Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-552/16-2/KS1
z 6 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późń. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki komandytowej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na nabycie usług prawniczych świadczonych na rzecz tej spółki przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki komandytowej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na nabycie usług prawniczych świadczonych na rzecz tej spółki przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

Wnioskodawca (dalej także: „Podatnik”) jest radcą prawnym i wspólnikiem (komplementariuszem) w istniejącej spółce komandytowej (dalej także: „Spółka”). Obecnie Wnioskodawca, jako komplementariusz, wnosi do spółki komandytowej tytułem wkładu usługi prawne oraz usługi zarządzania. Oprócz Wnioskodawcy w Spółce jest jeszcze trzech komplementariuszy (dwóch radców prawnych oraz prawnik zagraniczny wpisany na listę prawników zagranicznych przez Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych) (dalej także: „Pozostali Wspólnicy”) i jeden komandytariusz (osoba prawna). Przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług prawniczych (Spółka jest kancelarią prawną). Pozostali Wspólnicy kierują Spółką oraz uczestniczą w merytorycznej obsłudze klientów kancelarii prawnej. W umowie Spółki został określony sposób podziału zysku wykazywanego przez Spółkę między komplementariuszy i komandytariusza Spółki. W związku z podjęciem stosownych uchwał, Wnioskodawcy przysługuje stosowny udział w zysku Spółki.

Niezależnie od bycia komplementariuszem w Spółce i uzyskiwania przychodu z kierowania Spółką Wnioskodawca zamierza rozpocząć indywidualną działalność gospodarczą w ramach której będzie świadczył odpłatnie na rzecz Spółki usługi prawnicze. Usługi te będą świadczone na podstawie stosownej umowy cywilnoprawnej zawartej między Spółką a Wnioskodawcą w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnej działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. W konsekwencji Wnioskodawca - w relacjach ze Spółką - wystąpi jako odrębny podmiot gospodarczy (Wnioskodawca posiadać będzie odrębne od Spółki numery REGON i NIP).

Za wykonanie usług prawniczych na rzecz Spółki Wnioskodawca otrzymywać będzie od Spółki wynagrodzenie (dalej: „Wynagrodzenie Wnioskodawcy”). Jednocześnie świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki usługi będą dokumentowane fakturami VAT wystawianymi przez Wnioskodawcę na Spółkę, zaś otrzymywane przez Wnioskodawcę z tego tytułu wynagrodzenie będzie zaliczane do przychodów Wnioskodawcy z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Na analogicznej zasadzie usługi prawnicze na rzecz Spółki są obecnie świadczone przez Pozostałych Wspólników. Każdy z nich świadczy bowiem na rzecz spółki komandytowej usługi prawnicze w ramach prowadzonych przez nich indywidualnych działalności gospodarczych. Każdy z Pozostałych Wspólników dokumentuje świadczone przez siebie na rzecz Spółki usługi prawnicze fakturami VAT wystawianymi na Spółkę, obejmującymi wynagrodzenie za te usługi. Każdy z Pozostałych Wspólników kwotę swojego wynagrodzenia uzyskiwanego z tego tytułu zalicza do swoich przychodów z tytułu prowadzenia własnej działalności gospodarczej. Ponadto Pozostali Wspólnicy wnoszą do spółki komandytowej tytułem wkładu usługi zarządzania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy odpowiednia część wynagrodzenia wypłacanego Wnioskodawcy przez Spółkę z tytułu świadczenia przez niego na rzecz Spółki usług prawniczych dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi przez Wnioskodawcę na Spółkę, wynikająca z zasad podziału zysku w Spółce, może być uznana przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodów (np. jeśli Wnioskodawca będzie posiadał 5% udziału w zyskach Spółki, to czy wówczas może on zaliczyć do swych kosztów uzyskania przychodów 5% wynagrodzenia wypłacanego mu przez Spółkę)?
2. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpowiednią część wynagrodzenia (wynikającą z zasad podziału zysku w Spółce) wypłacanego Pozostałym Wspólnikom przez Spółkę z tytułu świadczenia przez każdego z nich na rzecz Spółki usług prawniczych dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi przez każdego z nich na Spółkę (np. jeśli Wnioskodawcy możliwe byłoby przypisanie 5% udziału w zyskach Spółki, to czy może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 5% Wynagrodzenia wypłacanego Pozostałym Wspólnikom przez Spółkę z tytułu świadczenia przez każdego nich na rzecz Spółki usług prawniczych dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi przez każdego z nich na Spółkę)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiednia część jego wynagrodzenia wypłacanego mu przez Spółkę za świadczenie przez niego na rzecz Spółki usług prawnych dokumentowanych fakturami VAT, wynikająca z zasad podziału zysku w Spółce, może być uznana przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodów z tytułu uczestnictwa przez niego jako komplementariusza w tej Spółce. Ponadto w ocenie Wnioskodawcy może on również zaliczyć do swych kosztów uzyskania przychodów odpowiednią część wynagrodzenia (wynikającą z zasad podziału zysku w Spółce) wypłacanego pozostałym Wspólnikom przez Spółkę z tytułu świadczenia przez każdego z nich na rzecz Spółki usług prawniczych dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi przez każdego z nich na Spółkę.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej: ustawy o PDOF) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o PDOF. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego. W analizowanej strukturze podatnikami będą wyłącznie wspólnicy spółki komandytowej (w tym m.in. Wnioskodawca). Przychody uzyskiwane w związku z prowadzeniem działalności przez Spółkę, jak i koszty ich uzyskania, dzielone są między poszczególnych wspólników Spółki (w tym m.in. między Wnioskodawcę) przy uwzględnieniu proporcji odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki. W związku z tym każdy wspólnik spółki komandytowej (w tym m.in. Wnioskodawca) ma prawo do wykazywania - jako koszty uzyskania przychodów - odpowiedniej części kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PDOF. W związku z tym, wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli:

1. jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu (ma on pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu);
2. nie znajduje się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy PDOF;
3. jest właściwie udokumentowany.
   
   

Zdaniem Podatnika w rozważanym stanie faktycznym wydatki ponoszone przez Spółkę na wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy, za świadczone przez niego na rzecz Spółki usługi prawne, dokumentowane fakturami VAT wystawianymi przez Wnioskodawcę na Spółkę, pozostawać będą w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę i osiąganymi przez nią przychodami. W analogicznym związku pozostawać również będą wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Pozostałych Wspólników z tytułu świadczenia przez nich na rzecz Spółki usług prawniczych dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi przez każdego z Pozostałych Wspólników na Spółkę.

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest bowiem świadczenie usług prawnych na rzecz klientów zewnętrznych. Aby Spółka miała możliwość świadczenia usług prawnych na rzecz klientów zewnętrznych, musi nabywać m. in. usługi prawne świadczone przez jej wspólników. Skoro zatem wynagrodzenie ponoszone przez Spółkę na usługi prawne świadczone na jej rzecz zarówno przez Wnioskodawcę, jak i przez każdego z Pozostałych Wspólników, pozostaje w związku z przychodami Spółki, uznać należy, iż stanowi ono koszt uzyskania przychodu Spółki. Z uwagi na fakt, iż spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego, w konsekwencji wynagrodzenie to - w odpowiedniej części wynikającej z udziału Wnioskodawcy w zysku Spółki - będzie stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

Podatnik stoi na stanowisku, że wynagrodzenie, które Spółka będzie wypłacać Wnioskodawcy za świadczone przez niego na rzecz Spółki usługi prawne, nie zostało wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy o PDOF. W szczególności nie znajdzie tu zastosowania art. 23 ust 1 pkt 10 ustawy o PDOF. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków małoletnich dzieci wspólników. Podatnik uważa, że z uwagi na formę, jaką przybierze współpraca gospodarcza pomiędzy nim a Spółką (będzie to współpraca dwóch podmiotów gospodarczych oparta na cywilnoprawnej umowie i rozliczeniach opartych na fakturach VAT wystawianych przez Wnioskodawcę na Spółkę), nie można uznać, że wynagrodzenie Wnioskodawcy stanowi „wartość własnej pracy podatnika”. Z taką kwalifikacją moglibyśmy mieć do czynienia tylko wówczas, gdyby pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką była zawarta umowa o pracę. Skoro - jak wykazano powyżej - w rozważanym stanie przyszłym pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką nie będzie zawarta umowa o pracę, to nie będziemy tu mieli do czynienia z „własną pracą podatnika”, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o PDOF.

Z względu na powyższe należy uznać, że zarówno wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczenia przez niego na rzecz Spółki usług prawniczych dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi przez Wnioskodawcę na Spółkę, jak i wynagrodzenie wypłacane Pozostałym Wspólnikom przez Spółkę z tytułu świadczenia przez każdego z nich na rzecz Spółki usług prawniczych dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi przez każdego z nich na Spółkę, będzie kosztem uzyskania przychodu Spółki, związanym z osiąganymi przez Spółkę przychodami. Z uwagi na fakt, iż spółka komandytowa nie jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego, a podatnikami w rozważanej sytuacji są jej wspólnicy, to koszt ten może być rozliczony przez każdego wspólnika, w tym również przez Wnioskodawcę będącego wspólnikiem tej spółki, proporcjonalnie do udziału każdego ze wspólników w zysku Spółki.

Podatnik pragnie wskazać, iż zaprezentowane przez niego wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji wydanych przez organy podatkowe na tle omawianego zagadnienia.

Tytułem przykładu można wskazać, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 23.06.2009 r., znak ILPB1/415-420/09-2/IM analizował stan faktyczny identyczny do przedstawionego przez Wnioskodawcę. Interpretacja ta dotyczyła bowiem świadczenia przez wspólnika spółki komandytowej usług prawniczych na rzecz spółki. Usługi te były świadczone przez wspólnika w ramach prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej. Za świadczone usługi wspólnik miał uzyskiwać wynagrodzenie na podstawie wystawionej faktury VAT. Na tle tak zarysowanego stanu faktycznego organ podatkowy uznał poniższą konstatację wnioskodawcy za prawidłową i odstąpił od uzasadnienia:

„Mając powyższe na uwadze, w opinii Zainteresowanego wynagrodzenia, które będzie otrzymywać od Spółki z tytułu świadczenia na jej rzecz usług prawniczych w ramach indywidualnej działalności gospodarczej, będą stanowić dla Wnioskodawcy - jako wspólnika (komandytariusza) - koszty uzyskania przychodów z działalności Spółki w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w jej zyskach.”

Analogiczny pogląd zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawę m.in. w interpretacjach z dnia 29.11.2007 r., znak IPPB1/415-288/07-2/AJ, z dnia 21.10.2010 r., znak IPPB1/415-785/10-2/AM z dnia 03.11.2010 r, znak IPPB1/415-786/10-2/AM, z dnia z 01.12.2010 r., znak IPPB1/415-818/10-2/ES oraz z dnia 8.03.2013 r, znak IPPB3/423-1008/12-2/AG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie Tut. Organ wskazuje, iż aktualnie obowiązującą w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późń. zm.).

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.