Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-525/16/IB
z 19 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2016 r. (data wpływu 1 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W marcu 1994 r. w Hiszpanii zginął mąż Wnioskodawczyni. Zginął w wypadku na budowie podczas wykonywania zadań służbowych. Wyrokiem Sądu ds. Socjalnych w M. (sąd hiszpański) zasądzono na rzecz Wnioskodawczyni, m.in. zasiłek z tytułu zgonu męża w wysokości 45 % od kwoty 4790 peset począwszy od 11 marca 1994 r. Zasiłek ten jest wypłacany bezterminowo. Zasiłek ten zobowiązany jest płacić były pracodawca męża lub inne podmioty szczegółowo wymienione w wyroku (kopia przetłumaczonego wyroku w załączeniu). Wnioskodawczyni ma polską rezydencję podatkową i nieograniczony obowiązek podatkowy. Świadczenie nie stanowi świadczenia rodzinnego lub dodatku rodzinnego bądź dodatku pielęgnacyjnego otrzymywanego na podstawie przepisów obowiązujących w Hiszpanii. Świadczenie ma charakter odszkodowawczy co wynika z uzasadnienia wyroku sądu hiszpańskiego. Zasady ustalania zasiłku z tytułu zgonu męża podczas wykonywania pracy w Hiszpanii wynikają wprost z hiszpańskiego ustawodawstwa (Kodeks cywilny, Kodeks pracy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymany (wypłacony) w 2015 r. hiszpański zasiłek z tytułu zgonu męża orzeczony wyrokiem Sądu jest zwolniony od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na terytorium Polski?

Zdaniem Wnioskodawczyni orzeczony przez Sąd zasiłek z tytułu zgonu męża podczas wykonywania pracy jest zwolniony od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lub 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady ustalania wysokości zasiłku z tytułu zgonu męża przy pracy w Hiszpanii wynikają wprost z przepisów hiszpańskiego Kodeksu cywilnego i Kodeksu pracy. Wobec tego zasiłek ten podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Ponadto świadczenie to zwolnione jest również od opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy. Jest innym odszkodowaniem, o którym mowa w pkt 3b oraz:

1. nie dotyczy działalności gospodarczej;
2. nie dotyczy utraconych korzyści jakie poszkodowany mógłby osiągnąć ponieważ ma ze swej istoty wynagrodzić krzywdy związane ze śmiercią bliskiej osoby.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Stosownie do art. 21 ust. 1 umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127) części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Z literalnego brzmienia powołanego wyżej przepisu wynika zatem, że wolne od podatku dochodowego są wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia. Przy tym, zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań lub zadośćuczynień, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w przepisach odrębnych ustaw lub przepisach wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowieniach układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumieniach zbiorowych, regulaminach lub statutach, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

Natomiast w przypadku gdy wysokość lub zasady ustalania ww. świadczeń nie wynikają wprost ze stosownych ww. przepisów prawa, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas takie odszkodowanie/zadośćuczynienie może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, z wyjątkiem odszkodowań/zadośćuczynień wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) i b) ww. ustawy.

Jak stanowi bowiem art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać zatem należy, że ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lub 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mogą korzystać świadczenia inne niż te będące odszkodowaniami lub zadośćuczynieniami, w tym zasiłki, niezależnie od tytułu ich otrzymywania.

W sytuacji natomiast gdy ustawodawca oraz sąd nie posługują się pojęciem „odszkodowania/zadośćuczynienia”, lecz pojęciem „zasiłku” i odpowiednio zasadami ustalania tego „zasiłku”, brak podstaw do innego traktowania przedmiotowego świadczenia niż w sposób wskazany w tych przepisach czy w wyroku sądu.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni mająca nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, na podstawie wyroku sądu otrzymuje z Hiszpanii ustalony zgodnie z ustawodawstwem tego państwa (Kodeks cywilny, Kodeks pracy) zasiłek z tytułu zgonu męża. Przy tym, ww. świadczenie nie stanowi świadczenia rodzinnego, dodatku rodzinnego bądź dodatku pielęgnacyjnego.

W konsekwencji, skoro Wnioskodawczyni jest wypłacany zasiłek, a nie odszkodowanie lub zadośćuczynienie, to ww. świadczenie nie podlega zwolnieniu z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lub 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tego rodzaju zasiłek jako nie wymieniony w katalogu zwolnień określonym w art. 21 ww. ustawy podlega zatem w Polsce opodatkowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.