UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. Ordynacji podatkowej w zakresie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (Wnioskodawca) począwszy od 1 listopada 2015 r. przejęła na mocy art. 231 § 1 Kodeksu pracy pracowników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej (Spółka X) wskutek zawarcia z syndykiem masy upadłości umowy dzierżawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W dniu 27 stycznia 2016 r. Spółka złożyła roczną deklarację o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych (na formularzu według wzoru PIT-4R), wykazując pobrane w charakterze płatnika zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń wypłaconych w okresie od stycznia do października 2015 r. oraz od listopada do grudnia 2015 r.; jednakże wyłącznie dla tego drugiego okresu ujmując zaliczki pracowników przejętych wskutek zawarcia umowy dzierżawy. W deklaracji rocznej nie zostały natomiast ujęte zaliczki pracowników przejętych wskutek zawarcia umowy dzierżawy od wynagrodzeń należnych za okres od stycznia do października 2015 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku wykazania w deklaracji rocznej PIT-4R złożonej przez Wnioskodawcę pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółkę X w likwidacji) w zbyt niskiej wysokości (niedopłata) Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółki X)?

Wnioskodawca wskazał, że podstawę odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe osób trzecich stanowić mogą wyłącznie przepisy rozdziału 14 Ordynacji podatkowej, regulującego prawa i obowiązki następców prawnych oraz podmiotów przekształconych oraz rozdziału 15, regulującego odpowiedzialność podatkową osób trzecich. W żadnym z zamieszczonych tam przepisów nie została uregulowana hipotetyczna odpowiedzialność podatkowa, na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, dzierżawcy za zobowiązania podatkowe wydzierżawiającego. W tym stanie rzeczy Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku wykazania w deklaracji rocznej PIT-4R złożonej przez Wnioskodawcę pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez Spółkę X w zbyt niskiej wysokości (niedopłata) wykluczone jest poniesienie przez Wnioskodawcę odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe Spółki X dotyczące niepobranych lub niewpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń pracowników sprzed 1 listopada 2015 r., tj. zawarcia umowy dzierżawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia dotycząca odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe osób trzecich. W zakresie przepisów podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczących obowiązków płatnika (wykazania danych w PIT-4R) właściwym do dokonania rozstrzygnięcia jest Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi.

Zagadnienia dotyczące odpowiedzialności podatkowej osób trzecich oraz obowiązki następców prawnych zawarte zostały w rozdziale 14 i 15 ustawy Ordynacja podatkowa.

W myśl art. 93 § 1 ww. ustawy osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych) (art. 93 § 2 cyt. ustawy).
   
   

Natomiast z art. 94 ww. ustawy wynika, że przepisy art. 93 § 1, art. 93d i art. 93e, z zastrzeżeniem art. 95, stosuje się również do nabywców przedsiębiorstw państwowych oraz do spółek, które na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych nabyły lub przejęły te przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 107 § 1 ww. ustawy w przypadkach i w zakresie przewidzianych w tym rozdziale za zaległości podatkowe podatnika odpowiadają całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem również osoby trzecie. O odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej organ podatkowy orzeka w drodze decyzji (art. 108 § 1 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 112 § 1 cyt. ustawy nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, chyba że przy zachowaniu należytej staranności nie mógł wiedzieć o tych zaległościach.

Natomiast na podstawie art. 114 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa właściciel, samoistny posiadacz lub użytkownik wieczysty rzeczy lub prawa majątkowego pozostający z użytkownikiem danej rzeczy lub prawa majątkowego w związku, o którym mowa w § 2, odpowiada za zaległości podatkowe użytkownika powstałe w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez użytkownika, jeżeli dana rzecz lub prawo są związane z działalnością gospodarczą lub służą do jej prowadzenia.

Związek, o którym mowa w § 1, ma miejsce, gdy podczas trwania użytkowania między:

1. właścicielem, samoistnym posiadaczem lub użytkownikiem wieczystym rzeczy lub prawa majątkowego a ich użytkownikiem lub
2. osobami pełniącymi funkcje zarządzające, nadzorcze albo kontrolne w podmiocie będącym właścicielem, samoistnym posiadaczem lub użytkownikiem wieczystym rzeczy lub prawa majątkowego a osobami pełniącymi takie funkcje w podmiocie będącym ich użytkownikiem

-istnieją powiązania o charakterze rodzinnym, kapitałowym lub majątkowym w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym albo wynikające ze stosunku pracy (art. 114 § 2 ww. ustawy).

Odpowiedzialność, o której mowa w § 1, ograniczona jest do równowartości rzeczy lub praw majątkowych będących przedmiotem użytkowania (art. 114 § 3 cyt. ustawy).

Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio do najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze (art. 114 § 4 ww. ustawy).

Z powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, kiedy (w jakich warunkach) następca prawny przejmuje zobowiązania swojego poprzednika i w jakich warunkach występuje odpowiedzialność podatkowa osób trzecich za zaległości podatkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca począwszy od 1 listopada 2015 r. przejął na mocy art. 231 § 1 Kodeksu pracy pracowników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej (Spółka X) wskutek zawarcia z syndykiem masy upadłości umowy dzierżawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W dniu 27 stycznia 2016 r. Spółka (Wnioskodawca) złożyła roczną deklarację o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych (na formularzu według wzoru PIT-4R), wykazując pobrane w charakterze płatnika zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń wypłaconych w okresie od stycznia do października 2015 r. oraz od listopada do grudnia 2015 r.; jednakże wyłącznie dla tego drugiego okresu ujmując zaliczki pracowników przejętych wskutek zawarcia umowy dzierżawy. W deklaracji rocznej nie zostały natomiast ujęte zaliczki pracowników przejętych wskutek zawarcia umowy dzierżawy od wynagrodzeń należnych za okres od stycznia do października 2015 r.

Na tle opisanego stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia czy w sytuacji gdyby podmiot, z którym została zawarta umowa dzierżawy pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodu (dochodu) uzyskanego przez przejętych pracowników w kwocie niższej niż należna, to czy Wnioskodawca poniesie odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe tegoż podmiotu.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Wnioskodawca wskazał, że przejął na mocy art. 231 § 1 Kodeksu pracy pracowników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

W związku z powyższym, należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 23¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2014 r. poz. 1502, ze zm.) w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5.

Artykuł ten przyjmuje konstrukcję automatycznego wejścia w stosunek pracy po stronie jednego zakładu pracy w miejsce drugiego, czyli wprowadza swoistą sukcesję uniwersalną w płaszczyźnie stosunków pracy. Opiera się ona przy tym na założeniu, że stosunek pracy w ogóle nie zostaje rozwiązany mimo przekształceń podmiotowych.

Zatem z chwilą przejęcia pracowników Wnioskodawca stał się dla nich płatnikiem z tytułu wypłaconych świadczeń ze stosunku pracy, w myśl uregulowań zawartych w art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), zgodnie z którym osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku, gdy przepisy prawa podatkowego przewidują pobór zaliczki na podatek dochodowy przez płatnika, odpowiedzialność za niepobranie zaliczki na podatek lub jej niewpłacenie w terminie, co do zasady ponosi płatnik.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wykazania w deklaracji rocznej PIT-4R złożonej przez Wnioskodawcę pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez spółkę w zbyt niskiej wysokości (niedopłata) wykluczone jest poniesienie przez Wnioskodawcę odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe Spółki X dotyczące niepobranych lub niewpłaconych zaliczek na podatek odchodowy od wynagrodzeń pracowników sprzed 1 listopada 2015 r.

Należy zauważyć, że z przepisu art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.

Za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23a, lub ratę podatku (art. 51 § 2 ww. Ordynacji podatkowej).

Przepisy § 1 i 2 stosuje się również do należności z tytułu podatków, zaliczek na podatki oraz rat podatków niewpłaconych w terminie płatności przez płatnika lub inkasenta (art. 51 § 3 ww. Ordynacji podatkowej).

Treść art. 59 § 2 Ordynacji podatkowej wskazuje, że zobowiązanie płatnika lub inkasenta wygasa w całości lub w części wskutek:

1. wpłaty;
2. zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku;
3. umorzenia, w przypadkach przewidzianych w art. 67d § 3;
4. przejęcia własności nieruchomości lub przejęcia prawa majątkowego w postępowaniu egzekucyjnym;
5. przedawnienia;
6. zwolnienia z obowiązku zapłaty na podstawie art. 14m;
7. nabycia spadku w całości przez Skarb Państwa albo jednostkę samorządu terytorialnego stwierdzonego przez prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku − ze skutkiem na dzień otwarcia spadku.
   
   

Odpowiedzialność płatnika za niepobrane kwoty zaliczek na podatek dochodowy powstaje z upływem terminu do wpłaty tych zaliczek do urzędu skarbowego i ustaje z dniem wygaśnięcia zobowiązania podatnika, który jest jednocześnie dniem wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy jako płatnika.

Powyższe przepisy nie mają jednakże zastosowania w stosunku do Wnioskodawcy. U Wnioskodawcy nie powstanie niedopłata zaliczek (zaległość podatkowa) za okres kiedy Wnioskodawca nie był pracodawcą przejętych pracowników bowiem zaliczki były odprowadzane przez Spółkę X – spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Przed przejęciem to Spółka X jako płatnik była obowiązana do naliczenia, poboru i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy pracowników. Wnioskodawca stał się faktycznym płatnikiem dopiero od momentu przejęcia.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakładają na Wnioskodawcę jako płatnika jedynie obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zatem w przypadku wykazania w deklaracji rocznej PIT-4R złożonej przez Wnioskodawcę pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez Spółkę X w zbyt niskiej wysokości (niedopłata) Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe Spółki X dotyczące niepobranych lub niewpłaconych zaliczek na podatek odchodowy od wynagrodzeń pracowników sprzed 1 listopada 2015 r.

Taka odpowiedzialność nie wynika ani z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani z powołanych przepisów Ordynacji podatkowej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.