi świadczone przy wykorzystaniu nieruchomości będą w dalszym ciągu czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do powyższego nie będą miały zastosowania przepisy art. 90a ustawy VAT, które określają zasady korygowania podatku od nabycia, bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość jest używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Sytuacja, w której powstanie konieczność korekty, to przypadek, w którym w okresie trwania korekty zmieni się sposób wykorzystywania nieruchomości, bądź w odniesieniu do celów prywatnych, bądź w odniesieniu do celów związanych z działalnością. W omawianym przypadku nieruchomość będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, podobnie jak przed jej wycofaniem z ewidencji środków trwałych.

Uwzględniając powołane powyżej przepisy, zdaniem Wnioskodawcy, czynność związana z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej przy kontynuowaniu działalności związanej z czynnościami opodatkowanymi, nie spowoduje powstania obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego.

Stanowisko zgodne z powyżej przedstawionym wyrażono w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 marca 2013 r., nr ILPP2/443 1279/12-2/SJ;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 października 2010 r., nr ITPP2/443 569/10/AD;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 lipca 2013 r., nr IPTPP4/443-284/13-4/UNR;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2010 r. nr ILPP1/443-105/10-4/BD;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2014 r., nr IPPP1/443-1272/14-2/AW.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.