Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4511-227/16/MU
z 13 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2016 r. (data wpływu 29 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni była zatrudniona w Banku, od którego otrzymała pismo datowane na dzień 13 marca 2013 r. W piśmie tym, pracodawca zaproponował Wnioskodawczyni rozwiązanie stosunku pracy z dniem 30 kwietnia 2013 r. z przyczyn niedotyczących pracowników. Rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło na zasadzie porozumienia stron, ponieważ Wnioskodawczyni była w okresie ochronnym, o którym mowa w art. 39 Kodeksu pracy. Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni zgodziła się na rozwiązanie stosunku pracy wypłacono Jej następujące świadczenia:

1. odprawę ustawową w kwocie 16.500 zł należną na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
2. odprawę preferencyjną, tzw. pakiet preferencyjny (dodatkowe odszkodowanie) w wysokości 7-miesięcznego wynagrodzenia, tj. kwotę 38.500 zł, a więc w wysokości przekraczającej limit określony w art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Odprawę tą przewidziano w porozumieniu zawartym ze związkami zawodowymi z dnia 16 października 2012 r.,
3. odszkodowanie wyliczone jako 75 % wynagrodzenia brutto i ilości miesięcy, jakie upłyną do uzyskania wieku emerytalnego za okres od 1 maja 2013 r. do 20 sierpnia 2016 r., co dało kwotę 165.000 zł.

Od wszystkich wymienionych kwot potrącono podatek dochodowy od osób fizycznych, stosując stawkę 18%. Wnioskodawczyni składając zeznanie roczne za 2013 r. musiała dopłacić podatek, albowiem weszła w drugi próg podatkowy i zobowiązana była uiścić w terminie ustawowym do 30 kwietnia 2014 r. różnicę między podatkiem zapłaconym według stawki 18%, a podatkiem z drugiego progu podatkowego.

Łączna kwota odprawy z pkt 1 i odprawy preferencyjnej z pkt 2 nie może - jak wynika z Porozumienia z dnia 16 października 2012 r. zawartego ze związkami zawodowymi - przekraczać kwoty 50 tys. zł, zatem w efekcie odprawę ustawową wypłacono w kwocie 16.500 zł, natomiast odprawę preferencyjną w kwocie 33.500 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że dodatkowa odprawa (odszkodowanie), jak również odprawa preferencyjna tzw. pakiet preferencyjny - odprawa pieniężna zostały wypłacone 30 kwietnia 2013 r.

Wysokość i zasady ustalania dodatkowej odprawy (odszkodowania) wynikają z utajnionej przez Bank uchwały Zarządu Banku z dnia 18 września 2012 r.

Należność ta została określona jako dodatkowa odprawa (odszkodowanie). Bank jako podstawę w przedmiotowej uchwale wskazał § 22 ust. 2 pkt 3 Statutu Banku.

Natomiast wysokość i zasady ustalania odprawy preferencyjnej wynikają z Porozumienia z dnia 16 października 2012 r. zawartego ze związkami zawodowymi Banku –„pkt 2 Pakiet preferencyjny ppkt. 1- odprawa pieniężna”. W preambule Porozumienia wskazano, iż Porozumienie określa zasady postępowania w sprawach dotyczących pracowników objętych zamiarem zwolnienia z pracy w ramach zwolnień grupowych z przyczyn określonych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 3 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.). Można zatem sądzić, że zastosowanie ma art. 3 powołanej ustawy i na tej podstawie zawarto porozumienie w sprawie zwolnienia grupowego. Szkoda, jeśli chodzi o odszkodowanie dotyczyła utraconych zarobków od dnia rozwiązania stosunku pracy tj. 30 kwietnia 2013 r. do dnia uzyskania wieku emerytalnego tj. do 20 sierpnia 2016 r. i wyliczona została jako 75% wynagrodzenia brutto (miesięcznego) i iloczynu pełnych miesięcy, zatem za okres od 1 maja 2013 r. do 31 lipca 2016 r. Przyczyną powstania szkody było rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem podlegającym ochronie na podstawie art. 39 Kodeksu pracy (z uwagi na wiek).

Stąd zachodzi związek przyczynowo - skutkowy między powstałą szkodą w postaci utraconych zarobków ze stosunku pracy we wskazanym wyżej okresie, a otrzymanym świadczeniem, które tylko częściowo rekompensuje utratę zarobków i pracy.

Wnioskodawczyni podkreśla, że otrzymane odszkodowanie nie rekompensuje w przyszłości niższej emerytury. Wnioskodawczyni, gdyby pracowała otrzymywałby pełne wynagrodzenie wraz z premiami. Dlatego po rozwiązaniu stosunku pracy doznała rzeczywistej szkody tym bardziej, że wypłacone odszkodowanie nie zrekompensowało tego co utraciła, zatem nie spowodowało Jej wzbogacenia. Również skutkiem wcześniejszego rozwiązania stosunku pracy jest to, że otrzyma niższą emeryturę albowiem wyższą podstawę do naliczenia emerytury stanowiłoby wynagrodzenie ze stosunku pracy wraz z premiami.

Odprawa pieniężna (preferencyjna) została przyznana na podstawie Porozumienia zawartego na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Natomiast odprawa (dodatkowe odszkodowanie) została wypłacona na podstawie uchwały Zarządu Banku. Świadczenia powyższe nie zostały zatem przyznane na podstawie układu zbiorowego, regulaminu czy statutu.

Wysokość i zasady wypłacania odprawy preferencyjnej wprost określa Porozumienie z dnia 16 października 2012 r. zawarte między Bankiem a zakładowymi organizacjami związkowymi, natomiast dodatkowego odszkodowania uchwała Zarządu Banku z dnia 18 września 2012 r.

Odprawa preferencyjna stanowi normatywne źródło prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § l ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. Orzecznictwo Sądu Najwyższego w kwestii porozumień zbiorowych (zawarte w wyrokach: sygn. akt I PK 216/14 z dnia 9 lipca 2015 r., sygn. akt II PK288/11 czy sygn. akt IPK 46/11) jednoznacznie wskazuje, iż przepis art. 9 § l Kodeksu pracy posługuje się zwrotem niedookreślonym „innych porozumień opartych na ustawie”. Pojęcie to można rozumieć szeroko jako wskazane w ustawie (wyraźne lub wyinterpretowane) możliwości zawarcia porozumienia zbiorowego, nawet bez bliższego jego określenia. Również za źródło prawa może być uznany akt wewnętrzny spółki kapitałowej określony jako ”uchwała zarządu”.

Natomiast uchwała Zarządu Banku zawiera w podstawie prawnej wskazanie statutu Banku.

Świadczenia zostały wypłacone na podstawie dokumentu z dnia 13 marca 2013 r. skierowanego do pracownika i tak odszkodowaniem nazwano świadczenie wypłacone na mocy uchwały Zarządu Banku. Natomiast w powołanym piśmie Bank w żaden sposób nie nazwał świadczenia wypłaconego na mocy Porozumienia ze związkami z dnia 16 października 2012 r., a określał je jako „świadczenie”, „gratyfikacja”, chociaż porozumienie kwalifikowało świadczenie, jako Pakiet preferencyjny i określało jako cyt.: „odprawa pieniężna”, natomiast w piśmie z dnia 27 grudnia 2015 r. Bank nazwał odprawę wypłaconą na podstawie porozumienia - odprawą dodatkową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy odprawa, jaką otrzymała Wnioskodawczyni na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w kwocie 16.500 zł zwolniona jest z podatku dochodowego od osób fizycznych?
2. Czy dodatkowe odszkodowanie, które wypłacił Wnioskodawczyni Bank, zgodnie z Porozumieniem z dnia 16 października 2012 r. zawartym ze związkami zawodowymi w kwocie 38.500 zł, w wysokości przekraczającej limit określony w art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niezależnych od pracowników powinno podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych?
3. Czy odszkodowanie w kwocie 165.000 zł podlegać powinno zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych?

W ocenie Wnioskodawczyni odprawa wypłacona na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. w kwocie 16.500 zł podlega opodatkowaniu i nie korzysta ze zwolnienia podatkowego, co wynika z art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast dodatkowe odszkodowanie wypłacone w kwocie 38.500 zł, tzw. pakiet preferencyjny, na podstawie Porozumienia ze związkami zawodowymi Banku oraz odszkodowanie w kwocie wyliczonej łącznie na 165 tys. zł powinny być zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych, co wynika z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przepisu tego wynika, iż od podatku zwolnione są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy.

Zdaniem Wnioskodawczyni poprzednie brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw z wyjątkiem odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, także stanowi podstawę do zwolnienia z podatku dochodowego wypłaconego odszkodowania, wymienionego w pkt 2 i 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni była zatrudniona w Banku, od którego otrzymała pismo datowane na dzień 13 marca 2013 r. W piśmie tym, pracodawca zaproponował Jej rozwiązanie stosunku pracy z dniem 30 kwietnia 2013 r. z przyczyn niedotyczących pracowników. Rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło na zasadzie porozumienia stron, ponieważ Wnioskodawczyni była w okresie ochronnym, o którym mowa w art. 39 Kodeksu pracy. Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni zgodziła się na rozwiązanie stosunku pracy wypłacono Jej następujące świadczenia:

1. odprawę ustawową w kwocie 16.500 zł należną na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
2. odprawę preferencyjną, tzw. pakiet preferencyjny (dodatkowe odszkodowanie) w wysokości 7-miesięcznego wynagrodzenia, tj. kwotę 38.500 zł, a więc w wysokości przekraczającej limit określony w art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Odprawę tą przewidziano w porozumieniu zawartym ze związkami zawodowymi z dnia 16 października 2012 r.,
3. odszkodowanie wyliczone jako 75 % wynagrodzenia brutto i ilości miesięcy, jakie upłyną do uzyskania wieku emerytalnego za okres od 1 maja 2013 r. do 20 sierpnia 2016 r., co dało kwotę 165.000 zł.

Od wszystkich wymienionych kwot potracono podatek dochodowy od osób fizycznych, stosując stawkę 18%. Wnioskodawczyni składając zeznanie roczne za 2013 r. musiała dopłacić podatek, albowiem weszła w drugi próg podatkowy i zobowiązana była uiścić w terminie ustawowym do 30 kwietnia 2014 r. różnicę między podatkiem zapłaconym według stawki 18%, a podatkiem z drugiego progu podatkowego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że dodatkowa odprawa (odszkodowanie), jak również odprawa preferencyjna tzw. pakiet preferencyjny - odprawa pieniężna zostały wypłacone 30 kwietnia 2013 r.

Wysokość i zasady ustalania dodatkowej odprawy (odszkodowania) wynikają z utajnionej przez Bank uchwały Zarządu Banku z dnia 18 września 2012 r.

Należność ta została określona jako dodatkowa odprawa (odszkodowanie). Bank jako podstawę w przedmiotowej uchwale wskazał § 22 ust. 2 pkt 3 Statutu Banku.

Natomiast wysokość i zasady ustalania odprawy preferencyjnej wynikają z Porozumienia z dnia 16 października 2012 r. zawartego ze związkami zawodowymi Banku –„pkt 2 Pakiet preferencyjny ppkt. 1- odprawa pieniężna”.

Odprawa pieniężna (preferencyjna) została przyznana na podstawie Porozumienia zawartego na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Natomiast odprawa (dodatkowe odszkodowanie) została wypłacona na podstawie uchwały zarządu Banku. Świadczenia powyższe nie zostały zatem przyznane na podstawie układu zbiorowego, regulaminu czy statutu.

Wysokość i zasady wypłacania odprawy preferencyjnej wprost określa Porozumienie z dnia 16 października 2012 r. zawarte między Bankiem a zakładowymi organizacjami związkowymi, natomiast dodatkowego odszkodowania uchwała Zarządu Banku z dnia 18 września 2012 r.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2013 r. wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Należy zaznaczyć, że w 2013 r. zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte były tylko odszkodowania (lub zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

To oznacza, że zwolnieniem nie były objęte wszystkie świadczenia, a wyłącznie odszkodowania (lub zadośćuczynienia) i to tylko takie, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w przepisach odrębnych ustaw lub przepisach wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Ponadto, podkreślenia wymaga, że wyłączone ze zwolnienia są odprawy wypłacone na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz utrwalonym orzecznictwem sądowym, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

W konsekwencji przy stosowaniu ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. Zastosowanie może mieć jedynie wykładnia językowa (literalna).

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że odprawy pieniężne wypłacane na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników zostały wyłączone z zakresu zwolnienia przedmiotowego uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 3 na podstawie lit. b) tegoż przepisu. W rezultacie wskazana we wniosku odprawa pieniężna wypłacona na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników stanowi dla Wnioskodawczyni podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy.

Również otrzymane w 2013 r. „odszkodowania” z tytułu rozwiązania z dotychczasowym pracodawcą umowy o pracę nie są świadczeniami zwolnionymi od podatku w oparciu o cytowany art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy. Zauważyć bowiem należy, że skoro przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w dacie otrzymania przez Wnioskodawczynię świadczeń dopuszcza zastosowanie zwolnienia wyłącznie w odniesieniu do takich odszkodowań lub zadośćuczynień, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw to – wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni - w niniejszej sprawie przepis ten nie ma zastosowania. Wnioskodawczyni otrzymała bowiem świadczenie na podstawie Porozumienia zawartego pomiędzy Bankiem a Zakładowymi Organizacjami Związkowymi oraz Uchwały nie posiadających rangi ustawy lub przepisu wykonawczego wydanego na podstawie tych ustaw.

Wskazać także należy, że przytoczone przez Wnioskodawczynię brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nadane ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1328 i 1478) rozszerzającą zakres zwolnienia na odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), obowiązuje od 4 października 2014 r. i ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2014 r. Wobec czego nie ma on również zastosowania do ww. świadczeń otrzymanych w 2013 r.

W konsekwencji, stwierdzić należy, iż wszystkie wskazane we wniosku świadczenia stanowią dla Wnioskodawczyni podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.