Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-292/16/DM
z 27 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2016 r. (data wpływu 28 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczania podatku naliczonego zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 2a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczania podatku naliczonego zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 2a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Spółką Akcyjną, w której większość akcji posiadają jednostki samorządu terytorialnego. Przedmiotem działania Spółki są przedsięwzięcia służące rozwojowi województwa i podnoszenie konkurencyjności jego gospodarki, przygotowanie przedsiębiorstw do współpracy międzynarodowej, oraz dostosowanie ich ofert do wymagań rynku europejskiego, ułatwienie im dostępu do nowoczesnych, ekologicznych technologii produkcji i nowoczesnych metod zarządzania. Na gruncie ustawy Prawo zamówień publicznych Spółka została uznana za podmiot prawa publicznego wpisujący się w art. 3 ust. 1 pkt 3 lit. b-c ustawy.

W ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy:

• usługi pozostałego pośrednictwa pieniężnego PKD 64.19.Z (udzielanie pożyczek dla przedsiębiorców - zwolnione z VAT) - przedmiot działalności przeważającej,
• usługi w zakresie pozostałej działalności wspomagającej usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych PKD 66.19.Z (wdrażanie działań w zakresie Regionalnego Programu Operacyjnego - zwolnione z VAT),
• usługi związane z wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi PKD 68.20.Z. (opodatkowane),
• usługi dotyczące pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania PKD 70.22.Z (opodatkowane),
• usługi dotyczące działalności związanej z organizacją targów, wystaw i kongresów PKD 82.30.Z (opodatkowane),
• usługi z zakresu pozostałej działalności wydawniczej PKD 58.19.Z (opodatkowane),
• usługi dotyczące obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania PKD 55.20.Z (opodatkowane),
• usługi dotyczące pozostałych pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane PKD 85.59.B (opodatkowane bądź zwolnione z VAT),
• usługi z zakresu pozostałej działalności profesjonalnej, naukowej i technicznej, gdzie indziej niesklasyfikowanej PKD 74.90.Z (opodatkowane bądź zwolnione z VAT),

oraz

• wdraża programy wsparcia kierowane do sektora przedsiębiorstw, a realizowane w ramach funduszy strukturalnych UE, oraz obsługuje różne projekty, w których odbiorcami ostatecznymi są przedsiębiorcy. Przedsiębiorcy biorący udział w tych przedsięwzięciach uczestniczą nieodpłatnie. Koszty ponoszone przez Spółkę kwalifikowane w ramach projektów są refundowane łącznie z podatkiem VAT ze środków Unii Europejskiej i budżetu państwa na podstawie zawartych umów z Instytucjami przekazującymi te środki (usługi świadczone na rzecz ostatecznych beneficjentów są nieodpłatne i nie podlegają opodatkowaniu, zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT);
• w ramach pozostałych przychodów Spółka uzyskuje: odsetki od udzielanych pożyczek, odsetki od lokat bankowych, zwrot kosztów sądowych i egzekucyjnych, równowartość odpisu amortyzacji od środków trwałych sfinansowanych w ramach realizowanych projektów własnych z różnych funduszy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od 1 stycznia 2016 r. Spółka powinna uwzględniać wstępną proporcję w procesie odliczania podatku VAT naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT, tzw. prewspółczynnik?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT nie obejmują swoim zakresem Spółki.

Spółka wskazała, że na gruncie ustawy Prawo zamówień publicznych została uznana za podmiot prawa publicznego wpisujący się w art. 3 ust. 1 pkt 3 lit. b-c ustawy. Nie jest jednostką sektora finansów publicznych ani państwową jednostką organizacyjną. Spółka nie uzyskuje żadnych środków publicznych przeznaczonych bezpośrednio na finansowanie jej działalności. Środki otrzymywane przez Spółkę stanowią wynagrodzenie za zrealizowane usługi.

Spółka finansuje się sama z przychodów uzyskiwanych z prowadzonej działalności. Nabywane towary i usługi wykorzystywane są do celów wykonywanej działalności gospodarczej. Działania realizowane przez Spółkę, które nie generują przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (wdrażanie programów wsparcia kierowanych do sektora przedsiębiorstw w ramach funduszy UE na podstawie zawartych umów z Instytucjami przekazującymi te środki do przedsiębiorców, w zamian za dokonywane przez te Instytucje na rzecz Spółki płatności służące jedynie pokryciu ponoszonych przez Spółkę wydatków, nie tworzących wartości dodanej do opodatkowania) mieszczą się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Działania realizowane przez Spółkę na podstawie umów zawartych z Instytucjami refundującymi ponoszone przez Spółkę koszty (nie skutkujące wystawieniem faktury VAT, a noty obciążeniowej) stanowią działalność statutową Spółki, którą Spółka regularnie wykonuje celem wspierania małych i średnich przedsiębiorstw. Z tego też względu przychody związane z tą działalnością „są prezentowane w Rachunku zysków i strat Spółki w ramach podstawowej działalności (segment A. Przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi)”.

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, nie ma obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2016 r. art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h.

Powołany art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Z uwagi na treść przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

W konsekwencji, w pierwszej kolejności celem ustalenia czy znajdą zastosowanie zasady odliczania proporcjonalnego należy ustalić charakter wszystkich wykonywanych przez podatnika czynności.

W przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów pozostających poza taką działalnością, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego zawartego w ich cenie tylko w takiej części, którą można proporcjonalnie przypisać do jego działalności gospodarczej. A zatem zastosowanie znajdą zasady wskazane w powołanych art. 86 ust. 2a-2h ustawy o podatku od towarów i usług. Wybór sposobu, według którego dokonuje się tego proporcjonalnego przypisania, należy do podatnika.

Ponadto zgodnie z art. 86 ust. 22 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz.U. z 2015 r. poz. 2193), w przypadku niektórych podatników (w tym samorządowej instytucji kultury) został określony sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji”, jak również rozporządzenie wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka, zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, realizuje zadania służące rozwojowi województwa i podnoszeniu konkurencyjności jego gospodarki, przygotowaniu przedsiębiorstw do współpracy międzynarodowej oraz dostosowaniu ich ofert do wymagań rynku europejskiego, ułatwieniu dostępu do nowoczesnych, ekologicznych technologii produkcji i nowoczesnych metod zarządzania. Na gruncie ustawy Prawo zamówień publicznych Spółka uznana jest za podmiot prawa publicznego.

W ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy usługi pozostałego pośrednictwa pieniężnego (udzielanie pożyczek dla przedsiębiorców), w zakresie pozostałej działalności wspomagającej usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych (wdrażanie działań w zakresie Regionalnego Programu Operacyjnego), związane z wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi, dotyczące pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, dotyczące działalności związanej z organizacją targów, wystaw i kongresów, z zakresu pozostałej działalności wydawniczej, dotyczące obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, dotyczące pozostałych pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane, z zakresu pozostałej działalności profesjonalnej, naukowej i technicznej, gdzie indziej niesklasyfikowanej oraz wdraża programy wsparcia kierowane do sektora przedsiębiorstw, a realizowane w ramach funduszy strukturalnych UE, oraz obsługuje projekty, w których odbiorcami ostatecznymi są przedsiębiorcy. Przedsiębiorcy biorący udział w tych przedsięwzięciach uczestniczą nieodpłatnie. Koszty ponoszone przez Spółkę kwalifikowane w ramach projektów są refundowane łącznie z podatkiem VAT ze środków Unii Europejskiej i budżetu państwa na podstawie zawartych umów z Instytucjami przekazującymi te środki. Ponadto w ramach pozostałych przychodów Spółka uzyskuje odsetki od udzielanych pożyczek, odsetki od lokat bankowych, zwrot kosztów sądowych i egzekucyjnych, równowartość odpisu amortyzacji od środków trwałych sfinansowanych w ramach realizowanych projektów własnych z różnych funduszy.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia, jak również powołane przepisy podkreślić jeszcze raz należy, że art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług będzie mieć zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Zatem podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykonywanie przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza” (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT).

Ponadto należy zauważyć, że w opisie stanu faktycznego Spółka wskazała, że „wdraża programy wsparcia kierowane do sektora przedsiębiorstw, a realizowane w ramach funduszy strukturalnych UE, oraz obsługuje różne projekty, w których odbiorcami ostatecznymi są przedsiębiorcy. Przedsiębiorcy biorący udział w tych przedsięwzięciach uczestniczą nieodpłatnie. Koszty ponoszone przez Spółkę kwalifikowane w ramach projektów są refundowane łącznie z podatkiem VAT ze środków Unii Europejskiej i budżetu państwa na podstawie zawartych umów z Instytucjami przekazującymi te środki (usługi świadczone na rzecz ostatecznych beneficjentów są nieodpłatne i nie podlegają opodatkowaniu, zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).” Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że otrzymane przez Spółkę środki na refundację poniesionych w związku ze świadczeniem usług – wdrażania programów wsparcia, obsługi projektów – kosztów należy uznać za wynagrodzenie za wykonywane czynności otrzymane od osoby trzeciej. Zgodnie bowiem z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. W związku z powyższym ww. czynności wykonywane przez wnioskodawcę stanowią działalność gospodarczą i powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uwzględniając powyższe, jak również powołane przepisy, należy zauważyć, że w omawianej sprawie z uwagi na to, że uzyskiwane przychody nie mają związku z innymi czynnościami niż działalność gospodarcza, nie służą sferze wykraczającej poza działalność gospodarczą Spółki, należy uznać, że art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, nie będzie mieć wpływu na sposób rozliczania podatku naliczonego.

A zatem stanowisko, zgodnie z którym Spółka nie ma obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o podatku od towarów i usług uznać należy za prawidłowe.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.