INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2012 r. (data wpływu 2 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2012 r. (data wpływu 25 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• przedmiotu sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe,

• zastosowania zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przedmiotu sprzedaży nieruchomości oraz zastosowania zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Pismem z dnia 23 maja wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Opisany stan faktyczny dotyczy dwóch zdarzeń przyszłych. Gmina wydzierżawiła niezabudowaną nieruchomość gruntową osobom fizycznym na okres 3 lat od dnia 21 maja 2003 r. Dzierżawca w dniu 22 lipca 2004 r. otrzymał decyzję o warunkach zabudowy na budowę domku letniskowego w zabudowie bliźniaczej. W dniu 20 października 2004 r. decyzją Starosty zatwierdzono projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę. Nakłady i koszty budowy domku letniskowego ponosili wyłącznie dzierżawcy.

Gmina przedłużyła umowę dzierżawy na dalszy okres od 20 lutego 2007 r. do 20 lutego 2010 r. W okresie trwania umowy dzierżawcy wnosili opłaty za dzierżawę jak i podatek od nieruchomości. W dniu 20 listopada 2008 r. do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego wpłynęło zawiadomienie o zakończeniu budowy obiektu budowlanego, tj. budynku letniskowego w zabudowie bliźniaczej

Od 1 stycznia 2009 r. dzierżawcy zaczęli opłacać podatek od nieruchomości wzniesionego budynku.

W dniu 28 września 2009 r. Rada Gminy powzięła uchwałę o zbyciu m.in. przedmiotowej nieruchomości.

Dzierżawcy w dniu 12 listopada 2009 r. dokonali zmiany w sposobie użytkowania nieruchomości. Dotychczasowy użytek - Ls został przekształcony na Bi. Nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy dla Sołectwa stanowi teren będący przedmiotem sprzedaży oznaczony symbolem J2UT jako teren usług turystyki.

W dniu 3 października 2011 r. biegły rzeczoznawca dokonał wyceny nieruchomości w wysokości 180.000,00 zł, w tym wartość prawa własności gruntu 8.000,00 zł i wartość budynku 172.000,00 zł. Podane wartości nie zawierają podatku VAT.

Ponadto Wójt Gminy oświadczył, że elementy stanu przyszłego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W piśmie z dnia 23 maja 2012 r. Wnioskodawca wskazał iż umowa dzierżawy wygasła z dniem 20 lipca 2010 r. Przed zawarciem umowy sprzedaży nastąpi dokonanie rozliczenia nakładów poniesionych przez dzierżawcę w związku z wybudowaniem przedmiotowego budynku.

W związku z rozliczeniem nakładów poniesionych na wybudowanie budynku przez dzierżawcę, na podstawie faktury dokumentującej powyższe zdarzenie, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Gmina nie odlicza podatku VAT naliczonego.

Gmina w przeszłości nie poniosła ani nie będzie ponosiła wydatków na ulepszenie obiektu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy przy sprzedaży nieruchomości przez Gminę, przedmiotem sprzedaży powinien być sam grunt czy grunt wraz z budynkiem, pomimo iż to nie Gmina poczyniła nakłady i koszty na budowę domku letniskowego...
2. Czy przy sprzedaży nieruchomości Gmina powinna zastosować zwolnienie przedmiotowe z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 29 ust. 5 tejże ustawy...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zgodnie z art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Uwzględniając ten zapis, przedmiotem zbycia nie może być sam grunt, nawet jeśli to nie gmina poczyniła nakłady na wzniesiony na jej grunt budynek. Konsekwencją określenia przedmiotu sprzedaży (jako budynku w zabudowie bliźniaczej w trwały sposób posadzonego z gruntem, na którym jest on posadowiony) jest zastosowanie przepisu art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż zawarta w nim regulacja dotyczy dostawy budynków lub budowli albo ich części trwale związanych z gruntem. Podejście takie zostało również zatwierdzone wyrokiem

Ad. 2

Z kolei, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie (art. 2 ust. 14 ustawy) rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 proc. wartości początkowej.
   
   

Budynek został wybudowany, tj. zakończono jego budowę 20 listopada 2008 r. i nie ponoszono żadnych wydatków w celu ulepszenia budynku. Od dnia podpisania umowy wnoszona była opłata za dzierżawę i podatek od nieruchomości za grunt, a od 1 stycznia 2009 r. opłacany podatek od nieruchomości za budynek. Wobec czego dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim.

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Istnieją więc przesłanki do zastosowania zwolnienia z opodatkowania zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, a co za tym idzie przedmiotu sprzedaży, w powiązaniu z art. 29 ust. 5 tejże ustawy. Na podstawie tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów.

Wobec powyższego przy sprzedaży stosuje się stawkę taką jaką zastosuje się przy dostawie samego budynku.

Gmina powinna więc wystawić fakturę VAT w wysokości 180.000,00 zł z zastosowaniem zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

• przedmiotu sprzedaży nieruchomości – za prawidłowe,

• zastosowania zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – za nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust.1 ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 ust. 6 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wobec powyższego dostawa nieruchomości przez Gminę na podstawie umowy sprzedaży, tj. czynności cywilnoprawnej, innemu podmiotowi skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie Wnioskodawcy.

W konsekwencji sprzedaż stanowi odpłatne świadczenie, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i w tym zakresie Gmina będzie działała jako podatnik podatku VAT.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b (art. 29 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2- 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę – bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w 43 ust. 1 pkt 10a lit. b – stosownie do art. 43 ust. 7a – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W świetle art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2 musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna.

W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu warunkującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Gmina wydzierżawiła niezabudowaną nieruchomość gruntową osobom fizycznym na okres 3 lat od dnia 21 maja 2003 r. Dzierżawca w dniu 22 lipca 2004 r. otrzymał decyzję o warunkach zabudowy na budowę domku letniskowego w zabudowie bliźniaczej. W dniu 20 października 2004 r. decyzją Starosty zatwierdzono projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę. Nakłady i koszty budowy domku letniskowego ponosili wyłącznie dzierżawcy.

Gmina przedłużyła umowę dzierżawy na dalszy okres od 20 lutego 2007 r. do 20 lutego 2010 r. W okresie trwania umowy dzierżawcy wnosili opłaty za dzierżawę jak i podatek od nieruchomości. W dniu 20 listopada 2008 r. do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego wpłynęło zawiadomienie o zakończeniu budowy obiektu budowlanego, tj. budynku letniskowego w zabudowie bliźniaczej.

Od 1 stycznia 2009 r. dzierżawcy zaczęli opłacać podatek od nieruchomości wzniesionego budynku. W dniu 28 września 2009 r. Rada Gminy powzięła uchwałę o zbyciu m.in. przedmiotowej nieruchomości.

Dzierżawcy w dniu 12 listopada 2009 r. dokonali zmiany w sposobie użytkowania nieruchomości. Dotychczasowy użytek - Ls został przekształcony na Bi. Nieruchomość w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy dla Sołectwa stanowi teren będący przedmiotem sprzedaży oznaczony symbolem J2UT jako teren usług turystyki.

Umowa dzierżawy wygasła z dniem 20 lipca 2010 r. Przed zawarciem umowy sprzedaży nastąpi dokonanie rozliczenia nakładów poniesionych przez dzierżawcę w związku z wybudowaniem przedmiotowego budynku. W związku z rozliczeniem nakładów poniesionych na wybudowanie budynku przez dzierżawcę, na podstawie faktury dokumentującej powyższe zdarzenie, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zainteresowany nie odlicza podatku VAT naliczonego.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż w przeszłości nie poniósł ani nie będzie ponosił wydatków na ulepszenie obiektu.

Mając na uwadze opis sprawy stwierdzić należy, iż w następstwie rozliczenia się Wnioskodawcy z dzierżawcami z poniesionych nakładów na wybudowanie budynku na przedmiotowym gruncie, które zostanie udokumentowane fakturą, planowana sprzedaż dotyczyć będzie nieruchomości zabudowanej.

Zbycie nakładów poniesionych na wybudowanie budynku na cudzym gruncie należy zaliczyć do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, gdyż dochodzi w tym przypadku do przeniesienia prawa majątkowego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga cyt. przepis art. 29 ust. 5 ustawy.

Powyższe oznacza, że w przypadku dostawy gruntu zabudowanego, wartości gruntu nie wyodrębnia się z podstawy opodatkowania, a także stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem.

W związku z powyższym, w sytuacji, gdy dojdzie do rozliczenia pomiędzy stronami nakładów poniesionych przez dzierżawców na gruncie Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości przez Zainteresowanego obejmować będzie zarówno grunt, jak i posadowiony na nim budynek. Zatem, podstawa opodatkowania obejmować będzie zarówno wartość gruntu, jak i wzniesionego na nim budynku, bowiem z podstawy opodatkowania sprzedaży budynku nie będzie podlegać wyodrębnieniu wartość gruntu – zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, iż przedmiotem sprzedaży nieruchomości będzie budynek wraz z gruntem, na którym jest posadowiony uznać należy za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii zastosowania zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy kluczowym elementem jest ustalenie, czy w odniesieniu do przedmiotowego budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak to, w którym momencie.

Przez okres od wybudowania budynku letniskowego w zabudowie bliźniaczej przez dzierżawców przedmiotowej nieruchomości do momentu rozliczenia między stronami nakładów poniesionych na ich wybudowanie na gruncie Wnioskodawcy, nie doszło do pierwszego zasiedlenia, ponieważ budynek ten nie został oddany do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (np. sprzedaż, najem, dzierżawa). Wydzierżawiany był tylko grunt, natomiast budynek został wybudowany przez dzierżawcę.

Do pierwszego zasiedlenia nie dojdzie również w momencie rozliczenia pomiędzy stronami poniesionych nakładów, gdyż – jak wynika z art. 2 pkt 14 ustawy – pierwszym zasiedleniem jest oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części. W sytuacji rozliczania nakładów, czynnością podlegającą opodatkowaniu nie jest dostawa towarów (budynków, budowli lub ich części), ale świadczenie usług.

W związku z powyższym dopiero sprzedaż przedmiotowego budynku przez Zainteresowanego, będzie spełniała definicję pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy. W konsekwencji zwolnienie z opodatkowania tej transakcji na mocy przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy nie znajdzie w niniejszej sprawie zastosowania, bowiem dostawa budynku jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Zatem należy przeanalizować, czy w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie z opodatkowania na mocy przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Przepis będzie miał zastosowanie, gdy spełnione są łącznie dwie przesłanki: w stosunku do budynków lub budowli nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych budynków i budowli. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość w postaci gruntu zabudowanego budynkiem wzniesionym przez dzierżawcę. Zatem to po stronie dzierżawcy było ewentualne odliczenie podatku naliczonego związanego z budową budynku oraz ewentualnym ponoszeniem nakładów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy. Ponadto – jak wskazał Wnioskodawca - w związku z rozliczeniem nakładów poniesionych na wybudowanie budynku przez dzierżawcę, na podstawie faktury dokumentującej powyższe zdarzenie, nie będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Dlatego też w stosunku do tego budynku Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zainteresowany nie ponosił ani nie będzie ponosił wydatków na ulepszenie obiektu.

Odnosząc przywołany powyżej stan prawny do przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, iż planowana dostawa nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia przedmiotowego z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy.

Końcowo należy zauważyć, że Wnioskodawca wywodzi prawidłowy skutek prawny, jednak z innej podstawy prawnej. Dostawa przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, a nie jak wskazał Wnioskodawca na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT należy uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.