Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-502/16-4/RM
z 19 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2016 r. (data wpływu 8 lipca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu 12 sierpnia 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 1 sierpnia 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 5 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek uzupełniony został w dniu 10 sierpnia 2016 r., (data wpływu 12 sierpnia 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 1 sierpnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, uzupełniony pismem z dnia 9 sierpnia 2016 r.:

Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego. Gospodarstwo to nabył jako następca, od matki, na podstawie aktu własności ziemi z dnia 14 marca 1975 r. oraz umowy przeniesienia własności i posiadania gospodarstwa rolnego z dnia 10 marca 1980 r. Gospodarstwo stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy.

Działki, których dotyczy niniejszy wniosek utworzone zostały w wyniku podziału nieruchomości sklasyfikowanych w ewidencji gruntów jako grunty orne - RVI. Działki położone są na terenie przeznaczonym pod zabudowę letniskową i rekreacyjną, oznaczone symbolem 103 UTL. W planie zagospodarowania przestrzennego działki utworzone w wyniku podziału w dalszym ciągu oznaczone są jako grunty orne klasy R VI. Ze względu na przepisy dotyczące podziału gruntu, aby umożliwić dostęp do drogi publicznej, konieczne okazało się również wydzielenie drogi pomiędzy działkami.

Przed sprzedażą działek Wnioskodawca nie podejmował jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości wszystkich działek. Nie podejmował też aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca nie zamierza handlować nieruchomościami i kupować dalszych nieruchomości. Uzyskane ze sprzedaży pieniądze przeznacza na konsumpcję osobistą, remont domu a część chce przekazać dzieciom.

Ze względu na fakt, że działki te nie mają dużej wartości, aby móc w pełni zrealizować plany związane choćby z remontem domu, koniecznym jest sprzedaż kilku działek. Dotychczas Wnioskodawca sprzedał 5 działek (w latach 2014-2016).

Wnioskodawca jest rolnikiem, jest ubezpieczony w KRUS. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że działki będące przedmiotem planowanej transakcji nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Działki te nie były także udostępniane odpłatnie osobom trzecim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie zostanie uznany jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i czy w związku z tym, z tytułu transakcji nie będzie istniał obowiązek rozliczenia podatku?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy nie działa on jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Opisany stan faktyczny wskazuje, że jest to wyłącznie sprzedaż majątku prywatnego, tj. działek otrzymanych od matki. Nabycie przedmiotowych działek nie nastąpiło w celach zarobkowych a ich sprzedaż stanowi prawo do rozporządzania majątkiem własnym bez konieczności zapłaty podatku.

Niepodejmowanie zorganizowanych działań mających na celu przygotowanie przedmiotowych gruntów do sprzedaży wyklucza handlowy cel transakcji. W konsekwencji Wnioskodawca sprzedając działki korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Podatek od towarów i usług jest bowiem szczególną formą podatku obrotowego pobieranego w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego realizowanego w sposób zorganizowany i ciągły. W sytuacji Wnioskodawcy sprzedaż działki nie spełnia tych wymogów, gdyż jest sprzedażą prywatnego majątku przez osobę prywatną nie przedsiębiorcę.

Majątek nie był nabywany z przeznaczeniem do działalności handlowej a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach jednemu lub wielu nabywcom nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż nawet kilkukrotna przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu.

Aby określone czynności związane ze zbyciem składników majątku uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, powinny mieć charakter zarobkowy, zorganizowany i ciągły. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza to, że dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek stanowi sprzedaż majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego orzeczenia, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie tego gruntu nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego, które nabył jako następca, od matki, na podstawie aktu własności ziemi z dnia 14 marca 1975 r. nr PBG-ON-451/5/392/75 oraz umowy przeniesienia własności i posiadania gospodarstwa rolnego z dnia 10 marca 1980 r. Gospodarstwo stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. Działki, których dotyczy niniejszy wniosek utworzone zostały w wyniku podziału nieruchomości sklasyfikowanych w ewidencji gruntów jako grunty orne - RVI. Działki położone są na terenie przeznaczonym pod zabudowę letniskową i rekreacyjną, oznaczone symbolem 103 UTL. W planie zagospodarowania przestrzennego działki utworzone w wyniku podziału w dalszym ciągu oznaczone są jako grunty orne klasy R VI. Ze względu na przepisy dotyczące podziału gruntu, aby umożliwić dostęp do drogi publicznej, konieczne okazało się również wydzielenie drogi pomiędzy działkami. Wnioskodawca wskazał, że przed sprzedażą działek nie podejmował jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości wszystkich działek jak również nie podejmował aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży nieruchomości. Działki będące przedmiotem planowanej transakcji nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, nie były także udostępniane odpłatnie osobom trzecim. Wnioskodawca nie zamierza handlować nieruchomościami i kupować dalszych nieruchomości. Uzyskane ze sprzedaży pieniądze przeznacza na cele osobiste (remont domu) a część chce przekazać dzieciom. Ze względu na fakt, że działki te nie mają dużej wartości aby móc w pełni zrealizować plany związane choćby z remontem domu koniecznym jest sprzedaż kilku działek. Dotychczas Wnioskodawca sprzedał 5 działek (w latach 2014-2016). Wnioskodawca wskazał, że jest rolnikiem i nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działek.

W oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokona zbycia działek należących do majątku prywatnego, niezwiązanego z jakąkolwiek prowadzoną działalnością gospodarczą. Działki, które mają być przedmiotem planowanej transakcji nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze. Nie były również udostępniane osobom trzecim. Ponadto Wnioskodawca nie podjął żadnych czynności zmierzających do uatrakcyjnienia działki ani nie podejmował działań marketingowych w celu jej sprzedaży. Tym samym nie podjął działań zbliżonych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Zatem dokonując transakcji zbycia działek, o których mowa w niniejszym wniosku Wnioskodawca nie wypełnia przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług, w związku z czym planowana transakcja sprzedaży mieścić się będzie w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U z 2016 r. poz. 846). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.