Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-248/08-2/AS
z 26 września 2008 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. Z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 17.06.2008 r. (data wpływu 26.06.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania podwyższenia kapitału zakładowego Spółki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.06.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania podwyższenia kapitału zakładowego Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. („Wnioskodawca”, „Spółka”) jest spółką handlową prowadzącą działalność gospodarczą, między innymi, w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi, pośrednictwem w obrocie nieruchomościami na własny rachunek. Spółka została zawiązana w dniu 19 października 2007r.

W dniu 6 lutego 2008 r. Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego Spółki, na podstawie której jedyny udziałowiec Spółki („Udziałowiec”) w zamian za wydanie nowych udziałów zobowiązał się wnieść do Spółki wkład niepieniężny w postaci prawa użytkowania wieczystego gruntu („Nieruchomość”), prawa własności budynku biurowego i budowli znajdujących się na przedmiotowej Nieruchomości oraz mebli biurowych stanowiących wyposażenie budynku. Wniesienie aportu do Spółki nastąpiło na podstawie odrębnej umowy z dnia 20 lutego 2008 r.

W związku z podwyższeniem kapitału zakładowego, notariusz pobrał od Spółki podatek od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1) lit. k) i pkt 2) w zw. z ust. 3 pkt 2) Ustawy o PCC.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, przy podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki, Spółka była zobowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) i pkt 2) Ustawy o PCC, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlega zmiana umowy spółki, przez którą zgodnie z art. 1 ust. 3 tej ustawy należy rozumieć także podwyższenie kapitału zakładowego. Czynność polegająca na podwyższeniu kapitału zakładowego podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych według stawki 0,5%. Zdaniem Wnioskodawcy, powyżej powołane przepisy Ustawy o PCC są niezgodne z prawem wspólnotowym, co powoduje, iż nie ma podstaw do opodatkowania podwyższenia kapitału zakładowego tymże podatkiem.

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż skutki podatkowe podwyższenia kapitału zakładowego reguluje dyrektywa Rady nr 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. („Dyrektywa”) dotycząca podatków pośrednich od gromadzenia kapitału. Przepis art. 4 ust. 1 lit c) Dyrektywy stanowi, iż podatkowi kapitałowemu podlega podwyższenie kapitału spółki kapitałowej poprzez wniesienie wkładów jakiegokolwiek rodzaju. Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 1 Dyrektywy „Państwa Członkowskie zwolnią z podatku kapitałowego operacje, inne niż operacje określone w art. 9, które w dniu 1 lipca 1984 r. były zwolnione z podatku lub opodatkowane stawką 0,50 % lub niższą”. Mając na uwadze dyspozycję art. 7 ust. 1 Dyrektywy, opodatkowanie transakcji kapitałowej w postaci podwyższenia kapitału zakładowego podatkiem od czynności cywilnoprawnych przez Państwa Członkowskie Unii Europejskiej zależeć będzie od tego, czy w dniu 1 lipca 1984 r. krajowe regulacje prawne przewidywały opodatkowanie takiej operacji kapitałowej.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma znaczeni a fakt, iż w dniu 1 lipca 1984 r. Polska nie była członkiem Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, gdyż z chwilą wejścia do Unii Europejskiej, Rzeczypospolita Polska zobowiązała się do implementowania do krajowego systemu prawnego regulacji wspólnotowych, w tym również zwolnień wynikających z Dyrektywy.

Takie wnioski mogą wynikać również z wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-366/05 Optimus – Telecomncacoes, który stwierdził, iż „ art. 7 ust. 1 Dyrektywy musi być interpretowany w ten sposób, że przewidziane w nim obowiązkowe zwolnienie dotyczy wszystkich czynności objętych zakresem zastosowania dyrektywy 69/335, które w dniu 1 lipca 1984 r. były w tym państwie członkowskim zwolnione od podatku kapitałowego lub które były opodatkowane tym podatkiem według stawki obniżonej wynoszącej 0,50% lub niższej”.

Mając na uwadze powyższe, decydujące znaczenie dla opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych czynności podwyższenia kapitału zakładowego zależy od tego czy w dniu 1 lipca 1984 r. polski system prawny przewidywał opodatkowanie takiej czynności według stawki wyższej niż 0,5%. Istotne jest, iż obowiązująca w dniu 1 lipca 1984 r. ustawa z dnia 19 grudnia 1975 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 1975r, Nr 45, poz. 226 ze zm.) przewidywała opodatkowanie opłatą skarbową czynność zawiązania spółki (art. 1 pkt 3) lit. d)).

Ustawa z dnia 19 grudnia 1975 r. o opłacie skarbowej nie przewidywała natomiast opodatkowania podwyższenia kapitału zakładowego. Wprawdzie § 54 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia z dnia 16 maja 1983 r. w sprawie opłaty skarbowej (Dz. U. z 1983, Nr 34, poz. 161 ze zm.) określał sposób obliczenia podstawy opodatkowania opłatą skarbową w przypadku podwyższenia kapitału zakładowego. Zdaniem Wnioskodawcy rozporządzenie z dnia 16 maja 1983 r. w zakresie w jakim określało podstawę obliczenia opłaty w przypadku podwyższenia kapitału zakładowego zostało jednak wydane z naruszeniem delegacji ustawowej określonej w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o opłacie skarbowej, zgodnie z którą Rada Ministrów została upoważniona do określania przedmiotów opłaty skarbowej wymienionych w art. 1 , zasad ustalania podstawy obliczania opłaty, wysokości stawek opłaty od poszczególnych przedmiotów opłaty, jak również zwolnień od tej opłaty nie przewidzianych w ustawie.

Z tego też względu należy uznać, iż przepis § 54 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia z dnia 16 maja 1983 r. w sprawie opłaty skarbowej został wydany z naruszeniem przepisów ustawy o opłacie skarbowej z dnia 19 grudnia 1975 r. nie mógł w sposób skuteczny zobowiązywać podatników do zapłaty opłaty skarbowej. Na tej podstawie należałoby również uznać, iż w dniu 1 lipca 1984 r. w polskim systemie prawa brak było podstaw do opodatkowania czynności podwyższenia kapitału zakładowego opłatą skarbową. W konsekwencji od dnia 1 maja 2004 r. zgodnie z dyspozycją określoną w art. 7 ust. 1 Dyrektywy Rzeczypospolita Polska była zobowiązana do zwolnienia czynności podwyższenia kapitału zakładowego od podatku kapitałowego. Z uwagi na brak implementacji przepisów Dyrektywy, od dnia 1 maja 2004 r. przepisy art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) i pkt 2) w zw. z ust. 3 pkt 2) Ustawy o PCC sa sprzeczne z art. 7 ust. 1 Dyrektywy.

Tym samym należy uznać, iż od dnia 1 maja 2004 r. Wnioskodawca z uwagi na zasadę bezpośredniego skutku Dyrektywy nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od czynności podwyższenia kapitału zakładowego, w tym w szczególności od czynności podwyższenia kapitału zakładowego wskazanego w przedmiotowym wniosku. Polskie regulacje prawne (Ustawa o PCC) przewidujące takie opodatkowanie są bowiem sprzeczne z prawem wspólnotowym (przepisami Dyrektywy).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
      
   2. umowy pożyczki,
      
   3. (uchylona),
      
   4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
      
   5. umowa dożywocia,
      
   6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat i dopłat,
      
   7. (uchylona),
      
   8. ustanowienie hipoteki,
      
   9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
      
   10. umowy depozytu nieprawidłowego,
       
   11. umowy spółki (akty założycielskie);
2. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
   
3. orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.
   
   

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają przede wszystkim określone umowy. Przedmiotem podatku są również zmiany tych umów, o ile powodują zmianę (podwyższenie) podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednym z typów umów podlegających podatkowi od czynności cywilnoprawnych są umowy spółki. Podatkowi podlegają także zmiany umów spółki, o ile wpływają na podwyższenie podstawy opodatkowania .

W myśl art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zmianą umowy spółki kapitałowej jest wniesienie lub podwyższenie wniesionego do spółki wkładu, którego wartość powoduje podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika (akcjonariusza) oraz dopłaty.

Nie wszystkie zmiany umowy pociągają za sobą konsekwencje prawnopodatkowe. Podatkowi podlegają, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, tylko takie zmiany, które powodują podwyższenie podstawy opodatkowania.

W odniesieniu do spółki kapitałowej opodatkowaniu będzie podlegać podwyższenie kapitału zakładowego w drodze wniesienia wkładu lub podwyższenia wniesionego wkładu.

Zgodnie z przepisami art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz 2 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych powstaje z chwilą:

1. dokonania czynności cywilnoprawnej.
2. podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału spółki mającej osobowość prawną.
   
   

Przepis art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi, że przy zmianie umowy spółki podstawą opodatkowania jest wartość wkładów powiększających majątek spółki albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy stawka podatku od czynności cywilnoprawnych przy zmianie umowy spółki wynosi 0,5% podstawy opodatkowania.

Odnosząc się do powołanej we wniosku kwestii zgodności przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych z postanowieniami dyrektywy Rady z dnia 17 lipca 1969 r. nr 69/335/EWG, należy stwierdzić, iż organ podatkowy nie jest uprawniony do oceny zgodności lub niezgodności prawa polskiego z prawem unijnym.

Reasumując, należy stwierdzić, iż podwyższenie kapitału zakładowego Spółki podlega opodatkowaniu podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.