2016.06.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4511-380/16-2/KW1
z 29 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Spółki jako płatnika oraz obowiązków informacyjnych w związku z uczestnictwem pracowników w programie motywacyjnym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Spółki jako płatnika oraz obowiązków informacyjnych w związku z uczestnictwem pracowników w programie motywacyjnym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

S. Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, zajmującą się głównie produkcją i dystrybucją wyrobów farmaceutycznych i działalnością marketingową. Spółka należy do międzynarodowej, farmaceutycznej grupy kapitałowej N. (dalej: Grupa), na czele której stoi spółka N. AG z siedzibą w Szwajcarii (dalej: Spółka macierzysta).

Spółka macierzysta jest organizatorem programów motywacyjnych (dalej: Programy) adresowanych do wybranych pracowników spółek z Grupy. Uczestnictwo w Programach uprawnia pracowników do otrzymania akcji bądź instrumentów finansowych (m.in. opcji na akcje, warrantów) na warunkach wynikających z regulaminów Programów. Korzyści wynikające z udziału w Programach są niepewne, przyszłe, warunkowe i niezbywalne. Pracownicy partycypujący w Programach mają możliwość realizacji przyznanych im uprawnień dopiero po spełnieniu ściśle określonych regulaminami Programów warunków oraz na zasadach wskazanych w tych regulaminach, np. sprzedaż posiadanych akcji możliwa jest po upływie wskazanego w regulaminach Programów czasu liczonego od momentu ich otrzymania. Potencjalną korzyścią pracowników z udziału w Programach może być otrzymanie w przyszłości wypłaty gotówkowej wynikającej z realizacji pochodnych instrumentów finansowych, jak również wpływy pieniężne ze sprzedaży akcji lub z dywidendy przysługującej z tytułu posiadania akcji.

Spółka otrzymuje informacje o uczestnictwie w Programach niektórych osób związanych ze Spółką umową o pracę lub innym tytułem (dalej: Uczestnicy). Spółka nie uczestniczy jednakże w żaden sposób w administrowaniu Programami, w szczególności, nie nadaje prawa uczestnictwa w Programach ani nie wypłaca świadczeń z tytułu udziału w Programach. Uczestnictwo w Programach nie wynika z zawartych przez Uczestników ze Spółką umów, tj. umów o pracę i innych tytułów, regulaminów wynagradzania ani z innych dokumentów wewnętrznych Spółki z zakresu prawa pracy. W szczególności umowa o pracę lub inny tytuł (jeśli dotyczy) łącząca Uczestnika ze Spółką nie stanowi dla Uczestników podstawy do ewentualnych roszczeń dotyczących uczestnictwa w Programach w stosunku do Spółki. Koszty wynikające z prowadzenia przez Spółkę macierzystą Programów oraz z tytułu gotówkowej realizacji przez Uczestników akcji lub instrumentów finansowych nie są przenoszone (refakturowane) na Spółkę. Spółka nie posiada informacji o wysokości przysporzeń Uczestników z tytułu udziału w Programach ani nie ma na nią żadnego wpływu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przysporzenie majątkowe wynikające z udziału Uczestników w Programach będzie stanowić przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.; dalej: UPDOF)?
Czy w odniesieniu do dochodów wynikających z udziału Uczestników w Programach na Spółce będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki, w szczególności obowiązki płatnika zgodnie z art. 31 i art. 41 i obowiązki informacyjne zgodnie z art. 39 UPDOF?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, na Spółce nie będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 i art. 41 UPDOF, ani obowiązki informacyjne. Wynika to z faktu, że w przekonaniu Spółki, przysporzenie majątkowe wynikające z udziału Uczestników w Programach nie będzie stanowić przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 UPDOF, ani przychodu z tytułu działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 UPDOF, lecz przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 UPDOF.

Obowiązki płatnika - przychody ze stosunku pracy i działalności wykonywanej osobiście.

W myśl art. 31 UPDOF osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów pracy przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Analogicznie, w myśl art. 41 UPDOF, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy.

W oparciu o treść powyższych przepisów należy stwierdzić, iż warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu w powyższym zakresie jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu lub osób związanych z tym podmiotem na podstawie innych tytułów.

Co istotne, samo pojęcie „stosunek pracy” nie jest zdefiniowane w ustawie podatkowej (UPDOF). Natomiast z treści art. 12 ust. 1 UPDOF wynika jednoznacznie, że stanowi on o przychodach z określonych w nim stosunków prawnych, w szczególności stosunku pracy. W przywołanej regulacji prawnej prawodawca nie użył sformułowań w rodzaju: „przychody związane ze stosunkiem pracy, towarzyszące stosunkowi pracy, osiągnięte przy okazji stosunku pracy”.

Jakkolwiek definicja przychodu ze stosunku pracy ma charakter otwarty, to zdaniem Wnioskodawcy nie można zakwalifikować do tego źródła każdego przychodu, który uzyskuje pracownik w związku ze stosunkiem pracy. Świadczenie otrzymane od trzeciej osoby, które nie wynika ze stosunku pracy, nawet jeśli kryterium jego przyznania stanowi fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem, nie umożliwia kwalifikacji takiego przychodu jako ze stosunku pracy. Jeżeli więc uczestnicząc w określonym stosunku osoba fizyczna osiągnie przychód, pozostający w jakimś związku faktycznym z wykonywaniem pracy, ale niestanowiący przychodu ze stosunku prawnego w postaci stosunku pracy, nie będzie to przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 UPDOF.

Mając na uwadze, iż:

nabycie prawa uczestniczenia w Programach nie następuje w ramach stosunku pracy ani innego tytułu łączącego Uczestnika ze Spółką,

uprawnionymi do otrzymania akcji bądź instrumentów finansowych są nie tylko Uczestnicy będący pracownicami Spółki i osoby związane ze Spółką innym tytułem, lecz również pracownicy innych spółek z Grupy,

Spółka nie jest uprawniona do ustalania zasad programów i nie uczestniczy w ich administrowaniu,

Spółka nie wypłaca Uczestnikom świadczeń z tytułu udziału w Programach,

umowa łącząca Uczestnika ze Spółką ani wewnętrzne regulaminy wynagradzania Spółki nie stanowią dla Uczestników podstawy do ewentualnych roszczeń dotyczących uczestnictwa w Programach,

zdaniem Wnioskodawcy przychody z tytułu udziału Uczestników w Programach nie mogą zostać zakwalifikowane jako przychody wynikające ze stosunku pracy ani z innych tytułów łączących Spółkę z Uczestnikami.

W opinii Wnioskodawcy, okoliczność, że beneficjentami Programów mogą być Uczestnicy związani ze Spółką stosunkiem prawnym, nie uzasadnia twierdzenia, że uzyskanie akcji lub instrumentów finansowych jest świadczeniem ze stosunku pracy, łączącego Spółkę z Uczestnikami, lub świadczeniem uzyskiwanym z tytułu działalności wykonywanej osobiście. Powyższe jest tym bardziej zasadne, iż podmiotem udostępniającym Uczestnikom akcje lub instrumenty finansowe jest Spółka macierzysta, a nie Spółka. W przypadku analizowanych Programów Spółka nie ma wpływu ani na wybór Uczestników, których objęto postanowieniami Programów, ani na wysokość przyznanych im świadczeń. Spółka nie wypłaca ponadto Uczestnikom świadczeń z tytułu udziału w Programach. Wobec przedstawionego stanu faktycznego, w opinii Wnioskodawcy, na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika, czy też obowiązki informacyjne w odniesieniu do świadczeń uzyskiwanych przez Uczestników z tytułu udziału w Programach.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone w licznych wyrokach sądów administracyjnych. Jako przykład można przywołać następujące wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: wyrok z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 730/13, wyrok z dnia 24 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 781/13, wyrok z dnia 24 kwietnia 2015 r. sygn. akt II FSK 783/13, wyrok z dnia 25 lutego 2015 r. sygn. akt II FSK 96/13, wyrok z dnia 19 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 650/12, wyrok z dnia 13 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 640/12, wyrok z dnia 3 lipca 2013 r., sygn. akt II FSK 2232/11, wyrok z dnia 13 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 1433/11 czy wyrok z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1665/10.

Przychody z kapitałów pieniężnych.

Ponadto, zdaniem Spółki, samo przekazanie Uczestnikom uprawnień do uczestnictwa w Programach, dzięki czemu otrzymają oni akcje lub instrumenty finansowe określone w Programach, nie będzie skutkować powstaniem u nich przychodu. Przyznanie akcji lub instrumentów pochodnych stanowi jedynie potencjalną możliwość uzyskania przez Uczestników korzyści w przyszłości pod warunkiem spełnienia określonych regulaminami Programów warunków. Trudno w takim przypadku mówić zatem o powstaniu przychodu podatkowego.

W myśl art. 11 ust. 1 UPDOF za przychód, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6,9 i 10, art. 19 i art. 25b i art. 30f, uznaje się, oprócz otrzymanych lub postanowionych do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniędzy i wartości pieniężnych, również wartość otrzymanych świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń.

Wśród źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1 UPDOF, wskazano kapitały pieniężne i prawą majątkowe (pkt 7). Szczegółowy zakres przychodów należących do kategorii przychodów z kapitałów pieniężnych wynika natomiast z art. 17 ust. 1 UPDOF.

I tak zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 10 i pkt 6 lit. a) i b) UPDOF przychód powstaje w momencie odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, realizacji praw z nich wynikających lub odpłatnego zbycia akcji. Oznacza to, że samo nabycie praw do papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych (obwarowanych restrykcjami) nie powoduje powstania obowiązku podatkowego. Moment ten jest przesunięty do czasu odpłatnego zbycia / realizacji. A zatem w przypadku opisanym w przedmiotowej sprawie przychód po stronie Uczestników powstanie dopiero w momencie dokonania odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub odpłatnego zbycia / realizacji pochodnych instrumentów finansowych.

Poprawność powyższego stanowiska potwierdzają sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach dotyczących analogicznych stanów faktycznych. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 3 lutego 2015 r., sygn. akt II FSK 3136/12, stwierdził, że „objęcie akcji, jako czynność powodująca powstanie przychodu, zostało natomiast wymienione (...) w art. 17 ust. 1 u.p.d.o.f., zawierającym katalog zdarzeń, prowadzących do powstania przychodów z kapitałów pieniężnych”. Podobnie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 września 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 570/09, podkreślił, że „korzyść, którą uzyskuje podatnik (...) w postaci objęcia lub nabycia na preferencyjnych zasadach akcji zostanie uwzględniona przy opodatkowaniu (...) w momencie realizacji dochodu czyli przy sprzedaży objętych lub nabytych w ten sposób akcji”. Pogląd wyrażony w tym wyroku został również podtrzymany przez Naczelny Sąd Administracyjny, który oddalił skargę kasacyjną wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. akt II FSK 2176/09. Analogiczne do powyższych stanowisko zostało także zaprezentowane m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 1428/12, czy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lutego 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2461/13.

Ważnym jest, że Uczestnicy Programów w celu realizacji przyznanych im uprawnień muszą spełnić dodatkowe warunki określone w regulaminach Programów. Oznacza to, że nabycie akcji lub instrumentów finansowych związane jest ze spełnieniem określonych wymogów o charakterze niepieniężnym. W związku z tym nie można przyjąć, by ich nabycie było jednostronnie ekwiwalentne.

Realne przysporzenie majątkowe Uczestnicy mogą otrzymać dopiero w momencie sprzedaży przydzielonych im akcji lub odpłatnego zbycia / realizacji instrumentów finansowych. Sprzedaż akcji lub odpłatne zbycie / realizacja instrumentów finansowych przez Uczestników będzie, zdaniem Spółki, pierwszym i jedynym momentem, w którym należy rozpoznać dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (nie licząc potencjalnych wypłat ewentualnych dywidend).

Podsumowując, wobec przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ewentualne przysporzenie majątkowe uzyskiwane przez uczestników z tytułu uczestnictwa w Programach nie stanowi dla Uczestników przychodu ze stosunku pracy ze Spółką, o którym mowa w art. 12 ust. 1 UPDOF, ani przychodu z tytułu działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 UPDOF, lecz przychód z kapitałów pieniężnych w momencie gotówkowej realizacji przydzielonych Uczestnikom Programów uprawnień, tj. w momencie odpłatnego zbycia / realizacji pochodnych instrumentów finansowych, sprzedaży akcji lub wypłaty dywidendy, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 i pkt 6 lit. a) i b) UPDOF. W związku z powyższym, w analizowanej sprawie po stronie Spółki nie występują obowiązki płatnika podatku, ani obowiązki informacyjne. W szczególności, na Spółce nie ciążą obowiązki, o których mowa w art. 31, art. 39 i art. 41 UPDOF (tj. w szczególności naliczanie, pobór i wpłata należnego podatku, wystawienie przewidzianych przepisami prawa informacji podsumowujących, itp.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie obowiązków płatnika ciążących na Wnioskodawcy oraz obowiązków informacyjnych.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

obliczenie,

pobranie,

wpłacenie

- podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl przepisu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z treścią art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Zgodnie z treścią art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu. Przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy” jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej - nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania zostanie określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem, nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy. Przychód taki ocenić należy jako świadczenie otrzymane od podmiotu, z którym nie łączy go stosunek pracy.

Z przedstawionego we stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że S. Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, zajmującą się głównie produkcją i dystrybucją wyrobów farmaceutycznych i działalnością marketingową. Spółka należy do międzynarodowej, farmaceutycznej grupy kapitałowej N. (dalej: Grupa), na czele której stoi spółka N. AG z siedzibą w Szwajcarii (dalej: Spółka macierzysta).

Jak już wyżej wskazano przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy” jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, tj. jak w niniejszej sprawie - nie jest elementem umowy o pracę zawieranej przez beneficjentów programu ze Spółką lub regulaminu wynagradzania obowiązującego w Spółce, ani innych dokumentów wewnętrznych Spółki z zakresu prawa pracy, otrzymane od osoby trzeciej (od spółki z siedzibą w Szwajcarii) - nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania został określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem (spółką z grupy kapitałowej) nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy.

Ponadto Spółka nie jest organizatorem Programów. Nie uczestniczy w administrowaniu Programami, nie nadaje prawa uczestnictwa w Programach ani nie wypłaca świadczeń z tytułu udziału w Programach. Program zorganizowany został przez podmiot z grupy kapitałowej (Spółkę macierzystą).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Uczestnicy nie uzyskują przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przychodu z tytułu działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 31 oraz art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz obowiązki informacyjne.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu należy podkreślić, że z uwagi na to, że w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie wykonywać wobec swoich pracowników obowiązków płatnika, zatem nieuprawnionym jest przez tutejszy organ podatkowy rozpatrywanie w niniejszej interpretacji skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników Wnioskodawcy (Uprawnionych) z tytułu udziału w programach motywacyjnych. Wobec tego tut. organ nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie.

Jednocześnie należy wskazać, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Przy czym, ww. przepisy prawa podatkowego wnioskodawca jest zobowiązany wskazać w złożonym wniosku.

Zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza zatem w szczególności:

stan faktyczny przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,

stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz

zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) Wnioskodawcy w kontekście Jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko Wnioskodawcy.

W konsekwencji, niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy, tj. w zakresie obowiązków płatnika i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów (podatników - uczestników Programu).

W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie jest organizatorem Programu. Program organizuje i administruje nim Spółka zagraniczna.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin