INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 12.12.2011 r. (data wpływu 19.12.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• określenia wartości początkowej udziału w nieruchomości nabytej w drodze spadku - jest nieprawidłowe,

• pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19.12.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia wartości początkowej udziałów w nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 1999 Wnioskodawczyni razem z mężem, dokonali zakupu działki budowlanej nr 83/3 o powierzchni 593 m², na której wznieśli budynek mieszkalny jednorodzinny, oddany do użytku w roku 2004, o powierzchni użytkowej 185,30 m² położony w H. przy ul. S.

Mąż zmarł 16 września 2005 r. Przez okres małżeństwa obowiązywała nas wspólność ustawowa małżeńska. Na podstawie Postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po wydanego przez Sąd Rejonowy Wydział Cywilny z dnia 22 listopada 2005 r., razem z córką - Wnioskodawczyni odziedziczyły po 1/4 udziału wprawie własności ww. nieruchomości. Córka jest osobą niepełnoletnią, a Wnioskodawczyni jest jej przedstawicielem ustawowym.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni zamieszkiwała razem z córką do 31 sierpnia 2011 r. Od 1 września 2011 r. nieruchomość jest przedmiotem umowy najmu. Wnioskodawczyni zdecydowała się na amortyzację podatkową przedmiotu najmu. W dniu 30 września 2011 r. założyła ewidencję środków trwałych, wprowadzając do niej budynek mieszkalny, którego wartość początkową określiła, jako sumę:

• 1/2 wartości początkowej budynku mieszkalnego obliczonej od wartości kosztów wytworzenia określonej zgodnie z zasadami ustalonymi w art. 22g ust. 8 ustawy, powołując w trybie art. 22g ust. 9 ustawy biegłego - rzeczoznawcę majątkowego;

• 1/2 (tzn. 2 razy po 1/4) wartości początkowej budynku mieszkalnego obliczonej od wartości rynkowej z dnia nabycia spadku.
  
  

Odpisów amortyzacyjnych Wnioskodawczyni będzie dokonywać jednorazowo na koniec roku podatkowego.

Dla celu określenia wartości początkowej budynku mieszkalnego według kosztów jego wytworzenia biegły sporządził operat szacunkowy, określając wartość początkową budynku mieszkalnego według wartości rynkowej budynku na dzień 31 grudnia 2010 r., który wyniósł 789.000,00 zł (słownie: siedemset osiemdziesiąt dziewięć tysięcy złotych).

Do obliczenia wartości początkowej budynku mieszkalnego Wnioskodawczyni przyjęła wielkość wynikającą z l/2 udziału wprawie własności nieruchomości, czyli 394.650,00 zł (słownie: trzysta dziewięćdziesiąt cztery tysiące sześćset pięćdziesiąt złotych).

Przy określaniu wartości początkowej wynikającej z udziałów w prawie własności nieruchomości nabytych w dniu nabycia spadku Wnioskodawczyni stanęła przed następującym problemem - ze względu na zagubienie Decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z roku 2005 dotyczącego wymiaru podatku od spadków i darowizn, do obliczenia tej wartości nie mogła zastosować wartości rynkowej z dnia nabycia spadku, której wielkość określiła zgłaszając jego nabycie do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zleciła rzeczoznawcy majątkowemu określenie wartości rynkowej budynku na dzień nabycia spadku. Ze względu na brak wszystkich dokumentów oraz znaczny upływ czasu rzeczoznawca majątkowy sporządził jedynie opinię o wartości nieruchomości na dzień nabycia spadku, w której zaproponował wartość rynkową budynku na dzień nabycia spadku w wysokości 338.900,00 zł (słownie: trzysta trzydzieści osiem tysięcy dziewięćset złotych), z której do obliczenia wartości początkowej budynku wynikającej z udziałów nabytych w drodze nabycia spadku Wnioskodawczyni przyjęła 2 wielkości po 1/4 wartości udziału tzn. 2 x 84.275,00 zł = 168.550,00 zł (słownie: sto sześćdziesiąt osiem tysięcy pięćset pięćdziesiąt złotych). Do amortyzacji podatkowej przedmiotowego budynku Wnioskodawczyni przyjęła, więc wartość:

394.650,00 zł + 168.550,00 zł = 563 200 zł (słownie: pięćset sześćdziesiąt trzy tysiące dwieście złotych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy przyjęcie wartości początkowej budynku obliczonej, jako suma wartości 1/2 wartości początkowej budynku mieszkalnego obliczonej od wartości kosztów wytworzenia oraz 1/2 (tzn. 2 razy po 1/4) wartości początkowej budynku mieszkalnego obliczonej od wartości rynkowej z dnia nabycia spadku jest prawidłowe...
2. Czy przyjęcie przez Wnioskodawczynię wartości rynkowej budynku z dnia nabycia spadku na podstawie wartości rynkowej proponowanej przez rzeczoznawcę majątkowego jest prawidłowe...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środka trwałego, z uwzględnieniem ust. 2—18, uważa się m.in.:

• w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia;
• w razie nabycia w drodze spadku - wartość rynkową z dnia nabycia.
  
  

Przedmiotowy budynek jest obecnie współwłasnością Wnioskodawczyni i jej córki, przy czym:

• Wnioskodawczyni posiada 3/4 udziału wprawie własności nieruchomości - 1/4 udziału została uzyskana w wyniku nabycia spadku;

• córka posiada 1/4 udziału wprawie własności nieruchomości uzyskaną w wyniku nabycia spadku.
  
  

Mając na uwadze powyższe oraz treść art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni uznała, że wartość początkową środka trwałego - budynku, należy określić, jako sumę następujących wartości obliczonych proporcjonalnie do wielkości nabytych udziałów, tzn.:

• 1/2 wartości początkowej budynku mieszkalnego obliczonej od wartości kosztów wytworzenia;
• 1/2 (tzn. 2 razy po 1/4) wartości początkowej budynku mieszkalnego obliczonej od wartości rynkowej z dnia nabycia spadku.
  
  

Zgodnie z art. 22g ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika. W związku z tym przepisem Wnioskodawczyni powołała biegłego rzeczoznawcę majątkowego, który określił wartość początkową budynku mieszkalnego według wartości rynkowej budynku na dzień 31 grudnia 2010 r., który wyniósł 789.000,00 zł (słownie: siedemset osiemdziesiąt dziewięć tysięcy złotych).

Do obliczenia wartości początkowej budynku mieszkalnego Wnioskodawczyni przyjęła wielkość wynikającą z 1/2 udziału w prawie własności nieruchomości czyli 394.650,00 zł (słownie: trzysta dziewięćdziesiąt cztery tysiące sześćset pięćdziesiąt złotych).

Ze względu na fakt, że zagubiła Decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w M z roku 2005 dotyczącą wartości należnego podatku od nabytego spadku, do określenia wartości rynkowej nieruchomości z dnia nabycia spadku wykorzystała brzmienie

• art. 7 ust 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zgodnie, z którym wartość tę ustala się według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego,
• art. 8 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie, z którym wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę,
• art. 8 ust. 3 ww ustawy zgodnie, z którym wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych okresia się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem ich miejsca położenia stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju z dnia powstania obowiązku podatkowego.
  
  

Ponieważ Wnioskodawczyni nie posiada wiedzy w tym zakresie postanowiła określić wartość rynkową z dnia nabycia spadku przy pomocy rzeczoznawcy majątkowego. W związku z powyższym zleciła rzeczoznawcy majątkowemu określenie wartości rynkowej budynku na dzień nabycia spadku. Ze względu na brak wszystkich dokumentów oraz znaczny upływ czasu rzeczoznawca majątkowy sporządził jedynie opinię o wartości nieruchomości na dzień nabycia spadku, w której zaproponował wartość rynkową budynku na dzień nabycia spadku w wysokości 338.900,00 zł (słownie trzysta trzydzieści osiem tysięcy dziewięćset złotych) przy wartości całej nieruchomości w wysokości 413.600,00 zł (słownie czterysta trzynaście tysięcy sześćset złotych).

Wnioskodawczyni uznała, że wartość rynkowa budynku zaproponowana przez rzeczoznawcę majątkowego odpowiada wartości rynkowej na dzień nabycia spadku, wobec czego do obliczenia wartości początkowej budynku wynikającej z udziałów nabytych w drodze nabycia spadku przyjęła 2 wielkości po l/4 wartości udziału wprawie własności budynku tzn.

2 x 84.275,00 zł = 168.550,00 zł (słownie sto sześćdziesiąt osiem tysięcy pięćset pięćdziesiąt złotych)

Do określenia wartości początkowej przedmiotowego budynku przyjęła, więc sumę następujących wartości:

• 1/2 wartości początkowej budynku mieszkalnego obliczonej od wartości kosztów wytworzenia w wysokości 394 650 zł

• 1/2 (tzn. 2 razy po 1/4) wartości początkowej budynku mieszkalnego obliczonej od wartości rynkowej z dnia nabycia spadku w wysokości 168.550,00 zł
  
  

Określona przeze Wnioskodawczynię wartość początkowa budynku dla celu amortyzacji podatkowej wyniosła, więc:

394.650,00 zł + 168.550,00 zł = 563.200,00 zł (słownie pięćset sześćdziesiąt trzy tysiące dwieście złotych).

W świetle wyżej przytoczonych przepisów i faktów Wnioskodawczyni uważa, że określona przez nią wartość początkowa budynku dla celu amortyzacji podatkowej oraz sposób jej określenia są prawidłowe, ponieważ odzwierciedlają sposób nabycia udziałów w prawie własności nieruchomości oraz nie łamią przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie określenia wartości udziału nabytego w spadku jest nieprawidłowe, natomiast w pozostałej części- jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w 1999 r. zakupiła wraz z mężem nieruchomość (działkę budowlaną), na której małżonkowie wznieśli budynek mieszkalny jednorodzinny, oddany do użytku w 2004 r. W dniu 16.09.2005 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, po którym udział w prawie we współwłasności do ww. nieruchomości nabyła w spadku wraz z córką, każda po #188;. Przedmiotowa nieruchomość jest wynajmowana, a Wnioskodawczyni zamierza dokonywać od niej odpisów amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18:

• w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia (pkt 2),

• w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości (pkt 3).
  
  

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie wartość początkową nieruchomości Wnioskodawczyni winna ustalić w oparciu o powołane powyżej przepisy art. 22g ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 22g ust. 4 cytowanej ustawy stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Jednakże niemożność ustalenia kosztu wytworzenia środka trwałego musi być spowodowana sytuacją szczególną, wyjątkową, np. gdy podatnik dla celów prywatnych, a zwłaszcza mieszkaniowych wytworzył dany składnik majątku, a następnie pragnie wykorzystywać go dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, ujmując w ewidencji (wykazie) środków trwałych.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba, że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3-5 oraz art. 22g ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 19 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (w przedmiotowej sprawie – nabycia w drodze spadku).

Zatem stosownie do cytowanych wyżej przepisów, wartość początkowa składników majątku nabytych w drodze spadku winna być, co do zasady, ustalona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w wartości rynkowej z dnia nabycia. Nie ma przy tym przeszkód, by wartość tą ustalić w oparciu o opinię biegłego rzeczoznawcy.

Podkreślić należy, iż stosownie do treści art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie, gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem wynajmowanego środka trwałego, to zgodnie z powołanym przepisem art. 22g ust. 11 ww. ustawy, ich wartość początkową należy ustalić w takiej proporcji jej wartości, w jakiej pozostaje udział w jego własności tj. #189; udziału we współwłasności w nieruchomości nabytej na zasadach współwłasności małżeńskiej w 1999 r. oraz #188; udziału nabytego po śmierci męża w spadku.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż:

• wartość początkową udziału w nieruchomości, nabytego na zasadach współwłasności małżeńskiej w 1999 r., tj. 50% Wnioskodawczyni winna ustalić w oparciu o przepis art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według kosztu wytworzenia.
  
  

Wartość tę w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni może ustalić oparciu o art. 22g ust. 9 ww. ustawy, tj. opinię biegłego powołanego przez podatnika.

• natomiast wartość początkowa udziału w nieruchomości, nabytego w drodze spadku winna być, co do zasady, ustalona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma przy tym przeszkód, by wartość tą ustalić w oparciu o opinię biegłego rzeczoznawcy.
  
  

Jednakże wartość początkowa udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku w 2005 r. winna być przyjęta przez Wnioskodawczynię, w takiej proporcji jej wartości, w jakiej pozostaje udział Wnioskodawczyni w tej własności, tj. #188;., stosownie do treści art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.