Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.417.2016.2.KR
z 12 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania kredytowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania kredytowego.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 29 czerwca 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.417.2016.1.KR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 29 czerwca 2016 r. (skutecznie doręczono dnia 4 lipca 2016 r.), zaś w dniu 18 lipca 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 11 lipca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 14 kwietnia 1997 r. Wnioskodawca zawarł z Bankiem … Spółką Akcyjną w … (obecnie: … Spółką Akcyjną z siedzibą w …) umowę kredytu o numerze …. Bank wypowiedział umowę, a należność z tytułu udzielonego kredytu stała się wymagalna w dniu 12 listopada 1999 r.

W dniu 11 grudnia 2003 r. Bank … S.A. w … wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr …, jednocześnie występując do Sądu Rejonowego w … z wnioskiem o nadanie temu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności. Sąd Rejonowy w … postanowieniem z dnia 9 marca 2004 r. w sprawie o sygn. akt … nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr …. Na podstawie tego tytułu wykonawczego Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym … w …, na wniosek wierzyciela - … S.A., wszczął postępowanie egzekucyjne, o czym zawiadomił Wnioskodawcę, jako dłużnika, pismem z dnia 18 grudnia 2008 r., które zostało Mu doręczone dnia 18 września 2009 r. wraz z postanowieniem Sądu Rejonowego w … z dnia 9 marca 2004 r. Na skutek zażalenia postanowienie to zostało postanowieniem Sądu Okręgowego w … z dnia 24 listopada 2009 r., sygn. akt … zmienione, w ten sposób, że wniosek o nadanie klauzuli wykonalności został oddalony. Postanowieniem Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym … z dnia 14 grudnia 2009 r., na wniosek wierzyciela, postępowanie egzekucyjne przeciwko Wnioskodawcy zostało umorzone. Powyższe nastąpiło z uwagi na postanowienie Sądu Okręgowego w … z dnia 24 listopada 2009 r., którym wniosek o nadanie klauzuli wykonalności został oddalony, a więc bankowy tytuł egzekucyjny nr … nie mógł stanowić podstawy do wszczęcia, ani do prowadzenia postępowania egzekucyjnego przeciwko Wnioskodawcy.

W dniu 19 grudnia 2012 r. .. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty, reprezentowany przez … Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. z siedzibą we …, nabyła od … Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w … na podstawie umowy sprzedaży wierzytelność w wysokości 11 555 zł 94 gr z tytułu kapitału oraz 31 509 zł 57 gr z tytułu odsetek. W dniu 20 stycznia 2015 r. Wnioskodawca otrzymał od … Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. wezwanie do zapłaty kwoty 46 155 zł 85 gr z tytułu umowy kredytu z dnia 14 kwietnia 1997 r. … Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we … pozwem z dnia 23 września 2015 r. domagał się zasądzenia od Wnioskodawcy kwoty 46 209 zł 04 gr wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W dniu 18 marca 2015 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym … w sprawie o sygn. akt … wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, od którego Wnioskodawca w ustawowym terminie wniósł sprzeciw. W piśmie procesowym Wnioskodawca podniósł zarzut przedawnienia. Umowa o kredyt zawarta w dniu 14 kwietnia 1997 r. została wypowiedziana, wskutek czego całe roszczenie stało się wymagalne w dniu 12 listopada 1999 r. Z uwagi na to, że dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej termin przedawnienia wynosi trzy lata, a umowa kredytu została zawarta z bankiem, czyli podmiotem zawierającym takie umowy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, roszczenie majątkowe uległo przedawnieniu po 3 latach od wypowiedzenia, czyli w dniu 12 listopada 2002 r. Z uwagi na wniesiony sprzeciw Sąd Rejonowy … wyznaczył rozprawę nadając sprawie sygn. akt …. … Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we … pismem z dnia 28 lipca 2015 r. cofnęła pozew bez zrzeczenia się roszczenia. Sąd Rejonowy … w dniu 23 września 2015 r. wydał postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie z powództwa … Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we …. … Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. wraz z pismem z dnia 23 lutego 2016 r. przesłał Wnioskodawcy PIT-8C, który przesłał także do właściwego Urzędu Skarbowego, wskazując, że po stronie Wnioskodawcy w 2015 r. powstał przychód w wysokości 46 209 zł 04 gr z tytułu przedawnionej wierzytelności. W odpowiedzi na powyższe pismo Wnioskodawca wskazał, że po Jego stronie nie powstał przychód, a … Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we … nie miała podstaw do wystawienia PIT-8C. Z kolei … Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. w odpowiedzi na pismo podtrzymał zajęte stanowisko w sprawie wskazując, że wystawił PIT-8C na podstawie ustawy z dnia 16 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca z zajętym stanowiskiem oraz argumentacją się nie zgadza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy po stronie Wnioskodawcy powstał przychód w 2015 r. z tytułu przedawnionej wierzytelności, a więc czy istnieje po Jego stronie obowiązek opodatkowania takiego przychodu?
2. Czy obecny wierzyciel, który nie był wierzycielem w dacie przedawnienia wierzytelności, a zarazem nie dokonał żadnej wypłaty na rzecz Wnioskodawcy ma podstawę do sporządzenia informacji PIT-8C?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, po Jego stronie nie powstał przychód w 2015 r. z tytułu przedawnionej wierzytelności.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Następnie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Równocześnie przepis art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, a więc do tej kategorii zaliczyć również należy przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego (korzyść) tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Z uwagi na powyższe, jeżeli kredytobiorca powołuje się na przedawnienie zobowiązania z tytułu zaciągniętego kredytu, odmawiając jego spłacenia, a bank z uwagi na przedawnienie roszczenia nie ma możliwości skutecznego wyegzekwowania tej wierzytelności, to wówczas kredytobiorca osiąga realne przysporzenie majątkowe, które jako przychód z innych źródeł (art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) podlega opodatkowaniu. Jednocześnie podkreślić należy, że przychód podatkowy z tytułu przedawnionego zobowiązania powstaje w momencie upływu terminu przedawnienia. Także w orzecznictwie Wojewódzkich Sądów Administracyjnych zostało wskazane, że w przypadku przedawnienia roszczenia przychód powstaje z pierwszym dniem po upływie terminu przedawnienia. Zgodnie z art. 118 k.c. termin przedawnienia dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi trzy lata.

W tym świetle, w okolicznościach niniejszego stanu faktycznego wskazać należy, że po stronie Wnioskodawcy powstał przychód podatkowy z tytułu przedawnionego zobowiązania (tj. z tytułu innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w dniu 13 listopada 2002 r. w wysokości kwoty składającej się z należności głównej oraz odsetek wymagalnych na dzień przedawnienia. Powyższe jest równoznaczne z tym, że ta kwota stanowiła przychód w 2002 r., a więc także zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu.

Obecny wierzyciel na podstawie art. 42a w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wystawił informację PIT-8C pomimo tego, że zgodnie z art. 42a powołanej ustawy nie jest podmiotem uprawnionym, ponieważ nie dokonał wypłaty żadnej należności, a uprawnionym do wystawienia informacji PIT-8C był wyłącznie pierwotny wierzyciel, tj. … Spółka Akcyjna z siedzibą w …, w terminie do końca lutego 2003 r.

W konsekwencji wystawiona przez obecnego wierzyciela informacja PIT-8C jest nieprawidłowa, gdyż jak zostało wskazane na wstępie, po stronie Wnioskodawcy nie powstał przychód w 2015 r. z tytułu przedawnionej wierzytelności. Zatem, na Wnioskodawcy, w świetle zaistniałego stanu faktycznego, nie ciąży obowiązek odprowadzenia podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z ust. 2 tego przepisu wynika natomiast, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega co do zasady każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Cytowany przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy zawiera otwarty katalog przychodów, co oznacza, że do kategorii tej mogą zostać zaliczone również inne (niż wymienione w tym przepisie) przychody, które mieszczą się w ogólnej definicji przychodów, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 14 kwietnia 1997 r. Wnioskodawca zawarł z bankiem umowę kredytu. Bank wypowiedział umowę, a należność z tytułu udzielonego kredytu stała się wymagalna w dniu 12 listopada 1999 r. W dniu 11 grudnia 2003 r. bank wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, jednocześnie występując do Sądu Rejonowego z wnioskiem o nadanie temu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności. Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 9 marca 2004 r. nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu. Na podstawie tego tytułu wykonawczego Komornik Sądowy, na wniosek wierzyciela - banku, wszczął postępowanie egzekucyjne, o czym zawiadomił Wnioskodawcę, jako dłużnika, pismem z dnia 18 grudnia 2008 r., doręczonym Wnioskodawcy wraz z postanowieniem Sądu Rejonowego. Na skutek zażalenia postanowienie to zostało postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 24 listopada 2009 r. zmienione, w ten sposób, że wniosek o nadanie klauzuli wykonalności został oddalony. Postanowieniem Komornika Sądowego z dnia 14 grudnia 2009 r., na wniosek wierzyciela, postępowanie egzekucyjne przeciwko Wnioskodawcy zostało umorzone. W dniu 19 grudnia 2012 r. … Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty reprezentowany przez … Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. nabyła od banku na podstawie umowy sprzedaży wierzytelność z tytułu kapitału oraz z tytułu odsetek. W dniu 20 stycznia 2015 r. Wnioskodawca otrzymał od … Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. wezwanie do zapłaty kwoty z tytułu umowy kredytu z dnia 14 kwietnia 1997 r. … Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty pozwem z dnia 23 września 2015 r. domagał się zasądzenia od Wnioskodawcy kwoty wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W dniu 18 marca 2015 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, od którego Wnioskodawca w ustawowym terminie wniósł sprzeciw. W piśmie procesowym Wnioskodawca podniósł zarzut przedawnienia. Umowa o kredyt zawarta w dniu 14 kwietnia 1997 r. została wypowiedziana, wskutek czego całe roszczenie stało się wymagalne w dniu 12 listopada 1999 r. Z uwagi na to, że dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej termin przedawnienia wynosi trzy lata, a umowa kredytu została zawarta z bankiem, czyli podmiotem zawierającym takie umowy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, roszczenie majątkowe uległo przedawnieniu po 3 latach od wypowiedzenia, czyli w dniu 12 listopada 2002 r. Z uwagi na wniesiony sprzeciw Sąd Rejonowy wyznaczył rozprawę. … Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty pismem z dnia 28 lipca 2015 r. cofnęła pozew bez zrzeczenia się roszczenia. Sąd Rejonowy w dniu 23 września 2015 r. wydał postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie z powództwa … Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty. … Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. wraz z pismem z dnia 23 lutego 2016 r. przesłał Wnioskodawcy PIT-8C, który przesłał także do właściwego Urzędu Skarbowego, wskazując, że po stronie Wnioskodawcy w 2015 r. powstał przychód z tytułu przedawnionej wierzytelności.

W związku z tak przedstawionym zdarzeniem wyjaśnić należy, że instytucja przedawnienia uregulowana została w art. 117-125 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.). Zgodnie z art. 117 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Z § 2 tego przepisu wynika natomiast, że po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne.

Uregulowane w zacytowanych przepisach przedawnienie zobowiązania jest zdarzeniem prawnym, powodującym określone skutki w zakresie możliwości dochodzenia zobowiązań. Istota przedawnienia polega zatem na tym, że po upływie określonego w ustawie terminu, ten przeciwko komu kieruje się roszczenie (dłużnik) może uchylić się od jego zaspokojenia. Skutkiem tego roszczenie przedawnione nie gaśnie, a jedynie nie może być przymusowo zrealizowane; sąd bowiem oddali powództwo uprawnionego w razie upływu terminu przedawnienia i gdy dłużnik podniesie zarzut przedawnienia. Nadto roszczenie takie nie korzysta wprawdzie z pełnej ochrony państwa, ale nadal uznawane jest za prawnie istniejące. Znajduje to przede wszystkim wyraz w tym, że dłużnik, który po upływie terminu przedawnienia spełnił świadczenie, nie może następnie żądać jego zwrotu, chociażby nie był świadomy upływu terminu przedawnienia i związanych z tym skutków prawnych. Spełnił on bowiem należne w świetle prawa zobowiązanie. Roszczenia przedawnione mogą być także przedmiotem potrącenia (art. 502 Kodeksu cywilnego) oraz – wedle panującego poglądu – odnowienia (art. 506 Kodeksu cywilnego) i ugody (art. 917 Kodeksu cywilnego).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że mimo przedawnienia zobowiązanie nadal istnieje i dłużnik ma obowiązek wykonać ciążące na nim zobowiązanie, natomiast wierzyciel nie może już dochodzić przymusowego jego wykonania. Z uwagi więc na fakt, że dłużnik mimo przedawnienia zobowiązania, może to zobowiązanie wypełnić, jego korzyść majątkowa nie ma jeszcze charakteru trwałego w momencie przedawnienia. W sytuacji, gdy wierzyciel nie umorzył należności, samo przedawnienie zobowiązania nie wywołuje zmiany charakteru zobowiązania na zobowiązanie bezzwrotne i nie powoduje powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, w związku z przedawnieniem zobowiązania kredytowego, które nie zostało przez wierzyciela umorzone, nie nastąpiło po stronie Wnioskodawcy trwałe przysporzenie majątkowe, które mogłoby zostać uznane za przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu, tak jak miałoby to miejsce w przypadku umorzenia wierzytelności. Samo przedawnienie zobowiązania nie wywołuje bowiem zmiany charakteru zobowiązania na zobowiązanie bezzwrotne i nie powoduje powstania przychodu.

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W świetle powyższego rozstrzygnięcia uznać należy, że w analizowanym przypadku brak było podstaw do wystawienia dla Wnioskodawcy informacji PIT-8C. Jak wykazano wyżej Wnioskodawca nie uzyskał przychodu, który mógłby zostać w takiej informacji wykazany.

Podsumowując, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy w rozpatrywanej sprawie przychód z tytułu przedawnionego zobowiązania nie powstał w momencie upływu terminu przedawnienia tj. w 2002 r., lecz – w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w ogóle nie powstaje. Zatem, ww. zdarzenie jest dla Wnioskodawcy neutralne podatkowo, jednakże z innych przyczyn niż przez Niego wskazane.

W konsekwencji, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy w rozpatrywanej sprawie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.