Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-511/16/NG
z 21 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 21 kwietnia 2016 r. (data otrzymania 25 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię z tzw. ulgi prorodzinnej za 2014 r. i 2015 r. -jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię z tzw. ulgi prorodzinnej za 2014 r. i 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni pracuje w Polsce a jej małżonek w Niemczech. Zeznanie podatkowe małżonkowie składają wspólnie na formularzu PIT-36. Wnioskodawczyni z małżonkiem mają na utrzymaniu jeszcze jedno dziecko. Jak co roku, tak i w tym roku Wnioskodawczyni złożyła zeznanie podatkowe przez internet wykorzystując e-deklaracje. Swoje dochody oraz męża dochody z Urzędu Pracy (bezrobocie) Wnioskodawczyni wpisała w części D PIT-36, dochody te nie przekroczyły kwoty 112.000 zł. Natomiast dochód męża osiągnięty za granicą (Niemcy) Wnioskodawczyni wpisała w części H, poz. 183, PIT-36. Wnioskodawczyni wypełniła również załączniki: PIT-ZG i PIT-O, w którym wskazała odliczenie od podatku ulgi prorodzinnej na jedno dziecko. Zeznanie zostało sprawdzone elektronicznie z końcową uwagą, że wypełnione jest pomyślnie. Wnioskodawczyni wiedziała bowiem, że aby otrzymać zwrot podatku, dochód w kraju nie powinien przekraczać 112.000 zł i że dochodu zagranicznego nie bierze się pod uwagę licząc podstawę opodatkowania.

Wnioskodawczyni postanowiła sprawdzić, czy e-deklaracja poprawnie rozlicza jej zeznanie. Dlatego Wnioskodawczyni – na próbę – wpisała w części D PIT-36 kwotę wymyśloną przez siebie, ale większą niż 112.000 zł. Od razu pojawił się błąd dotyczący odliczenia. Dlatego pewna, że wszystko jest poprawnie wypełnione, Wnioskodawczyni wpisała już właściwe dane wcześniej wyliczone i wysłała elektronicznie PIT-36.

W dalszej części opisu stanu faktycznego Wnioskodawczyni przedstawiła szczegółowo jej kontakty z właściwym Urzędem Skarbowym w kwestii dotyczącej rozliczenia ulgi prorodzinnej za 2014 r. i 2015 r.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni przysługuje ulga prorodzinna na dziecko za 2015 r. i za 2014 r.?
2. Czy Wnioskodawczyni słusznie była wzywana do Urzędu Skarbowego?
3. Czy urzędnik właściwie postąpił zarówno w sposobie komunikowania się z Wnioskodawczynią jak i w stosunku do żądań dokumentów, których wcale nie wykorzystał?
4. Czy Wnioskodawczyni ma prawo oczekiwać od urzędnika Urzędu Skarbowego jasnych, konkretnych i wyczerpujących odpowiedzi dotyczących sytuacji wskazanych przez niego?
5. Czy urzędnik ma prawo żądać od Wnioskodawczyni zwrotu podatku i to jeszcze z odsetkami, w sytuacji gdy sam Urząd Skarbowy popełnił błąd (o ile jest tu mowa o błędzie)?
6. Czy e-deklaracje, za pomocą których każdy podatnik może rozliczyć podatek (do czego namawia Ministerstwo Finansów) z Urzędem Skarbowym są tak przygotowane aby dobrze liczyć całe zeznanie podatkowe? Jeśli tak, to dlaczego Urząd Skarbowy wprowadza w błąd podatnika, który się sumiennie rozlicza z każdej złotówki?
7. Czy urzędnik powinien być kompetentny w swej profesji?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie analizy przepisów prawa podatkowego, ulga prorodzinna należy się jej zarówno za 2015 r. jak i za 2014 r., ponieważ ich (Wnioskodawczyni i męża) dochody osiągnięte w Polsce nie przekraczają 112.000 zł (zarówno w roku podatkowym 2015 r. jak i w 2014 r.).

Wnioskodawczyni uważa, że potwierdzają to także tak opracowane e-deklaracje, w których nie wystąpił żaden błąd podczas ich wypełniania, a Wnioskodawczyni rozliczała się każdego roku korzystając z tej formy rozliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię z tzw. ulgi prorodzinnej za 2014 r. i 2015 r. Natomiast w zakresie oceny sposobu postępowania urzędu skarbowego w kwestii dotyczącej rozliczenia ulgi prorodzinnej – wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2014 r. – odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:

1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a).
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2015 r. –odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł jeżeli dochody podatnika:

1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a).
   
   

Zgodnie natomiast z art. 27f ust. 2a ustawy – za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Art. 27f ust. 2c ww. ustawy stanowi zaś, że odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

Z przepisu art. 27f ust. 2d ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2014 r. wynika, że za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, nie uważa się:

1. osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów,
2. osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.
   
   

W myśl natomiast art. 27f ust. 2d ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2015 r. wynika, że za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a oraz ust. 10 i 11, nie uważa się:

1. osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów,
2. osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 3 przywołanej ustawy – w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 ustawy).

W myśl art. 27f ust. 5 ww. ustawy – odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 6 ww. ustawy – przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy (tj. dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną (pkt 2), do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej (pkt 3), w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z kolei, jak stanowi art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno w brzmieniu obowiązującym w 2014 r. i 2015 r., uprawnionym do skorzystania z ulgi jest zatem podatnik, który spełnił poniższe przesłanki, tj.:

• osiągnął dochody opodatkowane wg zasad określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcje opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało lub sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą,
• wykazał podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne),
• w roku podatkowym uzyskał (wspólnie z małżonkiem, z którym pozostawał w związku przez cały rok podatkowy) dochód w kwocie nieprzekraczającej limitu określonego w art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy w przypadku, gdy ulga dotyczy tylko jednego dziecka, tj. 112.000 zł.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni oraz jej małżonek w 2014 r. i 2015 r. osiągali dochody na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, ponadto małżonek Wnioskodawczyni osiągał dochody w Niemczech. Dochody Wnioskodawczyni i jej małżonka osiągane w Polsce nie przekroczyły 112.000 zł rocznie, która to kwota jest limitem do odliczenia ulgi na jedno dziecko. Natomiast dochody zagraniczne małżonka dodane do tych osiągniętych przez Wnioskodawczynię i jej małżonka w Polsce zarówno za 2014 r. jak i za 2015 r. przekroczyły kwotę 112.000 zł.

Przywołany powyżej przepis art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, definiujący, jaki dochód należy wziąć pod uwagę dla celu obliczenia limitu uzyskanych dochodów, uprawniającego do ulgi z tytuły wychowywania dzieci, wskazuje, iż w pojęciu tego dochodu należy rozumieć dochód, do którego zastosowanie mają zasady opodatkowania określone m.in. w art. 27 ustawy.

Artykuł 27 cyt. ustawy z kolei określa m.in. w jaki sposób należy opodatkować dochody uzyskane za granicą. I tak:

1. ust. 8 tego przepisu określa zasady opodatkowania dochodu przy uwzględnieniu metody unikania podwójnego opodatkowania zwanej metodą wyłączenia z progresją – metoda ta ma zastosowanie do tych dochodów, które na mocy umów międzynarodowych są zwolnione z opodatkowania,
2. ust. 9 i 9a tego przepisu określa zasady opodatkowania dochodu przy uwzględnieniu metody unikania podwójnego opodatkowania zwanej metodą odliczenia proporcjonalnego – metoda ta ma zastosowanie do dochodów, do których zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stosuje się metody określonej w ust. 8 lub z danym państwem umowa nie została zawarta.
   
   

Na podstawie art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Stosownie zaś do art. 27 ust. 9 ww. ustawy jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Natomiast w myśl 27 ust 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Jak z powyższego wynika w prawie podatkowym występują dwie metody pozwalające na uniknięcie podwójnego opodatkowania: metoda wyłączenia z progresją (mająca zastosowanie w przypadku dochodów osiąganych z pracy najemnej w Niemczech) oraz metoda proporcjonalnego odliczenia. Niewątpliwie obie z ww. metod są uregulowane w art. 27 powołanej ustawy, a zatem zagraniczne dochody podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27. Gdyby bowiem nie postanowienia wymienionych przepisów dochody uzyskane za granicą mogłyby podlegać podwójnemu opodatkowaniu.

Zatem nawet jeżeli dochody zagraniczne są zwolnione z opodatkowania w Polsce to jednak stosownie do regulacji zawartej w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wpływają lub mogą wpływać na opodatkowanie dochodów uzyskanych w Polsce; stosuje się do nich zasady opodatkowania określone w art. 27 cyt. ustawy, do którego to odsyła art. 27f ust. 2a.

Ze względu na powołany w art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych m.in. art. 27 ww. ustawy, należy uznać, iż przy określaniu czy limit do zastosowania ulgi nie został przekroczony uwzględnić trzeba zarówno dochody uzyskane w Polsce, jak i za granicą (i to bez względu na to, jaka metoda unikania podwójnego opodatkowania ma do nich zastosowanie). Odmienne rozumienie omawianego przepisu pozostawałoby w rażącej sprzeczności z zasadą racjonalności ustawodawcy, która jest podstawowym założeniem w procesie wykładni prawa. Potrzeba respektowania przesłanki o racjonalności ustawodawcy wyklucza możliwość przyjęcia, że jego wolą było doprowadzenie do naruszenia zasad równości i sprawiedliwości społecznej w systemie prawa normującego określoną dziedzinę życia społecznego, w tym zobowiązań podatkowych. Racjonalny ustawodawca nie różnicuje podatników chcących korzystać z ulgi prorodzinnej, uzależniając korzystanie z odliczenia od faktu, czy podatnik uzyskuje dochody w Polsce, czy za granicą oraz jaka metoda zapobiegająca podwójnemu opodatkowaniu ma zastosowanie do zagranicznych dochodów.

Skoro zatem mąż Wnioskodawczyni uzyskuje dochody zarówno w Polsce jak i zagranicą wobec których ma zastosowanie metoda wyłączenia z progresją a Wnioskodawczyni rozlicza się wspólnie z mężem, to ustalając wysokość limitu (112.000 zł) dochodu podatnika uprawniającego do skorzystania z ulgi prorodzinnej, Wnioskodawczyni winna uwzględnić te dochody, do których stosuje się zasady opodatkowania określone m.in. w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ww. ustawy. Pomniejszenie to dotyczy zarówno składek wpłaconych bądź pobranych ze środków podatnika na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, jak i składek wpłaconych bądź pobranych za granicą.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy i ich analizę, zauważyć należy, że dochody uzyskane przez męża Wnioskodawczyni w Niemczech podlegają rozliczeniu w Polsce, według tzw. metody wyłączenia z progresją (art. 27 ust. 8 cyt. ustawy) wraz z dochodami polskimi – zatem należy je uwzględnić do ustalenia wysokości limitu dochodów podatnika, który chce skorzystać z ulgi z tytułu wychowywania dziecka. Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, że zagraniczny dochód uzyskany przez męża Wnioskodawczyni zgodnie z metodą wyłączenia z progresją jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, gdyż i tak zastosowanie do niego mają zasady określone w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższych wyjaśnień, ze względu na przekroczenie wysokości określonego w art. 27f ust. 2 pkt 1 łącznego limitu dochodu przysługującego na jedno dziecko, Wnioskodawczyni nie przysługuje ulga prorodzinna za 2014 r. i 2015 r.

Na marginesie należy zauważyć, że zarówno okoliczność, że system e-deklaracje przyjął zeznanie podatkowe Wnioskodawczyni za 2014 r. i 2015 r., jak i fakt, że Wnioskodawczyni za 2014 r. otrzymała zwrot podatku z tytułu tzw. ulgi prorodzinnej nie oznacza jeszcze, że ulga ta w rzeczywistości przysługuje Wnioskodawczyni. Organ podatkowy ma prawo zweryfikować, czy ww. ulga Wnioskodawczyni w rzeczywistości przysługiwała. Organ przyjął, że skoro Wnioskodawczyni złożyła zeznanie PIT-36 oraz wykazała w nim, że przysługuje jej ulga, to tak jest w rzeczywistości i dlatego dokonał zwrotu podatku. Nie oznacza to jednak, że potwierdził prawo Wnioskodawczyni do ulgi. Organ podatkowy ma prawo w ciągu 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku zweryfikować czy ulga Wnioskodawczyni przysługuje, co wynika z ogólnej zasady przedawnienia zobowiązań podatkowych wynikającej z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii, czy system e-deklaracje poprawnie rozlicza zeznanie podatkowe należy wskazać, że programy informatyczne mają służyć pomocą w wykonywaniu obowiązków ciążących na podatniku, jednakże programy te nie zastępują przepisów prawa. Wynik sformułowanego w nich algorytmu zależy od danych wpisanych do poszczególnych pól określonych w formularzu, a dane te wpisywane winny być z uwzględnieniem obowiązujących przepisów. Okoliczność, że program komputerowy nie wskazał błędu podczas wypełniania zeznania nie zwalnia podatnika z obowiązku wypełnienia zeznania zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.