Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-204/16/AZ
z 23 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 marca 2016r. (data wpływu 11 marca 2016r.), uzupełnionym pismem z 1 czerwca 2016 r. znak: KS.3201.3.2015 (data wpływu 3 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie objęcia stawką VAT 8% sprzedaży Sprzętu wymienianego we wniosku:

• -dla sprzętu niebędącego wyrobem medycznym wymienianego w tabeli w wierszach 1-6 oraz 38 - jest nieprawidłowe,
• -dla sprzętu będącego wyrobem medycznym wymienionego w pozostałych wierszach tabeli - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie objęcia stawką VAT 8% sprzedaży Sprzętu wymienionego we wniosku.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 1 czerwca 2016 r. znak: KS.3201.3.2015 (data wpływu 3 czerwca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 19 maja 2016 r. znak: IBPP2/4512-204/16/AZ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem zarejestrowanym dla celów podatku od towarów i usług (dalej: „VAT") w Polsce jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca jest jednocześnie organem założycielskim dla szpitali i m.in. podjął uchwałę (uchwała z dnia 9 września 2004 r.) w sprawie likwidacji SP ZOZ Szpital Wielospecjalistyczny oraz utworzenia niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej, tj. Szpitala Wielospecjalistycznego Sp. z o.o. w G. (dalej: Szpital). Po likwidacji majątek likwidowanego szpitala, należności i zobowiązania przejął organ założycielski. Szpital funkcjonuje jako spółka od sierpnia 2007 r. po dokonanej cesji kontraktu z NFZ w K. i przejęciu funkcji likwidowanego SP ZOZ. Po przekształceniu, Wnioskodawca jako właściciel mienia wydzierżawiał (i nadal częściowo wydzierżawia) majątek Szpitalowi.

Zarząd Szpitala wystąpił do Wnioskodawcy o odsprzedaż składników mienia ruchomego, które jest użytkowane w Szpitalu. W skład dzierżawionego mienia wchodzi sprzęt medyczny, który został zakupiony w latach 1986-2007 (Wnioskodawca stał się właścicielem większości tego sprzętu przejmując je po zlikwidowanym SP ZOZ, natomiast część sprzętu została zakupiona przez Wnioskodawcę w czasie funkcjonowania SP ZOZ, który korzystał z niego na podstawie umowy użyczenia) i który jest wykorzystywany w prowadzonej działalności i świadczeniu usług zdrowotnych. Po dokonanej wycenie i sporządzeniu operatu szacunkowego dzierżawionych składników mienia ruchomego Wnioskodawca wyraził gotowość do sprzedaży tego sprzętu (dalej: Sprzęt). Część Sprzętu została sprzedana w grudniu 2015 r. (Wnioskodawca zastosował wtedy na wystawionej fakturze stawkę VAT 23%), pozostała część zostanie sprzedana w 2016 r.

W świetle obowiązujących przepisów oraz bardzo szczegółowych wymagań NFZ odnośnie do wymaganego sprzętu medycznego, każdy sprzęt medyczny, który wykorzystywany jest przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, musi posiadać paszport techniczny urządzenia, z aktualnymi przeglądami i dopuszczeniem do użytkowania. Już przed pierwszą grudniową sprzedażą Sprzęt (w tym m.in. kardiotokograf, stół zabiegowo-operacyjny, sprzęt endoskopowy, aparat RTG, ultrasonograf, kamera medyczna, komputer z oprogramowaniem, zespół prądotwórczy, pompa infuzyjna, fotel ginekologiczny, łóżko porodowe i inne) posiadał wymagane paszporty techniczne (w dyspozycji Szpitala), znajdował się (i nadal znajduje) na terenie Szpitala i wykorzystywany jest przy świadczeniu usług medycznych. Z uwagi na upływ wymaganego okresy przechowywania faktur zakupu, paszporty są jedynym dokumentem potwierdzającym, że Sprzęt jest sprzętem medycznym. Potwierdzeniem faktu, że mamy do czynienia ze sprzętem medycznym, który wymagany jest w prowadzeniu działalności Szpitala i poradni przyszpitalnych oraz kontraktowaniu usług medycznych, jest wykorzystywanie go w procesie leczenia i podczas wykonywania procedur medycznych, w miejscu udzielania świadczeń zdrowotnych

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca przedstawił w postaci tabeli wykaz sprzętu którego dotyczy wniosek przy czym w wierszach 1-38 wskazano sprzęt sprzedany w 2015 r. natomiast w pozycji 39 zawarty jest Sprzęt objęty sprzedażą w 2016 r.

Tabela – załącznik PDF.

Dalej w uzupełniniu wniosku Wnioskodawca stwierdza, że: .

Ad.2.Wśród Sprzętu będącego przedmiotem sprzedaży znajdują się towary wymienione w załączniku nr 3 do ustawy o VAT, w pozycji 105 („Wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika"). .

Ad.3.Wnioskodawca nie dokonał dotychczas klasyfikacji towarów składających się na Sprzęt do określonych pozycji PKWiU. .

Wnioskodawca nie wywodzi natomiast traktowania podatkowego z uwzględnieniem obniżonej stawki VAT (obecnie 8%) z przypisania określonych towarów składających się na Sprzęt do danego symbolu PKWiU. Dlatego też, w opinii Wnioskodawcy, symbol PKWiU nie ma znaczenia dla takiego przypisania (w szczególności Wnioskodawca zaznacza, że żaden element Sprzętu nie mieści się pod symbolami PKWiU wskazanymi w pozycjach 79-84, 86-88, czy 90-103 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, ani też pod innymi symbolami PKWiU wskazanymi w załączniku nr 3 do ustawy o VAT).

Traktowanie VAT Wnioskodawca wywodzi z brzmienia pozycji 105 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, w której jednoznacznie zaznaczono (w kolumnie nr 2): „bez względu na symbol PKWiU". .

Wnioskodawca jest świadomy, iż w razie wątpliwości w zakresie klasyfikacji statystycznych danych towarów może zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi. .

Ad.4.Wszystkie towary wskazane w tabeli powyżej (z wyjątkiem towarów wskazanych w wierszach 1-6 oraz 38) są wyrobami medycznymi w rozumieniu ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych, dopuszczonymi do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ad.5.W przypadku Sprzętu nabytego pierwotnie bezpośrednio przez Wnioskodawcę, nie przysługiwało mu prawo do odliczenia VAT naliczonego. Wynika to z faktu, że (pomijając fakt, iż część zakupów Sprzętu była realizowana jeszcze przed wprowadzeniem regulacji VAT w Polsce) Sprzęt ten był przedmiotem (nieobjętego regulacjami VAT) nieodpłatnego użyczenia przez Wnioskodawcę. Dopiero po pewnym czasie (od 2007 r.) Wnioskodawca rozpoczął odpłatną dzierżawę Sprzętu na rzecz Szpitala. W przypadku Sprzętu nabytego pierwotnie bezpośrednio przez Szpital, Szpitalowi - według wiedzy Wnioskodawcy - nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT, gdyż Sprzęt był wykorzystywany do świadczenia usług zdrowotnych (zwolnionych z VAT). Dopiero po likwidacji sp. zoz, na mocy art. 53a ustawy z dn. 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (ustawa już nie obowiązuje), właścicielem mienia należącego do Szpitala stał się Wnioskodawca (przejęcie mienia odbywało się bez opodatkowania VAT).

Ad.6.Wnioskodawca wykorzystywał w latach 2007-2015 Sprzęt do czynności opodatkowanych VAT stawką 22%/23% (umowa odpłatnej dzierżawy na rzecz Szpitala).

W przesłanym uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca sprecyzował przepisy prawa podatkowego mające być przedmiotem interpretacji wskazując art. 41 ust. 2, art. 146a pkt 2) i Zał. nr 3 pozycja 105 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej; ustawa o VAT)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy mając na uwadze fakt istnienia paszportów technicznych dotyczących urządzeń składających się na Sprzęt, sprzedaż przez Wnioskodawcę Sprzętu jest objęta stawką VAT w wysokości 8%?

Stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie doprecyzowane w ww. piśmie z 1 czerwca 2016 r:

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% (na mocy art. 146a pkt 2) ustawy stawka ta do końca 2016 r. wynosi 8%), z zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w niniejszej sprawie.

Z kolei załącznik 3 do ustawy o VAT wskazuje m.in. na obszerną kategorię "towarów związanych z ochroną zdrowia" (pkt 79-107).

W ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie obniżonej stawki VAT w wysokości 8% dla sprzedaży Sprzętu w grudniu 2015 r. i w 2016 r. jest właściwe, gdyż sprzedaż dotyczy sprzętu medycznego. Sprzęt ten eksploatowany jest w Szpitalu, służy do diagnostyki i wykonywania procedur medycznych, każde urządzenie posiada paszport techniczny jednoznacznie potwierdzający dane Sprzętu i miejsce jego pracy, z uwagi na fakt, że załącznik 3 pozycja 105 ustawy o VAT odnosi się bezpośrednio do „Wyrobów medycznych (...)" a - jak wskazano w Uzupełnieniu stanu faktycznego - przedmiotem Sprzedaży są zasadniczo właśnie wyroby medyczne, do sprzedaży powinna znaleźć zastosowanie stawka VAT 8%.

Mimo, iż towary wskazane w wierszach 1-6 oraz 38 nie są wyrobami medycznymi w rozumieniu ww. regulacji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż do nich również powinna znaleźć zastosowanie stawka VAT obniżona (8%). Wynika to z faktu, iż towary te przeznaczone były do celów medycznych, ich sprzedaż nastąpiła łącznie z innymi towarami składającymi się na Sprzęt (jedna umowa sprzedaży i jedna data dostawy) i w opinii Wnioskodawcy można tu zastosować koncepcję tzw. świadczenia złożonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktyczne zakresie stawki podatku:

• dla sprzętu niebędącego wyrobem medycznym wymienianego w tabeli w wierszach 1-6 oraz 38 - jest nieprawidłowe,
• dla sprzętu będącego wyrobem medycznym wymienionego w pozostałych wierszach tabeli - jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podstawowa stawka podatku, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział możliwość opodatkowania niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zastosowania zwolnienia od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku tym, w pozycji 105 wymieniono „Wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika” bez względu na symbol PKWiU.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 876 ze zm.), wyrobem medycznym jest narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

1. diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby,
2. diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania skutków urazu lub upośledzenia,
3. badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub procesu fizjologicznego,
4. regulacji poczęć,

-których zasadnicze zamierzone działanie w ciele lub na ciele ludzkim nie jest osiągane w wyniku zastosowania środków farmakologicznych, immunologicznych lub metabolicznych, lecz których działanie może być wspomagane takimi środkami.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca czynny podatnik VAT, będący organem założycielskim dla szpitali, podjął uchwałę (uchwała z dnia 9 września 2004 r.) w sprawie likwidacji SP ZOZ Szpital Wielospecjalistyczny oraz utworzenia niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej, tj. Szpitala Wielospecjalistycznego Sp. z o.o. w G. Po likwidacji majątek likwidowanego szpitala, należności i zobowiązania przejął organ założycielski. Po przekształceniu, Wnioskodawca jako właściciel mienia wydzierżawiał (i nadal częściowo wydzierżawia) majątek Szpitalowi. Zarząd Szpitala wystąpił do Wnioskodawcy o odsprzedaż składników mienia ruchomego, które jest użytkowane w Szpitalu. W skład dzierżawionego mienia wchodzi sprzęt medyczny, który został zakupiony w latach 1986-2007 (Wnioskodawca stał się właścicielem większości tego sprzętu przejmując je po zlikwidowanym SP ZOZ, natomiast część sprzętu została zakupiona przez Wnioskodawcę w czasie funkcjonowania SP ZOZ, który korzystał z niego na podstawie umowy użyczenia) i który jest wykorzystywany w prowadzonej działalności i świadczeniu usług zdrowotnych. W związku nabyciem przedmiotowego sprzętu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego. Wnioskodawca do 2007 r. nieodpłatnie użyczał sprzęt na rzecz szpitala natomiast w latach 2007-2015 przedmiotowy sprzęt był wykorzystywany do czynności opodatkowanych. Część Sprzętu została sprzedana w grudniu 2015 r. (Wnioskodawca zastosował wtedy na wystawionej fakturze stawkę VAT 23%), pozostała część zostanie sprzedana w 2016 r. Wnioskodawca przedstawił w postaci tabeli wykaz sprzętu którego dotyczy wniosek stwierdzając, że wszystkie towary, z wyjątkiem towarów wskazanych w wierszach 1-6 oraz 38, są wyrobami medycznymi. W świetle obowiązujących przepisów oraz bardzo szczegółowych wymagań NFZ odnośnie do wymaganego sprzętu medycznego, każdy sprzęt medyczny, który wykorzystywany jest przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, musi posiadać paszport techniczny urządzenia, z aktualnymi przeglądami i dopuszczeniem do użytkowania. Z uwagi na upływ wymaganego okresy przechowywania faktur zakupu, paszporty są jedynym dokumentem potwierdzającym, że Sprzęt jest sprzętem medycznym.

W związku z przedstawionym powyżej opisem zaistniałego stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości objęcia 8% stawką VAT sprzedaży Sprzętu wymienionego w przedstawionej wyżej tabeli.

Biorąc pod uwagę przedstawione wyżej przepisy jak również informacje przedstawione przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego czynność sprzedaży przedmiotowego sprzętu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dla towarów wymienionych w tabeli będącymi wyrobami medycznymi w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych to do jego sprzedaży można zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy w związku z art. 146a pkt 2 i pozycją 105 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

W przypadku towarów, które, jak wskazano we wniosku, nie są wyrobami medycznymi, a które wymieniono w tabeli w wierszach 1-6 oraz 38, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż do nich również powinna znaleźć zastosowanie stawka VAT obniżona (8%). Wynika to z faktu, iż towary te przeznaczone były do celów medycznych, ich sprzedaż nastąpiła łącznie z innymi towarami składającymi się na Sprzęt (jedna umowa sprzedaży i jedna data dostawy) i w opinii Wnioskodawcy można tu zastosować koncepcję tzw. świadczenia złożonego.

W tym miejscu należy wskazać, że na gruncie orzecznictwa podatkowego wielokrotnie podkreślano, iż nie należy sztucznie dzielić czynności złożonych. Niemniej orzecznictwo to, w tym przede wszystkim orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, za zasadę przewodnią przyjmuje, że każde świadczenie powinno być uznawane za odrębne i niezależne, zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347, str. 1 ze zm.), a wcześniej Szóstą Dyrektywą Rady z 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L nr 145, str. 1 ze zm.). Podstawową zasadę odrębności i niezależności świadczeń Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wywodzi z art. 2 Dyrektywy 2006/112/WE. W tym kontekście - zdaniem TSUE - tylko w pewnych okolicznościach odrębne świadczenia można uznać za jednolitą czynność.

Orzecznictwo TSUE [np. wyrok z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Ltd (CPP) v. Comissionners of Customs & Excise], które oparte jest na przepisach prawa UE, daje podstawę do skonstruowania zasadniczej tezy, iż każde świadczenie należy traktować odrębnie. Dopiero w kolejnych punktach ww. wyroku TSUE podkreślił, że w sytuacji, gdy kilka świadczeń wykonywanych przez podatnika jest ze sobą ściśle powiązanych w ten sposób, że tworzą obiektywnie, z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, jedno świadczenie, nie należy dokonywać sztucznego podziału tego świadczenie dla celów podatkowych. Zatem TSUE przedstawia jedynie wskazówki, jak należy interpretować przepisy Dyrektywy, nie wypowiadając się co do tego, która z powyższych wykluczających się zasad powinna mieć zastosowanie w sprawie.

W wyroku I FSK 869/10 Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że "łącząc poszczególne dostawy czy świadczone usługi w jedno świadczenie nie można zapominać, że zasadą ustawową jest oddzielność i samodzielność poszczególnych dostaw czy świadczonych usług. Rozpoznawanie odrębnych świadczeń jako jednego kompleksowego świadczenia ma więc charakter wyjątkowy. W stanie faktycznym sprawy istotne jest także to, że uznanie kompleksowości świadczenia skutkować będzie zastosowaniem do usług opodatkowanych podstawową stawką, stawki obniżonej. Tak szerokie, jak proponuje to Spółka, zaakceptowane przez Sąd I instancji postrzeganie związku pomiędzy świadczeniami kwalifikującego je do jednolitego świadczenia złożonego mogłoby skutkować naruszeniem zasady konkurencji, przez stosowanie zwolnień podatkowych lub preferencyjnych stawek VAT do dostaw czy usług objętych, co do zasady stawką podstawową.”

Dla rozpatrywanej sprawy istotny pozostaje również wyrok z dnia 17 grudnia 2013 r., I FSK 122/13 w którym Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarżąca dokonując dostawy wyrobów medycznych oraz wyposażenia dodatkowego, które nie stanowi wyrobu medycznego: np. zestawu komputerowego, dysku twardego, monitora, drukarki, myszy, klawiatury, reduktora azotu, karty video, wsporniku do montażu aparatu, lampy RTG, materacy, pasów stabilizujących, wkładów piankowych i zestawów gąbek do stabilizacji pacjenta nie ma prawa zastosować do dostawy wyposażenia dodatkowego stawki podatkowej właściwej dla dostawy sprzętu medycznego tj. 8%. W orzeczeniu tym NSA stwierdził, że dokonywanie wraz z wyrobami medycznymi dostawy towarów, które nie stanowią wyposażenia wyrobu medycznego, a jedynie umożliwiają używanie wyrobu medycznego zgodnie z jego przeznaczeniem, nie stanowi w świetle obiektywnych okoliczności świadczenia kompleksowego o niepodzielnym charakterze. W ocenie NSA okoliczność, że wyposażenie dodatkowe jest niezbędne do prawidłowego działania wyrobu medycznego nie jest wystarczającym uzasadnieniem do objęcia preferencyjną stawką podatku towaru, który nie posiada specjalnego przeznaczenia wytwórcy do stosowania z wyrobem medycznym i ma charakter standardowego towaru dostępnego w obrocie. Istotne jest bowiem to, że towar ten może być przedmiotem dostawy przez każdy inny podmiot, bez uszczerbku dla prawidłowego działania i funkcjonalności wyrobu medycznego. Specjalistyczny sprzęt medyczny, stanowiący wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, ze swej istoty stanowi urządzenie zaawansowane technicznie, dla którego prawidłowego funkcjonowania mogą być potrzebne inne urządzenia, które występują też osobno w obrocie gospodarczym. Faktycznym przeznaczeniem towarów, które w tej sprawie są zaliczane do "wyposażenia dodatkowego" jest z reguły nie tylko pełnienie funkcji pomocniczych w stosunku do wyrobu medycznego – trudno zatem uznać dostawę tych towarów za obiektywnie związaną ekonomicznie z tą konkretną dostawą.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 grudnia 2014 r I FSK 1761/13, stwierdza, że „….za świadczenie odrębne należy bowiem uznać świadczenia wykonywane przez jednego podatnika na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, to mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich, ani też nie sprawi, że wartość świadczenia z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenie te byłyby uznane za świadczenia złożone. Natomiast towary, które zalicza skarżąca do wyposażenia dodatkowego, tj. zestaw komputerowy w postaci jednostki centralnej, urządzenia wskazującego, ekranu i klawiatury, są potrzebne do właściwego działania wyrobu medycznego, ale nic nie stoi na przeszkodzie aby dostawa tych towarów odbyła się niezależnie (samodzielnie) od wyrobu medycznego.

Biorąc pod uwagę przywołane wyżej przepisy oraz opis stanu faktycznego nie można opisanej dostawy uznać za świadczenie złożone, gdyż zgodnie z utrwalonym orzecznictwem NSA, łącząc poszczególne dostawy czy świadczone usługi w jedno świadczenie nie można zapominać, że zasadą ustawową jest oddzielność i samodzielność poszczególnych dostaw czy świadczonych usług. Rozpoznawanie odrębnych świadczeń jako jednego kompleksowego świadczenia ma więc charakter wyjątkowy. Za świadczenie odrębne należy bowiem uznać świadczenia wykonywane przez jednego podatnika na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, to mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich, ani też nie sprawi, że wartość świadczenia z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenie te byłyby uznane za świadczenia złożone. Natomiast towary, które wskazuje Wnioskodawca w wierszach 1-6 i 38 tabeli są potrzebne do właściwego działania wyrobu medycznego, ale nic nie stoi na przeszkodzie aby dostawa tych towarów odbyła się niezależnie (samodzielnie) od wyrobu medycznego. Fakt iż towary te przeznaczone były do celów medycznych, ich sprzedaż nastąpiła łącznie z innymi towarami składającymi się na Sprzęt (jedna umowa sprzedaży i jedna data dostawy) nie jest czynnikiem decydującym o uznaniu transakcji za świadczenie złożone. Zawarcie jednej umowy czy wystawienie jednego dokumentu (faktury) sprzedaży nie przesądza o konieczności zastosowania jednej stawki VAT dla wszystkich towarów objętych umową czy dokumentem sprzedaży. Przyznanie racji stanowisku Wnioskodawcy powodowałoby skutek w postaci nieuprawnionego rozszerzenia preferencji podatkowej, poprzez zastosowanie do towarów opodatkowanych stawką podstawową, stawki obniżonej. Tak szerokie postrzeganie związku pomiędzy świadczeniami, prowadzące do rozpoznania jednolitego świadczenia złożonego, mogłoby skutkować naruszeniem zasady konkurencji, przez stosowanie preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług do towarów objętych, co do zasady, stawką podstawową. Ponadto prowadziłoby to do pogorszenia funkcjonalności systemu VAT przez akceptowanie rozwiązań czyniących ten system nieprzejrzystym i pozostawiającym podatnika w niepewności, co do przyjętego sposobu rozliczenia danej dostawy lub świadczonej usługi. Towary wskazane w tabeli w wierszach 1-6 i 38 nie są wyrobami medycznymi w związku z czym nie mogą korzystać ze stawki podatku VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy w związku z art. 146a pkt 2 i pozycją 105 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż tych towarów będzie podlegała opodatkowaniu stawką podatku VAT 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawca w zakresie opodatkowania sprzedaży towarów wymienionych w tabeli w wierszach 1-6 i 38 jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 powołanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego wydana interpretacja traci swą aktualność.

Tut. organ pragnie zauważyć, że zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ustawy – Ordynacja podatkowa, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Zatem tut. organ nie jest organem kompetentnym do dokonania oceny w zakresie stwierdzenia, czy w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych sprzedawany przez Wnioskodawcę sprzęt wskazany we wniosku jako wyrób medyczny faktycznie jest wyrobem medycznym. Ustawa ta, choć powołana w ustawie o podatku od towarów i usług, nie jest elementem prawa podatkowego, wobec czego przepisy tej ustawy nie mogą być przedmiotem interpretacji udzielanej przez tut. organ. Interpretacja taka wykraczałaby poza zakres interpretacji prawa podatkowego, do której uprawniony jest Dyrektor Izby Skarbowej w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej. W związku z tym, niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że będący przedmiotem zapytania Sprzęt wskazany przez Wnioskodawcę jako wyrób stanowią wyrób medyczny w rozumieniu powołanej ustawy o wyrobach medycznych

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.